Month: September 2012

Na het heugelijke feit te hebben vernomen dat het “Den Haag” behaagd heeft mijn contract tot mid 2014 te verlengen, toonde ook deze week weer aan dat mijn werk een groot onderdeel vormt van mijn onblusbare zucht naar meer. Allereerst de maandagavond receptie op de residentie voor het Amsterdamse Rockstart Accelerator die hun top-8 ‘best of class’ presenteerde. Onderstaand het rockstart manifesto: 3:00http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6bJPL2cMEjk Een avond gevuld met VC’s, business lawyers en potentials qua zakendoen. Volledig geslaagd en tevreden op de residentie blijven slapen. De volgende dag een round table helpen organiseren voor de Saxion Hogeschool in het kader van duurzaam hergebruik van bestaande, lege gebouwen. Opening door Consul Generaal Bart van Bolhuis, waarna interessante architecten en bedrijven de toon zetten met gedreven presentaties en vurige debatten. Nadat onderstaande uitnodiging deze week door NAF SoCal was verstuurd, ontstond ook het nodige gerumoer.

Waarschijnlijk beter te lezen op www.thenafsocal.org en klik op ‘events’. Maar goed, klik je je op ‘hall of fame’, dan kom je illustere namen tegen als Paul Verhoeven, Jeroen Krabbe, Wayne Huizenga (Blockbuster) en Walter Cronkite (beroemde maanlanding journalist) waar een school naar vernoemd is bij de Arizona State University. Daar kom ik nu ook bij, dus je kon er op wachten: “waar heb jij dat aan te danken?” Mijn beste antwoord; “weet je, het eerste garnituur aan bekende mensen van Nederlandse afkomst was op, toen hebben ze mij maar genomen”. Ja, wat moet je?! Maar, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de meeste twijfelaars terugkoppelen dat ze niet echt wisten wat ik zo al gedaan had in mijn roerig bestaan. Weet je, we gaan er gewoon van genieten, alle zonen komen invliegen vanuit Nederland (Rick en Eric), dan wel San Antonio (Kaj) en de karavaan die vanuit Concord naar LaLaLand vertrekt heeft de overige familieleden en aanhang in het gevolg. Vele NorCal vrienden komen ook binnenkarren en ik ben er van overtuigd dat de after party in de Hilton Checkers nog vele genoegelijke uren zal opleveren! Deze week is de eerste aanzet gemaakt van een mini documentaire van 12 minuten en dat gaat ook genieten worden! Dinsdag ook nog een receptie voor de Twentse Voyedge delegatie met een 15-tal rijpere bedrijven. Woensdag uitbundig gesproken met een partner van DLA Piper, wereldwijd advocatenkantoor met een methode om jonge bedrijven naar het grote geld te leiden. Voor mij was het vooral belangrijk om te weten wie ik wel en wie ik niet stuur. Donderdag opening van een nieuwe incubator, nestGSV, in Redwood City waar ik nog een aantal Nederlandse ondernemers op het laatste moment op de gastenlijst kreeg.

Oeps, daarvoor nog even een lunchbabbel met beste makker Fred van Buiten, Hewlett Packard veteraan. Nadat Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst zijn ongenoegen had uitgesproken over zijn Tom Tom (hij kwam een half uur te laat, maar op tijd voor de borrel) die hem alle hoeken van Redwood City had laten zien, kon ik hem voorstellen aan menig Silicon Valley vriend. Wederom een mooie, lange dag. De week werd besloten met Solo7, een blusproduct dat zijn weerga niet kent, niet alleen qua blussen, maar ook voor het milieu. Ah, nee, ook nog met de voorhoede van de Oracle delegatie een introductie gesprek gevoerd en gepast afgesloten bij Murphy’s Pub. Dit onder het motto dat je allereerst de ‘couleur locale’ moet proeven! Eigenlijk is dit een leidraad voor jonge ondernemers die hun geluk gaan beproeven in de Valley, een typische week met vroege ontbijten en late recepties waar de leidraad ‘networking to the bone’ heet. Zo, nu als de sodemieter me klaarmaken voor de A’s die hun weg vervolgen naar de play offs! Go A’s!

Rookie magic has Oakland A’s thinking playoffs

Daar moet ik toch even op terugkomen. Nadat we afscheid hadden genomen van de allervriendelijkste mensen van Waukegan, togen wij op weg naar Midway Chicago, het vliegveld waar we Kaj uit zouden zwaaien. Na een voorspoedig ritje tot Cicero Avenue, waar we de laatste 13 mijl naar Midway door moesten crossen. Slechte buurt zagen we gelijk. Maar ja, als je delen van Oakland gewend bent, dan kan je wel tegen een stootje. Maar het hield niet op, kilometer na kilometer leek het wel een scene van hoeren aan de ene kant, drugdealers aan de andere kant en veel straten die simpelweg dicht getimmerd waren.

Maar, overal autodealers waar je voor $500 aanbetaling een grote Amerikaans bak kon kopen. Gezien het type verkopers kan het ook zo zijn dat het missen van een betaling een gebroken knieschijf tot gevolg zou kunnen hebben. Wel een gunstige huizenmarkt; onderstaande beauties zijn te koop voor iets meer dan $30.000!

Totaal onder de indruk ‘googelde’ ik wat naar de herkomst van de straat en klaarblijkelijk was Al Capone een der grote oprichters van deze Avenue, ook wel Skokie Boulevard genoemd:

Kofi Bofah, Yahoo! Contributor Network

West Side Cicero Avenue abutting the Eisenhower is a notorious arena of prostitution, racketeering, and extortion. The gangster culture of Scarface has been replaced with a new generation of thuggery that will never be acknowledged in any glossy Chicago travel brochure. The bootlegging and speakeasies under girding Capone’s empire have been unceremoniously exchanged for cancerous drug trafficking and crack houses – ruining particular West Side stretches of Cicero Avenue.

On ieder geval kan met vrij grote zekerheid gesteld worden dat de bewoners van South Cicero Avenue tot Mitt Romney’s 47% behoren. Wat een blunderaar die man, dat zal je toch maar als President krijgen. En dan vrouw Ann die iedere keer komt opdraven om zijn blunders goed te praten.

Ann Romney to critics: ‘Stop it. This is hard’

Posted by Rachel Weiner on September 21, 2012 at 7:16 am

Ann Romney took on Republican critics of her husband’s campaign Thursday night in Iowa, telling Radio Iowa that if they think they would do better, they should try running themselves.

Ann Romney in Wisconsin on Thursday. (AP Photo)

Zie je het voor je; iedere keer dat ik blunder (and counting) dat Astrid op komt draven om te vertellen dat haar Peetje het niet zo bedoelde. Dacht ut niet! Okay, aangekomen bij Midway Airport stond Kaj ons al op te wachten, in reis uniform. Dikke pakkerd voor de mama:

Even lekker samen ontbijten alvorens zijn vertrek naar San Antonio en onze terugtocht naar San Francisco. Wreed wakker worden na de vriendelijkheid van Waukegan! Een duidelijk South Cicero bewoonster snauwde ons toe dat na 10 uur ontbijt niet meer geserveerd werd. Uiteindelijk mochten we, zo leek het althans, nog wat sandwiches bestellen. Het gebeurt niet veel, maar dit keer bleef de tip in de knip! Kaj wist nog te vertellen dat de nacht na graduation een vrij wilde was geweest. Zo werd een jonge, slapende recruit met bunkbed en al in de keuken geparkeerd en vlogen een soort van winkelwagentjes van links naar rechts door de barakken. Het verbaasde ons niets na de slotscene van de graduation! Na een lief afscheid vertrokken wij, en bleef Michelle nog een half dagje bij Kaj ‘hangen’.

Zoveel te melden, maar het hoogtepunt van deze week was toch wel Astrid’s slagen voor haar Paramedic studie. Nu nog een maand of wat praktijk, en dan hervat het normale leven weer! Tenzij ze natuurlijk nog chirug wil worden, ze blijft me verbazen! Ter afsluiting maar een liedje over the South Side of Chicago (het blijft me ‘buggen’).

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=QvwDohEEQ1E

Donderdag 13 september om 04.55, mijn favoriete moment van de dag, togen wij op pad naar SFO, San Francisco’s internationale vliegveld. Behalve bijrijder moi, bestond het gezelschap uit moeder Astrid en vriendin Michelle. De aandachtige Facebook lezer weet inmiddels dat wij zoon Kaj’s graduation van NAVY bootcamp te Great Lakes in Illinois gingen bijwonen.

 

Na een tussenlanding in Minneapolis, de staat met 4.500 meren, kwamen wij goedgehumeurd rond 14.30 lokale tijd in Milwaukee, Wisconsin aan, alwaar de kaashoeden en shirts van de Green Bay Packers foorball team ons tegemoet schreeuwden.

Voor slechts $24,95 mag u voor Jan Joker lopen met deze Green Bay Packers Cheese hat! Avis had onze Chevy al opgetuigd, waarna wij in donker, regenachtig weer onze weg zochten naar ons hotel, Courtyard by Marriott, in Waukegan. Nooit van gehoord? Wij ook niet! Bij binnenkomst viel het niet moeilijk om uit te vinden welk football team door hen gesponsord werd.

Juist, de Chicago Bears. Die avond speelden de Bears tegen…….de Green Bay Packers! Grote spanning derhalve! Denk aan 60.000+ enthousiaste fans. Wat men zegt over gastvrijheid in die contreien, klopt helemaal. Niets was hen te veel. Kamer te klein, minisuite zo geregeld, fototoestel achtergelaten in een taxi, zij zorgden dat het terug kwam. Super! Niet eens zo zeer voor de waarde van het toestel, meer voor het verlies van de vele onuitwisbare foto’s. Vrijdag 06.45, lekker uitslapen, in de shuttle naar de basis waar de graduation om 09.00 zou plaats vinden.

Ja, ze houden van ‘op tijd zijn’ bij de NAVY! Maar, wat een programma! Showtime! De diverse divisies marcheerden in, zo ook Kaj’s divisie, #294. Maar, waar was Kaj? Die 3e matroos van achteren, dat moet hem zijn, maar nee, zo dun, dat zal toch niet! Ha, het was Kaj wel, afgetraind tot en met, maar nog steeds met zijn duivelse gevoel voor humor.

Hugs galore over en weer, de liefde vloeide rijkelijk, het wegpinken van een traantje, en dan natuurlijk op de gevoelige plaat met de #1 vrouw in zijn leven, La Mama, en #2 vriendin Michelle:

Maar wacht, Sailor Kaj heeft inmiddels ook 3 strepen opgelopen (nee, geen Adidas, engerds):

Dat krijg je als je wat college jaren in de tas hebt en een EMT diploma. Hoorde een moeder tegen haar High School kid zeggen; “why don’t you have stripes?” Eh, ja….net uit High School, 18 jaar en geen enkele ervaring.. Maar, zoals Kaj puntig opmerkte; “ook $200 per maand meer in de pocket!”.

Waar heb je trek in na 8 weken NAVY voer? Steak, yes Sir! Op jacht naar een steakhouse, en het werd The Lone Star Steakhouse, hoe toepasselijk, zijn volgende lokatie is immers San Antonio in Texas. Galant gedrag en beheerst eetpatroon mogen als buitengewoon positieve producten van het bootcamp beschouwd worden, de deugniet kwam diezelfde avond met wat mede ‘sailors’ weer om de hoek kijken. Immers, om 19.00 moest men weer terug zijn bij het Recruit Training Command. Meer hierover later. Na onze lunch besloten Astrid en ik de jongelui wat tijd aan zich zelf te gunnen, zolang dat witte uniform maar onbesmet blijft! Daar zijn die NAVY mensen heel strikt op. 17.00 zijn we weer terug in het hotel, waarschuwden we nog. Prima bal. Per ongeluk een ongelofelijk mooi plaatsje gevonden, Lake Bluff, met een te gek romantisch Italiaans restaurantje, met terras. Daarna Kaj bij de hoofdpoort afgezet:

Deze column zou te lang worden als we de vrijdag beschrijven toen we naar Chicago reden om daar op Midway Airport afscheid te nemen van Kaj, onderweg naar zijn missie in San Antonio, Texas. Nimmer hebben wij door zo’n lange straat van ellende, armoe en wanhoop gereden als Cicero Avenue in Chicago. 20 kilometer, en af en toe leek het wel een oorlogsgebied. In de volgende Luim meer hier over. In de tussentijd liet ik me gaan van vreugde en deed een horlepiep met de Blues Brothers:

Astrid tegen Michelle; “ach, ik laat hem maar”.

Mocht ik menigmaal een e-mail of brief (ja dat bestaat nog!) afsluiten met een groet a la ‘veel liefs van alle AmeriLaantjes’, dan hebben we nu een echte: Bo-Peter.

Woensdag 5 september j.l. vond dit heugelijke feit plaats; een intieme aangelegenheid met 1.253 mede nieuwe Amerikanen, voortkomend uit maar liefst 97 verschillende landen! Het prachtige Paramount theater in Oakland barstte uit z’n voegen toen daar nog zo’n 2.000 vrienden en familieleden aan toegevoegd werden:

Maar toch was de Proud Dutchman (ja, dat geven we natuurlijk niet op) duidelijk in het midden te herkennen! Ere wie were toekomt; de Amerikaanse overheid wist ook daar weer een prachtige show van te maken met een ambtenaar die prachtig het volkslied kon zingen en een ambtenaar die de nieuwe immigranten onberispelijk in het Spaans, Kantonnees, Frans, Hindu en nog wat andere talen verwelkomde. President Obama sprak ook warme woorden van welkom op het grote scherm (tenminste, als je voorin zat).

En buiten gekomen wachtten de vrouwen in zijn leven hem op met trots en tranen in de ogen. Wederom bleken mijn zakdoeken van grote waarde in deze emotionele tijden!

En de volgende staat om de hoek te trappelen. Niet dat Chicago aan te fietsen is, maar volgende week gaan we e.e.a. beleven waar we de aandachtige lezer nader over zullen informeren.

Grappig feit is dat gisteren op het consulaat enige tientallen mensen hun Nederlanderschap terugkregen, dan wel ingewijd werden, hetgeen door Consul Generaal Bart van Bolhuis op humoristische wijze aaneengeknoopt werd. Was onze welkomst taart meer waard dan de spetterende video show in het Paramount theater?

Wat een schoonheid!

Nu ik er over nadenk hebben we nogal wat primeurs in onze nauwe familie, denkend aan broers en kroost; broer Rob publiceerde immers al 3 boeken en heeft z’n 4e script bij z’n uitgever aangeboden:

Een tipje van de sluier over de nieuwe, ‘Anavatos’:

De verboden geschiedenis

…Bij het graf stokte mijn ademhaling. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn oorlellen gloeiden. Dat laatste gebeurt normaal gesproken alleen bij grote opwinding of bij oplopende spanning. Het kwam in ieder geval niet door de gouden letters waarin de naam Sofie van Loenhout was gegraveerd; niet door het ‘Vaarwel lieve schat’ en ook niet door de vele bloemen. Het was vooral de datum die me kippenvel bezorgde. Sofie van Loenhout was op precies dezelfde dag en hetzelfde jaar overleden waarop mijn Eva verongelukt is… www.roblaanen.nl 

Oudste zoon Rick, in het Olympisch Stadion, als aanvoerder van het BT Team naast Cruijff in het kader van een liefdadigheidswedstrijd:

Zoon 2, Eric, die me nonchalant vertelde dat zijn studentenband (Amsterdam, even slikken voor een Rotterdammer) het AHC songfestival gewonnen had en inmiddels de hitparade aan het beklimmen waren:

Eric, rechts: “Ach Pa, dat drummen is wel leuk, maar dat gegooi van bier over je heen gaat toch vervelen”. Inmiddels succesvol als jurist afgestudeerd. Zoals gezegd; eentje komt er volgende week nog aan, en in het voorjaar mochten we de eerste ballboy in onze familie beleven, en dat nog wel bij onze favoriete A’s. Ivar’s smile kon niet breder zijn!

We zijn geen Tokkies of zoiets, we hebben onze eigenaardigheden, maar……………in deze song kunnen wij ons vinden:

Family Time

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=NB8mZMEo_6k

In de loop der jaren is hoon mij meer dan eens ten deel gevallen vanwege de clubs die ik trouwhartig ben blijven aanhangen; Sparta sinds mijn jeugdjaren (dus heeeeeeeel lang) en de Oakland A’s sinds mijn komst naar de Verenigde Staten in 1998. Broer Rob (de schrijverd) heeft mij menigmaal verweten dat ik de enige ben die een Sparta kampioenschap (1959) heb meegemaakt en dat hij die-hard Sparta Piet is vanwege mijn rood-witte bloed.Voor de lekkere nog even het moment dat Sparta kampioen werd bij DWS in Amsterdam:

Afgelopen seizoen verbeten wij ons broederlijk op Het Kasteel toen Sparta tegen Willem II de kans vergooide om terug te keren naar de ere divisie. Gisteren weer een mager gelijk spelletje bij het immer gevaarlijke FC Emmen! Maar ja, rood-wit zit ons in ‘t bloed. De A’s is ook zo’n verhaal; aangetrokken indertijd door de slogan ’they’re young, but they can play’ werden wij A’s fan. En zij stelden ons niet teleur, de jonge spelers werden grote sterren; Zito (nu Giants), Hudson (nu Braves) en Chavez (nu Yankees) groeiden uit tot jeugdidolen. Mooie tijden meegemaakt (de record 20 wedstrijden ongeslagen reeks), hetgeen leidde tot de film ‘Moneyball’ met Brad Pitt.

Als acteurs (op de tribune) deden wij mee, menig moment in de film hebben wij meegemaakt in het stadion (Oakland Coliseum). Tja, en toen braken de 7 magere jaren aan, geklungel met coaches en spelers en af en toe een huilende Ivar omdat z’n kluppie verloor. Uiteindelijk kon ik hem er van overtuigen dat zelfs als de A’s top spelen, ze toch nog wel een wedstrijd of 60 verliezen, en da’s een berg tranen. Nadat ook dit seizoen redelijk in mineur begon, kwamen de A’s op stoom en begonnen te winnen alsof zij evenveel konden besteden als de Yankees of de Red Sox. En laatstgenoemd team begon gisteren aan een drietal wedstrijden in Oakland. En wij waren er bij:

Veelal is het stadion half gevuld met Boston Red Sox fans die ons ook nog eens een keer in de maling nemen met hun super team, waar wij veelal van verliezen. Stop; de A’s zijn geen push over meer, voor de 4e maal in hun roemruchte geschiedenis scoorden ze 20 runs (of meer) en gisteren waren de Red Sox aan de beurt:

Oakland A’s crush Boston Red Sox 20-2

csteward@bayareanewsgroup.comcontracostatimes.com

Posted: 08/31/2012 10:30:35 PM PDT

Sweet revenge! En, on top of that, Red Sox afdanker Josh Reddick, nu de dagelijkse right fielder voor de A’s, sloeg een grand slam tegen z’n oude club; wham, in your face! Dus kan iedereen in het stadion z’n ticket bij Round Table inleveren voor een gratis pizza. Voor dit soort momenten leven wij dus, die door en door trouwe club aanhangers! Nu kan dit niet direct vertaald worden naar ons 25-jarig huwelijksfeest, maar wel naar die momenten dat je elkaar ook wel eens achter het behang kan plakken. Goed, gebleken is dat in ons huwelijk wij die-hard fans van elkaar;zijn, hoewel uit de reacties en felicitaties veelal bleek dat men mij feliciteerde met dit record en Astrid met de prestatie. Whatever; net als de A’s zijn wij bezig aan een topseizoen! In ongerelateerd nieuws heeft Samsung in haar patenten miljardendans met Apple een overwinning behaald in Japan (hoe merkwaardig toch), na de nederlaag vorige week in de V.S. (hoe merkwaardig toch). Nog enige nabranders; over 2 weken zijn we in Illinois om Kaj’s graduation van NAVY bootcamp bij te wonnen (alle zakdoeken staan stand-by), Bo-Peter bakt pannenkoeken terwijl ik dit schrijf en nu ga ik Ivar uit z’n bed rukken. Ik gooi Louis er nog maar eens uit, niet alleen omdat ik me zo voel, maar ook omdat dit het eerste lied was dat Ivar gelijk na z’n geboorte in mijn auto hoorde!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=m5TwT69i1lU