Waar denk je zo al aan bij vijftig? Ja, ja, je hebt Abraham of Sarah gezien. Fifty shades of grey? Nope, erotiek komt er niet aan te pas. 50 Cent dan, een Amerikaanse rapper? Nee, maar heeft in ieder geval wat met muziek te maken. Waar denk je zeker niet aan? Juist, vader en zoon die op een internet radiostation een twee uur duren Country & Western vinyl show ten gehore brengen. Maar wat heeft dat met vijftig te maken? Verschil in leeftijd, logisch toch! Ivar, die regelmatig draait bij TNP, kreeg het voor elkaar om een twee uur durend programma op zaterdag te bemachtigen bij een der eigenaren. Met mij dus, op voorwaarde dat ik de vinyl playlist zou maken. Heerlijk om weer al dat zwarte 45 toerengoud door je vingers te laten gaan. Omdat de meeste plaatjes in de beginperiode (50-er/60-er jaren) soms amper de twee minuten haalden, een hele klus. Voor Ivar, die met de jukebox is opgegroeid, feest der herkenning. Marty Robbins, Willie Nelson, Kenny Rogers, Dolly Parton en veel andere C&W sterren, ondersteund door de melodieuze stem van Ivar en mijn gebrom, zorgden ervoor dat de studio langzamerhand volstroomde.
Verhaal van bovenstaande foto: het einde van de show nadert, Ivar bedankt moeder Astrid voor haar complimenteuze app. Dan ziet hij tot zijn schrik dat de laatste plaat op de draaitafel de titel ‘Devil Woman’ heeft. Hij keert zich tot mij, maar Pistol Pete blijft onverstoorbaar; “let it rip,” E.Varius, dat knokken we later wel uit. Kijk, dit was de teneur van de reacties (o.a. facebook):
Heerlijke muzikale uitzending, Peter en Ivar. Lekker genoten en met een aantal nummers heerlijk meegezongen (eerder mee bleren) zingen kan ik het niet noemen
Om te blozen toch?! Voor de zekerheid nog even de link naar het twee uur durende programma, lekker voor op de computer, een soort van C&W arbeidsvitaminen!
Ivar draagt de mand met het vinyl en begeleidt me naar mijn auto. We zeggen niet zoveel, maar wasemen tevredenheid uit. Bij de auto een echte ‘big hug’, terwijl Ivar (E.Varius) 50 jaar overbrugt door te zeggen dat we deze ‘memory’ gelijkwaardig tot stand hebben gebracht en er zeker een herhaling komt: ‘the return of Pistol Pete’. Onbetaalbaar! Dinsdag ook een memory dag omdat op die dag verjaardagen genoteerd staan van moeder Jo (111 jaar geleden geboren, heengegaan in 1998) en schoonvader Toon (87 jaar geleden geboren, heengegaan in 2008). Warme herinneringen, en dat is heerlijk. Vriend Chris Groeneveld werd daags daarna 83, hetgeen we donderdag met een broodje bal en een jonge Ketel1 gevierd hebben bij het Regthuys in Breukelen. Leve het leven! Zo begon een andere verjaardag:
1 februari is Astrid met haar Geboortesupport het 7e jaar ingegaan, en inmiddels hebben een paar honderd (ik ben de tel kwijt) baby’s ondervonden wat vakmanschap is. Hulde! Nadat buurman Peter me er opmerkzaam op maakte dat de website van de Luim kuren vertoonde, schakelde ik mijn ‘Mannetje’ in Vietnam in. Bo-Peter, de digital nomad, had het binnen een mum van tijd gefixed. Ik hoefde niet eens te vermelden dat ik ons partijtje poolen gewonnen had omdat hij vier keer scratchte. Soort eigen doelpunten. Hoe het ook zij, met de boys is hulp nooit ver weg: Bo-Peter in Vietnam + 7 uur, Kaj in Californië – 9 uur, Rick, Eric en Ivar allemaal binnen een uur. Kortom, hulp is mondiaal geregeld. Wat ben ik toch een bofkont!
