Voor Johan Derksen een tekst uit zijn tolerante 70-er jaren, die hem nu goed zal doen:
Je bent het werk en de mensen moe, eindelijk weer alleen.
De trap op naar je kamer toe, de stilte om je heen.
Zet een kaars voor je raam vannacht, Gijp en Genee weten dan dat jij op ze wacht (vanaf Gijp een Luim interpretatie)
Luister maar naar het origineel van Rob de Nijs: KAARSLIED Eigenlijk wilde ik iets over Vandaag Inside schrijven naar aanleiding van de uitzending van maandagavond. Het totale afzeiken van minder begaafde voetballers, inclusief clipjes, alsmede wederom een aanval op Ten Hag, met name over diens gebrekkige Engels, plus bijbehorend stomme gegrinnik, ging me echt de keel uithangen. Dus, zoals Henny Vrienten met Doe Maar zong; ‘er zit een knop je TV’, weg ermee. Maar ja, dan kiest De Snor ervoor een soort van zelfmoord te plegen. Hoogmoed? Wie maakt me wat? Wel eng. Met het klimmen der jaren heeft wijsheid geen gelijke tred gehouden. Basta, hoeveel Derksen shit kan men velen. De lintjesregen ging niet voorbij aan de man die de Nederlandse dance muziek wereldwijd verder op de kaart zette, Ferry Corsten:
In navolging van Tiësto en Armin van Buuren werd hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Een grote eer. Uiteraard waren beide ouders, Martin en Yvon, ook supertrots!
Men zou zich af kunnen vragen wat Astrid en ik daar dan wel deden. Welnu, dan gaan we eerst een kleine 35 jaar terug; 28 augustus 1987, onze trouwdag, waar de familie Corsten uiteraard ook acte de présence gaf:
En daar staat de fiere officier in spé, helemaal links. Broer Robbert was overigens ook een talentvolle DJ, maar het kwam niet tot een Corsten Brothers ‘in concert’. Volgende vraag is dan natuurlijk waar de band met de ouders begon. Ga er maar eens voor zitten. Een kleine 60 jaar geleden troffen we elkaar bij Dansschool Wuyster in Rotterdam Noord. Ondanks een incident waarbij Martin en z’n maatjes uit Schiebroek me op mijn brommer (Ponette) met vereende krachten tegen hielden, omdat we op hetzelfde meisje aasden (zat in de bus), groeide er een hechte band. Die band leidde tot participatie in een tweetal cabaretgroepen (Martin en ik voor schut gezet bij de KRO), en voor Yvon een platencontract bij Johnny Hoes.
En toen werden we ook nog volwassen, kregen kinderen en carrières, en voordat we het wisten kwam er een Officier voorbij. En wat nou zo leuk is, Astrids vader heeft Ferry nog z’n eerste platenspeler gegeven. Hij heeft ook nog een blauwe maandag bij mij stage gelopen in Düsseldorf (Arcade) en een tijdje bij Hans van Hemert doorgebracht. Van Hemert onderkende Ferry’s talent voor dance muziek en wilde hem inlijven, maar daar zag Ferry geen brood in, die ging succesvol z’n eigen koers varen. Lang verhaal kort; daarom waren wij er ook bij:
Ook leuk is dat wanneer Ferry optreedt in de San Francisco Bay Area, onze zonen Bo-Peter en Kaj lekker backstage mee mogen doen.
En dat begon dus eigenlijk een kleine 60 jaar geleden in de kiem, ongesmoord! Overigens werden de enige kaarsen waar wij mee geconfronteerd werden gebruikt bij de Blasiuszegen (3 februari). Nooit meer last van graten gehad. En nu Vandaag Inside gisteren officieel gestopt is, kun je wel stellen dat het als een nachtkaars is uitgegaan. ‘Candle in the wind’ is hier niet van toepassing.