‘Hoewel mijn verjaardag valt op 3 juli, leven mijn cadeaus voort omdat ze te maken hebben met, zoals ik het noem, evenementen met een herinnering. Zo heeft Jos Kuijer inmiddels zijn kookcadeau ingewisseld voor een heerlijke maaltijd bami. Alle ingrediënten door hem ingekocht, inclusief saté van de haas om de vingers bij af te likken. Vervolgens bij ons thuis geprepareerd. Genieten dus, waarbij de anekdotes van30+ jaren vriendschap in de rondte vlogen. Van NOS Sport, waar ik bij Jos kwam bedelen voor uitzending van meer honkbal op de publieke zender, tot de door ons geproduceerde UltiFox voetbal jeugdserie in Florida.
We waren te vroeg om de juiste financiën op te halen. Komt nog bij dat het machtige Fox concern ons uit de markt pestte. Maar het avontuur was onvergetelijk. Zondagmiddag stond oudste zoon Rick voor de deur om zijn cadeau te realiseren: rondleiding bij Bus whisky, whiskyproeverij, 4-gangen diner en nog meer lekkers, en voor de zekerheid overnachten in…….Loosbroek. En dat alles onder één dak! Deze Nederlandse whisky is ‘single malt’, ‘single cask’, van een ‘single estate’. En duurzaam! Wat zien wij daar?
Een Nederlandse prijzen winnende whisky in de Peel, wie had dat gedacht?! Dat moet geproefd worden!
Heel eerlijk, ik dacht even dat het glas nat was, maar dat mocht ik van Rick niet zeggen. Echter, het moet gezegd, het beetje dat erin zat smaakte heerlijk, hetgeen we ’s avonds qua volume ruimschoots ingehaald hebben. Prijzig, maar dan heb je wat. Geweldige ambiance, te kleine slaapkamers. Toch grote aanrader, waar je ook tot goede gesprekken komt. Rick maakte zich zorgen over mogelijk satirische speeches bij zijn aanstaande huwelijk op 29 december. U weet wel, vorig jaar op dezelfde datum met veel publiciteit gepresenteerd bij de Top2000. Gelukkig kon ik hem geruststellen, zo’n vaart loopt het niet. Als voorbeeld noemde ik ook zijn bijdrage bij het huwelijk van Astrid en mij, deze maand 36 (!) jaar geleden. Toen verbleekte hij even onder z’n gebruinde huid. “Komt goed,” besloten we tijdens het volgende glaasje Bus whisky. ’s Ochtends kwamen we overigens niet als beste uit de bus, maar een mooi cadeau was het! Alvorens in de Ex’pression saga te duiken, een woord van lof voor onze Oranje Leeuwinnen. Het is geen sinecure om in een pool met wereldkampioen Amerika als eerste te eindigen. Daarnaast heb ik een aantal doelpunten van wereldklasse gezien. Deze jongen zit zondagmorgen 04.00 voor de buis om ‘onze’ vrouwen virtueel aan te moedigen tegen Zuid-Afrika. Voorzichtigheid is geboden, maar een overwinning met minstens twee doelpunten verschil ligt voor de hand. Ja, sterker nog, ik denk dat ze flink in de bus blazen. Snel terug naar 1998, waar bij tijd en wijle mensen wel degelijk voor de bus werden gegooid!
Vervolg van woensdag 02-08-23
Maar, zo stelt Gary: “minding our own business is best, given the circumstances.”
En dat doen we, we bemoeien ons vooral met onszelf. In mijn weekly update vermeld ik ook dat we komende maandag twee offertes voor de verbouwing verwachten. M’n actielijst bevat opdrachten voor iedereen, ook voor Eckart, o.a topdown begeleiding daar waar het aankomt op ecogebied, board of directors en supervisory board. Dawn Cardi wordt verzocht om de diverse personeelscontracten te vervaardigen, mijn visum te regelen, preferabel groene kaart, alsmede ervoor te zorgen dat ontbrekende rekeningen en onkostennota’s boven water komen. Hopelijk voelt ze zich niet weer gekwetst omdat ze bonnetjes moet overleggen.
Tevreden fax ik een en ander door; het weekend kan beginnen! Weekend? Het flitst daadwerkelijk voorbij, en aangezien we besloten hebben om de management team meeting voortaan om 08.00 aan te vangen, is het goed dat ik er als eerste ben. Het doet me deugd dat Nadine Storyk, die vandaag begint, reeds voor de deur op me staat te wachten. En wonder boven wonder is iedereen op tijd! De meeting brengt een tinteling van opwinding met elke zaak die we behandelen. We staan aan de vooravond van iets geweldigs, dat voelt iedereen. We verheugen ons op de komst van Birgitta van Loon, Eckart’s rechterhand voor al zijn grote evenementen. Ze is hier om onze grand opening voor te bereiden. Powerwoman. Ze wordt vergezeld door Jack Smale, grote jongen in de entertainment industrie, die het vak leerde bij Mojo en gewerkt heeft met grootheden als U2. Kippenvel. Dat alle gestelde mijlpalen zo dichtbij zijn, en directe actie gericht op het werven van studenten om de hoek ligt, brengt een geweldige energie in ons groepje. En als zodanig gaan we de nieuwe week in. ’s Middags wordt op feestelijke wijze het contract met SendMail getekend en beter had de nieuwe week niet kunnen beginnen. Woensdagmiddag is het zover, Birgitta en Jack komen aan in Oakland met Martinair 801. Vertrouwde hug met Birgitta. Jack is zoals ze de Nederlanders hier kennen: lang. Na de hotelbesognes afgehandeld te hebben, begeven we ons naar toeristenwalhalla Pier 39, waar we bij de Neptune’s Bar hebben afgesproken met Gary en Craig voor een ‘cocktail and a bite’. De avond is gevuld met creativiteit en iedereen draagt een steentje bij. Tegen middernacht gaan we uiteen met tollende hoofden van alle gespuide ideeën. ’s Ochtends ontbijt ik met Birgitta en Jack, die volgens goed jetlag gebruik ’s ochtends om 5 uur de vogels al hoorden zingen. Ik breng hen naar kantoor voor een volgende ronde brainstorming met het management team. Nadine informeert me dat de lunch afspraak met City Manager John Flores bij Melano’s is ‘at 65 and Hollis’. Oh ja, moet ik even aan wennen, we hebben een assistente en zo wordt aangeduid waar je moet zijn. De lunch is zeer informatief en geruststellend, John Flores verwacht geen problemen. Fijn gevoel. ’s Avonds neem ik Birgitta en Jack mee naar een honkbalwedstrijd van de Oakland A’s tegen de Chicago White Sox. Ze genieten met volle teugen van het spektakel. En voor je het weet is het alweer vrijdag, Aangename gesprekken met eventplanner Kappi Hommert, die bij Birgitta en Jack goed in de smaak valt, en vertegenwoordigers van PR Bureau MCA. Vervolgens begeven we ons op uitnodiging van Arne Frager met een hele stoet, waar zich inmiddels ook de Silent Planet boys aangesloten hebben, naar The Plant in Sausalito, waar die middag opnames van Susan Tedeschi plaatsvinden. ‘A huge talent’, volgens Arne. Het geeft Birgitta ook de gelegenheid om voor Eckart een rapport uit te brengen over de wenselijkheid om een bod op een deel van The Plant uit te brengen. Nadat hij hoorde van Susan Tedeschi, wist ook makelaar Gary Breen zich in het gezelschap te wurmen. Arne’s presentatie en demonstratie brengt alleen maar een golf van enthousiasme bij de groep. Daarna natuurlijk allemaal op de gevoelige plaat met Susan:
Boven: v.l.n.r. Rose Frager, Debbie Platt, Loyd Boldman (Silent Planet), Jack Smale, Peter en John-Erik Moseler (Silent Planet). Onder: v.l.n.r. Birgitta van Loon, Arne Frager, Susan Tedeschi, Gary Platt en Gary Breen.
Na deze enerverende middag wordt Skates-on-the-Bay in Berkeley het restaurant waar we ons afscheidsdiner houden. Geïnspireerd door de wijn gaan steeds meer sprankelende ideeën over en weer. Met een afscheidstoast op het binnenkort binnenhalen van de gebruiksvergunning sluiten we het bezoek van Birgitta en Jack af. Zaterdagmorgen haal ik Birgitta en Jack op om ze naar Oakland Airport te brengen. Onderweg praten we nog intensief over de Grand Opening. Het moet een versie worden van het wilde westen. Gasten komen per trein aan op de bestaande rails in Emeryville, en worden onderweg beroofd. Daarna doemt ons gebouw op als een oud houten fata morgana uit het verleden. Binnen zullen ze terecht komen in het analoge tijdperk om vervolgens naar het digitale tijdperk geleid te worden. De Beatles als analoog startpunt, om daarna geleid via mega grote schermen, die elk een deel van die geschiedenis weergeven, stap voor stap naar het digitale heden. De gasten dienen zich te verkleden als cowboys en cowgirls om het spektakel compleet te maken. Eén detail, ‘mwah’, dit hele spektakel wordt door hen begroot op $400.000, en daar is geen budget voor. Birgitta gaat Eckart bewerken, die is immers altijd in voor zulke chartbusters. We nemen vol warmte afscheid van elkaar. Een band is gesmeed die tot grote resultaten kan leiden. ’s Middags op kantoor borduren we hier op verder met de Silent Planet boys, waarna we hen uit dineren nemen bij het ons zo vertrouwde Townhouse. De immens grote Loyd heeft geen gebrek aan zelfspot, hij begrijp dat wanneer hij in het gangpad van een vliegtuig verschijnt, iedereen denkt: “oh no, not next to me”. Het is wat, zo’n grote meneer. Het wordt niet al te laat, ik zie kans om m’n update te vervaardigen, en ook nog eens over te faxen.
Daarna word ik in slaap gewiegd door mijn vriend Jack D.
Wordt vervolgd woensdag 09-08-23
