Behendig draait overbuurman Peter Kamp zijn Porsche de Maasboulevard op. Achter me schuift Astrid naar het raam, ze weet wat er volgen gaat. Ik schraap m’n keel; “wat een prachtige skyline heeft dit Rotterdam toch”, komt bewonderend uit m’n mond. Astrid heeft dit in de 90-er jaren vele malen gehoord wanneer we onderweg waren naar mijn ouders, die aan de Wijnkade woonden. “En toen was het nog niet half zo mooi”, voeg ik eraan toe, hetgeen door Peter en Jolanda beaamd wordt, ook zij hebben een Rotterdams verleden. Vandaag (dinsdag) zijn we op weg naar de theater voorstelling van Waardenberg en De Jong in het Nieuw Luxor theater, net gelegen tegenover de Erasmusbrug. Volgens de affiche heeft het legendarische theaterduo een retrospectief gemaakt van de zes theatershows die ze maakten in de periode 1987-1999. Nou, ik ben benieuwd, daar zat heel wat goors bij. Na op loopafstand geparkeerd te hebben, betraden we na controle van onze QR codes en legitimatiebewijs dit prachtige theater. Vele trappen later, m’n knieën protesteerden hevig, kwamen we pardoes bij vak K aan, waar op de eerste rij gezeten het uitzicht onbelemmerd was. Een wervelende show volgde, waarbij uiteindelijk het goorste act niet ontbrak: de rochelpartij.
Archieffoto
Na elkaar met diep neus ophalen (prima geluid) diverse malen volgens de slapstick methode van Laurel en Hardy bespuugd te hebben, eindigde het (natuurlijk) met doorslikken. Volgens Peter zat er achter hem een man die volop meedeed. Waarschijnlijk op dezelfde manier als mensen meezingen, denk ik. Het duo scheerde langs de rafelige kanten van BLM en #MeToo en spaarde niets en niemand. Tot m’n schande moet ik bekennen dat ik soms ongegeneerd, tranen in de ogen, gelachen heb. Zal nog wel het oerinstinct van de decennia van de vorige eeuw zijn. Nou ja, zolang je nog zin van onzin kunt onderscheiden, niets aan de hand. Waar ik me over verbaasde was wat die mid 60-ers nog voor toeren uithaalden op die respectabele leeftijd. Chapeau! Slim ook van Luxor om de ‘after’ drankjes in de prijs te verdisconteren, zo reguleer je de stroom mensen van een uitverkocht huis. Al met al een bijzondere avond in de stad van mijn geboorte. Kwam trouwens goed uit in een week waarin wespen ons huishouden beheersten. Nadat de verdelging van twee nesten onder het dak een feit was, kregen we tot gisteren aan toe bezoek van honderden zwaar onder de invloed zijnde wespen, die ergens een ingang gevonden hadden. Ze waren echter dermate verdwaasd dat ze qua energie klaarblijkelijk niet meer konden steken, hetgeen het vangen eenvoudig maakte. En de ruiten en luxaflex smerig. Deze ging echter in de aanval!
Broer Rob, de schat, op bezoek, ving wespen om ze buiten vrij te laten, hetgeen nou net niet de bedoeling was. Een echte dierenvriend, dat wel. Alles is weer zo’n beetje bij het oude na onze enerverende weken in Mexico, op genoegdoening bij het ressort na. Komt goed. En, om naar vooruit te kijken, a.s. woensdag aflevering 131 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Aangezien meer en meer advocaten ernaar kijken, moet het spannend zijn (of geld opleveren).