Trip Californië-slot; anders dan gepland

De toer begint, de pedalen spinnen, ik ben benieuwd.

Luidkeels zingen we ‘Sweet Caroline’ mee met Neil Diamond, en uiteraard op het juiste moment gooien we het ‘pom, pom, pom’ eruit. Leuk ook voor de buren! We rijden richting het Capitool en vinden daar onze eerste ‘rustplek’, oftewel ‘wine o’ clock’ want hoewel we op een bierfiets zijn, kiest het merendeel toch voor een glas wijn, want zo warm is het nou ook weer niet, bewijst deze foto:

Astrid heeft er zin in, ik kikker. Op naar de volgende aanlegplek, het gaat ons goed af. Laten ze daar nou ook nog ‘garlic fries’ hebben. Met veel plezier komen we weer aan op de plek van vertrek en belonen onze skipper met een ruime fooi. Huiswaarts nu voor het oudejaar gevoel. Snacks, diner en spelletjes volgen elkaar in hoog tempo op. Om negen uur vieren we op TV het nieuwe jaar van New York mee en drie uur later in Californië. Er wordt voorzichtig geknuffeld. Rond 00.30 vertrekt Michelle’s familie naar Martinez terwijl wij nog een drankje, een oliebol en een spelletje doen. Rond kwart over drie gaat het licht uit, letterlijk en figuurlijk. Na wat langzaam opkrabbelen nieuwjaarsdag, beginnen we met een mimosa, altijd een puik recept. We gaan door waar we gebleven zijn met een potje 31. Daarna in de middag een film bekeken die we met de jongens misschien wel tien keer bekeken hebben: ‘wedding crashers’. Af en toe vraag je je af waarom we toen gelachen hebben. Pizza op het menu gevolgd door……potje 31. Iedereen druppelt naar bed, waarna Kaj en ik nog één afzakkertje nemen en gelukkig zijn dat we ondanks de Covid narigheid lekker veel met elkaar zijn omgegaan.

Toevallig wel!

We bereiden ons voor om de terugweg naar San Francisco te aanvaarden, maar niet nadat Astrid er voor gezorgd heeft dat alles netjes achtergelaten wordt. Michelle, die dienst heeft, hebben we vroeg gedag gezegd en bedankt, vooral ook omdat ze veel meer schoonouders op bezoek heeft gekregen dan gepland (familie en vis). Onderweg naar Bo-Peter en Tiphanie doen we eerst Vacaville aan (outlets!), waarna we onze weg vervolgen via Paul en Lenore in El Sobrante. Die moesten we eerder afzeggen. Nu we net uit quarantaine zijn, kan het ‘last minute’. Hartelijke ontvangst die we helaas te snel moeten afbreken. Nu het nog enigszins licht is, rap, rap, Maartens BMW aftanken en retourneren in zijn garage. We hebben Bo-Peter ingeseind dat we er rond half zes zijn, waarna we tot volle tevredenheid hem en de ‘peach’ aantreffen. Het wordt een avond met een sushi diner en informatieve toekomstpraat. De volgende ochtend dienen we om negen uur een PCR test te ondergaan om bij het inchecken morgen aan te kunnen tonen dat we vrij zijn van besmetting. Best spannend. Wederom is Bo-Peter paraat en brengt ons gezwind naar het lab. Bijna geen mensen, dus snel geholpen. Het wachten kan beginnen. ’s Middags neem ik een Uber naar het consulaat voor een bijpraatsessie met consul generaal Dirk Janssen. Ik ben iets vroeger en besluit om even te kijken hoe het staat met onze stamkroeg; Murphy’s Pub. Helaas, heeft de ‘lock down’ in San Francisco niet overleefd.

Het gesprek met Dirk Janssen was zeer positief, en voor jonge bedrijven kunnen ze zeker iets betekenen. Beneden in de receptie wacht Othmar Witteveen, grote man in het faciliteren van bedrijven qua hotels en vervoer, op me. We gaan bijpraten bij een glaasje wijn. Dat viel niet mee, wegens Murphy’s doen we het om de hoek gelegen Belden aan, waar zo’n 7 restaurants huizen. Alles gesloten, een aantal voorgoed. Na wat heuvel op geloop niets kunnen vinden; wat een wereldstad, ze mogen namelijk open zijn. Uiteindelijk eindigen we in een hotel met een cappuccino en een goed gesprek. Inmiddels is de miezer overgegaan in een fikse regenbui terwijl ik mijn Uber afwacht. Een dikke Lexus, toe maar. Die brengt me voor $16,95 naar Saturn, waar Bo-Peter en Tiphanie huizen. Binnen wacht een verrassing, Kaj is speciaal overgekomen om ons goede reis te wensen. De schat. Gespannen wachten we op de PCR uitslag en wanneer die van Astrid negatief binnenkomt, weten we dat het wel snor zit en er valt een pak van ons hart. Alle documentatie hebben we nu voor elkaar, we weten dat we thuis in quarantaine moeten, maar zijn zeer dankbaar dat we zoveel tijd hebben kunnen doorbrengen met zonen en aanhang. Zoals een bekende Amsterdammer ooit zei ‘elk nadeel heeft z’n voordeel’. Bo-Peter brengt ons liefdevol naar SFO, waarna alles goed komt, want aan de andere kant wacht buurman Peter Kamp ons op. Quarantaine kan beginnen, hoewel, vandaag is de 10e dag. Hoera!