Category: Uncategorized

Zodra we dat horen gaat het bloed sneller stromen.

A’s pitchers/catchers report day

De boys of summer gaan er binnenkort weer tegenaan. Zwoele zomerse avonden in het stadium van de Oakland Athletics en heerlijk spannende wedstrijden thuis op het grote platte scherm (soms tot ongenoegen van m’n duifje). Een biertje en een hotdog of brat (wurst) mogen ook niet ontbreken. Over 5 weken dompelen Ivar en ik ons in drie dagen honkbal met de A’s in Arizona. Bonding at its finest! Over Ivar gesproken; oudste broer Rick, een aantal dagen bij ons vanwege zakelijke beslommeringen in San Jose, weet nu wat het is om een 30 jaren jonger broertje te hebben. Onze oude buurman Steve Lee had zijn Chinese hotpot meegenomen en tracteerde ons op een heerlijke Chinese maaltijd met de Hot Pot. Dit alles uit appreciatie van onze ondersteuning tijdens zijn moeizame echtscheiding (2 jaar!) en operatie.

Steve Lee geeft onze Spaanse uitwisseling student Jesus Jesus Herranz Herrero aanwijzingen terwijl Astrid denkt “zou dat nou wel”. Maar goed, nadat Rick tijdens ons dineetje er tussenuit geknepen was om stilletjes op z’n kamer een dutje te doen, werd hem razendsnel door Ivar een snorretje aangemeten:

Terwijl ik dit aan het schrijven ben schuifelt Rick naar me toe en mompelt “wraak”, terwijl ik er niets mee van doen heb. Nou ja, behalve het maken van de foto dan. Nog sneller ging ons bloed stromen nadat we via teletekst vernamen dat “ons” Sparta Volendam uit met 4 – 1 verslagen had en achtervolger MVV met 3 – 1 over de knie was gegaan bij en in Almere. Gaan “we” dan in het jaar van ons 125-jarig bestaan promoveren naar de Ere Divisie? Huize Laanen zal dan een dagje gesloten zijn wegens uitbundige en onstuimig viergedrag!

Sequester is momenteel het strijdtoneel waar republikeinen en democraten elkaar nu weer over in de haren vliegen. Het betekent snijden over de breedte in alle overheidsuitgaven. Dit wordt er over geschreven:

---

Sequester and public opinion? Advantage Obama.

With just days until the ‘sequester’ and its automatic spending cuts kicks in, President Obama seems to have the advantage with high poll ratings and a message seen as more compelling.

By Brad Knickerbocker, Staff writer / February 23, 2013

President Barack Obama speaks about the sequester as he stands with emergency responders, a group of workers the White House says could be affected if state and local governments lose federal money as a result of budget cuts.

Charles Dharapak/AP

RECOMMENDED: Sequester 101: What happens if $85 billion in cuts hit on March 1

Polls and pundits aren’t everything, of course. Most Americans this weekend likely are far more interested in Sunday night’s Oscar extravaganza.

And most would likely agree with Atlantic associate editor Matthew O’Brien when he writes – with as much truth as irony – on the magazine’s web site: “There is nothing more tedious in the world today than the sequester. The word itself sounds like a prescription sleeping aid.” There is, after all the gnashing of teeth over the “fiscal cliff” last month, a bit of “The Boy Who Cried Wolf” here for most people.

Still, if the sequester kicks in, thousands of federal workers could be furloughed, some national park programs could be curtailed, and things could be “very painful for the flying public,” as Transportation Secretary Ray LaHood warned Friday.

Ofschoon het hier met de maand beter wordt, ziet men toch kans om keer op keer weer een kink in de kabel te creeren. Is dat de vloek van het twee partijen stelsel? “Zeg jij zwart, zeg ik wit”, ongeacht hoe ik er persoonlijk over denk, uiteindelijk wil ik weer herkozen worden is veelal het platbodem denken van de gemiddelde Amerikaanse senator of afgevaardigde. En natuurlijk niet vergeten de sloten geld die zij van belangengroeperingen opslurpen.

Vanavond ga ik maar eens een rondje chardonnay sequesteren (dacht ‘t niet!).

Mijn vakmanschap bestaat o.a. uit het vinden van de juiste partijen waar delegaties die de Bay Area aandoen hun voordeel (strategisch) mee kunnen doen. Een van de wensen van de met “C” figuren beladen delegatie “Future of Media” is op het juiste niveau bij LinkedIn, de meest succesvolle (business) social site, binnenkomen. Nou wil het toeval dat LinkedIn het stuk gereedschap is waar ik met man en macht gebruik van maak. Klaarblijkelijk andere partijen die mij natrekken ook, want na hun 200 miljoenste lid kreeg ik de volgende mededeling:

LinkedIn now has 200 million members.

Peter, congratulations!

You have one of the top 1% most viewed LinkedIn profiles for 2012.

LinkedIn now has 200 million members. Thanks for
playing a unique part in our community!

Voor mij de reden om maar eens op zoek te gaan naar de hoogste man bij LinkedIn, de tot ‘Executive of the Year’ benoemde CEO Jeff Weiner, een man met meer dan 300.000 volgelingen. Mission Impossible? Zoals ze hier zeggen; “not so fast”. “Je moet schieten, anders kun je niet scoren”, sprak een niet onbekende Amsterdamse voetballer met rugnummer 14 eens. Op naar LinkedIn, waar hij natuurlijk in eigen huis opduikt. Maar, ik kan hem geen InMail sturen, een soort van LinkedIn e-mail, waar je voor betaalt. Hun verdienmodel dus, en een stukje gereedschap waar ik veel succes mee heb. Uitgevogeld welk e-mail adres hij gebruikt en vervolgens een wervelende boodschap de ruimte ingestuurd. Ja, ik gebruik ‘Kingdom of the Netherlands’ waar gepast, en ook andere schone praal uitingen. Een dag later; “Bingo”! Jeff brengt me in kontakt met de juiste man op niveau bij LinkedIn en ik bedank hem met de woorden dat hij juist daarom ‘to Executive of the Year’ benoemd is. De moraal op z’n Amerikaans; “never freakin’ give up!”

Een maand geleden vroeg onze Benjamin, Ivar, of hij even met me kon babbelen. Uiteraard leg ik mijn oor graag te luisteren bij onze 16-jarige. “Paps, voor dat je het van een ander hoort, ik heb een meisje”. Schattig, toch?! Een dag later vermeldde zijn facebook pagina; ‘in a relation’!

Ivar en Cameron voor papa’s jukebox.

Woensdag bakte hij voor zijn Cameron een prachtige hartvormige cake. Don Juan had er een blosje van gekregen! En die andere boys? Even op facebook kijken:

 Kaj Laanenposted toMichelle Muth

Thursday

Happy Valentines day to the best valentine I could ask for

Dat is nog eens romantisch! Van de andere drie zonen kon ik niets vinden…..mmmmmmm. En ik? Serene rust, Astrid had in haar voortschrijdende Paramedic carriere een 24-uurs shift toebedeeld gekregen. Maar desondanks had ze toch voor een ware verrassing gezorgd. Vanavond een romantisch dineetje bij ‘The Door’ in Walnut Creek. Maar voordat we hier in een ‘triple dip’ geraken (Nederland waar gaat dit heen?), ga ik vanmiddag mijn accountant bezoeken om de taxman tevreden te stellen. Ons gezin is eigenlijk een klein bedrijfje waar ik CEO van ben (eigenlijk meer CFO) en Astrid de baas!

Veel tijd om de nederlaag van de San Francisco 49ers tegen de Baltimore Raves weg te spoelen was er niet. Hoewel tijdens de jaarlijkse superbowl party bij pokermaat Brian Ambrose werd er vooraf en tijdens al heel wat weggespoeld, hetgeen leidde tot een lijdzaam aanvaarden van de nederlaag.

De maandag begon voor ons op het consulaat om 10.00 (ja, ja, we waren al begonnen) met het plechtig uitzenden op ons flatscreen van het voorgenomen aftreden van Koningin Beatrix Vreemd gevoel, alsof je favoriete tante zich terugtrekt. De grappen en grollen vlogen binnen minuten over alle sociale sites, waarbij vooral Prins Willem Alexander het doelwit was (barkruk i.p.v. troon). Mijn persoonlijke favoriet was deze van ‘ons’ Beatrix:

Zoals van Kooten de Bie reeds zeiden als Jacobse en Van Es bij de kabinetsformatie 1981; “Majesteit, laat Uw haar eens hangen”;

Maar terecht werd dat door de tegenpartij (Jacobse en Van Es) afgewezen omdat als al die guldens en rijksdaalders vervangen zouden moeten worden met hangend haar, dat te veel geld zou gaan kosten. Oh ja, grote receptie maandag bij het Intercontinental Hotel van de Photonics show (informatie via licht; denk aan lasers). Dinsdag showcase van de Nederlandse Photonics delegatie op het consulaat. Woensdag ‘Happy Hour’ op het Nederlandse Paviljoen (wat hadden die Duitsers weer een te grote stand) bij het Moscone Center. NCH vertegenwoordigster Akie Plomp had alle lieden die voor een drankje in aanmerking kwamen van een oranje tulpje voorzien. Oh, oh, wat was het paviljoen plotsklaps populair! Donderdag:

Raving_Fans_The_Movie_By_Performance_Solutions

Wervelende show van een Nederlandse ondernemer in het Engels; dat komt niet zo gek veel voor! Bravo Andre Wiringa! Vergeet niet op de diverse links te klikken! Vrijdag:

Geweldige presentaties over Silicon Valley, nu uitgebreid met diverse counties en melding van het onstuimig groeiende San Francisco, waar alle hipsters wonen. Wil je alles over de Valley weten; ga naar www.siliconvalleyindex.org And then there was Friday night; de TVVDM borrel voor de Dutchies bij Murphy’s Pub. Toen ik de Zeurkalender van Peter van Straaten (beetje tegenvallend dit jaar) afritste en op 8 februari kwam, moest ik gelijk aan de initiator van deze borrel denken; eentje voor Antwan van der Stap. Helaas kon hij niet aanwezig zijn wegens een zi-zwa-mi aanval, maar bij deze:

Oh ja, Twan, ook nog een fijne 43e verjaardag vandaag! En dan nu het weer:

East Coast (New York-Boston):

West Coast (San Francisco-Los Angeles):

Fijn weekend!

Woensdag kreeg ik een telefoontje van oudste zoon Rick; “gefeliciteerd met oma”. Rick heeft veel mooie en leuke momenten bij Oma Laanen (mijn moeder dus) mogen beleven en meende dat de 100-jaar markering wel een mijlpaal was om bij stil te staan. Ik vertelde hem dat dit ook de geboortedag was van Astrid’s vader Toon, die te jong overleed, en dat ik in mijn column een stukje wilde schrijven. Bij deze dus. 1913 was niet alleen het jaar dat het Nederlands voetbal elftal voor het eerst in de geschiedenis van Engeland won, maar ook het jaar dat Johanna (Jo) Antonia Korff in Vlissingen geboren werd:

Vlissingen werd al snel verruild voor Rotterdam, waar de arbeidsomstandigheden gunstiger waren voor de kleine ondernemer; Schoenmaker Korff. M’n moeder groeide op tot een aantrekkelijke jonge vrouw:

Oktober 1936, staand naast Tante Cor. Ondanks de moeilijke tijden, aanloop naar de 2e wereldoorlog, had ze aan mannelijke belangstelling geen gebrek, hetgeen uiteindelijk resulteerde in het huwelijk met mijn vader (met dezelfde naam) Jacobus, Petrus, Johannes Laanen:

M’n broers Hans en Aad kwamen ter wereld gedurende de oorlogsjaren in het zwaar gehavende Rotterdam, ik volgde ruim een jaar na de bevrijding. Tragedie bleef haar niet bespaard; nadat ik op 5-jarige leeftijd difterie opliep, een van de meest voorkomende doodsoorzaken bij kinderen voor vaccinatie, en dat overleefde, kon dat niet gezegd worden van mijn zusje Mieke, die op 3-jarige leeftijd overleed.

29 oktober 1951 was een zwarte dag voor Moeder Jo. Tot op haar sterfbed in 1998 heeft ze dat met zich meegedragen. Toch, ondanks al het verdriet en drukte, kon ze zich ‘vergeten’ in het schrijven voor de club van Zeeuwen in Rotterdam, “Zeelandia”, en voor het Charlois’ kinderkoor “Sylva”. Ze schreef de Nederlandse tekst voor ‘Ali Baba en de 40 rovers’.

Haar 5e kind, Rob, was weliswaar geen meisje, maar wel een hele lieve zoon (en broer voor mij). De moeilijke tijden begonnen pas echt voor haar toen mijn vader overleed:

Als kleine zelfstandige liet hij weinig achter en de sociale opvang was dermate schamel voor een weduwe met 4 zonen, dat haar niets anders overbleef dan zoveel mogelijk werkster klusjes bijeen te scharrelen. Alleen op die wijze kon ze de eindjes aan alkaar knopen. Een broodje kroket was een waar feest! In het voorjaar van 1961 leerde ze Pa Jan (Buijs) tijdens een feestje in de Sint Mariastraat in Rotterdam beter kennen, en gloorde er een betere toekomst. Gewoonte getrouw had ik naast m’n moeder plaats genomen:

Ik hield van dat mens, zeker weten. Mijn broer Rob heeft tijdens hun 25-jarig “Lief en Leed” feest daar een passend gedicht op geschreven dat ik aan het eind weer zal geven. We hebben in ieder geval als jongens in de Pa Jan periode vele mooie feesten mogen meemaken, want niets was te dol, ook niet wat betreft de kleinkinderen. Pa Jan liet zich zelfs Pa Laanen noemen! Begin 1986 vroeg producer Hans van Hemert mij een tekst te schrijven voor de groep Vulcano op een door hem geschreven melodie, met moederdag in gedachten. Met mijn moeder in gedachten schreef ik het volgende refrein: “Lieve mamama, lieve mamama, met je kreukeltjesgezicht, lieve mamama, lieve mamama, vele lijntjes, een gedicht, m’n whisky glijdt naar binnen, ik bedaar, als ik dadelijk thuis ben bezoek ik haar, lieve mamama, lieve mamama, het wordt weer gezellig aan de bar”. De aandachtige lezer begrijpt het; schuldgevoel omdat je te weinig aan je moeder aandacht geeft! Kort daarna viel de groep Vulcano uiteen, hetgeen als niet gerelateerd beschouwd dient te worden. M’n moeder zei alleen maar; “heb ik echt zoveel rimpels, dan?”.

Ma Jo en Pa Jan hebben zich gereed gemaakt voor een feestje.

Ma overleed in 1998, een jaar na Pa Jan, en zelfs de laatste weken in haar vertrouwde Wijnkade apartement werden nog een feest. Tijdens het WK 1998 fleurde ze op en toen Nederland met 5-0 van Zuid Korea won, 20 juni, nam ze er een extra neut op, en stak ook nog een paffertje op. 24 juni, op 85-jarige leeftijd om 16.04 sloot ze haar ogen, en alle familieleden die er toe deden waren er bij. Al schrijvend duiken er nieuwe herinneringen op, en ja er waren pieken en dalen, maar mijn herinneringen aan haar zijn dermate goed dat ik altijd met een zeer warm gevoel naar haar beeltenissen kijk. Hier is het gedicht van m’n jongste broertje en schrijver www.roblaanen.nl

Als gemeld in de vorige Luim zaten we gekluisterd aan de buis en voelden ons als de San Francisco 49ers fans in Atlanta:

Football is een spelletje dat je moet begrijpen, maar als huiskamersport op groot beeld zeer vermakelijk. En, je kan eens op je gemakje gaan plassen, een snack verorberen en een pilsje naar binnen slaan! Het feit dat een Bay Area team zo ver reikt speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. Inmiddels geeft de TV aan dat de Atlanta Falcons thuis in Atlanta 34 maal gewonnen en slechts 8 keer verloren. De 49ers daarentegen hebben 5 keer achter elkaar uit verloren. De laatste overwinning was 8 januari 1989.

De Falcons snijden in het eerste kwartier als een heet mes door de boterdefensie van de 49ers en komen met 17 – 0 voor. De snacks in San Francisco worden al terzijde geschoven. Dan staat rookie quarterback Colin Kaepernick op en de 49ers zijn ‘on a roll’ en winnen uiteindelijk met 28 – 24. Volgende week om de Superbowl tegen de Baltimore Ravens; pikant feit (nog nooit gebeurd) het wordt broer tegen broer, Baltimore heeft John Harbaugh als coach en de 49ers Jim harbaugh. De ouders hebben besloten thuis te blijven en voor de TV het spektakel aan te zien!

Mocht ik vorig jaar van de daken schreeuwen dat Ex’pression College graduate Alex Henning een Oscar gewonnen had voor de visual effects van ‘Hugo’, dan moet ik nu tot mijn diepe droefenis melden dat 2 van mijn graduates binnen een week het leven gelaten hebben. Mid dertigers, waarvan een van Klas 1; studenten die je nimmer meer vergeet en volgt op de sociale media. Wellicht was van een van hen zijn profielfoto wijziging van vorig jaar 24 december (Christmas Eve) aanleiding tot zorgen, maar dit zag niemand aankomen, ook omdat Dan bekend stond als bedenker van ‘practical jokes’.

RIP Daniel Jenkins (Sound) en Damian Gregg (Visual Media).

Winged_Devices

Een van Damian’s eerste animatie filmpjes was ‘Winged Devices’. Wat een talent!

San Francisco staat weer eens een keer in vuur en vlam; gaan de 49ers naar de superbowl?! We hebben het over die andere uiterst populaire Amerikaanse sport; American Football. Vraag me niet waarom het football heet terwijl het merendeel met de hand gespeeld wordt, neem het voor wat het waard is.

Winnen de San Francisco 49ers morgen in Atlanta van de lokale Falcons, dan hebben zij het liga (NFC) kampioenschap te pakken. Dat betekent dat ze 3 februari in New Orleans om de Superbowl spelen tegen de winnaar van die andere liga (AFC), de Baltimore Ravens of de New England Patriots.

De spelers zijn er klaar voor, en San Francisco ook. Weer een wereldkampioen in de City (je telt pas mee als je in deze omgeving San Francisco zo noemt) na de Giants! Awesome! Voor de nieuwsgierigen onder ons; de 49ers hebben hun naam te danken aan de goudkoorts die avonturiers in 1849 naar San Francisco bracht. Ook grappig; dit is zo belangrijk voor New Orleans dat ze hun wereldberoemde Mardi Gras (carnaval) parade er een week voor verzet hebben. Totaal in andere gedachten verzonken schoot ik van de week dit plaatje vanaf het kantoor van de Consul Generaal. Brutaal? Welnee, het was rond de klok van 06.30 (geen hond in het gebouw) en Bart was zowiezo in Nederland voor de ambassadeurs conferentie.

Dit is een kijkje op de East Bay, Oakland aan de overkant dus. Het merkwaardige is dat ik plotsklaps dacht aan een reklame die ik net buiten het gebouw gezien had, en die me zo deed denken aan m’n goede makker Jan Abbing, oftewel de Nederlandse Country ster JJJohns. Sentimentele zak die ik ben, nam ik me voor om na de lunch even een iPhone opname er tegenaan te gooien:

Freaky Fast….eh….nee. Freaky Good…..zeker weten. Jan is met vrouw Marja (manager, geluid en licht) naar Portugal vertrokken, treedt een aantal malen per week op en leeft met Marja een ‘happy life’.

Wil je een super vakantie in Portugal (Faro) beleven bij een van de leukste paren die ik ken; op zeker naar Jan en Marja gaan. Astrid en ik hebben er een drietal jaren geleden ook een machtig mooie tijd beleefd. Aan een ander gelukkig front in San Antonio, Texas, mocht Navy zoon Kaj zijn corpsman diploma in ontvangst nemen:

Corpsman is een medische specialist en op sommige boten, of bij de mariniers, zijn zij de enige deskundigen aan boord. Met trots mag Kaj nu dit insigne opspelden:

En dat werd natuurlijk plechtig gevierd!

Morgen vertrekt hij naar San Diego, Californie, grenzend aan Mexico, voor een tweetal maanden mariniers opleiding. Eindelijk gaat hij een beetje qua fysiek mijn kant uitkomen! De andere heertjes houden zich met skieen bezig, en voetbal, natuurlijk. Wat een leven! Het consulaat gaat volgende week een spannend weekje tegemoet met het bezoek van een Amsterdamse delegatie o.l.v. Loco Burgemeester Gehrels en het bezoek van ambassadeur Bekink. Tevens begint morgen de Fancy Food Show (de 49ers game gaat gewoon door) en hebben sommige mensen a.s. maandag vrij vanwege Martin Luther King jr. Day. Never a dull moment people! Inmiddels is Astrid een paar uur geleden aan een 24 uur shift begonnen. Ik voelde me een beetje schuldig toen ik aan m’n stroopwafel knabbelde. Voor haar een liedje van de Amazing Stroopwafels:

Oude_Maasweg

Een liedje dat me doet denken aan de stad van m’n geboorte en tevens een liefdesliedje (Ik een sentimentele oude zak, hoe durf je!).

Even nadat Ivar de ouderlijke woning rond 07.15 verlaten had om naar Northgate High te gaan, hoorde ik buiten krassende geluiden. Onverschrokken stormde ik naar buiten, honkbalknuppel in de hand. Tja, daar stond een stomverbaasde Ivar iets te doen dat hij in z’n jonge chauffeursleven nog niet gedaan had; z’n voorruit schoonkrabben.

Met een onidentificeerbaar roze hulpmiddel gaf hij “Califonia Dreaming” een onverwachte wending. Parallel aan deze vorst aktiviteit stond Kaj z’n mannetje in een operatiekamer in San Antonio, Texas:

Als ik zo de facebook reakties mag geloven, dan kan Dr. Kaj op een behoorlijk aantal vrouwelijke patienten rekenen. Bofkont! Hoewel, ook een aantal mannelijke reakties logen er niet om! Omdat deze week een wirwar van gebeurtenissen behelsde, nog even iets dat er ook niet om loog. Pepernoten! Astrid was aan de slag gegaan met het pepernotenbeslag. Het resultaat:

Pepernoot a la discus! Een pepernoot was goed voor een cholesterol inname die zijns gelijke niet kent! Gezien de reakties op mijn gespleten aanwezigheid op het consulaat (op de stoel van de Consul Generaal maar liefst!), onderstaand de situatie vanaf mijn bureau:

Kijk eens hoe Heineken uit alle hoeken en gaten tot mij komt! Uiteraard ben ik dol op reakties naar aanleiding van mijn gekrabbel; maar Paul Claessen uit Florida maakte het wel bont toen hij vorige week reageerde in de ‘comment’ sectie in de blog ruimte. Niet alleen corrigeerde hij mij op onterechte wijze, maar hij maakte het nog erger door een plaatsnaam in Nederland te verbasteren. Nadat hij twee dagen gebroed had op een antwoord, besloot hij mijn Rotterdamse achtergrond te blameren, terwijl hij ook nog zijn Amerikaanse vrouw, onschuldig als zij is, in de strijd wierp. Ik aanvaard dit als een soort van verontschuldiging en ben best bereid zijn Rotterdamse YouTube link hier weer te geven.

De_Rotterdammert

Nou, op het laatste moment hebben ze het toch voor elkaar gekregen dat de V.S. niet weer in een recessie belandde. Eindelijk vonden democraten en republikeinen elkaar weer eens; twee polariserende partijen die dit land bijna onbestuurbaar maken. Omdat er hier en daar onverdiende complimenten gegeven werden, kon ik m’n lachen niet bedwingen toen de volgende quote onder m’n aandacht kwam: “Het Huis van Afgevaardigden complimenteren voor dit compromis, is hetzelfde als een brandstichter een compliment geven omdat hij zijn eigen brand gedoofd heeft.” Hilarisch.

Wij zijn meer met een alcohol klif het nieuwe jaar ingegaan, zij het unaniem, om 12 uur onderstreept middels het nuttigen van een overheerlijke Dom Perignon Vintage 2003, met de complimenten van Antwan en Jill. Parallel aan deze midnachtelijke aktiviteiten liep Ivar met een tweetal kornuiten de traditionele Crystyl Ranch onderbroeken race. En, natuurlijk, nog grappiger vrienden hadden hun kleren verstopt:

Beteuterd meldden de heertjes zich omdat het buiten nogal fris werd. In het midden onze tijdelijke 4e zoon in de V.S.. exchange student Jesus, en ja, met kerstmis tot ons gekomen! Kleren gevonden in geparkeerde auto, eind goed, al goed. Wederom parallel vierden Bo-Peter en Kaj met hun vriendinnen de jaarwisseling in Oakland’s Oracle Arena, waar ‘neef’ Ferry Corsten, wereld DJ, zo’n kleine 20.000 mensen vermaakte.

Zouden ze het naar hun zin hebben?! En dankzij mijn oudste vriend in dienstjaren (50, hallo) Martin Corsten, die Ferry ondersteunt in zijn imperium, hadden de heertjes backstage passen en kon Bo-Peter on stage met Ferry de nieuwjaars count down geven:

Dat is nog eens indruk op de vriendin maken!

Omdat Ferry gewoon zichzelf is gebleven, zonder enige sterallures, kon ik het niet nalaten om zowel Martin als Yvon (zangeres van o.a. “The French Song”) een compliment te maken hoe ze hun kinderen opgebracht hebben. Zal wel dat Rotterdamse zijn; niet lullen maar poetsen! Ter afsluiting iets dat ik tot dusver niet ter berde heb durven brengen omdat ik klaarblijkelijk onze Consul Generaal, Bart van Bolhuis, de stuipen op het lijf heb gejaagd. Even voor de kerst kwam hij langs mijn kantoor (een deur voor het zijne) toen hij als door de bliksem getroffen bij de ingang van zijn eigen kantoor bleef staan. Hij zag mij zowel op zijn stoel zitten als op de mijne! Hij heeft daar een foto van genomen en ik ben benieuwd wat de trouwe lezer van dit mysterie vindt!

Of een stadje het goed doet kan je zien aan hun High School, en uiteraard de prijzen van de huizen. Sinds Ivar geselecteerd is voor het Northgate High soccer team, als keeper, mag ik e.e.a. bewonderen, danwel met gruwel aanzien. Immers, de verschillen kunnen zeer aanzienlijk zijn. Reeds de aankomst bij het Dublin High sport complex was zeer aangenaam:

Kijk, met zo’n entrée kan je aankomen! Al met al kunnen ruim 5.000 supporters hun ei kwijt op de tribunes (dat is meer dan bijvoorbeeld bij Jupiler League middenmoter Almere FC). Het veld is gemaakt voor voetbal, football en athletiek, en voorzien van kwaliteits astroturf.

Het aantal supporters geeft al aan dat het behoorlijk aan de frisse kant was. Nimmer, tot gisterenavond, heb ik bij een avondwedstrijd een kop koffie tot me genomen en een beker hete chocola. Oh ja, er werd natuurlijk ook nog gevoetbald door onze jongens. Ivar’s warm up bleek zeer noodzakelijk te zijn!

Dat er slechts met 1-0 verloren werd mag men toch zeer zeker danken aan deze talentvolle Van der Sar in de dop. Met wat knappe reddingen en goed uitlopen voorkwam hij menig doelpunt. De bal die de vrijstaande jongen vanaf 5 meter hoog in het net knalde, had zelfs voornoemde Van der Sar niet kunnen voorkomen. Uiteraard had Laanen Sr. als voormalig coach nog wel wat aan te merken. Uitschieten vanaf de grond verbeteren en aan kunstlicht wennen (”was ik toch even die bal bij de corner kwijt”). Al met al een dikke voldoende. Maar wat is dat toch met die Amerikaanse coaches; willen ze allemaal met driehoekjes a la Barcelona de wereld veroveren? Veelal dan een breiwerkje tot aan de middenlijn komen ze niet alvorens balverlies weer tot een breiwerkje aan de andere kant leidt. Zoals er gisteren gevoetbald werd hadden ze door kunnen voetballen tot Drie Koningen, en hadden ze nog niet gescoord. Individueel vernuft ontbreekt en niemand durft te schieten (1 schot in de hele wedstrijd van de Broncos!). Het ontbreken van een club systeem als in Europa, en met name in Nederland, breekt hen op. Laten we het even over andere ballen hebben!

Collega en vriend Marco van Vemden maakte ons opmerkzaam op het Pacific Pinball Museum in Alameda. Hij nodigde ons gisterenmiddag uit om dat te gaan bezoeken en met z’n vijven togen we op pad. Wat een ongelofelijk jeugdgevoel bekroop me weer om op die oude kasten met scherp tilt mecanisme te mogen raggen. Niks 10.000 punten als je amper een bal geraakt had, gewoon weer 101 schamele puntjes en flipperen in het zweet voor je vrije spel. Heerlijke middag met veel jeugdsentiment. Daags na Astrid’s heerlijke verjaardag, samenvallend met het kindeke Jezus (komt tot ons vandaag), hebben wij lekker een bioscoopje gepakt; “This is Forty”, hetgeen natuurlijk gaat over midlife crisis, Viagra en een ongewenste zwangerschap. Wij vonden het leuk; de meningen zijn verdeeld.

This_Is_Forty

Klik bovenstaande link voor een voorproefje! Heerlijk om weer eens op stap te gaan! Laatste column van 2012; allerliefste lezers, heb een machtige jaarwisseling en een ongelofelijk interessant 2013!

Calm before the storm at the man cave!

Today we play pool for possession of the "Fred van Buijten" cup. Program: Noon lunch at Ed’s Mudville Grill. 1.30 Highlights of 30 year Top Pop on the big screen. 2.30 Start of tournament. 5 pm: Peter declared winner. Oh what joy!