Dat gevoel krijg ik meer en meer, de verwachting wordt gewekt dat je er niet op achteruit gaat, maar uiteindelijk sta je met lege handen of een minder resultaat. Neem nu Sparta, ze zetten hun beide backs bij het oud vuil en kopen reserves van andere eredivisie clubs. En dat om wat geld te besparen. Het zijn geen kwaaie jongens (hebben hun moeder uit eten genomen afgelopen woensdag) maar terecht droegen ze het predicaat ‘reserve’. En dan presteert onze reserve trainer (uiteindelijk tweede keus) het om een andere miskoop tegen Feyenoord bij een 2-0 achterstand in te ruilen voor een der eerder aangehaalde backs. Een onderstreping van het laffe voetbal tot dat moment. Ik noem maar geen namen want uiteindelijk is de technische (management) staf te blameren voor de huidige Sparta selectie. Eén kans kregen de ‘onzen’ nog bij een vrije trap rond de 16. Klaarblijkelijk was er geen enkele speler die op het doel durfde te schieten, dus hopeloos verprutst. Genoeg geklaagd, vanavond naar Sparta-Excelsior, uiteindelijk blijft het toch je cluppie. Maar, hoe het ook zij, het bracht me qua thema bij m’n geliefde HEMA rookworst. Astrid verheugde me door twee HEMA rookworsten mee te nemen als een soort prijspakker. Eenmaal uit de verpakking wist ik niet wat ik zag:
Ik dacht nog dat moet vast een vergissing zijn geweest bij Unox, waar volgens zeggen de rookworsten vervaardigd worden. Niet dus. En geloof me, ik had ook geen visioen van de HEMA rookworst waarin Ivar indertijd zwom in ‘a land far, far away’:
Wel moest ik plotsklaps aan een ‘niet meer kunnen’ verhaal denken, dat als volgt eindigt: ‘wel klein, maar baggervet’. Blijkt dat er achter in je hoofd toch een soort van floppy disk meedraait waar al dit soort ongein niet uitgewist kan worden. ‘Muscle memory, so to speak’. Maar al het voorafgaande is van nul en generlei waarde wanneer je geconfronteerd wordt met het overlijden van de Russische oppositieleider Navalny. Poetin heeft de trekker overgehaald, zijn geduld was klaarblijkelijk op, er kon nog wel een doodshoofd bij:
Met dank aan de Salt Lake Tribune. Navalny: Een held? Een martelaar? Een Don Quichot? Was het wel zo verstandig om na de zenuwgas aanval naar Rusland terug te keren? Vragen die alleen maar beantwoord kunnen worden, en nog niet eens met zoveel woorden, wanneer Poetin wegens de moord op Navalny ten val wordt gebracht. Hoe dan ook. Eind goed, al goed is een nietszeggende, holle frase geworden. Wanneer het uiteindelijk toch nog goed komt, is dat meestal ten koste gegaan van vele mensenlevens. Er zijn er nogal wat die zullen zeggen ‘het zal me worst zijn’, maar let op, je zou wel eens minder kunnen krijgen dan waar je recht op meent te hebben. Sterker nog; overblijven met een velletje, lees; huis en haard verliezen. Ik heb het de afgelopen week meerdere malen horen zeggen door hooggeplaatste militairen: ‘verwacht het onverwachte’, en ja, Ukraine is maar twee vlieguren van Schiphol.
