Zo kon het gebeuren dat mijn oog getrokken werd door een aankondiging in de Nieuwsster van de week van 10 oktober 2016. De Nieuwsster is ons lokale sufferdje (Loosdrecht e.o.). Net teruggekomen van een trip uit Californië, leek het me goed om in te schrijven voor een wekelijks gymuurtje voor 55 plussers…..okay, 65 plussers. Maar eerst diende er een fitheidstest afgelegd te worden, hetgeen ik de daaropvolgende zaterdag onderging. Met vlag en wimpel erdoor heen gekomen. U had niets anders verwacht! Met name op het onderdeel Pim Pam Pet scoorde ik zeer hoog.
Een aandachtspuntje stipte de jury wel aan; het spinnen. Alhoewel ook Hoedje wip een toponderdeel bleek te zijn.
Moet ik zeggen dat bovenstaand meegebrachte jeugdfoto de jury zeer in verwarring bracht. 24 oktober -spannend- de eerste gymdag. Laat nou op het parkeerterrein voor de sporthal mijn buurman Chris staan te wachten, die me vroeg wat ik kwam doen. Na eerst gebluft te hebben dat ik voor mijn wekelijkse gewichtheffers programma kwam, viel ik al snel door de mand. Slim hoor die Chris. Binnen werden we welkom geheten door de dame die ons de komende maanden (zijn jaren geworden) zou gereed maken voor onze eeuwige tweede jeugd. Juffrouw Olinda gaf inderdaad de indruk deze groep van gewillige ouderen onder de duim te gaan krijgen. Uiteindelijk bleek het groepje weerbarstiger dan gedacht. Maar daar gaat het hier niet over. Deze groep van vreemdelingen bleken blijvertjes te zijn, een hechte groep van mensen die nu alweer ruim twee jaar lief en leed (en behoorlijk wat) met elkaar deelt. Mensen van diverse pluimage, hetgeen wegvalt tijdens de oefeningen en koffie of thee na afloop. Ho, ho, er is echt niets anders te krijgen, het is al heel wat dat ik koffie en thee durf te vermelden, zo laat op de middag! Maar daar gaat het hier niet over. J.l. maandag haalde Chris me op zodat ik aan de zijlijn aanwijzingen kon geven en zo nodig juffrouw Olinda bescherming kon bieden tegen te bijdehante ‘oudjes’. En……..tromgeroffel, tevens opnamen gemaakt van de diverse oefeningen. Helaas mag ik daar op straffe van verbanning geen beelden van vertonen, zo werd mij verzekerd tijdens het achterafje. En daar waar Messi of Ronaldo vereerd werden met een gouden schoen, werd ik vereerd met een gipsen been, met inhoud naar mijn hart. Ik, die in vergelijking met mijn gewonde medesporters slechts een knieprothese onderging, werd gefeteerd door mijn groep. Wat een eer. Daarom dus bijgezet in mijn eigen Hall of Fame.
Juffrouw Olinda kan trots zijn op haar Loosdrecht Bas…… eh….basisteam. De manier waarop zij dit bereikt heeft, gaat voortaan de boeken in als de Olinda Methode. Gerelateerd nieuws: gisteren stuurde Astrid me feilloos naar Naarden, naar de Bergman Clinics. Daar werd ik onthecht, oftewel werden er circa 30 krammen uit mijn huid gepulkt. Het prikt even, maar heeft wel een mooi groot litteken opgeleverd, waar Dr. Feilzer de lijn heeft gevolgd van mijn voetballitteken (gebroken knieschijf).
“Lust je nog peultjes”, zou mijn moeder gezegd hebben. Komt goed! Voetbal: wat heb ik gisteren genoten van Nederland-Frankrijk. Sprankelend voetbal, afgesloten met een klinkende 2-0 overwinning. Reporters hadden het maar over kameraadschap, een hechte groep, etcetera. En ook meende ik dat Koeman in een interview de “Olinda Methode” als richtlijn aangaf. Gelukkig maar dat we haar langdurig vastgelegd hebben. Singh: Uit het oog, niet uit het hart. Hij heeft zelf om radiostilte gevraagd, zodat het Ministerie van Buitenlandse Zaken haar werk kan doen. Uiteraard kunnen we ons voorstellen dat Gouverneur Brown momenteel meer bezig is met de bosbranden (78 omgekomen, meer dan 1000 vermist) dan Singh. We geven niet op. Nil Desperandum!
