Eerst maar een snelle update over de situatie van onze firefighter Kaj. Inmiddels is de brandweerploeg van South San Francisco verplaatst naar de ‘six rivers fire’ in het uiterste noorden van Californië. Kaj meldt dat ze in Crescent City bivakkeren en voegt er sarcastisch aan toe dat het een gezellig meth gevangenisdorp is. Om ons niet te verontrusten laat hij zich gezellig vastleggen op zijn bedrijfsvoertuig; een shovel:
Gevoel voor humor kan hem niet ontzegd worden! Valt me nog mee dat hij de deun ‘lekker op de trekker’ er niet bij gemixed heeft. Wel spreekt hij de hoop uit dat z’n toer komende maandag beëindigd wordt. Anders wij wel, kunnen we ook weer opgelucht ademhalen. Het begin van de nieuwe Luimweek begon (natuurlijk) met Sparta op Het Kasteel tegen Feyenoord. Het was een van de weinige keren dat Rob en ik er de smoor in hadden dat het een gelijk spel werd. De 3-1 voor Sparta zagen we voor ons ontstaan toen Pelle Clement alleen op de Feyenoord goalie afrende. Helaas, tot onze verbijstering verknoeide hij deze unieke mogelijkheid. En Feijenoord scoorde traditiegetrouw de 2-2 in blessuretijd. De ‘kinderen’ die Sparta opgetrommeld had achter de bar in De Bosselaar (lekker goedkoop) tapten een miserabel geschuimd biertje dat ook nog eens niet smaakte. Schrale troost: één van de schaarse momenten gedurende vele jaren dat Sparta in het linker rijtje staat en Feyenoord rechts. Gisteren ook een mooi moment beleefd. Ik heb het voorrecht om een zeer getalenteerd jongmens te mogen begeleiden in zijn mars om digitale geletterdheid standaard in het curriculum te krijgen voor 11-18 jarigen. Het zal een wereld van mogelijkheden voor deze jeugdige leerlingen openen. In Leeuwarden opereert Grendel Games, een onderneming die een wereldreputatie heeft om middels visuele productie (gamification) zoiets spelenderwijs te brengen. De mede-oprichter, Tim Laning, is ‘toevalligerwijs’ net als ik boardmember bij Dutch Game Garden, hoe mooi om dan een ‘match made in heaven’ te arrangeren. En dat werd het:
Links Ming-Faraz Khan van NXTGEN+, rechts Tim Laning
Inhoudelijk kan (mag) ik er niets over kwijt, maar dat het spectaculair gaat worden is een ding wat zeker is. Ming chauffeurde me behendig weer van Leeuwarden naar Loosdrecht, hetgeen ons een kleine twee uur de tijd gaf om uitbundig een en ander door te nemen. Goud! Volgende week vrijdag de reünie van Multi Function Computers; ik voorzie tranen die geplengd worden. Maar goed, eerst maar weer eens terug naar 1998, het eerste Ex’pression jaar.
……ik functioneer op de automatische piloot want morgen is de bijeenkomst van de Planning Commission, en dat weegt zwaar op m’n maag.
Vervolg van woensdag 23-08-23
Maar gelukkig is dit Gary’s wereld, en die straalt dan ook. Donderdag 24 september, 17.00: Makelaar Gary Breen, Gary en ik komen bijeen om gezamenlijk de bijeenkomst bij te wonen. Iedereen die toegezegd heeft ons te steunen is er: grote zakenman John Gooding van GUS, Hope Spadora van Sybase, Executive Director Alan Barr van de Emeryville Chamber en diverse zakenlieden. De spanning is echt om te snijden. De presentatie van de City of Emeryville is zo goed onderbouwd en wordt zo helder gebracht dat er geen speld tussen te krijgen is. Gary en ik kijken elkaar verheugd aan, de droom wordt omgezet in realiteit. De voorzitter kijkt de zaal in en is van plan de bijeenkomst af te sluiten. Na een moment van stilte wordt het woord gevraagd door Toby Taylor van The Martin Group; mijn hart slaat een slag over. “What the fuck,” zeggen Gary en ik als één stem. Taylor begint met de City te feliciteren voor het uitmuntende werk dat ze hebben verricht. De slijmbal. Vervolgens richt hij zich tot de leden van de Planning Commission en meldt met droge ogen dat Ex’pression zo’n goede aanwinst is voor Emeryville. Ongelukkigerwijs ziet hij niet hoe Ex’pression economisch haalbaar is, laat staan dat ze de parkeer aangelegenheid kunnen financieren. Hij adviseert de leden om de financiële handel en wandel van Ex’pression na te gaan. Het bloed stijgt naar m’n hoofd van woede en ik beheers me tot het uiterste. Na even tot rust gekomen te zijn -Gary fluistert nog “what a fucking moron”- staan Gary en ik op en pareren zijn loze argumenten, met name het parkeerprobleem, waar een dure studie aan besteed is. Hope Spadora van Sybase komt na ons aan het woord en verklaart dat we een echte aanwinst voor Emeryville zullen worden, en dat Sybase ons voor een langere periode 51 extra parkeerplaatsen ter beschikking zal stellen. De voorzitter sluit het vraag en antwoord deel af en begint te discussiëren met zijn collega leden. Doodse stilte en woedende blikken, en niet alleen van ons, worden gericht op Toby Taylor. Iedereen weet dat The Martin Group er alles aan te doen is om alsnog het Sybase gebouw in bezit te krijgen. Gary en ik zitten als bevroren op onze stoelen, wachtend op de vragen die ons ongetwijfeld gesteld gaan worden. En die komen ook. Tot onze opperste verbazing heeft geen der vragen ook maar iets van doen met de bedenkingen die Toby Taylor oplepelde. Na een aantal, in onze ogen simpele vragen beantwoord te hebben, gaat de voorzitter over tot stemming. Het is zo’n moment dat me zomaar, uit het niets, doet denken aan zo’n dramatische trouwscene in een film, waarbij op het laatste moment iemand roet in het eten komt gooien. Zoals in The Graduate, waar Benjamin, Dustin Hoffman dus, als een gek op de ramen van de kerk tikt om de huwelijksceremonie te versjteren, nadat de priester de volgende woorden heeft uitgesproken: “indien iemand hier aanwezig bezwaar heeft dat deze twee met elkaar trouwen, spreek nu of zwijg voor altijd”.
Ik weet ook niet waarom op zo’n cruciaal moment zulke gedachten me overvallen, maar het gebeurt. Nu is Toby Taylor niet bepaald Dustin Hofmann, maar hij streeft wel hetzelfde effect na. De voorzitter besluit tot een mondelinge stemming, en je kunt daadwerkelijk een speld horen vallen. Na de eerste “aye”, volgen de overige “ayes” in staccato, hetgeen betekent dat de Planning Commission onze plannen unaniem heeft goedgekeurd. Het gevoel van opluchting is niet te beschrijven. Van de publieke zitplaatsen worden allerlei felicitaties naar ons geroepen. Met geen pen te beschrijven! Gary valt me in tranen om de hals terwijl we omringd worden door eenieder die ons een goed hart toedraagt. En je gelooft het niet, Toby Taylor komt ons feliciteren. “Well guys, you pushed it through, congrats, we’ll see how things are progressing.” Hij gaat dus onze voortgang in de gaten houden, de gluiperd. Met een stalen gezicht bedanken we hem en voegen hem nog toe dat een goede buur beter is dan een verre vriend. Taylor glimlacht ijzeren heinig, geeft een slap handje en glipt het gebouw uit. City Manager John Flores komt ons met een lach van oor tot oor geluk wensen, gevolgd door een rits notabelen. En daar is Hope Spadora, gevolgd door John Gooding en onze eigen mensen Craig Deonik en Duke Zaffery. Het voelt zo goed! Uiteindelijk eindigen we, waar anders, in The TOWNHOUSE, waar we nog net niet het licht uitdoen.
The TOWNHOUSE is een begrip voor ons succes aan het worden!
Vrijdagochtend om 8 uur MT meeting, waarbij we nogmaals vol vreugde de avond doornemen, alsmede de nederlaag van The Martin Group. Nadat ik kond heb gedaan van mijn ‘Graduate’ flits, zegt Gary dat hij op dat moment een hit voorbij hoorde komen: ‘When the lights go out’ van de groep Five. Ik vond het al met al een moeilijke zomer, ga ik de muziekquiz aan, en voer de hit ‘Cruel Summer’ van Ace of Base op. Grijnzend van meligheid gaan we maar niet verder en sluit ik de MT meeting af. Wel besluiten we nog laat in de middag een champagne toast op de toekomst uit te brengen met de mensen die reeds op de payroll staan. Zelden heb ik me met meer plezier aan de weekly update gezet dan nu. Heel eerlijk, ik kan het niet laten, begin ik met een “weet je nog”…… Al was het alleen maar om Dawn Cardi te narren!
Na het échec van 27 augustus schreef ik immers: ‘We stonden in de rode hoek, onder de gordel geslagen, en keken de scheidsrechter vol ongeloof aan. We schudden ons hoofd en gingen door met de wedstrijd, een wedstrijd die Ex’pression erkenning zal brengen en uiteindelijk de overwinning’. Victorie kraait hier toch wel van het papier af, mijmer ik! Tevens kan ik vol trots melden dat we Pete Bandstra gecontracteerd hebben als Director voor ons Digital Media programma, alsmede per 1 oktober een salesrep. Tevreden leun ik achterover, maar dat duurt niet meer dan een ‘split second’ omdat Gary alweer voor mijn bureau danst.
Wordt vervolgd woensdag 30-08-23
