Archieven worden geschoond, zonen keren terug op het honk, de laatste TVVDM borrel werd gisteren op volle toeren genoten en de kerstbomen zijn opgetuigd, zowel in huize Laanen:
Als in onze hoofdstad Sacramento, waar ik donderdag was:
Wel groter als de onze, maar die draait niet rond. Ha! Dan loop je zo in het halfschemer rond in de huiskamer terwijl de koffie aan het pruttelen is, en dan valt je oog op onze ruim 18 jaar oude kat Slinky. Een beetje sullig volgt hij mijn bewegingen.
Natuurlijk is hij benieuwd welk geschenk er in de grote sok achter hem op kerstavond aangetroffen gaat worden. Ik ben bang dat Slinky op deze hoge kattenleeftijd wel eens z’n laatste Kerst gevierd kan hebben. Hij is op dit moment zo gek als een deur, en in alles dat enigszins spiegelt ziet hij zichzelf en denkt dat-ie aangevallen wordt. Afgelopen week viel hij onze witte piano aan. De piano won. Het was echt zo’n keutelweekje; cursus gevolgd op het consulaat, team building sessie bij de Consul Generaal thuis en de eerste van vier injecties in mijn linkerknie die weer wat kraakbeen gevoel terug moet brengen. Deze naald ging er wel heel diep in. Wel een mooie pleister er op gekregen! Kerstkaarten de deur uit en, oh ja, voor hen die we vergeten zijn, bij deze:
Waarschijnlijk zijn we jouw adres kwijt of kunnen we het anderszins niet bijhouden, maar de wensen zijn evenzeer gemeend! Dit is echt zo’n zaterdag waarop ik alleen maar zin heb om al het goede te spuien; heb ik al gemeld dat Sparta gisteren met 5 – 1 uit bij FC Oss heeft gewonnen? Gek he, dan moet ik altijd aan Unox rookworst denken. Die associaties krijg je dan op zo’n zaterdag, dus. Terwijl ik Astrid een kopje koffie op bed serveer, met stroopwafel voorgewarmd er op, mompelt ze slaperig: “zijn alle jongens veilig thuis gekomen?” Eh, Ivar had zich om 11 uur al gemeld en Kaj en Bo-Peter zijn volwassen. Maar goed, beste check; staan alle auto’s voor de deur?
Mooi, ook weer uitgeplozen., iedereen is binnen. De details: zie Astrid’s rendier gewei en neus, en hoe Kaj vindt dat z’n nummerplaat niet op zijn voorbumper hoort omdat het zijn trots (Dodge Dart) ontsiert. Terwijl ik nog drifting mijn “good feel” verhaal aan het inkloppen ben, meldt Bo-Peter zich alweer omdat hij zich in conditie wil gaan rennen. Natuurlijk een foto van ons teruggekeerde “kind”:
Inmiddels schicht Ivar het huis uit om zijn zwembad life guard functie uit te gaan oefenen en moppert Kaj dat de halve marathon in Walnut Creek zijn reistijd naar John Muir Hospital, waar hij als Emergency Tech werkt, verdubbelt. Tijd om Bing Crosby’s “Silent Night, Holy Night” te draaien; ik ben er klaar voor!
2:44
