Een week die niet te programmeren viel

Een week dus waar zoveel zaken anders lopen dan gedacht, of je aandacht plots getrokken wordt door bijzondere informatie, zoals onderstaand teletekstbericht van maandag jl.:

Nu vraag ik me in verwondering af hoe het dan zat met de zaadcellen uit de jaren 60. Ja, het mijne. Immers, uiteindelijk zijn daar zes kinderen uit voortgekomen, hoewel, deels ook over de decennia daarna. Het zet je aan het denken. Logisch toch?! En hoe tellen ze dat? Van die dingen. En dan verneem je diezelfde dag dat je vriend Joop van Dort, jouw voormalige consiglieri, woensdag geëerd wordt met het in ontvangst nemen van de titel ‘Ridder in de Orde van Oranje Nassau’. En hij weet van niets. Natuurlijk je agenda omgooien, dat wil je niet missen. Maar eerst maak je met vrouwlief je zorgen over zoon Kaj, gelouterde firefighter/paramedic in South San Francisco. Californië wordt momenteel geteisterd door hevige regenbuien en daarmee gepaard gaande overstromingen en modderstromen. En dan moeten de mannen van South San Francisco in volle actie komen. Maar eerst nog een plaatje in schone outfit:

Reeds trots door Astrid geplaatst, maar hier kan herhaling geen kwaad, ook al omdat ze door menig Amerikaan als held bestempeld worden. Kaj is wat dat betreft nog een echte Hollandse jongen; “Held, ik? Ik doe waar ze me voor betalen”, is zijn nuchtere kijk hierop. En toen was het pas maandag, en moest er eerst nog getraind worden met de Gympies.

“Gympies klaar, gymmen maar”, en daar gaan we voor, gemiddeld 78 jaar! En dan te bedenken dat ik de gemiddelde leeftijd nog omlaag haal, maar dit terzijde. Nu werd de woensdag toch nog enigszins gecompliceerd omdat naast de ridderorde van Joop in Naarden, er ook een lunchafspraak bij ‘De Dorpsgek’ in Maarssen op het programma stond, met MF veteranen, en tevens een logeerpartijtje van kleinzoon Felix (20), die ik van station Breukelen zou afhalen. De lunch was een succes, met veel gebral, waarbij de geafficheerde gehaktballen hun reputatie waarmaakten, groot qua omvang, groots qua smaak. Op naar Breukelen waar Felix zowaar eerder aankwam dan aangekondigd. Hij wist dat hij mee zou gaan naar Naarden en vond zo’n uitreiking ook wel interessant. Even terug naar Loosdrecht, waar Astrid zich uitdoste in ‘Orde’ waardige kleding. In Maarssen voegde Rick en Liesbeth (u weet wel van dat Top 2000 huwelijk) zich ook bij ons en onder het genot van een glaasje chardonnay wachtten we op het teken dat we onze opwachting konden maken. En toen dat het geval was, konden we ons vergapen aan het aantal functies die ‘onze’ Joop bekleedt, volgens de sprekers. Daar had de koning bij moeten zijn, hoorde ik hier en daar mompelen. Echter, burgemeester Han ter Heegde (‘VVD, maar als burgervader neutraal’) toonde zich een goede plaatsvervanger.

Joop van Dort wordt gefeliciteerd met zijn lintje op de nieuwjaarsreceptie van de FIN.© Foto Studio Kastermans/Danielle van Coevorden

Overigens mocht de Gooi- en Eemlander kop van daags erna ook zijn:

Economische duizendpoot Joop van Dort benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Naarder is de ’verpersoonlijking van de FIN’

Terwijl Rick en Liesbeth zich bekommerden om Joop (BN’ers onder elkaar), besloot Felix een praatje aan te gaan met de burgemeester:

De burgemeester was zeer geïnteresseerd in de militaire toekomst van Felix. Zelf had hij het tot vaandrig geschopt. Mijn Bescherming Bevolking carrière (ordonnans bij de brandweer) maakte minder, eigenlijk geen, indruk. Wel 6 jaar gedaan, ja! Uit wraak heb ik Felix donderdag met Monopoly vernietigd. Opa slaat genadeloos terug! En dan gisteren, vrijdag de 13e. Dat lag donderdagavond nog als een maagdelijk pak sneeuw voor ons; helemaal zelf in te vullen. Vrijdagmorgen gaat de telefoon om 07.15; baby in Hilversum, Astrid op ‘full alert’. 08.20 telefoontje van buurman Paul. Lekke band, graag een lift naar de bandenreparatie garage in Loenersloot. Daar een half uurtje wachten, kopje koffie, het arkenbeleid doorgenomen, een weinig gelachen, toen band gerepareerd en terug. 10.30 appje van Gympie Chris dat hij zo in de buurt is, ‘zal ik even bij jou langskomen’. Drie kwartier later gezellig aan de koffie. Praatje pot. Maar wat nou het leuke is, wanneer je zo de hele week beziet, dan gaat het uiteindelijk om mensen. Gaaf toch?!