Laanen's Luim

Ik gooi er maar weer eens gezegde uit waarmee de wat ouderen onder ons absoluut geen probleem hebben. Althans, zonder het ‘Kunst’ deel. Even visueel maken:

Een heerlijke chocoladereep waar iedereen voor viel, totdat Kwatta in Breda door wanbeleid zelf omver viel. En, er zit nog meer symboliek aan, maar hier later meer over. Follow the money, oftewel ‘volg het geld’ naar de bron, is voormalig VVD voorman Henry Keizer onlangs fataal geworden. Hij keek niet op een miljoentje meer of minder (in dit geval minder, immers aankoop). Bij onze briljante Consul Generaal in San Francisco hebben we de feiten gevolgd en jawel, hij was de man die de NFIA indienstneming van zoon Bo-Peter blokkeerde. Gerbert Kunst toonde een miezerig mannetje te zijn toen hij zijn overwinninkje kon behalen. Eigenlijk wraak. De Apotheker deed een recept van het NFIA teniet.

Vooruit dan maar; een bloemlezing van de mildere reacties op mijn vorige Luim (ruim 5.000 lezers), gecompileerd vanuit LinkedIn, twitter en Facebook. Tevens via e-mail, Facebook Messenger en WhatsApp:

“Klinkt helaas bekend in de oren. Word er verdrietig van” “Dit soort praktijken komt helaas op alle levels voor” “daar komen ze niet zomaar met een lullige ‘verklaring’ vanaf..” “Twee keer gelezen en inderdaad schandalig!” “Te treurig voor woorden…..” “Wat een Luim! Om verdrietig ( en boos!) van te worden” “Hmmm, NFIA….. buza…… problemen……. Some things never change” “van wat ik heb gelezen lusten de honden geen brood” “Lees net je post over de CG mafia” “Je zoon is waarschijnlijk ook bedreiging met z,n meer dan uitstekende CV” “doorspekt met Haagse politieke spelletjes, eigenbelang en onkunde”

Nu de wat pittiger reacties:

“Godverdegodver, dat tuig verandert ook nooit. Ik hoop erg dat er koppen gaan rollen” “Je moet wel een heel misselijk mannetje zijn om zoiets te flikken” “wat een galbakken” “Ook als de baas een omhooggevallen minkukel is” “laat die ballen gehakt maar flink bloeden” “I smell a rat” “Wat een schoftenstreek daar op het consulaat” “op dat soort posities veelal stijve harken worden gezet zonder enige vorm van realiteitszin” “Het lijkt wel aan te sluiten bij de verhalen die we van Trump lezen over de manier waarop hij met zijn mensen functioneert” “Het is toch godgeklaagd dat dit mogelijk is. het gegeven dat sommige van deze nietsnutten papa Peter een lastige doorzetter vinden? Die notabene strijd voor een goede en menselijke zaak aangaande de heer Singh”“Deze onbenullen en slapjanussen krijgen nota bene hun (onterechte) salaris betaald van ons belastinggeld!!” “Iemand die dit soort wraakzuchtig en kinderachtig gedrag laat zien, is totaal ongeschikt om als Consul een land te vertegenwoordigen”

Nu in wezen het fundamentele gedeelte:

“Het kan toch niet waar zijn dat de toekomst van een zoon afhankelijk is van een uitspraak van een vader die zich inzet voor een zaak waarbij Nederland een medeburger in de steek laat!!” “Je zou denken dat mensen op een positie enig vermogen hebben om het één en ander op een meer professionele manier af te doen. Het is ronduit schandalig dat iemand, vanwege een gevoel over een ander familielid, zo abrupt uit het proces wordt verwijderd”

Uiteraard mag een notaris dit alles op waarheid toetsen. Terwijl ik dit schrijf, miezert het zachtjes.

Op zeker komt er een hogedrukgebied aan! En wat nu het ergste is, nou ja, Kunst kan hier niet aansprakelijk voor worden gesteld omdat het een NFIA aangelegenheid. Dat doet me denken aan een aflevering van Asterix en Obelix:

Juist; De Intrigant. Nou ja, we gaan dit netjes juridisch laten verwoorden om het te serveren aan de NFIA makkers die hiervoor verantwoordelijk zijn:

Inderdaad, de Vries en van Rossum. Was het allemaal maar zo grappig. Triest, maar wel rechtbankvoer. Ook jammer dat de hoogste baas van het NFIA, Commissioner Jeroen Nijland, niet gereageerd heeft nadat ik zijn voorganger Bas Pulles had verzocht hem de relevante stukken te doen toekomen. Ach, je weet hoe dat gaat, de rijen sluiten zich. In een merkwaardige twist blijkt dat Kwatta in Surinaams-Nederlands ‘slingeraap’ betekent.En, het is de naam van de plantage waar de cacao vandaan kwam voor die heerlijke repen. Kan geen toeval zijn omdat Jaitsen Singh een Surinaamse Nederlander is die in al dit geweld ondergesneeuwd lijkt te worden. Niets is minder waar, achter de schermen gaat alles gestaag door. Hou dat geld nog even in de portemonnee! Hoe vond je Nederland gisteren tegen het altijd lastige Luxemburg? 5-0; dat had zonder Advocaat nooit gelukt. Winnen die dekselse Zweden van Frankrijk, en moeten wij uit van Frankrijk winnen. Geen probleem voor Dickie, die overigens qua gedrag best maatjes zou kunnen zijn met Gerbert Kunst. Geniet maar van dit weekend, en ook de komende dagen ziet het er goed uit. Mocht er iets te melden zijn, dan kunnen aller ogen zich richten op een midweeks Luim.

De conclusie van het onderstaande is dat een wraakzuchtige Consul Generaal (Gerbert Kunst) een negatief advies afgeeft inzake een toekomstige medewerker (mijn zoon), die mondeling al aangenomen was. Hij heeft echter de pech dat ik als geen ander weet hoe de procedures lopen, niet alleen intern bij het consulaat, maar ook juridisch wanneer het in Californie op het inhuren van mensen aankomt. Dat komt omdat ik niet een passant ben als dit soort lieden, die slechts vier jaar blijven en zich eerst maandenlang in moet werken, en de laatste zes maanden van hun verblijf zich alleen maar zorgen maken over hun volgende post. Of wordt het een enkeltje Den Haag? Maak dus allereerst kennis met Gerbert Kunst:

Voorheen direkteur van Europese en Internationale aangelegenheden in Den Haag. Bijnaam bij zijn departement: ‘de apotheker’. Ja, ik heb hem slapjanus genoemd tijdens mijn interview bij BNR

https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10318218/als-er-niet-snel-iets-gedaan-wordt-eindigt-hij-in-de-kist

Waarom? Omdat hij vorig jaar augustus, vers aangekomen als Consul Generaal, een e-mail van mij inzake de 33 jaar onschuldig vastzittende Jaitsen Singh door BuZa in Den Haag liet beantwoorden (“U woont nu in Nederland”), terwijl ik gevolmachtigde ben van Singh. En dat niet alleen, hij wilde ook het verzoek niet inwilligen om Singh alleen te bezoeken, dat deed hij alleen aan het handje van consulair medewerker Marco van Vemden, die toen hij nog in Los Angeles zat Singh jarenlang niet bezocht heeft. Maar goed, later hier meer over, want het gebeurt niet vaak dat een zoon moet boeten omdat de vader, ik dus, probeert het beste voor een gevangene te bereiken die door de overheid in het verleden schrikbarend in de steek gelaten is. Ik schets het met opsomming van feiten, zonder al te droog te worden, waarbij een digitaal pad bewandeld wordt dat geen openingen laat voor discussie. Zo kon het gebeuren dat zoon Bo-Peter solliciteerde bij het NFIA (Netherlands Foreign Investment Agency) in San Francisco, een onderdeel van het ministerie van Economische Zaken (EZ), dat succesvol buitenlandse bedrijven die zich in Europa willen vestigen beweegt om naar Nederland te komen. Natuurlijk was een gunstige belastingregeling daar onderdeel van, maar toch. 16 maart werd die vakature opengesteld en 17 maart stuurde Bo-Peter zijn aanvraag in. Na de eerste schifting werd hij 15 april om 19.00 per skype video geinterviewd door Director Western US and Canada John van den Heuvel en Director Jasper Smit.

Na een 45 minuten durend interview met deze ex-collega’s van mij, kreeg hij 19 april de uitnodiging voor een tweede interview met Marco de Vries, Head of San Francisco Office & Dep. Executive Director North America. Belangrijk baasje dus! Dit vond plaats op 27 april om 18.00.

Marco, ik moet zeggen dat mijn eerste tip zou zijn om deze Soprano’s foto niet te gebruiken als ‘trekker’ op LinkedIn, maar dit terzijde. Wellicht speelt Marco’s Chicago verleden daar een rol in. Wederom een video Skype call, en nu maar liefst van 70 minuten. Unaniem gesteund door alle voorafgaande belangrijke mensen kreeg Bo-Peter een uitnodiging voor het laatste en belangrijkste interview, dat met Jan-Emile van Rossum Executive Director North America. Hoger kun je niet gaan daar!

Pedante man, maar tot voor kort niets op aan te merken. Dit skype interview vond 1 mei plaats, eveneens om 18.00 (alle tijden lokaal in Nederland). Wederom een zeer uitgebreid interview van 70 minuten, waarna Jan-Emile hem aan het eind zijn zegen gaf om de positie van Assistant Area Director te bekleden. Detail; Jan-Emile was zeer geporteerd van het gegeven dat Bo-Peter een Eagle Scout is vanwege het feit dat hij een zoontje bij de scouts heeft. Kat in het bakkie lijkt het wanneer eerder genoemde Sopra.. eh.….Marco de Vries om 21.13 dezelfde dag belt en Bo-Peter formeel de positie aanbiedt. Tevens vraagt hij naar zijn reisplannen, waarna Bo-Peter zegt dat hij per 30 mei naar San Francisco kan vliegen. Marco vertelt dat Bo-Peter eerst met de andere aangenomen Assistant Area Director, wiens naam ik uit pieteit maar niet noem, een week training in Den Haag dient te ondergaan, waarschijnlijk per 29 mei. En of hij ook de andere kandidaat wil steunen indien hij vragen zou hebben over het dagelijks leven in San Francisco. Uiteraard stemt Bo-Peter daar zonder enig probleem mee in.

Inderdaad, toen begon de strontkar op hem af te komen, immers, je wordt nooit overreden door een Ferrari. Na 1 mei werd het verdacht stil. Zo stil dat Bo-Peter 9 mei een e-mail schrijft naar Marco de Vries (er even bijblijven, ja) waarin hij vraagt wat er aan de hand is na de ‘duim omhoog’ van Jan-Emile van Rossum en of hij additionele informatie moet verstrekken, en dat hij staat te popelen om te beginnen. Response: GEEN. 13 mei, 18.23 facetime call naar Marco de Vries: wordt NIET opgenomen. 16 mei, 19.39 WhatsApp bericht naar Marco de Vries. GEEN antwoord. 22 mei, 20.09 Marco de Vries belt en in een drie minuten rammelend bericht serveert hij Bo-Peter af met een warrige verklaring over z’n vader en excuus dat het zolang geduurd heeft. Onze held heeft na drie weken moed verzameld en gooit het er in een keer uit. Dat is dus de avond dat ik in Groningen naar mijn hotel liep, mijn vrouw belde en ongelofelijk boos werd toen ik dit hoorde. Nadat mijn zoon twee maal per e-mail om opheldering gevraagd heeft komt Marco de Vries met de volgende e-mail op de proppen:

From: Marco de Vries <devries@nfia.com>

Sent: Wednesday, May 31, 2017 8:26:45 PM

To: Bo-Peter Laanen

Subject: RE: NFIA Assistant Director

Beste Bo-Peter,

Op basis van nader intern overleg hebben we besloten om je niet door te laten gaan naar de volgende ronde van de sollicitatieprocedure. Maandag 22 mei heb ik je gebeld met deze mededeling en op jouw verzoek toelichting gegeven op onze beslissing. Helaas staat ons besluit vast en kunnen we hier verder niets aan toevoegen.

We wensen je uiteraard veel succes met het vinden van een andere baan.

Nu wordt de anders zo evenwichtige Bo-Peter echt boos en schrijft het volgende:

From: Bo-Peter Laanen <blaanen1@jhu.edu>

Date: 2017-05-31 22:26 GMT+02:00

Subject: Re: NFIA Assistant Director

To: Marco de Vries <devries@nfia.com>

Cc: "peter@laanen-thebrand.com" <peter@laanen-thebrand.com>

Beste Marco,

Jouw e-mail heb ik enige tijd op me in laten werken en het moet gezegd, je bent de eerste persoon in mijn leven die zo tegen me gelogen heeft!

1 mei j.l. kreeg ik, na een laatste interview met Jan Emile van Rossum, de ‘thumbs up’, waarna jij me om 12.13 PST me in een negen minuten durend gesprek telefonisch mededeelde dat ik de baan had en me waarschijnlijk 29 mei in Den Haag zou moeten melden ter voorbereiding.

Met Washington, DC, zouden verdere voorwaarden besproken worden.

En, vergeet niet dat ik unaniem door jullie aan Jan Emile was voorgedragen.

Nadat je me drie weken aan het lijntje hebt gehouden, en zowel mijn bevestigende e-mail d.d. 9 mei, als mijn telefonische poging d.d. 13 mei negeerde, belde je me 22 mei, en in een gesprek van drie minuten meldde je me dat ik de baan niet kreeg, en het iets met mijn vader te maken had.

In mijn e-mail van 23 mei vroeg ik de reden hiervoor, maar dat het wel iets met mijn vader te maken had, danwel Singh.

Op deze e-mail heb je nimmer antwoord gegeven.

Nu kom je dus met deze e-mail met "op basis van nader intern overleg……etc.", en wederom heb je niet het lef om een verklaring te geven.

Wellicht ben je degene die de klappen moet opvangen, maar het getuigt niet van enige oprechtheid.

Behalve het bovenstaande in het gesprek van drie minuten, heb je geen enkele toelichting gegeven omdat je geen reden hebt.

Om duistere redenen ben ik verwijderd uit het proces en ik zeg je bij deze dat je bereid dient te zijn om een en ander onder ede te verklaren.

Ook zeg ik je dat het digitale pad aan alle kanten naar bovenstaande conclusies leidt.

Afsluitend, het gaat jou verder goed, je zult het nodig hebben!

Weet je wat nou de crux is, Marco de V. (zo komt het in de krant) heeft nog steeds niet de ballen om te vermelden waarom Bo-Peter afgevallen is, maar hij vergeet ook te vermelden wat hij gedurende die 9 minuten verteld heeft tijdens zijn belletje van 1 mei om 21.13. Tip voor Marco, bereid je voor, daar zal je onder ede over aan de tand worden gevoeld! Maar, eerlijk is eerlijk, de NFIA heeft dit niet veroorzaakt. Nu komen we weer terug op de fiere leider van het CG in San Francisco:

Lief he?! Inderdaad, Gerben Kunst. Mooie naam om woordspelletjes mee te doen, maar dit is serieus. Wat wil nou het geval, als een formaliteit gaat na de aannameprocedure een soort van verzoek naar de Consul Generaal . De vraag is dan of de aangenomen persOon wel binnen de huidige staf past. En daar slaat Kunst toe. Eerst overlegt hij natuurlijk met z’n eigen Steve Bannon……

inderdaad, Marco van Vemden:

Hier afgebeeld met eega Marion op een Mexicaans feestje bij…..de Laanens. Marco heeft ook nog wel een appeltje te schillen met de oude Laanen. Jonge Laanen zal hangen. Katvanger Marco de V. moet vervolgens het slechte nieuw brengen. Voor de goede orde; Bo-Peter heeft geen visumproblemen, spreekt Amerikaans als geen enkele andere kandidaat, heeft geen huisvestings problemen, heeft al een jaar voor het consulaat gewerkt, en heeft een CV om te zoenen. Daarnaast zal het ijzersterke network van Johns Hopkins University een pre zijn voor de NFIA organisatie, maar hij is wel mijn zoon! Vergeet echter ook niet dat alle bovenstaand genoemde NFIA heren van San Francisco Bo-Peter unaniem als kandidaat hadden aanbevolen bij van Rossum. Nu wordt het advocatenwerk. Ben benieuwd hoe iedereen z’n geweten geweld aan gaat doen onder ede. Iedereen is even schuldig omdat de Consul Generaal weliswaar een zware stem heeft, maar geen vetorecht. Dit brengt me dan weer terug bij de hoogste NFIA baas in Noord Amerika, Jan-Emile van Rossum, die bij deze naast Gerbert Kunst ook als ‘slapjanus’ bestempeld mag worden, hij had immers zijn poot stijf kunnen houden. Om Marco de Vries niet tekort te doen benoemen we hem tot mini slapjanus. Toch nog wat goed nieuws van het Singh front, Minister Dijksma heeft zijn zaak bij Gouverneur Brown aangekaart meldde BuZa. Hulde aan Willem van Ee, de enige man bij BuZa die zijn woord heeft gehouden. Jammer dat hij weer van het tapijt verdwijnt. Ben ook benieuwd of ik nog hoor wat er precies besproken is tussen Dijksma en Brown. Veeleisend he?! En dat vlak voor Pinksteren! Maak er maar een mooi weekend van, ik ga een en ander vertalen voor onze Amerikaanse lawyer. PS: Heren de Vries, van Rossum en Kunst, nog een tip (ik lijk wel gek), ga naar YouTube en tik ‘SMC050 Peter Laanen’ in, dan krijgen jullie mijn presentatie van 22 mei in Groningen te zien. Is a) om iets van te leren en b) kunnen jullie de aanklacht vinden die in Californie ingediend gaat worden.

Vorige week zaterdag trokken Astrid en ik goedgemutst door het mooie middeleeuwse Bologna. Bo-Peter had een lunchafspraak geregeld met 5 studiegenoten en voor die afspraak hingen we schaamteloos de toerist uit, waarbij je natuurlijk niet ontkomt aan een foto voor een van de vele kasteeltjes of paleizen die Bologna rijk is:

Heerlijk (en nog verbazingwekkend goedkoop ook) van de lunch genoten met studenten uit diverse landen, waarbij kostelijke verhalen ter tafel kwamen. Nadat we al drentelend de middag door waren gekomen, begon de graduation ceremonie bij Johns Hopkins University.

Indrukwekkend, dat is het juiste woord. Nadat Direkteur en Professor Internationale Economie Michael Plummer zijn intro had gedaan, en de diverse prijzen waren uitgereikt, werd het tijd om een lauwerkrans te zetten op het hoofd van elke afgestudeerde bolleboos.

Bo-Peter wordt vereeuwigd met Direkteur Michael Plummer. Een van de geestige ‘meegevers’ van gastspreker Martin Fraenkel, President S&P Global Platts in Londen, en uiteraard een alumnus van Johns Hopkins, was de volgende: “zorg er voor dat je niet tussen de boom en de hond terecht komt”. Eentje om inderdaad mee te nemen en te onthouden. De receptie die volgde was er uiteraard een van vreugde en opgeluchtheid; “we hebben het gehaald!”. Na de receptie slenterden Astrid en ik, bij gebrek aan een taxi, naar ons AirBnB onderkomen. Helaas brak een bandje van Astrid’s schoen af, hetgeen haar voortgang belemmerde. Voor mij eigenlijk niet zo slecht, want eindelijk liepen we gelijk op! We haalden nog net ons favoriete restaurant Il Moro, waar we daags daarvoor een warm onthaal hadden gekregen. Na wat lokale wijn voor mij en enige limoncello’s voor Astrid, strompelden we de laatste 200 meter naar “huis”, waar we van een welverdiende nachtrust genoten. Zondags weer toeristisch doorgebracht (met zo’n treintje), heerlijk van de lunch genoten en ‘s avonds Bo-Peter getracteerd bij……Il Moro. Maandag: was geprogrammeerd als inpakdag voor Bo-Peter en betekende voor ons terugkeer naar Schiphol.

Maar wel met drie zware koffers van Bo-Peter bij ons (lang leve mijn Delta Gold traveler lidmaatschap). Het zag er allemaal goed uit, Bo-Peter zou dinsdag aankomen, 29 mei ingewijd worden bij het Netherlands Foreign Investment Agency (NFIA) in Den Haag, waarna hij door zou reizen naar NFIA San Francisco om daar zijn werk te gaan doen als Assistant Area Director. In de Bay Area zou hij voorlopig bij broer Kaj gaan inwonen. Fantastisch vooruitzicht. Tot het moment dat……… Verderop meer hierover. Omdat ik maandagavond in Groningen acte de presence diende te geven, hadden schoonzussen Danielle en Wendy op zich genomen om ons heen te brengen (Danielle), waarna bij Schiphol Wendy ons zou opwachten met een bus om alle bagage te laden en ons snel naar ons vervoermiddel te brengen. Alles lukte wonderwel en ruim op tijd kon ik me geestelijk voorbereiden en tot mijn genoegen de zaal vol zien lopen.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Het onderwerp: ‘Silicon Valley, wat kunnen we leren en wat nemen we mee’. Geen opening zonder Trump, Rutte’s nieuwe grote vriend.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Na afloop enige kritische vragen van Niek Huizenga, Co-Founder Launch Café in Groningen en nog veel meer. De zaal kreeg uiteraard ook de mogelijkheid om een portie vragen te stellen, waar mede presentator/organisator Jarno Duursma, trendwatcher en social media expert, en ik ons ‘dapper’ doorheen sloegen. Leuk dat de NOM in een tweet mijn Silicon Valley gezegde “If your dreams don’t scare you, you don’t dream big enough” de wereld inzond. Interesse in Jarno’s indrukwekkende lezing over Singularity University en daarmee de toekomst? Toets op YouTube SMC050 Jarno Duursma in. Mijn naam geeft mijn presentatie als resultaat.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Volgens goed Silicon Valley gebruik blijft de spreker tijdens de receptie beschikbaar voor persoonlijke vragen die mensen en bedrijven hebben. Tussen twee haakjes, de fles wordt als een baby beschermd, dat wel!

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Daarna nog nagenietend een kleine wandeling naar Hotel Mercure dat de organisatie van SMC050 voor mij geboekt had. Toen kwam het telefoontje dat me enorm boos maakte, furieus zelfs. Na tot rust gekomen te zijn in het hotel heb ik een keurige e-mail gestuurd naar een der mensen die hoog in de boom zitten bij BuZa. Deze persoon beantwoordde mijn e-mail bijna onmiddellijk (hulde), maar daadwerkelijk is er nog niets positiefs uit voortgekomen. De verantwoordelijke personen houden zich op de vlakte, hetgeen beneden peil is. Een ding kan ik wel beloven, op z’n Ruttens, wanneer dit voor volgend weekend niet in orde komt, dan breekt de pleuris uit. Excuses voor de geheimzinnigheid, jullie krijgen nog nadere informatie wanneer de tijd daar rijp voor is. Tijdens de terugreis naar Loosdrecht had ik veel om over na te denken. Maar, ‘s middags spreekstalmeester bij Volta Ventures; de show must go on. Twee goede en interessante sprekers, allereerst het jeugdige wonderkind Ruben van Vreeland van Bitsensor: “wij ontdekken een hacker binnen 50 milliseconden waar normaal tot 9 maanden voor staat”. En, blokkeren dat gevaar tegelijkertijd. Programmeerde al op z’n 9e en begon in de cyber crime business op z’n 14e. Hallo, bent u daar dan?! Maar wel vorig jaar samen met zijn eveneens bejaarde partner Alex Dings (21) deze prestigieuze prijs in de wacht gesleept:

Martin de Ronde Co-Founder van Guerilla Games en nu Co-Founder van ForceField VR, kwam ons in duidelijke taal uitleggen waarom Virtual Reality niet dood is!

Archieffoto.

Samenwerking met o.a. Microsoft en Facebook brengt een stabiele basis voor de maar liefst 70 ForceField VR medewerkers. Geweldige middag, geweldige receptie. Gelijktijdig gebeurde het volgende in San Francisco:

Conference “Climate Is Big Business”
California and the Netherlands share a commitment to the environment. And together we will host the climate change conference “Climate Is Big Business” in San Francisco on May 24. Dutch and American businesses with green business cases will attend, together with Governor Brown, Netherlands Minister for the Environment Sharon Dijksma, and California EPA Secretary Rodriquez.

Waarom is dit belangrijk om in de Luim te vermelden? Minister Sharon Dijksma zou op zeker ook een vis-à-vis hebben met Gouverneur Brown van Californie, waarbij de mogelijkheid om over gratie voor Singh te praten een buitenkans zou zijn. Willem van Ee, mijn huidige gesprekspartner bij BuZa, Capo di Capi bij de directie consulaire zaken en visumbeleid, beloofde me alles in het werk te stellen om dit aan haar agenda toe te voegen. Je zou toch zo zeggen dat het eens een keer moet lukken. Ik ben benieuwd.

Gouverneur Brown hier in gesprek met Sharon Dijksma. Achter Dijksma de fiere leider van het consulaat in San Francisco; Consul Generaal Gerbert Kunst. Wie weet heeft hij een goed woordje voor Singh gedaan nu er zich weer een mogelijkheid voordeed. Je weet ‘t niet! Eigenlijk een week met een onzeker gevoel dat doordruppelt naar de komende week, met eventueel een lelijk gevecht in het verschiet. Maar wie weet, optimistisch als ik ben geloof ik nog in het goede in de mens, tenzij het tegendeel blijkt. Volgende Luim betekent een nieuwe Luim, nieuwe kansen!

Wanneer ik weer eens gedesillusioneerd van Sparta thuiskom, mag ik wel eens in de Libelle duiken. De laatste maanden veel gedaan! Behalve afgelopen zondag natuurlijk, toen onze jongens met de hakken over de sloot (doelsaldo) weer een jaartje ere divisie bij mochten schrijven. Maar, sinds jaar en dag vermaak ik me met ‘Jan, Jans en de kinderen’, de columns van Anne Wil (uit het leven gegrepen) en natuurlijk mijn held; Hans Verstraaten, een man in een vrouwenwereld. Met name die over zijn ex-vrouw (aan de lijn) kon ik wel waarderen: https://www.libelle.nl/mensen/hans-ex-vrouw Die man heeft een goed gevoel voor humor! Enfin, afgelopen week, eigenlijk t/m zondag, organiseerde Libelle in Almere ‘Het grote GELUK Libelle zomerweek’. Heel stiekem had ik daar wel heen willen gaan om Hans te ontmoeten en diep in zijn ziel te kijken, hoe hij zich voelt in een door vrouwen gedomineerde wereld. Uiteindelijk niet gegaan, ik ben een miezerd wat dat betreft, maar ik had een goede afvaardiging:

Onder aanvoering van (Schoon) moeder Riet Gruter togen Danielle, Astrid (mijn duifje) en Wendy op pad en zo te zien, en na een paar wijntjes terug in Loosdrecht, was dat goed bevallen. Helaas was voor de columnisten maar een half uurtje ingeruimd en was het thema ‘geluk’ niet echt doordrenkt in het evenement. Beter nog, buiten de mannen die achter de diverse stands stonden, waren er op zo’n 8.000 vrouwen slechts twee mannen aanwezig. Wat zou ik in mijn element geweest zijn! Astrid had de meiden van Lois Lane nog wel even willen zien, uiteindelijk had ze met mij een stuk management gedaan, alsmede het fan magazine.

Maar ja, die traden om 17.00 op (file tijd), en ze weet hoe ik op die kruimige aardappels gesteld ben (geintje, voordat ik weer een en ander naar m’n hoofd krijg). Het was in ieder geval goed georganiseerd, inclusief het parkeren en bussen die regelmatig de massa’s vervoerden naar het evenement. Oh ja, die rubrieken met ‘bedkamergeheimen’ vind ik wat ranzig, zoveel keer kunnen wij mannen toch niet in de maling zijn genomen?! Maandagavond aangezeten aan liefdadigheidsdiner Kankerbestrijding via Alp d’Huzes) van de brandweer van Mijdrecht, waar zwager Aldert (man van eerder genoemde Danielle) als duiker indrukwekkende prestaties levert.

Aldert rechts uitgeput op de top in 2015, maar kijk naar het bedrag dat ze toen opgehaald hebben. Hulde! Inmiddels kwam Sky (zoontje van eerder genoemde Wendy) met zijn kart op het circuit van Francorchamps in Belgie tot zijn beste prestaties van het seizoen:

Sky, nr. 17, op de hielen van de leiders. Man, man, wat een familie! Astrid en ik zijn gisteren naar Bologna gevlogen waar zoon Bo-Peter vandaag officieel zijn Master Internationale zaken uitgereikt krijgt. Trots!

Wie had gedacht dat deze playboy ooit nog serieus zou worden? Hou Singh in de gaten, grote gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit! Zo, nu even on-line om mijn Sparta seizoenskaart voor volgend seizoen te kopen, zelfde plek bij dezelfde leuke mensen.

Die club uit Zuid vierde feest, wij ook. Omdat we niet degradeerden. Nou en? Doet me denken aan mijn tijd bij Graaf Willem II-VAC in Den Haag, elke wedstrijd practisch met de rug tegen de muur en feest wanneer we weer in de KNVB bleven (toen had je nog een onderbond).

Ja, je moet er natuurijk wel wat voor over hebben!

Gek he, soms krijg ik van die vreemde gedachtenkronkels wanneer ik een kop schrijf voor m’n Luim. Het deed me plotseling denken aan wat mannen er zoal uitgooien wanneer ze een darmonderzoek middels colonoscopie ondergaan: “oh dokter, u gaat nu een opening in die geen man voor u betreden heeft”. 

GESCHRAPT VERHAAL!

Over nu tot de orde van de dag: Sparta. Gaan ze het in de eredivisie redden zonder nacompetitie? Dat scenario gaat op bij winst van Sparta tegen Go Ahead en een gelijk spel van Roda JC bij Vitesse. Ik ga met de Sparta bijbel in mijn hand voor de buis zitten:

Singh: Oh nee, die vergeten we geen week! 33 jaar vast nu in Californie, in gevangenissen waar Johnny Cash over zong: ‘San Quentin’ en ‘Folsom Prison’. Beetje stilte voor de storm, maar voor de acties die we nu gaan voeren (gratie, parool) is geld nodig, en dat gaan we ophalen na een grootse PR storm waar aan gewerkt wordt. Zoals eerder gemeld, heeft de Directeur van de Directie Consulaire Zaken, Willem van Ee, ondersteuning toegezegd op het niveau van Ambassadeur en Minister van Buitenlandse Zaken. Hij kwam over als een man van zijn woord, en daar ga ik vanuit! In ieder geval een zoon (Ivar) aanwezig voor moederdag. Een in Italie en een in Californie. Lijken we op Pipo de Clown en Mamaloe, of niet?! Fijne moederdag!

Het is niet voor het eerst dat de kleur van die narcistische malloot, het zogenaamde hoofd van de vrije wereld, me aan het walgen maakt.

De republikeinen hebben met een kleine meerderheid zijn nieuwe zorgwet aangenomen. Hulde voor de 20 dappere republikeinen die tegen stemden, waarschijnlijk krijgen die de wind nog wel van voren. De meeste van die andere ladenlichters hadden het niet eens gelezen. Blind gestemd voor de overwinning. We zijn nu een jaar weg, maar de boosheid over zoveel onrecht voor zo’n 24 miljoen Amerikanen is groot. Na ruim 17 jaar daar gewoond hebben, leven we intens mee. Veel Trump stemmers gaan nu aan den lijve meemaken wanneer ze een bestaande ziekte of conditie hebben als (een greepje slechts): AIDS/HIV, acne, verslaafdheid, Alzheimer/dementia, anorexia, artrose, astma, autisme, bipolar, bloed prop, borstkanker, trombose, darmkanker, poliepen, depressie, diabetes, Down syndrome, vergrootte prostaat, epilepsie, jicht, hepatitis C, herpes, hoog cholestrol, hyperventilatie…… ik stop er mee, hier word ik echt ziek van! Maar, de dames en de heren van zowel het huis van afgevaardigden als de senaat hebben voor zichzelf een heerlijk (vergoed) verzekeringspakket uitgezocht. Schande!!! Nederland, neem deze les ter harte en doe dit nimmer Nederlanders aan. De inwoners van de Verenigde Staten mogen zich het onderstaande daadwerkelijk afvragen:

“Wat is er met ons land gebeurd?” Voor de rest was het een rustige maar toch interessante week, vond ikzelf. Mooie dodenherdenking; gaf me toch weer een brok in de keel. Oh ja, 2 zonen gaan zoals het er nu naar aanziet interessante tijden tegemoet; een naar verre streken, een naar een positie die een Laanen nog nimmer bekleed heeft. Volgende week meer. Spannend! Gisteren werd ik bezocht door Paul Claessen, overgekomen uit Florida, waar hij reeds 25 jaar woont. Paul werkte voor mij bij Holland International Computer Services tot ik voor mezelf begon, zo’n 40 jaar geleden. Ongeveer ook zo lang niet meer gezien, maar dankzij de sociale media toch met elkaar in contact gebleven:

Paul toen en nu. Om Paul niet in verlegenheid te brengen, plaats ik er ook een van mezelf uit die tijd:

Uiteraard wat herinneringen opgehaald onder het genot van een drankje. Dat brengt me bij z’n kamergenoot van die tijd, Ton Bunnik, die vierde 8 april z’n 65e verjaardag met een mooi feessie in Den Haag. Daadwerkelijk een reunie voor me. Ton maakte ik mee bij Holland International, waar ik hem 42 jaar geleden in dienst nam, idem bij mijn eigen club, Multi Function Computers, en uiteindelijk werd ik commissaris bij zijn mede opgerichte organisatie: Prophecy. Nou, met Ton heb ik het een en ander meegemaakt, soms in samenhang met eerder genoemde Paul Claessen. Echter, ik ben nogal bewaarderig en zo maakte ik met behulp van Astrid een collage met o.a. alle post its die hij in de loop der jaren in mijn agenda’s geplakt had, wanneer ik er even niet was. Zoals: “Kado Bunnik alsnog”. Voila:

Paul en Ton samen met name bij kopje “hi”. Dikke pret. Nu even naar het wat serieuzere werk: Jaitsen Singh. Vorige week schreef ik UIT JEZELF IETS DOEN MAG! Nu nog even uit m’n Luim van 3 februari 2016:

Ambassadeur Schuwer over zijn bezoek bij Mr. Daniel Calabretta, deputy Legal Affairs Secretary, 2 februari 2016: “De heer Calabretta lichtte daarin toe dat de Gratiebrief van 23 december wel op het kantoor van de Deputy Legal Affairs Secretary is ontvangen, maar nog niet aan de Governor was voorgelegd. Dit zal op nadrukkelijk verzoek alsnog gebeuren. Echter, de hoop dat dit tot een positief resultaat voor dhr. Singh zal leiden is uiterst gering, aangezien Governor Brown slechts éénmaal eerder gedurende zijn ambtstermijn van 5 jaar een zogenaamde ‘commutation of sentence’ heeft gehonoreerd, en dit betrof een zaak die door de Supreme Court naar hem was verwezen.”

Alles is natuurlijk een kwestie van timing, want wat deed Governor Brown dit jaar even voor Pasen:

Governor Jerry Brown will have a busy week as he will start his historic fourth term as governor.

SACRAMENTO, Calif. (KCRA) —

Governor Brown granted 72 pardons and seven commutations Saturday ahead of Easter.

Maar liefst 7 commutations, oftewel toegestane graties. Het kan dus wel, maar je moet er wel aandacht aan willen besteden. Waar een wil is……. Een beetje moedeloos word ik er wel van, maar opgeven is geen optie. Ik hoop dat die laatste regel ook morgen voor Sparta opgaat. Selfie met broer Rob voor de wedstrijd met, zo instrueert Astrid, kin omhoog. Dat zeggen de Engelsen ook om de moed er in te houden; “chin up”!

Deze week m’n eerste Koningsdag in Nederland beleefd. Een frisse, mag ik wel zeggen. Eigenlijk zijn we niet echt naar buiten geweest, voordat we het wisten werden we overspoeld door zussen, zwagers, neefje en oma. Gezellig joh! Zo tussen de oranje (Bossche?) Jumbo bol en de lintjesregen moest ik plotsklaps aan Jaitsen Singh denken. Zou hij ook in oranje uitgedost in de gevangenis aan het hossen zijn? Gierend van de pret met zijn oranje stok balonnen kapot prikken?

Daggut niet. Wel bedacht ik me waarom niemand van BuZa het in zijn/haar hoofd krijgt om in plaats van een lintje uit te delen iemand te helpen die al 33 jaar onschuldig vastzit. Of toen donderdag j.l. in San Francisco de Nederlandse vlag werd uitgehangen, niemand dacht laten we bij Burgemeester Ed Lee (een democraat) een balletje opgooien om Singh te helpen bij Gov. Jerry Brown, ook een democraat.

Desnoods via de tweede man in Californie, Gavin Newsom, de voormalige burgemeester van San Francisco en, u raadt het, ook een democraat! Niets van dit alles, en wederom moet ik al die makkers van BuZa en Consulaten vanachter mijn rood-wit-blauwe bril iets meegeven; UIT JEZELF IETS DOEN MAG!

Zelf initiatief nemen wordt op prijs gesteld! Volgens de geleerden geeft het zelfvertrouwen en een goed gevoel. Mooi toch?! Gisteren hebben Astrid en ik Hilversum aangedaan; wat een dooie boel. Wanneer Astrid mij uitnodigt voor een drankje en lunch op een terras en ik weiger dat, nou dan weet je wel hoe de vlag er voor staat. Moet ik er bij vermelden dat met al die eenrichting straten het je ook niet eenvoudig wordt gemaakt om het centrum aan te doen. In ieder geval krijgt het Hilvertshof weer wat smoel. Volgende keer weer gezellig naar Breukelen toe. En vandaag vieren we ook de eerste 100 dagen van President Trump. De stakker heeft het moeilijk, had niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn.

Tja, de wind komt niet altijd uit de goede hoek. Voor mijn presentatie in Groningen heb ik een prent met links Trump en rechts wat uitkomsten. De rechterkant kan ik bijna dagelijks verversen gezien alle koerswijzigingen van Trump. Interessante maar beangstigende wereld waarin we leven. Maar, ga lekker door met leven, de schulp biedt geen uitkomst! En morgen, net zoals vandaag in San Francisco: 20 graden Celsius. Hallo terrasjes, we komen er aan, zij het niet in Hilversum.

Vandaag Rijswijk (oude vrienden), morgen Rotterdam (Sparta 6-punter tegen ADO), maandag Rotterdam (RSM, Erasmus), dinsdag Breukelen (entrepreneur ondersteuning), woensdag Hoofddorp (honkbal gerelateerd)…… Alleen het aanhangsel ontbreekt waarbij de artist ‘eist’ dat er zoveel aan drank en zoveel aan voedsel hoort te zijn. Dat brengt me toch even weer terug bij het geweldige lange weekend dat we bij goede vrienden Jan (JJ Johns) en Marja (geluid) Abbing hebben doorgebracht. En met name ook hun optreden bij Big Reds in het Portugese Alvor.

Niet alleen de manier waarop een en ander serieus werd aangepakt boeide me, maar ook de typisch Engelse sfeer die er heerste. Ik bedacht me nog dat al die mensen na de Brexit een visum moeten aanvragen. Lekker lijndansen, dat wel. Jullie begrijpen dat ik wat dat betreft zo ver als maar mogelijk van de dansvloer wegbleef. Toen wij dinsdag j.l. rond 7 uur ‘s avonds Portugal uitvlogen, nadat we Jan en Marja kibbelend met een tweetal agenten achter hadden gelaten, bedacht ik me dat het tijd werd om een snipperdag aan te vragen! Op dat moment boog Astrid zich over onze trip naar Bologna waar onze oudste, Bo-Peter, 20 mei afstudeert bij de gereputeerde Johns Hopkins Universiteit.

Niet zozeer over de geboekte trip, maar of het mogelijk zou zijn om de terugreis naar Amsterdam op 22 mei te vervroegen, om zo op tijd in Groningen te zijn voor een Silicon Valley presentatie, 8 uur ‘s avonds. Gelukt! Het woord ‘pensionado’ krijgt plotseling een geheel andere betekenis. Het prettige is dat ik het gros aan voorbereidingen, etc. thuis kan doen. Heerlijk aan het water. En omringd door muziek. M’n alleroudste zoon, Rick, toonde zich een bikkel door na een operatie aan zijn hand gewoon met de trein naar zijn key account DSM in Sittard te reizen.

Een Laanen waardig! En, het is niet zijn drinkhand! Afgelopen woensdag werd ik even teruggegooid naar het verleden, dat was namelijk de verjaardag van wijlen Eckart Wintzen. Hij zou 78 jaar geworden zijn, maar overleed 21 maart 2008 plotsklaps in Frankrijk.

Voor hen die dat niet weten, Eckart was de financier van Ex’pression College en derhalve de direkte reden waarom onze familie naar Californie vertrok. Ik kende Eckart al sinds eind zeventiger jaren, toen we nog aktief waren in de software wereld rond Den Haag en omstreken. Hij is nog net geen 70 jaar geworden, hetgeen me voor de zoveelste keer terug brengt bij de 70-jarige Jaitsen Singh, waarvan je hoopt dat hij nog veel ouder wordt, maar niet in de gevangenis. EN ONSCHULDIG! Het enige dat we nu kunnen doen is helpen met geld en hopen dat de overheid haar steentje bijdraagt. Klik hier op Singh en doneer!

Nog even een herinnering aan ons kei-goede tripje naar Exloo en Borger (Hunebed hoofdstad van de wereld), de vers gekozen Miss Hunebed 2017; Astrid Laanen-Gruter.

Daags daarna wachtte mij echter een nieuwe uitdaging:

Oftewel een 35-tal ‘hongerige’ bollebozen uitleggen hoe ik entrepreneur was geworden en wat ik geleerd heb van mijn successen en vooral van mijn faalmomenten. Ga er maar even aan staan in een programma met onderstaande toppers:

Na rijp beraad met mezelf besloot ik uit te gaan van het thema “wat heeft mijn afkomst van doen met mijn levenspad”, beginnend in 1540, de start van de Laane(n)s als bij ons bekend:

Je ziet dat de registratie in die tijd niet keek op een ‘n’ meer of minder! Dus, in 45 minuten dekte ik ongeveer 477 jaar, zo’n 10 jaar per minuut! En nee, het levenspad van mijn broers en mij lag niet bij de bankiers in de familie:

Wij stammen af van de Laanens die in de 18e eeuw naar Rotterdam trokken; de houtbewerkers, schoenmakers en…..onze tak, de barbiers:

Opa en Oma voor de kapperszaak in de Josephstraat te Rotterdam. Eigenlijk de eerste ZZP’ers!Het werd een levendige sessie waar ik heel wat plaatjes kwijt kon, alsmede heel wat verhalen. Zo inspirerend! Vooral ook wanneer je reakties als deze krijgt:

“Allereerst dank voor het gesprek gister. Ik heb nadien veel nagedacht over wat we besproken hebben maar vooral ook over wat ik wil bereiken in het leven en wat ik belangrijk vindt. Vooral na het bekijken van het filmpje over jou op jouw website, wist ik dat het leven soms een mooie rit kan zijn.. als we het er maar van maken. Al met al ben ik erg blij om je te hebben ontmoet. Met veel enthousiasme vraag ik me daarom af of je bijvoorbeeld zaterdag 29 april de tijd wil nemen om een hapje te eten.”

Een andere student schreef o.a. het volgende:

“ps. Een belangrijke boodschap van u was om een soort persoonlijk adviseur te vinden. Waar adviseert u te kijken voor een dergelijke coach? Is dat binnen het persoonlijk netwerk of juist een ervaren entrepreneur daarbuiten?”

Dit naar aanleiding van mijn slide dat ik een aantal blunders had kunnen voorkomen, toen ik een jaar of twintig was, als ik iemand in mijn omgeving had gehad die me met raad en daad bij had kunnen staan. Hier gaat nog iets moois uit voortkomen! Later deze middag vertrekken Astrid en ik naar Portugal waar we een viertal dagen door gaan brengen bij goede vrienden Jan en Marja. Inclusief een optreden van Jan morgenmiddag als de artist JJJohns:

Indertijd, in de periode dat ik Lois Lane begeleidde (Astrid deed het fanmagazine), boekten zij de optredens. Hun lievelingswens was een ‘bed and breakfast’ nering in Portugal, waarbij Jan ook zou optreden bij hun zwembad onder de slogan ‘Country by the Pool’. En die droom hebben ze verwezenlijkt. Geweldige mensen, dus dat gaat weer een heerlijke logeerpartij worden (25 graadjes!). Vrolijk Pasen ter afsluiting en vergeet niet tussen de eieren door om een donatie te doen voor Singh! Klik op Singh

Over Sparta wil ik het eigenlijk helemaal niet hebben; wat een stelletje ongeregeld, geleid door een coach die denkt z’n spelers mentaal sterk te maken via zijn “Pastoor” methode. Resultaat: een ongeorganiseerde chaotisch slappe brei. Een paar impressies. Sparta’s opbouw:

Bij Excelsior’s tweede doelpunt:

Enfin, onderweg naar weer een teleurstellende wedstrijd gebeuren er dingen die het verdriet van een verloren potje (later) doen vergeten. Voor Sparta-PSV (2-0 verloren) had ik broer Rob en zoon Ivar een hapje eten beloofd. Dat valt nog niet mee bij de kroegen in Delfshaven. We hadden toch minstens op een overheerlijk broodje bal gerekend, maar kwamen niet verder dan een tosti ham-kaas bij Café ‘Aan Zet’, een heerlijke Rotterdamsch etablissement met dito mensen.

Aan de bar troffen wij een (meer dan licht) aangeschoten Rotterdammert die ons gelijk aansprak alsof hij ons al jaren kende. En sommige woorden waren zelfs goed te verstaan! Rob merkte plotsklaps op dat hij wel zeer leek op de auteur van een boek dat in het café te koop was. Zij het een oudere versie. En jawel, het was een bekende straat Rotterdammert die in ‘Cowboy 2’ z’n Rotterdamsche wel en wee aan het papier had toevertrouwd. Na dit bevestigd te hebben schommelde hij met een boekje op me af ter inzage. Zijn gedichtje ‘Nood’ op de achterkant bezegelde mijn aankoop: “In tijden van nood, smaakt de worst ook zonder brood”. Onderstaand de Cowboy (Jos) die een boekje van de toog haalt:

“Voor mijn Peter”, droeg hij het aan me op. Nadat hij Ivar op z’n Rotterdamsch waarschuwde om goed voor z’n vader te zorgen, werd hij onder zachte dwang door een vrouwspersoon het café uitgeleid. RTV Rijnmond maakte in 2005 een documentaire over hem dat ver over de 100.000 keer bekeken is. Uiteindelijk is hij helaas een trieste alcoholist met een goed gevoel voor humor, hoewel hij er zelf gelukkig niet zo over denkt. Uit ‘Cowboy 1’: “Beter bier in je bassie als kleren in je kassie. Je hoeft het niet te strijken of te plooien. Je kan het zo naar binnen gooien”. Echter, wanneer Sparta zo blijft spelen ga ik ook die kant op! Maandag: gymnastiekmiddag! Hadden jullie niet gedachte he? Zie onder een foto van de kei goeie ploeg die getraind wordt door voorliggende Juffrouw Olinda.

Streng maar rechtvaardig. Mijn conditie is omgekeerd evenredig geworden aan het spelpeil van Sparta, maar dit terzijde. Wekelijks maken buurman Chris (rechts naast mij) en ik de gang naar Nieuw-Loosdrecht om daar vakkundig afgeknepen te worden. Dit is voor aanvang, kun je nagaan hoe we er uitzien na afloop! Het was op een paar gelegenheden na (Sparta) een geweldige week. Dinsdag begon ik als jurylid aan de RSM Erasmus Universiteit ‘Star case’ competitie. De knapste studenten van universiteiten uit Hong Kong, Canada, Singapore, Indonesie, Zwitserland, Australie en ons eigen landje krijgen de kans om een echt bedrijfsprobleem op te lossen binnen resp. 10 en 24 uur.

 

Echte bedrijven dus; dinsdag ‘Brownies&Downies’; en gisteren Nike. Wat deze studenten produceren binnen genoemde tijden is daadwerkelijk verbazingwekkend. Ik vond het echt een eer om hier een steentje aan bij te mogen dragen. ‘s Avonds voor de buis naar Heerenveen-Sparta gekeken. Strateeg-coach Alex Pastoor had er voor gekozen om maar liefst 5 spelers uit de selectie te houden met het oog op de 6 punten wedstrijd tegen Excelsior. Het kwakkelende Heerenveen won simpelweg met 3-0. De strategische zet van Pastoor werkte zo goed uit dat genoemde spelers gisteren dachten dat ze nog steeds niet hoefden te spelen. De enige speler die hij niet had moeten opstellen, Rick van Drongelen (4 gele kaarten), stelde hij wel op en die liep prompt tegen een gele kaart op. Schorsing dus. Het duo Ketting (invaller) en Breuer was verantwoordelijk voor het tweede doelpunt (zie impressie boven). Wel gaf dit Ivar de gelegenheid om gezellig met hem op de foto te gaan in het vak van de harde kern:

Ik beloof het nu niet meer over Sparta te hebben, maar wanneer de harde kern gaat zingen “schaam je kapot”, dan weet je wel hoe diep Sparta gezonken is. Gisteren begon overigens wederom inspirerend bij de Erasmus Universiteit, waarna Ivar, Rob en ik een gezellig partijtje pool biljart hebben gespeeld. Daarna….eh nee, daar hebben we het niet meer over, laten we het hebben over belangrijke zaken, zoals Jaitsen Singh. Terwijl we ons voorbereiden om wederom een verzoek tot gratie in te dienen, moge het duidelijk zijn dat er geld nodig is om Amerikaanse advocaten te kunnen bekostigen. Stort daarom bij www.geef.nl en druk nu op Singh Dat zou mijn weekend nog eens goed maken na al dat gedoe bij…ik bedoel te zeggen na drie verloren wedstrijden binnen een week. Laten we voor Singh scoren!