Laanen's Luim

Een van mijn twee favoriete Haagsche clubs is niet meer:

Einde verhaal voor Haagse honkbalclub AdoLakers

Het is einde verhaal voor de Haagse honkbalclub AdoLakers. Tijdens een algemene ledenvergadering werd maandagavond besloten de hoofdklasseclub op te heffen. Het besluit is nog niet definitief vanwege een te lage opkomst op de vergadering, maar de club zelf twijfelt er niet aan dat het Nederlandse honkbal een vereniging armer is. ‘AdoLakers is niet meer’, stond woensdag op de clubwebsite.

Na onze verhuizing, j.l. december, kreeg de door mij gekoesterde multi function ado honkbalknuppel een plek naast mijn nachtkastje. Ik maak me al sinds jaar en dag wijs dat ik daar ongewenste indringers mee het huis uitknuppel. De herinnering gaat natuurlijk terug naar 8 juli 1984 toen ik met die knuppel ons sponsorschap met ADO bezegelde.

Eigenwijs als ik ben, nam ik me voor om de traditionele eerste sponsorbal niet te gooien maar te slaan. Dat bracht natuurlijk het risico met zich mee dat in plaats van de bal een hele massa lucht geraakt zou worden. Helaas, voor degene die mij dat toewenste, want volgens een echte Hagenees sloeg ik een perfekte ‘len dref’. De bal rolde keurig strak langs de lijn het veld in.

Dat maakte me gelijktijdig de enige slagman met een slaggemiddelde van 1.000 tegen werpicoon Bart Volkerijk (okay, okay, hij gooide me een pannenkoek). NB: linksachter mij staat een ander honkbalicoon; Berry Eijgendaal. De familie Volkerijk heeft niet alleen een grote stempel gedrukt op ADO, maar ook op mijn honkbal carriere. Het sponsorschap van ADO was na het sponsorschap van het Zoetermeersche Birds mijn tweede stap in de honkbalwereld. De volgende stap was het voorzitterschap van de KNBSB, ingeleid door de man naar wie het ADO stadion werd vernoemd; Leen Volkerijk. Over iconen gesproken! Maar hoe moet dat nou met het stadion? En gaat Leen’s weduwe, de zo beminde Henny, nu niet meer de bestuurskamer en de officials van een glimlach voorzien die de aanwezigen van de spanningen van de wedstrijd ontlasten? Bij honkbal zijn ‘slag’ en ‘wijd’ soms hete aardappelen wanneer het om  beslissingen van de umpire gaat. Maar diep triest is het wel. Zelfs Tinley leed mee:

De warme band met de familie Volkerijk blijft, maar al met al doet het me een beetje denken aan Wim Sonneveld’s ‘Het Dorp’:

Het Dorp – Wim Sonneveld (in HD) – Duration: 3:19.

 Ansichtkaart herinneringen…. Oh ja, die andere Haagsche club heeft met voetbal te maaken; Graaf Willem II – VAC, waar het ontlopen van de degradatie in de vierde klasse elk jaar gevierd werd als een kampioenschap. Good times! Nu Bo-Peter in den vreemde, eh….Nederland, zit geen mooier moment dan hem te informeren dat een van zijn blogs binnen dagen de 500 ‘views’ had bereikt nadat ik het met de business gemeenschap op LinkedIn gedeeld had.

Dat doet een mens deugd! Gisteren een ongelofelijk berg regen over ons gehad (hoera!) nu enige kalmte voor het volgende regenfront. Dezelfde kalmte die wij hier hebben in afwachting van de delegaties geleid door Minister Ploumen en Burgemeester Aboutaleb. Twee drukke weken voor ons. Afsluitend met het bericht dat Astrid’s deels afgescheurde pees bij haar elleboog operatief gerepareerd gaat worden. Dat is goed. Wekenlang doet zij nu licht administratief werk bij AMR en dat is niets voor dat bezige vrouwmens. Sterker nog, zolang ze met die arm niet in het gips zit, of iets dergelijks, draaft dat maar door. Elke morgen/avond vraag ik hoe het gaat met mijn kleine……

Nemo had ook iets met het rechter armpje en is even ’cute’ als Astrid!

Een van de twee ‘voordrachten voor een heer’ die ik momenteel op bestelling declameer komt er dus op neer wat je beter wel en niet kan doen in de V.S. En ik onderschrijf dat met lichtbeelden omdat mijn verhaal dan een vloeiend geheel wordt onder het motto ‘Every picture tells a story’. Bijvoorbeeld praat nooit in het eerste commercieele gesprek over politiek of geloof:

En ik moest natuurlijk aan mijn plaatje ‘Don’t be funny with cops’ denken toen ik al die beelden zag rondom dat gedoe met Tarik Z. Even op een zijspoor; klaarblijkelijk vonden alle terreurgroepen een en ander zo knullig dat niemand de verantwoordelijkheid heeft opgeeist. In alle eerlijkheid, Tarik Z. had hoogstwaarschijnlijk zijn avontuur in de V.S. niet overleefd. A) omdat zijn neppistool geen oranje punt had op de loop, hetgeen betekent dat het hier om een speelgoedvuurwapen gaat en B) omdat niet de reguliere agenten zouden zijn opgetrommeld. Een SWAT (Special Wapens And Tactics) team zou buiten met een megafoon ‘onderhandeld’ hebben met Tarik Z. en binnen de kortst mogelijke tijd al naar binnen stormend arme Tarik Z. met kogels doorzeefd hebben.

Moek ik er bij zeggen dat je met een naam als Tarik niet snel bij een gijzeling de lachers op je hand krijgt. Profilering? Jazeker, maar helaas is dit momenteel wel aan de orde van de dag. Oh ja, vergeet ik nog bijna een optreden van de reguliere politie in beeld te brengen, zonder al te grafisch te zijn (mocht je dat willen zien, Google dan ‘Images police brutality’):

Heb ik ooit problemen met de politie gehad? Nimmer! Maar, laten we wel wezen, je praat dan wel over een modelburger! Sterker nog, jaren geleden werden Astrid en ik (vooral ik, Astrid sliep en ik zat aan het stuur) aangehouden in Los Angeles omdat ik argeloos een zeer brede straat inreed. Wat is daar fout aan, hoor ik u mompelen. Awel, het bleek een weliswaar brede straat te zijn, doch tevens eenrichtingsverkeer! L.A. cops staan niet bekend als de zachtaardigste, maar nadat ik op charmante wijze had uitgelegd dat wij voor een festiviteit in L.A. waren en er absoluut geen verkeer was in die brede straat en nogmaals een “Mea Culpa”, maxima zelfs, stotterde, zei die cop; “welcome in L.A. Sir, don’t let it happen again”. In wezen een $300+ tegoedbon, traffic school nog niet eens meegerekend. Ben ik als luchthartige woordkliederaar toch weer met een serieus onderwerp begonnen! Snel terug naar het reguliere ‘Luim’ leesvoer. Bo-Peter is inmiddels ingeburgerd bij de Universiteit van Leiden en zijn woonplaats Den Haag. Bo-Peter blogt regelmatig op www.blaanen.com Ja, u heeft met een nest schrijvers te maken, de grootste onder ons, de jongste telg Rob, maakte afgelopen week bekend dat het bezoekersaantal van zijn site www.roblaanen.nl de honderd-duizend overschreden had. Voorwaar een mijlpaal! Trots op dat joch!

Dames opgelet, Ivar heeft een nieuw vriendinnetje, Reilly geheten. Helaas mocht ik nog geen foto plaatsen, maar het dient gezegd, deze Benjamin van onze kinderen heeft een goede smaak! Het werd ook weer wat stiller in huis nadat oudste zoon Rick, hier voor belangrijke Polycom zaken, weer terug reisde naar ons koele kikkerland. Over Polycom mag ik niks zeggen, wel over zijn ‘pool billiard’ talent. Zie onderstaande foto waar hij Ivar bekampt:

Duidelijke lichaamstaal, en ondanks zijn technisch niet onaardige spel werd hij na het mini toernooi uitgeroepen tot King Scratch, oftewel hij heeft het meest de ‘8’ bal (zwart rechts boven) in een van de gaten gedeponeerd terwijl hij nog een (of meerdere) bal te spelen had. Dat leidt tot automatisch verlies. Waar ik me overigens zeer op verheug is de Superbowl die morgen gespeeld wordt en waar de Seattle Seahawks de New England Patriots bevechten om de hoogste Football eer. www.nfl.com Zoals elk jaar bij voormalige buurman Brian, met sigaren (in de tuin natuurlijk, maar bij een graadje of 21 is dat geen straf), veel eten en drank en, oh ja, football. En geweldig half time entertainment, dit jaar met Kate Perry:

Het oog mag ook wat na al die geweldadige tackles op het veld! En de reklames, veelal geweldig gemaakt met eveneens geweldige budgetten, maar dat mag dan ook wel wanneer je voor 30 seconden $4,5 miljoen neerlegt. Onderstaand een compilatie:

Compilatie

Veel beroemdheden zullen waarschijnlijk in NL niet herkend worden, maar ik heb er een thuis; Kaj! Vanavond gaat hij zijn dienst in als Paramedic in het niet ongevaarlijke Richmond, van 20.00 uur tot 8 uur zondagmorgen. Dan tukkie doen en daarna naar de superbowl kijken. Verdiend, da’s zeker!

Haarlemmerolie is een middel dat uit de zeventiende eeuw stamt. Het wordt al eeuwenlang aangeprezen omdat het tegen alle kwalen zou helpen.

Wereldleiders op condoleancebezoek in Riyad

RIYAD/LONDEN – 

Leiders uit de hele wereld gaan op condoleancebezoek in Saudi-Arabië na de dood vrijdag van koning Abdullah.

Behalve koning Willem-Alexander en minister Bert Koenders (Buitenlandse Zaken) zijn de Spaanse koning Felipe, de Franse president François Hollande, de Britse kroonprins Charles, de Amerikaanse vicepresident Joe Biden, de Britse premier David Cameron en de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammad Javad Zarif onder de hoge gasten van de nieuwe Saudische koning Salman.

Zulke berichten bij de dood van deze 90-jarige potentaat doen me altijd enigszins duizelen. Waarom? Omdat het bezit van biezondere rijkdom aan aardolie leidt tot…eh…..het door de vingers zien van:

In Saoedi-Arabië werken circa 1,5 miljoen buitenlandse huishoudsters, die hun werk veelal doen onder erbarmelijke omstandigheden en vaak worden zij uitgebuit. Volgens de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch komt mishandeling vaak voor. Het Saoedische koningshuis is een absolute monarchie en regeert dus zonder grondwet. Het koningshuis hoeft geen enkele verantwoording af te leggen aan het volk. Het binnenkomende oliegeld gaat rechtstreeks naar deze Saoedische familie. De verschillende prinsen doen op grote schaal aan zelfverrijking en zijn (naar westerse maatstaven) corrupt. De islam heeft een allesbepalende rol in het dagelijks leven. Het puriteinse wahabisme is de dominante islamitische stroming in het land en dat heeft geleid tot een strenge interpretatie van de sharia. De interpretatie van de islam in Saoedi-Arabië is zo dat lijfstraffen (zoals stokslagen en zweepslagen) en onthoofding er geregeld worden opgelegd. De onthoofdingen vinden plaats in het openbaar. Een van de misdaden waarvoor onthoofding plaatsvindt, is tovenarij. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan…. Hoezo ISIS? In ieder geval weten we nu dat aardolie dezelfde kracht heeft als Haarlemmerolie; het lost alles op en maakt recht wat krom is. “We” werden al eerder op het matje geroepen door de heersers van Koeweit wegens een olie incident:

2:55

26 maart Kiele kiele Koeweit (1974) – Duration: 2:55.

Dit is de wereld waarin we leven, een theocratie als Saoedi-Arabie wordt geaccepteerd terwijl Cuba met veel pijn en moeite, dankzij Obama, de relaties met de V.S. gaat normaliseren. Maar ja, Cuba (hoewel geen lieverdjes) is dan ook een straatarm land. Ja, ja, ik begrijp het, ik ga onmiddellijk terug naar mijn luchthartige stijl, ‘t moest me even van het hart toen ik al die wereldleiders zag die over elkaar aan het rollen waren om als eerste Mekka aan te doen. Ook om te lachen is…. Vanmorgen een gesprek via FaceTime (een soort technische Haarlemmerolie van communicatie) gehad met Bo-Peter, die zich inmiddels bij Oma Riet had gemeld en zich daar welwillend liet verwennen. Inmiddels ingeburgerd en gereed om naast zijn ‘International Affairs’ studie in Leiden ook Laanen – The Brand in de BeNeLux te vertegenwoordigen. Deze week een lunch lezing mogen houden voor een BOVAG delegatie van een mannetje/vrouwtje (jawel, dat had in Saoedi-Arabie niet gekund) of 30 en voorafgaand meegelopen met een bezichtiging van de Universiteit van Stanford o.l.v. Stanford Graduate Peter den Hartog:

Peter, tweede van rechts, orerend en zo te zien onder erbarmelijke omstandigheden! Nog steeds onder de indruk van die prachtige Universiteitsgebouwen waar belangrijke vrouwen als Sandra Day O’Connor, lid van het opperste gerechtshof, Condoleezza Rice, de rechterhand van President George W. Bush en Ellen Ochoa, geselecteerd door NASA, die in 1991 de eerste vrouwelijke astronaut van Spaanse afkomst werd. Nou, dat had in Saoedi-Arabie mooi niet gekund . Ik ben een beetje later omdat mijn jongste kleinkind, Felix, zich via Skype even meldde, dat gaat dus voor, ja! Hij wordt 8 februari 13 en daar kan ik helaas niet bij zijn. Maar, dat komt goed. Nu ik toch in die recalcitrante bui ben sluit ik af met Robert Long. Van de week draaide ik weer eens zijn LP ‘Vroeger of Later’ (heerlijk die vynil tikjes) en bij het nummer ‘Mien’ bedacht ik me dat er sinds 1974 nog niet zo gek veel veranderd is!

Mien

Om met het vinyl te beginnen -een premium artikel in de Telegraaf van vanmorgen- betekent het dat de eigenaars ook ‘cool’ zijn? Als dat zo is, dan reken ik me tot de ‘uber cool’ elite. Immers, sinds de 60-er jaren zijn al mijn 45-toeren plaatjes en m’n 33 1/3 LP’s de hele aardrijkskunde kaart overgegaan. Zelfs een aantal nog zwaardere 78 toeren opnames overleefden de verhuizingen!

Loodzware dozen gingen van Rotterdam (Rick en Nicole) naar Zuilichem, via een omleiding in Den Haag naar Zoetermeer, vervolgens naar Wilnis (Eric), de volgende bestemming werd Loosdrecht (Bo-Peter en Kaj), waarna, na een korte stop in Vinkeveen, Hilversum werd aangedaan. Even pas op de plaats. De landsgrenzen over naar Dusseldorf (Ivar) en na ruim twee jaar daar, een 7-maandse stop in het Belgische Lommel, met name Astrid, waar besloten werd om de grote plas over te gaan en Californie te veroveren. Kort verbleven in Emeryville en Berkeley alvorens een huis te kopen in Walnut Creek. Huis te klein, groter huis gekocht in Concord, en nog een keer herhaald in Concord. In het laatste huis verbleven we bijna 11 jaar; een record! Maar, na een aanbod op ons huis dat we niet af konden slaan, verruilden we dat voor onze huidige stek in Alamo, waar alle vinyl muziekdragers weer een stekje hebben gevonden en enige hoezen decoratief delen van de muur versieren.

En ook jongste telg Ivar draait nu, voornamelijk jazz, op de van mij afgetroggelde reserve platenspeler. Het is een ‘family affair’ omdat oudste zoon Rick in zijn eigen kroeg, “t Beinsje’ een heuse vinyl jukebox heeft staan die afhankelijk van de visite muziek uit hun tijd speelt. Vele honderden ‘singles’ staan borg voor het juiste tijdperk. En nu even iets heel anders, hoewel……

Die dus! Veranderingen in het immer bruisende huishouden van de Laanens. Kaj begon in het niet zo bruisende, maar wel gevaarlijke Richmond aan zijn eerste 12 uurs nachtshift als ‘full blown’ paramedic. Wie anders begrijpt dat beter dan je moeder, tevens collega en gepokt en gemazelde paramedic?!

Helemaal goed gekomen, Kaj vond hetzelfs een beetje saai (“zelfs geen schietpartij vannacht!”). Gek hoor, krijg ik opeens dat deuntje van “Dr. Bernard” in m’n hoofd. Bo-Peter vertrekt a.s. maandag naar Nederland om in Leiden aan zijn vervolgstudie te beginnen (Master International Affairs) en toonde tijdens ons walvisnuitje deze week, de beste maatjes met zijn paramedic broer te zijn.

Bordjes netjes leeg gegeten (er ingedramd), dat is ook niet zo moeilijk bij PF Chang’s, maar vooral ook de glazen tot de laatste druppel naar binnen geslagen. En neem van mij aan dat er geen aanmaak limonade in zat! Mooi ook was de komst van Meester Nick, Bo-Peter’s leraar in de 5e klas, die hem altijd gevolgd heeft, en speciaal langs kwam om hem een goede toekomst toe te wensen.

Qua grootte zijn de rollen inderdaad omgedraaid! Last but not least, deze week van een genoegelijke aangeklede borrel genoten met Solano College Athletic Director Erik Visser, tevens gereputeerd voetbalcoach, en de komst van voetbalclub de Dutch Lions naar San Francisco besproken. De Dutch Lions http://www.dutchlionsfc.com/ zijn momenteel met name in Texas (Houston) en Ohio (Dayton) aktief en bouwen een grote ‘pool’ op aan talenten voor het Amerikaanse voetbal. Erik en ik gaan wellicht een grote rol spelen in de komst van de Dutch Lions naar San Francisco in 2016. Normaal gesproken komt er aan het einde een olifant met een lange snuit, maar deze keer laten we die eer aan onze Tinley met als motto “toen kwam er een hond met een grote snor die sprak zo is het wel genoeg hoor!”

PS: zie je al dat vinyl op de achtergrond?

“Toen was geluk heel gewoon”? Of “Hilversum III bestond nog niet, en ieder zong z’n eigen lied”? Lijkt het erger omdat we door het nieuws en de sociale media er bovenop zitten? Is ‘JeSuisCharlie’ erger dan de slachtpartij die Boko Haram in het Nigeriaanse Boga aangericht heeft? Dat laatste concludeer ik uit de verschillen in millimeters die de kranten aan beide monstriteiten besteden. Zo ga je denken als je geleerd hebt wat PR in kranten millimeters betekent! En komt dat ook omdat het meer geciviliseerde Frankrijk ons veel nader aan het hart ligt? Nu ben ik niet zo gek ver na de tweede wereldoorlog geboren, en als ik in vogelvlucht bekijk welke oorlogen/aanslagen/incidenten zich tot op de dag van vandaag hebben afgespeeld, kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat met name het vergrootglas er voor zorgt dat we zo met de neus op de feiten gedrukt worden. Een van die oorlogen, Vietnam, heb ik van redelijk dichtbij meegemaakt omdat ik destijds bij het Amerikaanse leger in Rotterdam werkte; een administratieve terminal. Daar werden met name militairen aangesteld die hersteld waren van opgelopen oorlogsverwondingen, en de verhalen die zij soms kwijt wilden, veelal na een biertje, waren soms zo gruwelijk dat je niet begreep hoe je daar mee verder kon leven. Wij mensen kunnen dat klaarblijkelijk, en tussen al dat geweld door, is het ‘t enige waar je jezelf aan vast kunt houden. Hoop doet leven! De Telegraaf heeft een premie artikel dat als volgt ingekopt wordt:

Clinton spil in seksrel

Het is Hillary Clintons grootste angst. Ze lijkt op koers voor de presidentsrace in 2016, maar elke uitglijder in de Amerikaanse politiek kan fataal zijn. En die lijkt nu op stapel, nota bene door toedoen van haar eigen man Bill. De voormalige president wordt weer genoemd in een seksschandaal.

Daar ga je natuurlijk niet voor betalen, je gaat even het serieuzere (vrije) nieuws langs in de V.S.:

“In the civil lawsuit complaint, Virginia Roberts alleges that she was used as a sex slave by billionaire hedge fund manager Jeffrey Epstein. She claims Epstein made her have sex with his political and business contacts, including on three occasions with British royal, Prince Andrew. The lawsuit also reveals Clinton took multiple trips between 2002 to 2005 to the billionaire’s private island in the Caribbean, where underage girls were reportedly kept hidden away. Clinton severed his connections with Epstein once allegations over his illegal behavior surfaced and he was arrested back in 2005. Court documents indicate numerous phone numbers leading back to Clinton and his adviser Doug Band, though there is nothing to suggest the former president is linked to Epstein’s crime or that he did anything wrong.”

De spil was natuurlijk de miljardair Epstein, en tot dusver is er geen enkel bewijs dat Clinton aan de verkeerde kant zat. Natuurlijk is Clinton geen lieverdje, maar om mensen te laten betalen met een kop die suggereert dat hij de spil is, schiet me even in het verkeerde keelgat. Nu de Toppers later dit jaar weer dreigen op te treden, moet ook daar me even iets van het hart; dit, vrienden en vriendinnnen, waren de oorspronkelijke drie toppers, waarvan er nog maar een echt in de spotlight staat:

Nou ja, wie die ene is laat zich raden! Links van mij ‘ons’ Rene, rechts Jan Rietman. Showtime tijdens het WK 1990 rond Sicilie, waar het Nederlandse elftal de voorronde speelde. Links in de hoek Daan van der B. die kort daarna naar Ajax verhuisde. Wat mij nog zeer scherp voor de geest staat is de ongelofelijk slechte wedstrijd tegen Egypte (1-1), de mars naar het stadion tegen de Engelsen met Italiaanse soldaten voor en achter ons, en helicopters boven ons, die ons moesten beschermen tegen Engelse hooligans en Italiaanse supporters die op de loer lagen om Engelsen te provoceren. “Voetbal is oorlog,” volgens Rinus Michels, en dit kwam redelijk dichtbij. Heel slecht toernooi voor Nederland, geweldige sfeer op de cruiseboot die Astrid en ik namens Inter Football in goede banen hebben geleid.

We hadden dan ook een boot volgeladen met mensen die qua entertainment en sport er mochten zijn. Sweet memories. Geniet van het weekend, mensen, laat het motto ‘Pluck den dagh’ zijn!

Zo’n week van oud en nieuw, met nieuwjaarsdag op donderdag, laat zich lezen als het dagboek van een verwende part time pensionado. Alhoewel de maandag begon met een injektie achter de knieschijf van Dr. Laura Timmerman, tevens teamarts van de Sacramento Kings basketbalprofs, kon de week verder niet meer kapot. Die dag stond het jaarlijkse poolevenement van de East Bay op het programma, deze keer uiteraard in de nieuwe evenementenhal te Alamo, het nieuwe onderkomen van de AmeriLaantjes. Gezien de strenge nachtvorst, toch wel gauw -2, hetgeen onderstaande foto duidelijk weergeeft, was besloten eerst van de lunch te gaan genieten zodat de ballen op de juiste temperatuur zouden zijn tegen de speeltijd van 13.30. Uitdager Fred van Buiten, gesponsord door HP, meende dat zijn kansen daarmee aanzienlijk zouden toenemen, immers, in Alamo had hij nog nimmer verloren!

Duidelijker kan het niet worden weergegeven; een zware ijslaag bedekt de door Chrysler gesponsorde spelersauto. Terwijl tijdens de lunch, waarbij wij persoonlijk werden bediend door Xania eigenaar Jerry, nog de nodige vriendelijkheden werden uitgewisseld, bleek alras dat Van Buiten er op uit was om de ‘Cup of the East Bay’ triomfantelijk in Menlo Park aan den volke te vertonen. Zoals uit onderstaande foto blijkt, liet hij geen hulpmiddel onbenut om de overwinning naar zich toe te trekken.

Het mocht niet baten, en ietwat ontgoocheld toog hij laat op de middag huiswaarts. Hij heeft nu alle hoop gevestigd op 2016, en dat siert hem. Het zal hard trainen worden, maar het joch heeft talent, da’s zeker! De volgende dag op pad naar Mountain View voor de jaarlijkse herenlunch bij Chef Chu, waar de lunch traditioneel was voorbereid door lid Marnix Dillenius. Wederom een waar genoegen, ondanks het gegeven dat voornoemde Fred van Buiten zich in een hoekje geparkeerd had tussen wat fans, zodat we de wedstrijd helaas niet verder konden analyseren; een gemiste kans. Nimmer tevoren hebben wij ons zodanig thuis gevoeld als in ons nieuwe onderkomen in Alamo. Uiteraard hadden de ‘oude’ bewoners er schik in dat we ons niet af hadden laten schrikken door het waarschuwingsbord aan de centrale boom, waar op verschillende tijdstippen cocktails worden genuttigd:

Het doet je een beetje denken aan de ‘Fabeltjeskrant’, zonder het Enge Bos. In ieder geval inspireerde het Astrid om op 31 december voor een aantal geselecteerde buren een drink en snack partijtje te beleggen, waar de oliebollen natuurlijk niet ontbraken:

Vers gebakken in de vrieskoude van de achtertuin! “Dutch doughnuts”, kauwde direkte buurman Chip heerlijk weg. Nadat Astrid nog een extra zakje voor hem klaar gemaakt had, togen we op weg naar weer een andere gastvrije buurman. Een ding is zeker; het wordt niet zo uitbundig gevierd als in ‘ons’ Nederland. Sommigen zetten om 21.00 het oudejaarsfeest in New York aan, waar het dan uiteraard drie uur verder is, en zoeken dan rond een uur of tien hun mandje op. Moet ik er bij zeggen dat ook wij nog maar net de 12 uur gehaald hebben, en het vuurwerk vanuit de echtelijke sponde hebben aanschouwd! En de boys dan, hoor ik U zeggen. Awel zunne, Kaj vierde een en ander uitbundig met een aantal vrienden in Las Vegas (details onbekend), Bo-Peter in San Francisco (details onbekend) en Ivar was her en der met een aantal vrienden rondjes aan het maken. Allemaal weer veilig thuis gekomen! Nieuwjaarsdag opgedroogd en ‘last minute’ uitgenodigd bij buren Chip en Ann om daar een vorkje mee te prikken, hetgeen wij door hun voortdurend gekibbel voortijdig afgebroken hebben. Die waren de goede voornemens alras vergeten! Gisteren een eerste poging om weer wat zaken voor 2015 aan te pakken in een skype call met gereputeerde onderneming Handelsroute, die met twee delegaties het komend jaar San Francisco aandoet. ‘s Avonds nam Asje me uit voor een heerlijke Japanse maaltijd bij weer een nieuw ontdekt restaurant in Alamo, Ha La Sushi. Ja beste mensen, zo’n week gaat je niet in de koude kleren zitten! Volgende week weer aan de bak en zoals je kunt zien is het kantoor van Laanen-the Brand al volledig ‘up and running’.

Nogmaals; al het beste voor 2015, zakelijk, maar zeker qua gezondheid en geluk!

Gisteren schaarden we ons rond onze eigen filmformaat TV (hey, dit is Amerika!) om de op You Tube gehuurde spraakmakende film ‘The Interview’ te aanschouwen. Voor $5,99 en met behulp van Google Chrome zaten we badend in het geluid (dank voor dit kerskado, Asje) te aanschouwen waar alle narigheid om begonnen was. Overigens was de politie aanwezig bij de theaters waar het op kerstdag vertoond werd, met het oog op bedreigingen vanuit Noord Korea:

Het was een in mijn ogen 7+ film, met zeer zeker leuke momenten en evenveel die als flauw aangetekend konden worden. Twee dingen zijn zeker; Kim Jong-un (goede rol van Randall Park) heeft geen gevoel voor humor en als dit de toekomst voor het uitgeven van films wordt, dan ben ik een van de grootste voorstanders. Niet meer in de rij staan, stoppen wanneer zich een sanitaire stop aandient, danwel een borrelmoment ingelast wordt, en geen irritante figuren om je heen die alsnog aan het teksten of anderszins met hun mobieltje aan het jokeren zijn. Mooi wakker worden is het moment dat de kleinkinderen kamerbreed op facebook staan om je te bedanken voor een kerstmoment:

Rico en Felix beleef ik altijd met veel genoegen wanneer ik Nederland aandoe, en we hebben altijd veel plezier in de Beinse Zot met een potje flipperen en wat muziek uit Rick’s jukebox. Helaas moet deze oud voetballer Felix’s verzoek om een potje te voetballen keer op keer afslaan wegens hevig protesterende knieen. Moet ik er bij zeggen dat wanneer ik dat vroeger aan mijn opa voostelde, ik een tik met z’n stok kon krijgen!

Mijn beschermengel (oma dus) en opa voor hun kappersimperium, waar opa je in stijl knipte onder het mopperen van ”hou je kop toch eens stil”. Rotterdams op z’n best! Er gaat een Laanen het komende jaar terug naar de Lage Landen! Bo-Peter is toegelaten tot de Universiteit van Leiden, waar hij zijn behaalde Bachelor’s degree van UC Berkeley in Politieke Wetenschappen gaat afronden met een Master’s degree in Internationale Affaires. Zoals ene Professor Bunnik puntig zal opmerken; “de zoon doet wat zijn vader heeft nagelaten, studeren!”. De Kerst was zoals gewoonlijk weer een dubbele klapper met het vieren van Astrid’s verjaardag met een dertigtal getrouwe intimi.

Astrid stralend tussen Marion en Yee Ju (rechts van hen hang ik). Laten we in stijl afsluiten met een cartoon, eerder deze maand, van mijn grote held, Peter van Straaten. Astrid heeft ter ere van mij een plekje op de koelkast gereserveerd!

Enne….laat die oliebollen en appelflappen lekker smaken. Heb een heerlijke champagne rijke overgang naar 2015!

En het sneeuwt ook nog eens behoorlijk. Gisteren moest Ivar onverrichterzake van Lake Tahoe’s Boreal skiresort terugkomen omdat ze middenin een sneeuwstorm beland waren. Nog net zonder kettingen, en kleerscheuren, het nieuwe huis in Alamo bereikt, waar de ouderlijke warmte hem toestraalde! Het regende zo hard van de week dat ik ons eigen huis voorbij reed en een kwartier moest omrijden vanwege filevorming! Een Laanen in volle aktie! De verhuizingsdrift nadert zijn einde wanneer……..de jukebox weer op volle toeren draait en………..

Precies, de kerstboom weer zijn rondjes draait, dankzij Kaj, die zichzelf overtrof, zij het dat de piek wellicht een beetje geherstructureerd dient te worden. Dan kuier je tevreden rond in de knusse woning waar Astrid met tomeloze energie binnen een week of twee orde heeft aangebracht. En gezelligheid! Vanwege de vele Xmas (business) lunches liep ik niet al te veel in de weg, hetgeen zeker tot de productiviteit heeft bijgedragen. Wat ik wel op mijn konto kan schrijven was de aanleg van de tamelijk gecompliceerde (toch Astrid?) digitale TV en andere apparaten, zeker ook omdat in het nieuwe AT&T Uverse systeem TV, internet en telefoon gekoppeld zijn. Al neurieend rondschuimend (lekker zo’n Santa Claus chocolaatje), merkte ik nogmaals mijn A’s stoel op, waar ik me van de zomer onder de sinaasappelboom in de schaduw parkeer.

Wat een weelde! Officieel is de Californie droogte nog niet opgelost, dus we worden nog steeds gevraagd om te bezuinigen op water, maar alle regentermen kunnen op tafel: Kaj: “het regent koppen en schotels” (heeft-ie van oma), “it’s raining cats and dogs”, hoe het ook zij; het komt met bakken uit de hemel. Net als de kritiek op Obama om de kontakten met Cuba te normaliseren. Uiteraard veelal van de rechtse kant, waar kontakten met liberale landen als China en Saoedi-Arabië heel normaal gevonden worden. Het waarom is simpel; daar kan men commercieel van profiteren en Cuba is retenarm. Persoonlijk vind ik die ‘Executive Decisions’ van Obama geweldig, hij laat zich niet intimideren door de Republikeinse meerderheden. Afsluitend; heb een geweldig weekend (morgen officieel winter), fantastische kerstdagen (Astrid kerstkind) en ik meld me weer voor het einde van het jaar met wellicht enige kerststolkruimels in m’n snor. Maar voor nu heb ik maar een wens:

Bobby Vinton – Rain Rain Go Away (Stereo) – Duration: 2:58.

2:58

Ja, beste mensen, we zijn weer redelijk in de lucht. Dankzij Astrid’s inspanningen en die van de jongens, niet te vergeten, zijn we een heel eind gekomen. Daar waar ik in de weg liep, of schilderijtjes e.d. op de verkeerde plek had gehangen (of te hoog, of te laag) werd ik op niet al te politieke wijze gemaand om me vooral bij de administratieve zaken te houden. Dat ik desondanks toch hielp met sjouwen brak me nog lelijk op, maar meer hierover later. Het valt niet mee om –pak ‘m beet- zo’n 35% terug te gaan in woonoppervlak. Da’s ruimen! Met tranen in de ogen liet ik LP’s gaan, weliswaar geen 35% van de verzameling, maar toch! Boeken, hoewel al jaren niet meer ingekeken, bleken plotsklaps emotionele waarde te krijgen. Uiteraard zijn de Rob Laanen bestsellers bewaard gebleven! Enfin, dankzij de mij opgelegde beperkingen is mijn kantoor in ieder geval redelijk snel op orde gekomen:

En aan mijn kant van het kantoor mag ik naar hartenlust timmeren, memorabilia opzetten, etc. Da’s niet niks! Woensdagmorgen werd ik wakker met een enorm kloppende middelvinger, waar ik een aantal dagen daarvoor een flinke splinter in had gekregen. Met twee paramedics in huis kan je natuurlijk niets gebeuren. Echter, na Astrid’s initieele behandeling besloot ik het genezingsproces zelf aan te pakken; schoonmaken met alcohol (nee, geen JD) en weer inpakken. Nou, dat ging goed fout!

Was U net lekker aan het eten dan? Daarom heb ik dat prentje maar klein gehouden! Dat viel niet goed bij mijn paramedics; Astrid werd een tikkeltje boos (nou ja….) en Kaj begon te lachen, die kwam net van een nachtje “spoedgevallen” ziekenhuis terug. “Goed gedaan Pa, die zelfmedicatie”, was het enige dat hij grijnzend uitbracht. Geen genade voor de oude patriarch! En daar begint het verhaal van het menselijk speldenkussen. Immers, die morgen had ik een afspraak met de orthopeed voor een nieuwe, experimentele, kniebehandeling; de eerste van een viertal injecties die de onwillige knie tot bedaren zouden brengen. Monter meldde ze me dat gebleken was dat de injectie achter de knieschijf het meest efficient was, en dat ik op de ultrasound mee mocht kijken. Flinke naald, maar het viel me niet eens tegen. Op naar de arts voor de middelvinger. We zijn daar al sinds jaar en dag, en toen ik mijn verhaal vertelde, en “how stupid” ik was, suste men mij en zeiden dat het wel meeviel. Nou de behandeling niet. Eerst lekker openmaken en vervolgens met een soort van naald alle rotzooi er uithalen. Vinger inpakken en vervolgens een antibiotica injectie in de billen. Nu nog 8 dagen pillen slikken van dezelfde strekking, dan ben ik weer helemaal het ventje. Na dit kleine menselijke leed kwam de storm; na de grootste droogte die wij ons konden heugen, kregen we ook de grootste hoeveelheid water toegediend, waar vooral mensen aan de San Francisco kant van te lijden hadden.

Maar, de vlag bleef, zij het enigszins geschonden, fier wapperen!

Onze nieuwe woning verwerkte de overvloed aan regen goed (zucht van opluchting) en met een hoek van de tuin als modderbad en een afgerukt luik, kwamen wij goed weg. Dit kiekje vanuit de keuken, met een deel van het Laanen autovloot, zou toch in Nederland gezien worden als een keurige herfstdag.

Mij is te verstaan gegeven dat vandaag de laatste verhuisdetails afgehandeld worden, en of ik maar in m’n kantoor wil blijven. Datzelfde geldt voor Tinley, hoewel ze meer krediet heeft dan ik wanneer ze in de weg loopt. In ieder geval heeft Tinley zich naast mij gedrapeerd ter demonstratie dat ze zich er bij neerlegt!

Nou, die combinatie P & T klopt als een zwerende vinger!

Vergeving voor het gegeven dat ik minimaal aandacht aan jullie besteed heb de afgelopen weken. En ook mijn NL reis de afgelopen week die mij voerde naar Assen (grootse plannen) en Heerenveen (zeer geslaagd Rabobank startup evenement) , gaf mij amper tijd om vrienden en relaties af te gaan. Uiteraard wel mijn jongste neefje Sky, die vol trots poseerde met de door Tante Astrid voor hem aangeschafte kerstmuts. Uiteraard was hij blij om oren te hebben!

Ja, daar leg je als Oom Peter eer mee in! Helaas wilden mijn kleinzonen niet poseren! Waarom nu toch?! Het was, kortom, een wervelwind weekje, maar wel een met veel perspectief. Nu dus, de laatste maand die wij in onze compound in Concord doorbrengen, voor mij zaak om in te halen, qua verhuizing, wat ik de afgelopen week nagelaten heb. En onderstaande recente opname (van een half uur geleden) laat zien dat ik er zin an heb, zoals ze in Friesland zeggen.

Een lichaam dat smeekt om koffie! Allemaal heel fijn weekend, en volgende week weer een volwassen Luim.