Laanen's Luim

Is dat niet het mooiste wat er is? De zonen zoemen me voorbij! Vorige week nam ik een voorschot op Ivar’s eerste artikel voor de Clayton Pioneer, door hem voor het redactielokaal te vereeuwigen.

Ze hadden hem uitgekozen nadat ze de levendige verhalen onder ogen kregen die hij schrijft voor zijn High School krant, de ‘Northgate Sentinel’, en dat ziet er ook uit als een echte krant, mensen! Het eerste artikel heb ik gisteren op facebook geplaats en kreeg ook de nodige ‘likes’ en commentaren. Toch wel stoer als je op je 16e zo in de krant staat als professionele journalist!

Dan hebben we vervolgens een 22-jarige die wekelijkse een blog schrijft vanuit India met de mooiste verhalen van zijn trip en hoe hij daar gekomen is, zie http://blaanen.blogspot.com In een stijl die deze column/blog doet vervallen tot een bouwvallig geheel. Hoewel ik wel dapper doorschrijf. Ha! Zijn foto’s geven aan wat hem getrokken heeft en waarbij hij kan helpen:

Hij is een graag geziene gast en met zijn uitstraling kan er niets fout gedaan. Daar houden we ons ook stevig aan vast, om eerlijk te zijn. En neem dan Kaj, minder een schrijver, maar wel een doener; 21 jaar en al in bezit van zijn EMT (Emergency Medical Technician) diploma, evenals zijn brevet om een eenmotorig vliegtuig te mogen besturen. Onderweg om Paramedic te worden en inmiddels als Emergency Tech bij gereputeerd ziekenhuis John Muir aangenomen.

Dit is de meest serieuze foto die je ooit van hem zal zien. Maar wel kwam Kaj met een mooie tekst voor ons 26-jarige huwelijksjubileum, aangevuld met een puike fles champagne. Class baby! Ook kan ik niet klagen over mijn drie kinderen in Nederland, Rick, Nicole en Eric, die allemaal bestempeld kunnen worden als ‘geslaagd’, zeker zakelijk. Hartverwarmend waren alle reacties die Astrid en ik mochten ontvangen voor ons 26-jarig jubileum. En, omdat jullie je nu toch allemaal door dit stuk familiegezemel gewerkt hebben, nog maar een foto uit de oude doos, en wel van ons 12 ½ jarige huwelijksband.

Astrid en ik besloten in een romantische bui om te hertrouwen in Las Vegas. Officieel heet dat ‘renewing your vows’. De dienstdoende dominee in Hotel Monte Carlo kon niet geloven dat we dat deden wegens ons ‘Copper Marriage’ en stuntelde ook toen hij dat uitsprak tijdens de plechtigheid! Getuigen hadden we ook; Tante Laura en neef Bob. Dikke pret! Vrijdag thuis wegens sluiting van de oude Bay Bridge en aansluiting van de slechts $6,4 miljard kostende Oostaansluiting, rechts op de foto:

Tot dinsdagmorgen 5 uur is de brug gesloten, hetgeen nogal wat verkeersproblemen met zich meebrengt voor een brug waar dagelijks 280.000 voertuigen overheen gaan! Maar, maandag telt niet mee, dan vieren we Labor Day, alle BBQ’s staan in rotten van vier opgesteld! Komt nog bij dat de brug weer geopend moet worden omdat September, de drukste maand van het jaar, voor ons ligt. Beginnend met een kick off ontbijt voor 15 getalenteerde start-ups op het consulaat, die de opleiding van Rockstart Accelerator http://rockstart.com/accelerator/ in de praktijk gaan toetsen in Silicon Valley. Heerlijk om alles wat ik hier opgedaan heb in de laatste 15 jaar te mogen delen met deze talenten. Never a dull moment!

 

Newsflash: voordat ik mijn reguliere column voortzet, komt dit binnen van onze goede vriend Freek Duveen:

 Freek DuveenPeter Laanen

30 minutes ago · Gaat het goed met Astrid, jou en de kids?

Reden van deze vraag is dit bericht uit NU NL:

Noodtoestand San Francisco om bosbrand

Californië heeft de noodtoestand uitgeroepen voor de stad San Francisco vanwege een grote bosbrand die de elektriciteitsvoorziening bedreigt.

Dat meldt persbureau AP zaterdag. De brand bedreigt bovendien duizenden woningen. Meer dan 2000 brandweermannen proberen het vuur onder controle te krijgen.

Bericht van de San Francisco Chronicle:

Sierra fire reaches Yosemite, threatens towns

Paul Chinn, The Chronicle

Its size doubles – thousands of structures in danger

Groveland, Tuolumne County — Firefighters worked Friday to save thousands of homes in the Sierra foothills as the massive Rim Fire doubled in size from a day earlier and, for the first time, crossed into Yosemite National Park. By Vivian Ho and Kurtis Alexander

8/24/2013

Groveland, Tuolumne County — Firefighters worked Friday to save thousands of homes in the Sierra foothills as the massive Rim Fire doubled in size from a day earlier and, for the first time, crossed into Yosemite National Park. There was some good news, though: Firefighters gained the upper hand in a battle to save San Francisco’s Camp Mather, just a mile west of Yosemite, which has long served as a retreat for city families. The camp, from which 200 seniors were evacuated Tuesday, was in the path of the blaze, which has charred nearly 200 square miles of rugged forest land and altered the late-summer plans of thousands of people.

Het bericht kwam waarschijnlijk van Reuters waar de reporter, Sarah Toms, niet eens de naam van Yosemite Park goed uit kon spreken! Maar goed, Yosemite ligt meer dan 4 auto uren van San Francisco vandaan en in San Francisco wordt geen enkel huis bedreigd door de –ernstige- brand die met name rondom Yosemite Park woedt. Het laatste nieuws over San Francisco van ons Bay Area station KTVU:

The city has so far been able to buy power on the open market and use existing supplies, but further disruptions or damage could have an effect, according to city power officials and the governor’s statement.

Zo, niets aan de hand voorlopig qua electriciteit in San Francisco, en ze kunnen altijd wat van ons in de East Bay lenen! Maar, wat ze in het vaderland ook schrijven over de S.F. Bay Area, altijd even met mij afstemmen! Zo, nu terug naar ons reguliere programma! De Sparta druk die ik in de afgelopen decennia op zowel mijn broer Rob als zoon Ivar gelegd heb, heeft er nu voor gezorgd dat Ivar’s lokale voetbalteam, waarvoor hij als keeper uitkomt, Sparta heet. J.l. donderdag woonde ik dan ook de westrijd tegen Pleasant Hill bij als mascotte in mijn Sparta shirt, waar ik thuis voor de wedstrijd in vereeuwigd werd.

Het hielp, Sparta Clayton won overtuigend met 6-0! De zorgelijke groeven in mijn voorhoofd hadden te maken met de wedstrijd van het ‘grote’ Sparta dat gisteren uit bij Willem II moest spelen, de angstgegner van eerdere promotie/degradatie wedstrijden. Zoals altijd hebben we de hoop dat het dit jaar gaat lukken. Niet gisteren dus; met 3-0 afgedroogd in Tilburg. De A’s stonden met 3-0 voor in Baltimore en verloren met 9-7. Ivar en ik kijken elkaar vol ongeloof aan. Maar, dat is het mooie van hoop, er zijn nog een boel wedstrijden over; Sparta staat maar 5 punten achter en er zijn nog 34 wedstrijden te spelen, oftewel nog 102 punten te verdienen. En de A’s staan nog voorop in de Wild Card. Dus, zolang Kaj niet al onze patatjes bij de A’s opeet, zitten we goed!

Wie maakt ons wat? Misschien de NSA. De National Security Agency bespioneert ons allemaal, elke dag. Onderstaande cartoon geeft echter goed weer wat er zich allemaal in onze wereld afspeelt en hoe bloot we ons geven met alle sociale media:

Deze vond ik echter wel aardig als pop-up op mijn scherm, zeker uit het oogpunt van de bezorgde overheid!

En nu ik me toch aan het blootgeven ben…..Een paar minuten geleden liep ik naar Ivar’s slaapkamer om hem te wekken voor zijn 10 uur voetbalwedstrijd tegen Richmond (gelukkig thuis). Met Bo-Peter in India, Kaj op 24-uurs ambulance dienst en Ivar die zich in z’n keepers shgirt hijst, werd ik getroffen door de drie geboortekaarten van de boys die Astrid zo zorgvuldig, artistiek verwerkt, opgehangen heeft. Lijkt me een mooie afsluiting van deze sentimentele ouwe zak, zij het dat the godfather (qua seniority) van mijn zonen, Rick, gisteren monter meldde dat het gips verwijderd was en hij nu met een vederlicht beentje te maken had. Love them boys (jou ook, Eric!).

Aangezien mijn aanwezigheid gewenst was tijdens een seminar, Vision2Venture geheten, toog ik in alle vroegte naar Oakland voor een Southwest trip naar de stad die als slogan heeft “what happens in Vegas, stays in Vegas”. Nadat ik om kwart voor vijf Astrid stilletjes een “dag” kus op haar voorhoofd plakte, wist ze er toch nog uit te brengen dat ik geen uitnodigingen van rare meneren met vreemde folders moest aanpakken. Nou ja zeg! Las Vegas is een van de weinige steden waar je je door een woud van gokkasten moet bewegen om bij de uitgang te komen.

Op weg naar het mooie Cosmopolitan Hotel, waar een en ander plaats vond, genoten van alle aankondigingen van shows. Celine Dion, natuurlijk, maar ook Neerlands trots Afrojack. Geweldig informatieve dag gehad met veelal jeugdige deelnemers (startups) en rijpere Venture Capitalists. Eigenlijk wel zeer tevreden over het gegeven dat wij qua informatie naar onze Nederlandse startups de spijker op z’n kop slaan. Donderdag vond de lancering van TWIBFY plaats bij Impress Labs in San Francisco. Dat zijn dan de momenten waar je met gepaste trots gade slaat hoe een van jouw koppelingen zijn vruchten afwerpt.

Here’s to you, San Francisco. Twibfy isn’t a social media platform — it’s a community of doers. It’s for the designers, the photographers, the sharp-eyed and nimble-fingered aesthetes. Twibfy is for you, and that’s exactly what we’re celebrating. So come by, the party’s on us. Cheers!  RSVP here.

En in grote getale kwam men opdraven om het product van die Nederlandse wonderboys gade te slaan. Gekoppeld aan een drankje, een hapje en ‘soothing’ music, komt dat prima voor elkaar. Klik op onderstaande link om ook enthousiast te worden over twibfy:

http://vimeo.com/70775933

Je vraagt je wel eens af waar de slagvaardige geest van sportende Nederlanders is gebleven! Weken geleden werd ik benaderd door de head coach van het basketball team van de Dominican University of California of er wellicht van die lange Nederlanders waren die ook een potje basketball konden spelen. www.dominican.edu Onmiddellijk riep ik “heb je nog nooit van Rik Smits gehoord”, de legendarische speler van de Indiana Pacers. Jazeker, van de ‘Dunking Dutchman’ wist hij alles.

Rik Smits visits Marist College on Alumni Day

Mijn motto; kansen voor Nederlandse talentvolle basketballers die a) een Amerikaanse opleiding willen hebben b) daarmee kans hebben op een scholarship en c) wie weet, net als Rik Smits, de jackpot binnen halen. Naar “info” van de NBB geschreven; niets, zip, nada reacties. Openbaar geplaats op LinkedIn, twitter en facebook, waar ik al met al duizenden contacten heb; nada de nada, behalve een paar ‘shares’ van mensen die het wel zagen zitten voor anderen. Tja, zo blijf je dus in de recessie (ook geestelijk)! De week afgesloten met een potje poker; was wel een beetje roestig, tegen mijn gewoonte in $35 verloren! De tequila shots maakten een hoop goed! Evenals onderstaande link naar Kenny Rogers en “The Gambler’.

3:33

Kenny Rogers – The Gambler [Original Video-Edit] 1978

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=Jj4nJ1YEAp4

Het moest maar weer eens gebeuren! M’n knieen zijn na een opgelopen gebroken knieschijf (sliding) tijdens een wedstrijd van Hertha 3 (!) uit bij het immer gevaarlijke Kamerik in 1980, nooit meer hetzelfde geweest. Als ik een tijdje had gezeten moest ik net als die auto’tjes met die opwind veertjes weer op gang komen. Dr. Timmermans plaatste voortvarend een geniepig uitziende spuit in mijn gewricht et voila, na een stief kwartiertje liep ik weer als een kievit. Opa op steroids; “coach mag ik weer het veld in?!! Dat brengt me trouwens op een artikel in de Telegraaf, ook van afgelopen maandag:

‘A-Rod’ krijgt een lange dopingstraf. Foto: Reuters

ma 05 aug 2013, 21:27

SCHANDAAL IN MAJOR LEAGUE

Van onze Telesportredactie

Een enorm dopingschandaal in de Major League Baseball. Alex Rodriguez, één van de grote Amerikaanse honkbalsterren, is na overtreding van de dopingregelementen voor 211 wedstrijden geschorst.

Dit onderzoek was reeds maanden aan de gang en de namen waren ook al eerder naar buiten gebracht; het wachten was slechts op de strafmaat. Hier wordt het gezien als een schoonmaakactie en niet als een schandaal. Het is maar hoe je het wilt brengen. Telegraaf lezers kunnen altijd bij mij terecht om de feiten even na te trekken! Overdrijven is ook een vak! Overigens speelt A-Rod nog omdat hij in beroep ging. Tijdens ons eerste visuele contact met Bo-Peter, hij was net in India (Delhi) aangekomen, maakten we ons daadwerkelijk zorgen. Moe en bezweet kwam hij bij ons op ‘Whatsapp’ zorgelijk over. Het klimaat, de omstandigheden (iedereen wil wat), de armoe, het feit dat hij paspoort en geld op z’n lichaam moest dragen, droegen niet bij aan de feestvreugde.

Gelukkig bleek de acclimatie niet al te lang te duren en kwam onze oude Bopper weer in volle glorie tevoorschijn.

He is baaaack! En ook nog met een A’s pet op stap, die –by the way- gisteren in Toronto de Blue Jays met 14 – 6 klapjes gaven, speciaal Josh Reddick met 3 homeruns! Maar dit terzijde. De week ook van het afscheid van ex Consul Generaal Bart van Bolhuis en gade Thessy, ook wel de CDPeuze genoemd, uitsluitend voor intimi. Het woongedeelte was omgetoverd tot een bruine kroeg met ouderwets vynil, een sjoelbak en een bierpong tafel. In het middenstuk speelde de Dylan Platt Band www.facebook.com/dylanplattband en rechts de bar. Succes gegarandeerd, ook naderhand met karaoke, waar menigeen zich na een slokje melodieus (eh…..) onder kon dompelen. Bart en Thessy werden verrast met een prachtig fotoboek en de speciale website ‘Part of Bart’, waar vele foto’s filmpjes (al dan niet satirisch) waren opgeladen door stafleden en vrienden.

Bart volop in actie! Klik op onderstaande link, opgenomen in Bart’s kantoor met een knipoog naar het bedrijfsbureau van het consulaat en alle bereikte zaken!

https://www.youtube.com/watch?v=T4a40Ibi8vg&feature=player_embedded

Zoals we Bart mochten beleven op een normale dag; vol energie, nooit te hoog om in te zien dat er vergiffenis is na opwinding, en vooral het talent om breed ingezet te kunnen worden. Kortom; een TOPPER!

Laten we vooral ook niet vergeten hoe onze nouveau Consul Generaal, Hugo von Meijenfeldt zich manifesteerde. Gewapend met zijn eigen gitaar ging hij vocaal de Dylan Platt Band aanvoeren met zijn versie van Neil Young’s ‘Heart of Gold’.

Kudos! Waanzinnig emotionele avond. Wel vroeg ik me af, nu ze de website van Bart bij zijn afscheid ‘Part of Bart’ genoemd hadden, hoe ze de mijne gaan noemen bij mijn afscheid. ‘Scheet van Peet’? Gisteren de week afgesloten met de TVVDM borrel (Tweede Vrijdag Van De Maand), waar we naast vele bekenden ook USF voetbal headcoach Erik Visser en zoon Bryan mochten begroeten. Tevens was onder mijn hoede Peter Schreuder meegekomen, een 19-jarige entrepreneur, die op z’n 13e reeds z’n eerste bedrijfje had opgericht. Het kan dus wel! Maar, zoon Kaj, net 21 geworden, mocht wel wat hij niet mocht; legaal een biertje (Guinness) drinken! Geweldige week dus die eigenlijk als thema ‘Heart of Gold’ heeft! Deze live opname geeft een beetje weer hoe onze voorbereiding was en net als bij Neil Young leidde tot een geweldige finale!

http://www.youtube.com/watch?v=Eh44QPT1mPE&feature=player_detailpage

Indertijd vond ik het nummer van de Rolling Stones, “Time waits for no one”, altijd een tikje mysterieus. Na de afgelopen week heb ik het gevoel dat ik er onderdeel van uitmaak. Bijvoorbeeld voor de eerste keer ontbijt met Astrid, in de tuin weliswaar, maar zonder kinderen, die her en der uitgevlogen waren.

Eigenlijk moet je er weer van leren genieten, zoals je er tijdens een vakantie van geniet, maar in je eigen huis voelt het vreemd aan. De wisseling van de wacht bij het consulaat. En eigenlijk voelt dat alleen maar vreemd aan omdat het plaats vindt als afgesproken. Vier jaar blijft een Consul Generaal aan, goed of slecht, en de nieuwe CG marcheert binnen onder het motto van “Hail the new chief”. En wij boffen dan nog in San Francisco; ik heb houwdegens van Buitenlandse Zaken horen spreken die ik onder geen beding naar Silicon Valley zou hebben meegenomen. De nieuwe CG, Hugo von Meijenfeldt valt absoluut niet in die categorie. De overdracht (de BVD heeft hier ingegrepen; ‘faze out faces’):

Plaatsvervangend Consul Generaal Ard van der Vorst leest met eerbied de overdrachtstekst voor terwijl de nieuwe CG Hugo von M. geheel links en de vertrekkende CG, Bart van B., in het midden, aandachtig toeluisteren. Dank Bart! Go Hugo! Volgende week nog een afscheidsparty voor intimi, dus dat gaat genieten worden! Zoiets van “en van je hoempa, hoempa, hoempa, Bart van Bol…..”. Nog een voorbeeld; normaal gesproken gaat vaders met de 3 boys naar hun favoriete baseballteam, de Oakland Athletics (de A’s dus). Nu, met Bo-Peter onderweg naar India, een kaartje over voor…..een van onze fantastische stagieres; Sebastiaan van Mook, hier in volle glorie te bewonderen:

En gisteren werd ‘ons’ Kaj 21 en da’s een grote dag in Amerika. Dan mag je wettelijk gaan drinken. Ja, ik weet het, pistolen en geweren mag je al op je 18e kopen en oorlogje voeren mag je ook veel eerder. En natuurlijk wordt een Laanen kind verward als hij in Nederland een pilsje mag drinken op z’n 16e (als ze daar al op letten) en in Mexico op z’n 18e (als ze daar al op letten), maar hier zal je rijbewijs ter tafel moeten komen om de barkeeper te overtuigen.

Astrid nam Kaj mee voor z’n eerste wettelijke (Guinness zo te zien) glas bier bij BJ’s. Wel even aantonen dat hij ook echt 21 was! ‘s Avonds tot een uur of wat (ben zelf maar naar bed gegaan) een mooi feessie met een aantal vrienden en vriendinnen, waarbij lustig een competitie beer-pong werd opgezet, hetgeen volgens mij rustig en ordentelijk is verlopen!

Ach ja, je wordt maar een keer 21 en de voordelen zijn voor mij significant; voor het eerst kan hij legaal voor mij een biertje bij de A’s halen en uitvinden dat je voor $9 per ‘glas’ helemaal het ventje bent! Breaking News: Bo-Peter’s vlucht van Moskou naar Delhi is 24 uur vertraagd. Ja, ja, “Time waits for no one”, Aeroflot wel!

5:16

The Rolling Stones – "Time Waits For No One" (1974)

•  

Gebrek aan inspiratie of de angst voor de witte bladzijde, zo wordt schrijversblok omschreven. Iets dergelijks overviel mij deze week, hoewel er dan toch weer iets voorvalt wat in de schoot geworpen wordt en anderen blij maakt! Daarnaast had ik een TV sportverslaggevalletje waar ik me echt over op kan winden. Astrid zegt dan: “het is maar een spelletje” en Kaj en Ivar trekken zich terug aan de andere kant van de bank om aan mijn geschimp te ontsnappen. Terug naar mijn schootgevalletje; donderdagmorgen ontvang ik een direkte boodschap via facebook van een voormalige kamergenoot van Bo-Peter:

· 11:48am John Holzinger

Mr. Laanen,

It’s John, Bo’s old roommate. I found 5 or 6 stolen bags outside my house that belong to a family from the Netherlands. I have 4 of their passports and all their belongings. It seems that mostly everything of value was stolen. But obviously they want all there belongings back. I dont know what to do. I emailed them, and was wondering if you could help at all.

· In korte bewoordingen heb ik reeds wat op de diverse media gemeld, maar het ging zo: de familie had de auto eventjes onbewaakt gelaten met hun spulletjes in het volle zicht……in Oakland! Hallo! Dan staat er bijna met chocoladeletters op al die spullen: “neem me mee, neem me mee”. En dat gebeurde dan ook, raampje ingetikt, spulletjes weg. Dieven gaan er vandoor en gooien alles wat ze niet kunnen gebruiken in Berkeley uit hun auto, in de portiek van Bo-Peter’s voormalige kamergenoot, die mij dus van diens Berkeley tijd kent.Ik naar de paspoortafdeling (oneerbiedig) en vraag of de familie zo-en-zo zich gemeld heeft. Nee dus. Hopelijk is er niets ergers aan de hand flitst het door m’n hoofd. Ik meld me terug bij John: 12:22pm Peter Laanen

Hi John, One of my colleagues of the passport department, Marco van Vemden, will be in touch with you to make sure all goes according to the rules. (What do I know?). Thank you in the name of the Zo-en-zo family!

Na de lunch loop ik op straat tegen Marco aan die me zegt dat de familie zich gemeld heeft en dat hij me een e-mail gestuurd heeft:

2013/7/25 Vemden, Marco-van:

Pedro, Prima actie! Heb zojuist mevrouw Zo-en-zo gesproken. Ze zijn vanmorgen bestolen en zijn nog in Oakland. Ze gaan zo met John bellen om de pick-up te regelen. Ze kon me wel zoenen …

Ho, ho, wacht even, reageer ik, wie verdient die zoenen?

Terug naar John: “is het gelukt?”

· 1:36pm John Holzinger

I got a hold of the family and they just dropped by to pick up their things. Very nice folks, everything worked out. Thanks for all the help!

Binnen 2 uur een familie weer dolblij gemaakt, hetgeen ik ook terugschrijf aan Marco:

From: Peter Laanen <peter@nbso-california.com>

Date: 2013/7/25

Subject: Re: Familie Zo-en-zo

To: "Vemden, Marco-van"

Alle spullen inmiddels opgehaald.

We kunnen weer tevreden op onze witte paarden de zonsondergang tegemoet rijden!

En dan kan je tevreden constateren dat je bestaat en het er niet toe doet hoe deze tragi-komedie zich kon ontwikkelen tot een happy end! Na al deze avonturen ontspon er zich een discussie op het consulaat die er tot leidde dat ik stelde dat ik op m’n 17e even slank was als Ivar. Dat laatste werd zeer in twijfel getrokken. Okay; hier het bewijs jullie ongelovigen:

Kralingsche Plas, Rotterdam in het Jaar des Heeren 1963. Wat een joch he?! Nu ik dit allemaal opgeschreven heb, heb ik geen zin meer om dat over-positieve gedoe van onze sportcommentatoren aan te kaarten (komt nog), hoewel ik van de week dacht, na de blown save van onze closer Balfour; “waar is Theo Reitsma wanneer je hem nodig hebt?!” Ik sluit dit keer af met een facebookmelding van m’n goede oude makker Theo van der Linden die zich liet fotograferen op de cover van ‘Senior en Scooter’:

Nou, dat heeft hij geweten! Zodanig zelfs dat hij hevig ontkennend het volgende op facebook aantekende:

1. Theo van der Linden

Yesterday

Even voor alle duidelijkheid:
Ik heb nog nooit bingo gespeeld in mijn leven.
Ik zal nooit een Rijncruise maken.
Ik zal mijn leven lang een rocker blijven.
Ik zal nooit en te nimmer een 55-plus beurs bezoeken.
Ik zal nooit een geruit overhemd dragen.
Ik zal nooit een concert van André Rieu bezoeken.
Ik blijf de mouwen van mijn T-shirts afknippen.
En het blad ‘Senior en scooter’ bestaat niet.

Wie zegt nou dat facebook’s demografie qua leeftijd omhoog gaat?!

Speciaal voor Theo: Ouwe Lullen Moeten Weg!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=jwonxZQwtnA

 

Inderdaad, waar blijft de tijd?Is het al weer 15 jaar geleden dat m’n moeder overleed? 15 jaar geleden dat ik hielp Ex’pression College op te bouwen in Emeryville, Californië? 25 jaar geleden dat ik het voorrecht had om als voorzitter van de KNBSB met de honkbalploeg af te reizen naar de Olympische Spelen in Seoul, Korea? Maar, nare gedachte, is het ook zo lang dat ik m’n oude baas, voetbalmakker en werknemer Joop langhorst niet gezien heb? Inderdaad! Joop ging van Rotterdam naar Sneek, Friese heimwee, en ik begon met Astrid aan avonturen in Duitsland, België en nu alweer 15 jaar US of A! Dankzij Facebook en Sjaak Swart’s 75-igste verjaardag, waar ik Bertus Holkema (legende in de muziekbizz) er op attendeerde dat ik nog mooie foto’s van Sjaak had van het WK voetbal 1990 (begrijpt U het nog?), gebeurde het dat Eva de Wilde me ‘bevriende’. Eva, sinds 26 jaar de vrouw van Joop. Niet dat Joop uit m’n gedachtenloop totaal verdwenen was; zie onderstaand stukje uit m’n Luim van 8 januari 2011 n.a.v. het overlijden van Coen Moulijn:

Has anybody here, seen my old friend Coentje – Can you tell me where he’s gone? He dazzled a lot of fullback’s, but even dribblers say too early, “so long”.

Als grote Sparta fan, van kinds af aan, was het natuurlijk een gruwel om tegen Feyenoord te moeten spelen met Coen op links. Daar komt de draad; Sparta’s rechtsback, Joop Langhorst, vocht menig duel met Moulijn uit en deed dat niet slecht. Joop was Chief Data Processing, mijn baas dus, bij het Amerikaanse leger, waar ik van december ’66 tot november ’70 gewerkt heb. Via hem kwam ik in de selectie van Sparta terecht, onder leiding van Wiel Coerver, waaruit ik hardhandig verwijderd werd toen ik dreigde met voetballen te stoppen als ik geen contract kreeg. Aangezien ze me verwijderden had ik a) geen contract en werd ik b) niet meer opgesteld, een half seizoen naar de kl…eh….knoppen. Wijze levensles, dat wel! Eva had van zo’n duel van Joop met Coen eerder dit jaar n.a.v. de viering van hun 26-jarig huwelijk een mooie foto-op linnen-portret laten maken:

Echter, kwam ik er de laatste weken ook achter dat Joop begin dit jaar ernstig ziek was geworden, zo ziek dat hij zelfs het grote Sparta-125 feest moest missen. En dat moet echt een domper van jewelste voor hem geweest zijn. Maar Joop was niet alleen voetbal voor mij, en de titel is ook niet zo maar gekozen. Waar ik nu sta, heb ik ook voor een deel aan Joop te danken. Immers, toen wij ons er goed van bewust waren dat ponskaarten niet alles was, gingen wij ons voorbereiden op cursussen bij IBM in Amsterdam, DOS, COBOL en RPG werden onze kooswoordjes. Maar, eindeloze avonden naar Amsterdam in Joop’s BMW werden afgerond met de daarbij behorende certificaten. Oh ja, ik had in die tijd een brommer, en dan is het nog een heel end naar Amsterdam! Dankzij Joop heb ik het gered. Eva wist me te melden dat momenteel de situatie redelijk stabiel is, en derhalve hoop ik Joop en Eva november a.s. te bezoeken wanneer ik NL aandoe voor zaken. Ter afsluiting en ter ere van Joop een prachtig plaatje van het ANP uit de wedstrijd Ajax – Sparta van 19 januari 1969:

Uit Algemeen Nederlands Persbureau – Fotoarchief, 1963-1969 van de ANP Foundation

VOETBAL-EREDIVISIE-AJAX – SPARTA 2-1

AMSTERDAM: Eredivisie: Ajax – Sparta 2-1: Aanvaller JOHAN CRUIJFF van Ajax en Sparta doelman JAN VAN BEVEREN komen flink met elkaar in botsing. Verdediger JOOP LANGHORST kijkt toe.

Omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen, en om aan te tonen dat de Sparta kleuren diep in onze aderen verankerd zijn, een verjaardagsplaatje van broer Rob aan jongste zoon Ivar die onder een Sparta dekbed slaapt:

Over broer Rob gesproken; die heeft toch maar mooi van de week 4-daagse zonder blaren beeindigd. Hulde!

Of Rob nu beter schrijft of wandelt weet ik niet, maar bekijk dat maar op www.roblaanen.nl voor al zijn downloadable boeken. In de tussentijd vierde zoon Bo-Peter zijn 22e verjaardag in Parijs alwaar ze de IJffeltoren voor hem aangestoken hadden.

Het serieuze werk begint voor hem 2 augustus a.s. wanneer hij naar India vertrekt. Oudste zoon Rick’s gips moest even opengezaagd worden voordat hij naar Egypte kon vertrekken met de familie. Nooit kleinzielig geweest!

Maar met de rolstoel aan de bar is hij goed pruimbaar! Op dus naar een week vol nieuwe avonturen die ik in detail zal vastleggen!

Dat is natuurlijk iets dat de Bay Area schokt, en tevens een bot dat de media afkluiven in tijden dat nieuws schaars is. Als een wonder zijn er ‘slechts’ drie mensenlevens te betreuren bij deze hoogst waarschijnlijk door piloten veroorzaakte crash. Zonder de statistieken er op na te hoeven kijken, een aantal dat ruimschoots in schiet- en steekpartijen in aanpalend Oakland en Richmond overtroffen wordt. Maar dat is dagelijkse kost, en derhalve minder interessant. Triest is natuurlijk ook nog dat een der slachtoffers overreden werd door een der aanstormende brandweerauto’s!

Dit ziet er inderdaad afschrikwekkend uit, maar toen waren alle passagiers er al uit en kon de brandweer zijn gang gaan. En, de passagiers hadden er al eerder uit kunnen gaan ware het niet dat men pas na het zien van wat rook en vlammen besloot om de noodprocedure in werking te stellen. Nu mogen we elke dag genieten van elk moertje en boutje dat van de runway verwijderd wordt en krijgt het wereldgebeuren minder aandacht dan ooit. De geschiedenis herhaalt zich! In minder afschrikwekkend nieuws werden simultaan de tuinlampjes gerepareerd in onze Mount Diablo Foothill tuin. Even een stukje achtergrond; daar waar al mijn Amerikaanse buren en vrienden trots hun ‘toolbox’ laten zien, meld ik kalmpjes in de garage dat we het hier over Astrid’s gereedschapskist hebben. Derhalve toog zij met opgeroepen vriend en vakman Paul Nijssen (Nijssen Electric) aan het werk. Alras had Paul ontdekt waar de kortsluiting vandaan kwam (lampjes tellen om te kijken wat de transformator aan kan). Daarna ontstond er ook voor hem een probleempje:

Met die kolenschoppen van hem kwam hij er niet aan toe om een verbindingsstukje aan te brengen! Astrid ‘to the rescue’ en ik achter de camera! Ere wie ere toekomt, Paul heeft net zo lang zitten etteren tot alle lampen weer in volle glorie hersteld waren. Gynaecoloog zal hij echter nooit kunnen worden! Over Richmond gesproken; daar moest Astrid de afgelopen nachten heen om haar Paramedische kunsten in de praktijk te brengen. Angstig, maar het viel alleszins mee, zeker ook omdat de cops veel bescherming bieden. Wat wel opviel was de ongelofelijke armoe en het verval in sommige wijken.

Dat is precies het verschil tussen het leven aan de ene kant van de lijn of aan de andere kant in de V.S. Heb je het goed, dan heb je het ook echt goed, andersom is het daadwerkelijk soms aan de noodrem trekken, oftewel voedselbonnen en behuizing voor daklozen. Inmiddels, bij afwezigheid van Astrid, droegen Kaj en Ivar in de loop van de week een steentje bij door wat kookwerk af te leveren, hetgeen soms wat hilariteit opleverde omdat ik ook af en toe wel eens geinig kan zijn!

In ieder geval konden Ivar en vriendinnetje Cameron er hartelijk om lachen. De week afgesloten bij Murphy’s Pub met de TVVDM (= Tweede Vrijdag Van De Maand) borrel met dit keer tientallen nieuwe en oude vrienden, kennissen en relaties. Een bont Nederlands geheel in een Ierse Pub in San Francisco. Ter finale afsluiting; ik weet zeker dat sommige van mijn Amerikaanse vrienden en kennissen, als ze dit zouden kunnen lezen, me zouden bestempelen als een communist! Laat ze maar voorzichtig zijn; ik ga volop in de aanval!

Zo’n week dat een afscheid brengt (Jesus), staking (BART), een oorkonde (Bart), een verjaardag (moi) en een premiere (Astrid); m’n liefje wat wil je nog meer?! Onze Spaanse uitzendstudent, Jesus, vetrok zondag j.l. vanaf Oakland, na 10 maanden High School in Californie, aan zijn terugreis naar Madrid. Gedurende de tijd dat hij bij ons verbleef kregen we (Astrid) het voor elkaar dat hij het nagelbijten opgaf, afgekloven tot aan de nagelriem, en weer over prachtige nagels beschikt. Aangezien een van de kado’s voor mijn verjaardag mani- en pedicure behelsde, besloten we hem daarmee te verrassen. Ivar nam hem zogenaamd voor een boodschap mee en toen hij ons daar zag zitten, benen in een zoutmengsel verpakt, verbleekte hij onder zijn gebruinde huid (dat laatste heb ik altijd al een keertje willen schrijven). Ondanks dat werkte hij gewillig mee aan de manicure behandeling.

Na afloop zei hij; “Papa, in Espain men don’t do that”. Ach ja. ‘s Avonds nog even een laatste partijtje ravotten in het zwembad met Kaj, Ivar en Michelle, en na een kort nachtje bracht momsie Astrid hem naar het vliegveld, tranen en al.

We gaan dat rotjoch nog missen. Oh ja, we hebben hem ook nog zijn Spanje voetbalshirt terug gegeven. Het shirt waarop vermeld stond hoe Spanje Nederland versloeg in 2010. Hij wilde dat in Mexico aantrekken tijdens de wedstrijden die Spanje speelde in de Confederation Cup, waarna wij dreigden dat stukje Nederland er uit te knippen. Uiteindelijk hebben we het shirt verstopt (hij dacht dat hij het ergens vergeten had). In de nacht van zondag op maandag kwam het nieuws door dat de BART mensen zouden gaan staken. BART, Bay Area Rapid Transit, is HET openbaar vervoersmiddel in de Bay Area.

Bij een staking ontstaat er een enorme verkeerschaos en neemt een ritje Concord – San Francisco eenvoudig zo’n 2,5 uur in beslag.

Maandag dus het besluit genomen om thuis te werken, en een en ander uit te zingen, omdat dinsdag “Sacramento” op het programma stond. Laat ik me over de eisen van de BART mensen niet uitlaten, wel weet ik dat velen, en juist de kleine lieden, er onder geleden hebben. In Sacramento werd een hearing gehouden met als thema hoe Europese zakenlieden het moeilijk werd gemaakt om in Californie zaken te doen. Behalve Frankrijk waren alle Europese landen min of meer vertegenwoordigd. Ons panel bestond uit de BeNeLux afvaardiging o.l.v. onze Consul Generaal Bart van Bolhuis.

Nou, gesteld kan worden dat iedereen zijn zegje kon doen en hopelijk gaat de verantwoordelijke senator, Willian Emmerson, de nodige druk uitoefenen, mede omdat het ook voor Californie van belang is. Geinig was natuurlijk het gegeven dat onze scheidende Consul Generaal bedankt werd met een prachtige oorkonde voor zijn werk t.b.v de Europees – Californische betrekkingen, waar ik ook een beetje m’n stempel op gedrukt had.

Totaal verrast luister Bart naar wat Senator William “Bill” Emmerson tijdens de receptie te melden heeft. Eerder deze week deed de foto met de oorkonde reeds de ronde. Geweldige dag die niet vernaggeld werd door de BART staking. Echter, de volgende dag moest deze jongen wel degelijk naar San Francisco. Luister goed, jongere beeldbuiskinderen, gemaakte afspraken met Nederlanders die weer terugkeren naar het vaderland kan je niet afzeggen. Maar, gezegd dient te worden dat na de Sacramento euforie het niet meeviel om 04.15 uit de veren te springen…eh…rollen. Uiteindelijk kreeg BART ook mij te pakken en stond ook ik in de file voor de toll plaza.

Maarrrrrrr, daarna kwam mijn verjaardag, reeds uitbundig beschreven, en ik voelde me zo dankbaar voor de vele tientallen felicitaties, ook van oud studenten, en het feessie dat Astrid weer georganiseerd had. Het moet me van het hart dat ik qua liquide fondsen weer aan de veilige kant zit!

Dat koppie op de achtergrond kan geen toeval zijn! Daarna 4^th of July, grote Amerikaanse feestdag en voor ons de mogelijkheid om enigszins uit te puffen en op te ruimen. Vrijdagavond wederom een premiere, Astrid’s eerste nachtshift als Paramedic!

Ze had er zin in, luistert naar mijn instructies (not!) hoewel het gevaarlijke Richmond niet de beste plek is voor de eerste start. Maar, vanmorgen weer veilig thuisgekomen, zodat ik deze Luim met een happy note kan besluiten! Hoewel; breaking news, onze vegetarische zoon Bo-Peter heeft toegegeven dat hij in Nederland de afgelopen week een HEMA worst verorberd heeft!

LIFE_IS_A_SONG_WORTH_SINGING

De laatste maanden zijn ongeveer als volgt aan mij voorbij gegaan: ziekenhuis, postenoverleg Washington, DC en vakantie Mexico. Als het ware een wervelwind aan aktiviteiten, doch enigszins verschillend van aard! 10 dagen Mexico bracht ons dagelijks een portie warmte rond de 30 graden, entertainment, heerlijk voedsel en hier en daar een drankje. Harry Nak zou zeggen; “nou, hier en daar!”. Bo-Peter bracht ons naar SFO International, hetgeen tevens betekende dat we tot de kerst van elkaar gescheiden zullen blijven met het oog op zijn trip naar Europa en vervolgens India, waar hij Engelse les gaat geven en meewerkt aan de opbouw van een school.

Terwijl Bo-Peter en Ivar elkaar een laatste ‘hug’ geven, heeft Astrid het er duidelijk moeilijk mee. De avond daarvoor hadden we met een intiem dineetje bij ‘The Door’ een voorschot genomen en konden moeder en zoon nog even van elkaar genieten.

Ze worden zo snel groot die gasten; echt wel!

Zo lang geleden is dat niet (fun with good friend JJ Johns)! Club Solaris is ons eigen paradijsje in San Jose del Cabo en het is ‘s ochtends goed toeven op het balkon als de boys hun roes uitslapen (Mexicaanse nachten zijn lang), Asje de achterstallige Libelles leest, en ik stiekem wat e-mailtjes er uitgooi.

Lekker hoor, zo’n balkonnetje met uitzicht. De dagen vlogen voorbij, ook al omdat ze gevuld waren met luiheid (heerlijk), hapjes en drankjes, sport (meestal om naar te kijken), entertainment en lekker lezen. Ik betrapte mezelf er op dat ik 4 jaar oude Libelles zat te lezen en meeleefde met de (oude) escapades van Anne Wil en Hans. Aftakeling? Nou, ik heb ook nog eens de pil van Geert Mak ‘Reizen zonder John (Steinbeck)’ tot me genomen. Als je hier 15 jaar woont, dan kan je nogal eens van mening met hem verschillen en soms had het meer weg van een proefschrift. Goed boek, maar ‘De eeuw van mijn vader’ vond ik stukken beter. Weet je, onderstaand een kleine collage die goed weergeeft wat er zo al in Los Cabos plaats vond:

Zo, over lekker lui genieten gesproken. Asje in volle glorie!

Kaj en Jesus (onze exchange student) genoten volop tijdens het Caribische avond buffet. Kaj’s glimlach kon niet breder en vol trots toonde hij z’n borsthaar.

Ivar de rapper tijdens de karaoke avond, gesteund door Kaj en vriend Michael. Ivar had geen tekst nodig en vond dat hij de zaal moest bespelen!

De Beach Boys presenteren zich voordat zij een potje volleyball gaan spelen. V.l.n.r. Kaj, High School vriend Michael, exchange student Jesus, Ivar ‘six pack’ en buur/High School vriend Jeremy.

Ivar vol in aktie terwijl zijn medespelers bewonderend toekijken. Iets dat ook niet onthouden mag worden is het zebrapad dat Asje en ik aantroffen op een onzer wandelingen.

‘Moet ik er nu omheen, of er dwars door?’ Wat je ook niet moet doen, is jouw iPhone uitlenen aan een Ivar of Kaj, dan kan je een dozijn of zo foto’s verwachten van dit kaliber:

Mooie foto’s voor een dating site! De vakantie werd eigenlijk ook een soort van afscheid van Jesus, de Spaanse student die sinds kerstmis bij ons woont. Het zal nog niet meevallen wanneer hij morgen vertrekt.

Een laatste mooie foto van de High School en voetbalmakkers. Astrid heeft Jesus tevens van het nagelbijten afgeholpen; wat zal zijn moeder trots zijn! Inmiddels is in Californie ‘same sex’ huwelijk goedgekeurd, hetgeen aanleiding was tot een hoop vreugde. Maar wie, o wie demonstreerde daar 3 jaar geleden voor?

Juist, onze Bopper, en dat liet hij de wereld vanuit Wales via facebook ook weten! Mooie afsluiting, toch?! Zo, nu even lekker insmeren want het wordt vandaag 38 graden Celsius. Uiteraard heeft onze sponsor tijdens deze hete dagen het laatste woord: