Laanen's Luim

Uiteraard ben ik enigszins in de war na de 5-1 slachtpartij tegen Spanje. Man, o man, wat hebben we in Murphy’s Pub gezongen, gelachten, de horlepiep gedaan, en 5 maal de handjes in de lucht gehad!

Dit was de originele Orange Crew, naderhand aangevuld met wat meelopers! Jammer dat jullie mijn oranje sokken niet kunnen zien. Ik had ook niet het gevoel dat het mijn officieele laatste werkdag was. Drank maakt meer goed dan je door hebt! Genoeg over dat voetbal, hoewel al de grappen en grollen nog menigmaal de mondhoeken omhoog trekken. En natuurlijk was een eerder hoogtepunt deze week de ‘graduation’ van Ivar van High School. Wat een spektakel!

Toen Ivar’s naam werd omgeroepen om zijn diploma in ontvangst te nemen, toverde hij een Amerikaans vlaggetje uit z’n mouw en won daar weer vele harten mee (wat heeft dat kind toch veel van z’n moeder weg!).

Enfin, het feestje de avond daarna mocht er ook zijn, Bo-Peter en ik hadden speciaal onze grad brillen opgedaan om het nog feestelijker te maken:

En, laten we wel wezen, die taart waarop Astrid patent heeft, was ook geen kattenpis; ik mocht de neus aansnijden, dan heb je alsnog een behoorlijke hap!:

En om de Ivar Oranje week vol te maken, oftewel klap op de vuurpijl, had hij in de Clayton Pioneer, op verzoek, een speciaal vaderdag artikel geschreven:

Inmiddels zijn er al behoorlijk wat commentaren binnen gekomen. Nogmaals; ik ben zo trots als een pauw. Oh ja, het was officieel mijn laatste werkweek/dag, maar het voelt niet zo aan. 26 juni een grote afscheidsreceptie/party op het consulaat en 30 juni nog wat losse eindjes aan elkaar knopen (denk aan de veters van Robben). Wat is er niet mooier dan deze column/blog of hoe mijn gebroddel ook mag heten, af te sluite met een familie foto met de matriarch stralend in het midden. Kaj, in zijn NAVY outfit, had er alles aan gedaan om er bij te zijn. Nog zo’n kanjer.

Je ziet dat ik mijn eerste officieele dag met “pensioen” al milder ben ingegaan! Volgende week een Luim uit Mexico…..? Mmmmm, wellicht wat updates. Happy WK 2014!

“And so I face the final curtain”. Niks ‘final curtain’, niks pensioen! Leuke aktiviteiten hebben zich al aangediend, maar meer daar over in de Luim van 27 juni. Blijf maar een beetje raden over het hoe en wat! Ik geef het toe, het voelt een beetje raar aan om mijn laatste werkweek bij het consulaat (NBSO) in te gaan. Momenteel prepareer ik mijn laatste zakenpartnerscan voor Qbengo, een bedrijf dat succesvol indoor navigatie implementeert www.qbengo.com In een hoek staan drie zakken met persoonlijke memorabilia en andersoortige zaken die dit bewaarderig figuur een plekje dient te geven in Concord.

Maar dit licht gaat pas uit na de afscheidsreeptie/party op 26 juni, waarvan de voorbereidingen in volle gang zijn en bepaalde zaken voor mij geheim worden gehouden. Spannend!

Ja, ja, heerlijk helder Heineken in San Francisco. Elke dag het idee dat je een glaasje te veel op hebt (vanaf 07.00!). Even terugkomend op de twee concerten die wij de afgelopen week hebben aanschouwd. Barry Gibb was geweldig en haalde ook nog alle falsetto’s er mooi uit. Swingen bij “Stayin’ Alive” en zwijmelen bij “How deep is your love”.

Minpunt: zijn aubade aan Bruce Sprinsteen met “I’m on fire”….eh, dat kan hij beter overlaten aan de Boss of zelfs de Pointer Sisters. Hoogtepunt (zeker technisch): “I started a joke” waarbij Barry een beginnetje maakte en vloeiend vervolgens zijn in 2012 overleden broer Robin op het scherm verscheen en de finishing touch aanbracht. Geweldig en ontroerend. Van het concert van James Taylor, waar Astrid en ik grote fans van zijn, niet veel te melden. We hadden beter thuis de DVD op kunnen zetten. Uiteraard goed gezongen maar zijn grapjes waren dezelfde van twee jaar terug of kwamen rechtstreeks uit zijn DVD. Vervolgens zong hij ook nog wat vergeten liedjes (album vullers) van LP’s uit het jaar kruik (“daar had hij zin in”), en toen het pauze werd, al na een uur, besloten wij de warmte en gezelligheid (whiskietje) van ons huis op te zoeken en dit futloze concert achter ons te laten. Maar wat een weelde, dit speelt zich allemaal 10 minuten van ons huis af. Volgende maand Chicago en REO Speedwagon! Volgende week niet alleen Nederland-Spanje (13 juni, ook mijn laatste CG werkdag), maar ook de ‘graduation’ van High School van onze jongste spruit:

Ja, die neus is een familieparel! Zo eindigt elk verhaaltje….en toen kwam er…..

Ruim 13 jaar geleden gingen wij op stap om voor onze schattige kinderen een katje op te halen bij ‘Arf’, een tehuis voor in steek gelaten dieren. Het resultaat; we verlieten Arf met twee 5-jarige katers die mishandeld waren, en dus liefde nodig hadden! De jongens waren vol van vreugde en er van overtuigd dat beide katten bij ons zeer gelukkig zouden worden en dat ze in lengte van dagen voor hen zouden zorgen. Nadat we dit enige jaren hadden aangekeken, en daartoe keer op keer aandrongen, lieten we hen een contract ondertekenen toen ze een leeftijd hadden bereikt dat we ze konden aanspreken:

Tja, onze eigen huisadvocaat Mr. J. J. van Dort heeft menigmaal in aktie moeten komen om de kinderen tot naleving van deze overeenkomst te dwingen. Ook verheugend, overigens, om te constateren dat hun taalgebruik naar een hoger niveau getild was. Maar met de liefde zat ‘t goed!

Kaj nou toch! Slinky ziet er de lol niet zo van in (was altijd al een ouwe saggus).

Ivar en Calvin helemaal gelukkig. Door de jaren heen hadden Calvin en Slinky een gezamenlijke vijand, een vervaarlijke rode kater, door ons de Bloody Red Baron genoemd:

1. Snoopy’s Christmas vs. The Red Baron – The Royal …

Gezamenlijk konden ze hem de baas en verjoegen hem menigmaal van ons (eigenlijk hun) grondgebied. Totdat twee geleden Calvin het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Menigmaal hebben wij de Bloody Red Baron van Slinky af moeten helpen na het aanhoren van geweldig gesis en gekrijs. Twee weken geleden joeg Tinley, onze golden doodle, de Bloody Red Baron nog op de vlucht en kreeg een venijnige haal op z’n neus als dank! Slinky had niet in de gaten dat hij de 18 gepasseerd was en paradeerde nog rond als een gespierde jongeling. Wij vermoeden dat dit hem fataal is geworden. Hij werd gevonden in de tuin van de buren, duidelijk in het gevecht ten onder gegaan. Het leek wel of er een neutrale plek was afgesproken om het voor eens en altijd uit te vechten. Slinky ligt nu naast z’n broer in het familiegrafje. We zullen je missen, ouwe brompot. Als ik nou toch een penalty had weg moeten geven, toen deze man onderuit werd gehaald bij een stand van 3-1, dan had ik hem ook echt onderuit gehaald en had-ie ook die penalty niet meer kunnen nemen.

Tijdens de wedstrijd amper zichtbaar en na het scoren van 4-1 in de laatste minuut het vieren alsof hij de wedstrijd had gewonnen. Wat een miesgasser! Zo, dat ben ik ook weer kwijt! Dames/heren, al naar gelang uw voorkeur, leeft u zich maar uit op z’n sixpack. Zo, laten we maar eindigen met een Californie quote, nee beter nog, San Francisco. Je weet dat je in San Francisco bent wanneer je na het vinden van een prachtige parkeerplek binnen een kilometer van waar je moet zijn, je van geluk in tranen uitbarst! Oh ja, nog een allerlaatste mededeling inzake de zaterdagavond besteding van Asje en moi; hier kan je ons vinden in Concord:

Barry Gibb: Mythology The Tour Live

De laatste der Mohikanen, so to speak!

Zondag om 05.20 naar Ivar z’n slaapkamer gestommeld en hem wakker gemaakt voor de thriller van de dag: Dordrecht – Sparta. Een plaats in de Eredivisie staat op het spel. Ivar moet op de computer een website zien te vinden waar een rip off van Fox Sport uitgezonden wordt. JanLul.com is wat wazig, dus op zoek naar een andere site. Gevonden. En dan wordt het een lange zondag als na 6 minuten, tot onze afschuw, de 2e keeper van Sparta middels een giga blunder de wedstrijd als het ware weggeeft. Vervolgens komt hij in botsing met een medespeler en moet uiteindelijk met een dicht oog de wedstrijd verlaten. Vlak voor rust maakt een door Sparta aan Dordrecht uitgeleende speler er 2-0 van. Ellende. Sparta’s 3e doelman stopt tot onze grote opluchting een penalty en Ivar en ik vallen elkaar in de armen wanneer Sparta het nog spannend maakt: 2-1. “We” missen nog een geweldige kans op 2-2, en uiteindelijk, in de laatste minuut, scoort Dordrecht 3-1 in een leeg doel. Het is inmiddels 07.25, te laat om weer naar bed te gaan en te vroeg om aan de drank te gaan. Ochtendkrant met vrolijke reklames wordt de oplossing. Op naar het seizoen ’14 – ’15 wanneer de Sparta Marsch weer fier uit onze kelen zal komen. In ieder geval zullen wij wat nieuwe spelersnamen uit het hoofd moeten leren:

Sparta Rotterdam neemt afscheid van zestien spelers

Sparta Rotterdam heeft afscheid genomen van maar liefst zestien spelers. Zij trainden donderdag voor het laatst in het tenue van de Rotterdamse club.

Daniel Bessa (foto), Nourdin Boukhari, Jaime Bruinier, Donovan Deekman, Geraldo Alberto Antonio, Roald van Hout, Stef Peeters, Kaj Ramsteijn en Geert-Arend Roorda zijn allen uitgezwaaid. Donovan Slijngard heeft de club laten weten dat hij zijn aflopende contract (nog) niet wil verlengen.

De ploeg van trainer Gert Kruys zal een flinke metamorfose ondergaan. Ook Crescendo van Berkel, Mario Bilate, Robert van Boxel, Roderick Gielisse, Soufian El Hassnaoui en Cendrino Misidjan kunnen uitkijken naar een andere club. Zij beschikken wel over een doorlopend contract.

De week begint op maandag met de gebruikelijke vergaderingen, een start-up – www.qbengo.com – die met indoor navigatie de grote evenementenhallen gaat veroveren en een Google toer met twee Venture Capitalists. En net als hen, was ik voor de zoveelste keer onder de indruk van Google Earth, op de grote schermen in Mountain View. Gewoon op Vinkeveen ingesteld, ingezoomd, en daar zat m’n schoonmoeder lekker te genieten van een glaasje witte wijn. He, zit er nou een vlekje op haar blouse?

Learn more Wel een beetje griezelig hoor; doe de gordijnen maar weer dicht! Zoveel te beleven die week. Bij Microsoft werd door SVForum een WK voor startups georganiseerd. Elke startup kreeg 5 minuten voor een mooie zaal met mensen om hun product aan de man te brengen. Er werd ook een stukje van het volkslied gespeeld toen ze opkwamen, waarbij ik uit volle borst meezong. De Nederlandse kandidaat – www.cupenya.com – wist in ieder geval dat er fans waren!

Complimenten voor SVForum; geweldig evenement met geweldige keynote speakers. De week dendert door en ik word me er pijnlijk van bewust dat mijn einde bij het NBSO nadert; ik mag mee om hapjes te proeven voor mijn afscheidsreceptie op 26 juni. Het was lekker, de juiste partij werd geselecteerd, maar het nam de ietwat bitter/zoete smaak van het naderende einde niet weg. Weet je wat gek is? Dat je niet weet waar je de ontvangen eerbetonen moet hangen in huis. Je wilt het niet te opvallend neerhangen (patser), maar ook niet wegdrukken (valse bescheidenheid). In het trappengat dan maar, besluit Astrid. De Los Angeles oorkonde hangt daar nu gebroederlijk naast die van de Senaat van Californie.

Ook weer opgelost. En dan komt de klapper van de week: Astrid’s direkteur vraagt om haar handtekening naar aanleiding van een artikel over een ziekenhuis dat dreigt te verdwijnen.

A huge gap in health care in West Contra Costa County would open up if Doctors Medical Center were to close, say its supporters. The hospital, which sees about 40,000 patients in its emergency room every year, could shut down as early as July. Photo by Ray Chavez

Mensen, dit is een gemotiveerde Paramedic die samen met ziekenhuispersoneel probeert uit te vinden wat deze patient onder de leden heeft. You rock Astrid! Zo, da’s een mooie om het Memorial (vooral BBQ) weekend in te gaan. Blijf lief voor elkaar!

In order to thank everybody for the overwhelming number of congrats and funny lines, the ‘Luim’ this time in English. Use Google translate for other languages! Some of the events in my life were already so awesome for a boy who grew up in the ‘mean’ streets of Rotterdam, that I was very pleased with my (business/personal) life thus far. Thursday morning added a new page when the Senate rewarded me with a resolution for all my work in California, even adding the fact that I worked for the US Army in Rotterdam, 1966-1970, as an operator/programmer (IBM 407 Accounting Machine!).

Senator Berryhill, responsible for California-European Trade, gave a nice speech and kind of summed up my life since 1966. Surrounded by red plush and ditto carpet I was under the impression, according to protocol, that I wasn’t supposed to say anything. But the Senator invited me anyway! My mind raced to utter the right words and in a split second I thought of the moment I raised the Dutch flag at San Francisco’s City Hall, three weeks ago. I did some research then, and found out that the Netherlands was the first nation to salute the American flag in the year 1776. So, that’s what I said and I added that nobody then could foresee that their Rotterdam son Peter 238 years later would receive this resolution. However, in the meantime I have seen three Senators, hence, the guy that directly pushed for this resolution was his aide, Ray Miller, working the Capitol for over 30 years. Reluctantly he posed with me because, as he said, aides are supposed to serve, not to shine!

Yes, Ray has seen fire and rain, that’s for sure! His full title: Senior Consultant – Senate Select Committee on California-European Trade. Of course, the biggest force backing me is my wife Astrid, and I was very happy she joined me, together with son Bo-Peter.

No way you can accomplish something like this when you have a household in disarray! Also, some important people backing me and joining me were:

On my left Deputy Consul General Ard van der Vorst and on my right Consul General Hugo von Meijenfeldt. Pictures by Bo-Peter. It is kind of weird, after the ceremony we had a cup of coffee and a pastry and then, back to the consulate and business as usual. But the congrats came streaming in, heartfelt, funny and emotional. Most definitely I will come with a collage because it’s worth sharing. I’ll make it short since it’ll be a busy weekend, also knowing I have four more weeks to go, making sure I leave my ship behind as it should at the quay, the flag proudly waiving in the wind with the Laanen crest and the tag line “The Brand”. More about that later. In the meantime, if you’d like, you can find (in English) more about the Thursday ceremony, including a clip at:

http://sanfrancisco.the-netherlands.org/news/2014/05/peter-laanen-receives-lifetime-achievement-resolution.html

Just click; Okay! Have a fabulous weekend and thanks again all you well wishers, you moved me!

Nee, niet de film ‘300’, waar koppen rollen met de regelmaat van een PVV bijeenkomst. En ja, met al mijn gerij van en naar San Francisco en Silicon Valley, moet mijn Crysler 300 af en toe onderhouden worden. Trouwens, over 300 gesproken, dit is ook Luim 300; geen kattenpis! Over katten gesproken, het komt niet meer goed tussen Tinley, onze brave golden doodle, en Slinky. Slinky wordt ook steeds brutaler, sist, haalt uit en voelt zich oppermachtig als een haai:

We zijn een beetje bang dat vandaag of morgen Tinley echt boos wordt en Slinky even tussen zijn kaken neemt. 9 levens mensen, 9 levens! Nu we het toch over 9 levens hebben; Sparta in een waterballet met 1-0 over NEC.

Dat wordt morgen weer billenknijpen in De Goffert! Nog even wat nadruppelend nieuws over Ivar’s Senior Ball en bijbehorende fotopresentatie. Toen alle dametjes en heertjes voor een gezamenlijke foto bijeen werden geordonneerd; wie hing er weer de clown uit?

Inderdaad, en aangezien Ivar mijn neus heeft, heb ik hem nog zo gewaarschuwd zich niet en profil te laten fotograferen! Zo te zien, de dag er na, is het een mooi feestje geworden. Nu ik dit zo ‘neerpen’, komt plotseling het gevoel over me dat mijn laatste 5 weken zijn ingegaan op het consulaat. Een beetje onwezenlijk omdat de werkdruk nog niet echt verminderd is. Dit bereikte me onlangs en geeft je dan toch het gevoel dat je wat betekent hebt gedurende de laatste, bijna  7 jaren als NBSO Chief.

With the sponsorship of my Chair, Senator Berryhill, the State Senate has just passed a Senate Resolution commending and honoring Peter Laanen for his years of diligent service in advancing and intensifying Netherlands-California business/trade/investment relations!

Senator Berryhill and I insist that we present the framed Resolution to you on the Senate Floor,during Plenary Session (which means on TV!).

Volgende week donderdag wordt een en ander plechtig uitgereikt in Sacramento op de vloer van de senaat. Wat zou mijn moeder trots geweest zijn!

Voor jou ma, omdat het morgen moederdag is. En kijk nog even goed naar papa, Ivar, dit is het beste voorbeeld hoe je met een forse neus gefotografeerd dient te worden. Maandag is het CG San Francisco de gastheer voor alle in de V.S. gestationeerde Consuls Generaal, de Honoraire Consuls en de Ambassadeur. Maandagavond mag ik aan het edele gezelschap op een boot uitleggen waarom wij in San Francisco zo succesvol zijn. Het magische woord is “PACKING” en volgende week, in Luim 301, ga ik vertellen hoe het gegaan is, en wat “PACKING” inhoudt. Mocht Luim 301 niet uitkomen, dan is het maandagavond niet goed gegaan en ben ik ‘gelabeled’ en al naar een Guantanamo Bay-achtige geheime Nederlandse faciliteit verscheept. Het goede nieuws is dan dat deze Luim veel geld waard wordt! Happy Mother’s Day!

Wat schreef ik twee weken geleden? “Okay mannen broeders die in het vlaggeschip van Sparta spelen, grijp die kans in de nacompetitie en promoveer naar de eredivisie. Vergeven we alles en kunnen we dat kunstgras vergeten. Is dat nou te veel gevraagd?” Laten ze nou gisteren de eerste stap gezet hebben door FC Eindhoven met 2-0 in Eindhoven te kloppen. En reuring alom: Eva de Wilde, weduwe van mijn ouwe makker en rechtsback van Sparta Joop Langhorst, begon uit Sneek de avond als volgt:

1. Sabbath Shalom goed weekend! Vanavond kijken of er nog wonderen gebeuren……..

En ze eindigde met:

1.

Eva de Wilde

0-2 wonderen zijn er dus nog!!!!!!!!!!!!! SP -AR -TA

Colinda de Beer, een nieuwe relatie met een box bij Sparta (waar hangt verlengen vanaf?), die twee weken geleden het consulaat bezocht, reageerde vanuit Vlaardingen als volgt op mijn gelukstweet:

.@TheTrueDutchman @NLinSF @SpartaRdam I just noticed that Peter, congratulations! 😉

Feiko Drost die ooit (bijna) een motie van wantrouwen tegen mij (als voorzitter) indiende bij de KNBSB in 1989 begreep mijn euforie:

Feiko Drost posted a link to your timeline.

Sparta naar tweede ronde play-offs

Sparta heeft door een zege bij FC EIndhoven de tweede ronde van de play-offs om een plaats in de eredivisie gehaald.

nos.nl

We zijn de laatste 25 jaar naar elkaar toegegroeid! Vanuit Zeeland meldde Eric Eversdijk zich:

·

Eric Eversdijk "United we stand, divided we fall". Rood-Wit gaat nooit verloren!

En natuurlijk mag je er ook wat donkerder over denken Mr. J. J. van Dort, vanuit Naarden:

·

Joop van Dort Oh je ze worden al weer overmoedig. Om van NEC of RKC te winnen moet er nog wel wat gebeuren

Zoals ik altijd beweer: “Advocaten en Accountants zijn er om problemen te vinden, niet oplossingen”. En natuurlijk zijn wij er niet, maar vanuit een (diep) dal naar dit eerste positieve resultaat in de nacompetitie geeft weer moed aan de naar successen hunkerende supporters. Overigens, dat tussen het werk door steeds naar Teletekst gluren om de stand te bekijken, daar word je ook niet lekker van! Even een kleine rewind naar vorige week zondag. Even op stap met oudste zoon en kleinzoon in NL. We gingen op weg om een driebruggentrip te maken en ik bedacht me dat het goed was om kleinzoon een korte impressie te geven waar Opa zich zo al mee bezig hield. Allereerst deden wij Pixar in Emeryville aan:

Daar hebben wij het genoegen mogen smaken om als Ex’pression College meerdere stagiereplekken en banen te mogen creeeren. Over Ex’pression gesproken, nu we toch in Emeryville zijn, laten we daar ook even een kijkje nemen.

Vervolgens nog even een kleine toer in het hoofdgebouw gedaan. Via de Richmond/San Rafaelbrug (“San Quentin I hate every inch of you”) aanbeland in Sausalito, alwaar aan de waterkant van een heerlijke lunch werd genoten bij Restaurant Trident (onthou die naam). San Francisco zonder ‘crooked’ Lombard Street aan te doen kan niet, dus ons daar via brug 2, de Golden Gate Bridge, verplaatst en voorichtig met de automobiel daar naar beneden gemanoevreerd. De Bay Bridge voltooide het driebruggenproject en tevreden meldden we ons weer later op de middag bij de Laanen compound in Concord.

Maandag werd een mooie, plechtige dag voor ons. Bij gebrek aan Dignitarissen was de eer aan mij om op de eerste Koningsdag de Nederlandse vlag te mogen hijsen op het stadhuis in San Francisco.

Foto’s van Bo-Peter Laanen

Met een mooi groepje mensen daarna genoten van een door de City of San Francisco aangeboden aangeklede champagne receptie. Astrid en ik hielden het vriendschapsverdrag stevig vast! “Partir c’est mourir un peu”; Rick en Rico woensdag naar SFO gebracht zodat ze met de KLM weer huiswaarts konden vertrekken. Voordat het een boek gaat worden; Tinley heeft inmiddels het pootjebaden tot een kunst verheven.

Ga ik na 30 juni ook zo’n hondenleven krijgen? Daggut niet!

Vrijdag en a.s. maandag vrij genomen wegens de komst van oudste zoon Rick en oudste kleinzoon Rico. Kan ik ook even wennen hoe het wellicht is na mijn afscheid, 1 juli a.s. Donderdag was voor hen een puike dag met o.a. een bezoekje aan Alcatraz, Pier 39 en afsluitend even het consulaat aandoen, waar zij natuurlijk van het uitzicht genoten:

Uiteraard kon Rick het niet nalaten om voor het spreekgestoelte, tussen de vlaggen van Nederland en de Europese Unie, een ambtenarengezicht te trekken. Rico kon zijn lachen niet inhouden en schaterde het uit.

Tot groot verdriet werd de vrijdag zo’n dag die wij nodig hebben in Californie; REGEN! Nah, lekkere lunch bij Ed’s Mudville grill in Clayton, potje monopoly @ The Laanen Compound en ter afsluiting ruim twee uur in de bioscoop om ‘Captain America’ tot ons te nemen. Wow, wat een actie en animaties! En toen werd het zaterdag; King’s Day in San Francisco:

Het weer was totaal omgedraaid en we konden van een prachtige dag in het Golden Gate Park en van het strand gaan genieten. Een paar impressies:

De heer en mevrouw Laanen laten zich, alvorens op pad te gaan, volledig uitgedost voor een staatsieportret vastleggen:

Foto John van den Heuvel Of het gezellig werd! Zal zo’n broodje kroket $8 kosten! Een van de headliners: the artist formerly known as CG Hugo! Komt niet veel voor dat een Consul Generaal “Is dit alles” van Doe Maar ten gehore brengt!

Foto: Marc van Brabant

Daarna Alessandro die o.a. ‘Una Chica Especial’ ten gehore bracht, al zo’n 3 miljoen maal gespeeld op YouTube

De headliner en afsluiter, 2 Brothers on the 4th Floor bracht iedereen met hun tophits uit de 90-er jaren op de dansvloer. Wat een dag!

En laten we de meest gedecoreerde hond aller tijden niet vergeten;, ons aller Tinley!

En veel dank aan degene die hier het meest aan bijgedragen heeft, en ons helaas gaat verlaten, Nathalie d’Adelhart Toorop.

Met hubby Emiel gaat ze naar SoCal (Zuid Californie) vertrekken om, zeker en vast, nieuwe avonturen aan te trekken. Na het evenement afgesloten te hebben bracht Astrid ons veilig thuis, zij het met een enorme file tot aan de Bay Bridge. Rick was inmiddels in slaap gevallen en Marco van Vemden, die de dag doorbracht met paspoorten aan de man te brengen (zie onderstaande foto), hield de rest wakker met gezellig gebabbel.

Foto Paul Nijssen Gelukkig kwamen wij al doorsukkelend onderweg vrienden Paul en Lenore tegen die zo vriendelijk waren om dropjes in onze wijd openstaande autoramen te gooien! . Ik heb maar een goed einde aan deze blog….”En toen kwam er een olifant met een grote snuit……..”

Sparta: Kunstgras op het Kasteel                Sparta moet kunstgras aanleggen om kosten te besparen. Dat meldde de Rotterdamse club uit de Jupiler League vandaag. "Ik ben als traditionele voetbalman natuurlijk altijd een voorstander van echt gras, maar gezien de financiële situatie bij Sparta Rotterdam begrijp ik deze beslissing”, aldus technisch directeur Leo Beenhakker.

Dr. Beenhakker (zie mijn vorige blog) had natuurlijk koortsachtig naar sponsors (bloedtransfusies) moeten zoeken die deze laatste ingreep naar het niveau van Almere City FC onnodig zouden maken. Hoewel, op gras staat Almere City FC nog maar 2 punten achter op Sparta, na de zoveelste nederlaag. Sparta kan geen goal meer scoren, al maken ze het doel van cornervlag tot cornervlag. Terug naar kunstgras; weg de geur van vers gemaaid gras, weg de prachtige sliding bij regenachtig weer, tenzij je natuurlijk een brandwond wil oplopen. Toen Barry Hughes dat indertijd zong was het niet bedoeld om na te volgen. Het was een grap!

1. 2:35

Barry Hughes – Ik wil op m’n kop Een Kamerbreed Tapijt.

Maar Barry Hughes kon die grap maken, hij behaalde immers met Sparta nog Europees voetbal in de 80-er jaren. Okay mannen broeders die in het vlaggeschip van Sparta spelen, grijp die kans in de nacompetitie en promoveer naar de eredivisie. Vergeven we alles en kunnen we dat kunstgras vergeten. Is dat nou te veel gevraagd? Even een overstapje naar m’n andere, vol leven zijnde liefde, de Oakland Athletics. Klein budget, matig stadion waar van tijd tot tijd bij een regenbui (die we hier gelukkig weinig hebben) de toiletten overlopen, maar wel bovenaan na 16 wedstrijden. En, een ‘never die’ mentaliteit, ze vreten het gras en het gravel op alvorens op te geven. Onderstaand een opname van de Houston Astro’s catcher en pitcher tijdens hun ontluisterende 11 – 3 nederlaag.

Nog een laatste hint voor mijn watjes op Spangen; die Oakland A’s spelen minstens 182 wedstrijden per jaar, en om dat van kust tot kust af te werken reizen ze ook nog een kleine 90.000 kilometer. Op z’n Rotterdams: “Worje daar een beetje wakker van dan”. Ook zouden Astrid en ik de week besluiten met een wijnproeverij bij Beringer te Napa. Nou, daar stak een stevige verkoudheid een stokje voor:

Zinloos natuurlijk als de wijn dezelfde geur heeft als aanmaak limonade. Toch nog leuk geshopped (Astrid), en ik vond nog een iPhone op de plek waar Astrid me geparkeerd had. Maar de afronding mocht er zijn; een heerlijke lunch in Yountville. Kan ik iedereen aanraden! Kom je hier, dan ga ik met je mee!

Da’s nou ook toevallig, daar waren Astrid en ik gisteren nog! Zalig Pasen!

M’n ouwetje is zwaar ziek en ik maak me zorgen om de dokters rond zijn ziekbed. Ook maak ik me zorgen om verre neven en nichten, die zich fans noemen, en al op zijn doodskist aan het dansen zijn. Ik wil niet dat m’n ouwetje dood gaat, ik wil dat-ie terugkeert naar de gloriejaren van mijn jeugd. Ga even met me mee terug in de tijd. Toen ik 8 jaar was ging ik voor het eerst naar Sparta, lopend, want de tram, lijn 16, was te duur. De hol af naar Het Kasteel. Spannend. Het was het eerste jaar van het betaalde voetbal (1954) en Sparta had een bebrilde keeper; Fred Muhring.

Het gerucht ging dat hijn reflexen te danken had aan zijn carriere als handbalkeeper. Daarnaast onze helden: Tonny van Ede, Andries van Dijk en Rinus Terlouw. Joop Schop, die veel op de bank zat, was nooit te beroerd om een handtekening te zetten voordat hij lijn 16 instapte. Hij wel! De jongenstribune, 50 cent, en chocola, “twee voor een kwartje”, samen met de Sparta Mars en “Heerlijk Helder Heineken” waren voor ons symbolen van het allerhoogste voetbalgoed. Ondanks dat ik pas 11 was, oktober 1957, zal ik nooit vergeten dat de beroemde filmster en sex symbool Jayne Mansfield bij Sparta tegen DOS de aftrap zou doen. Iedere speler kreeg een kus, maar ik kan me nog herinneren dat onze rots, stopperspil Rinus Terlouw, zijn hoofd afwendde. Een echte Christelijke uit Krimpen aan de Ijssel.

Frans de Munck daarentegen, oftewel de Zwarte Panter van DOS, lustte er wel pap van. Na een snel doelpunt van Sparta leek de ploeg nog steeds onder de indruk van Jayne en liep uiteindelijk tegen een 7-1 nederlaag op. Mijn jongenshart bokte enerzijds heftig over de teleurstelling van de nederlaag en anderzijds van Jayne’s gemoed, so to speak! 1958 werd het jaar dat mijn grootste droom bewaarheid werd; uit honderden jongens was ik een van de uitverkorenen, onder het wakend oog van Dennis Neville, die met de Sparta jeugd mee mocht gaan voetballen. Van mijn moeders’ weinige geld werd een Sparta tenue aangeschaft, alsmede een paar twedehands voetbalschoenen, met een ‘benen’ neus. Keihard dus! En toen gebeurde dit:

Mijn moeder moest keihard aan de bak om haar vier zonen te onderhouden via verschillende baantjes; werkster, hulp bij een restaurant en wat van dies meer zij. Ook mijn eerste stop bij Sparta. Liefdevol werd ik bij het aloude Steeds Hooger ontvangen, waar ik tot m’n 21e gevoetbald heb. Het Sparta kampioenschap, seizoen 1958-1959, heb ik als in een roes ondergaan, evenals de geweldige overwinning op Glasgow Rangers (1-0 door Tonny van Ede). Inmiddels was ik, dankzij broer Aad, werkzaam bij het Amerikaanse Leger in Rotterdam, waar mijn baas en rechtsback van Sparta, Joop Langhorst, mij aanspoorde om bij Sparta te komen voetballen. Beginnend bij het 5e team mocht ik na positieve opwaartse prestaties eindelijk van de legendarische Wiel Coerver meetrainen met de Sparta selectie. Uiteindelijk werd dit mijn tweede stop bij Sparta omdat ik halverwege het seizoen een contract eiste…of anders….. Het ‘anders’ betekende dat men mijn eis serieus nam en ik niet meer opgesteld werd! Een levensles toegediend door mijn ouwetje, dat mag wel gesteld worden. Met het verstrijken der jaren werden de prestaties van Sparta minder en vanuit Californie werd het veelal een hartenbreker wanneer je ‘s ochtend naar Teletekst ging om op pagina 818 het zoveelste verlies te moeten aanschouwen. En toen kwamen de dokters bij mijn ouwetje. Allereerst Dr. A. de Mos:

Haagsche Bluf, gebakken lucht en enigszins louche. Onmiddellijk schrijf ik mijn broer Rob, de schrijverd, u weet wel, dat de degradatie van Sparta nu zeker een feit is. En jawel, Excelsior, de eeuwige kleine broer, slaat in de blessuretijd toe als Sparta en Dr. de Mos nog aan het juichen zijn na hun gescoorde doelpunt en denken behouden te zijn voor de Eredivisie. En gisteren kwam Telstar naar Het Kasteel. Wellicht een lekker ploegje om weer een beetje zelfvertrouwen op te bouwen. Vorige week kregen zij immers een pak slag in eigen huis van…..Excelsior: 0-8! *Zucht* Een 2-1 nederlaag in eigen huis tegen deze laagvlieger. Voor nog steeds meer dan 4.000 getrouwen. Dat brengt ons bij de huidige dokter; Leo Beenhakker.

Een van de weinige ‘beroemdheden’ die ooit naar mij toekwam in 1989, Astrid en ik genoten van een heerlijk diner bij ‘De Schutse’ in Loosdrecht , en mij vroeg waar hij mij ook alweer van kende. Het was de tijd van gerommel bij het NOC en ‘Barend en van Dorp’ hadden mij een aantal malen geinterviewd in hun show, alsmede een live debat laten voeren met interim voorzitter Ruud Frese, die zich ook ‘live’ liet ontvallen niet meer aan te treden. Enfin, wat kan Dr. Beenhakker voor mijn ouwetje doen? Kijk eerst even naar een reactie van een van die verre neven en nichten die zich fans noemen:

Roodhart

31.

23:14 11/04/2014

Op je kapot te schamen spelers en die klootviool die zich trainer noemt oprotten! Je speelt godverdomme bij Sparta heb je enig greintje fatsoen om je best te doen!
Kruys oprotten en neem je zooitje mee!

Zo zijn er nog wel een stuk of 200 te vinden op www.itwm.nl In The Winning Mood dus; dat is ook een beetje moeilijk te verkroppen wanneer je keer op keer thuis van ploegen als Telstar verliest. Wat ik mis bij Dr. Beenhakker is communicatie. Wat zijn ze aan het doen met mijn ouwetje. Zijn die mensen op het veld die ik niet ken een soort van bloedtransfusies die op de wat langere termijn hun werk gaan doen? Komt Oranje jeugdtrainer Cor Pot echt terug bij Sparta? Saillant detail; ooit ben ik jeugdleider van Cor Pot geweest. Bij Steeds Hooger! Kortom; waar is de sterke man die m’n ouwetje op z’n schouders neemt en hem weer terug brengt naar het hoogste niveau. Er moet toch iemand zijn met een enorm sterk Sparta hart die dit voor elkaar krijgt. Sparta mag op z’n 126e verjaardag niet ten onder gaan aan gekanker en gebrek aan handelen. Ik daag je uit; sterke man in Rotterdam, of Zwitserland, waar jouw geld ligt te verinteresten (zou m’n moeder zeggen). Nu weer terug naar ons reguliere programma! Wat een leuke week met Burgemeester van der Laan, wiens huis helaas met rode verf beklad werd toen hij vanuit Californie vertrok. Wel nam hij nog de tijd om geduldig met de dames van de Netherland-America Foundation et moi (“Hekking”) te poseren, maar hij zag de bui al hangen!

Afsluitend; gisteren hadden we een geweldige TVVDM bij Murphy’s met o.a. een veertigtal afgevaardigden van ons Executive Bootcamp. TVVDM leider Antwan “Ajax” van der Stap zorgde er persoonlijk voor dat ik enigszins de financieele schade beperkt kon houden!

Last but not least; wie zorgt er voor mijn ouwetje?!

1. 2:53

in de C klasse