Month: November 2012

Dat gevoel bekroop me dus meer en meer nadat we de deftige, doch stijlvolle California Club betraden. “L.A. is my Lady”, zong Frank Sinatra ooit, maar fast forward naar hedenmorgen, en de foto bestuderend die Thijs Boekhoff (google hem) mij zond, klopte het allemaal; het ‘Oscar’ gevoel en de Lady (aan mijn zijde!).

Het werd een onvergetelijke avond; onderstaand weergegeven middels een aantal foto’s die gemaakt zijn door vriend en collega Marco van Vemden. Toegegeven, het voelt aan als een uitgave met een hoog “Prive” gehalte, met dien verstande dat deze waarheidsgetrouw is!

Zonen Rick en Eric kwamen uit het moederland overgevlogen om dit spektakel bij te wonen. Biezonderheid: beide heren zijn geboren op 11 maart, 16 jaar apart!

Weliswaar geen ‘red carpet’, maar vrouwlief en schoonmoeder mochten er zijn!

Bo-Peter, Kaj, father of the 5 sons, Ivar, Eric en Rick; 6 men on a mission!

Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst (l) in een ‘pittige’ discussie verwikkeld met Wells Fargo bankier Theo Burger.

Tevens werden wij verblijd met de komst van Alan Parsons, 2e van rechts met zijn charmante vrouw Lisa. Geheel links Gary Platt, producer van mijn 18 minuten durende documentaire.

Van l.nr. mijn voorgangster Ella van Gool, Charlie Watt (niet te verwarren met…) en Bay Area vrienden Antwan en Jill van der Stap – Honig. Uiteindelijk waren er zo veel knappe dames dat ik er niet echt een uit durf te kiezen (klapjes).

Links en rechts 2 heren die voor mij in de Hall of Fame opgenomen waren, beroemd architect Jan van Tilburg, Avery Dennison Corp. Exec. Bob van Schoonenberg (dankzij hem zijn we in de California Club), en fantastisch aardige vrouw Sandy.

De avond begint met de volksliederen:

Geweldige MC Jeff Keasberry, auteur “Indische Keukengeheimen”, opent en verzoekt eenieder te gaan staan tijdens het spelen van de volksliederen.

Zie onze matroos Kaj er kaarsrecht bij staan!

Sfeervolle impressie aan het begin van dit gala.

Consul Generaal Bart van Bolhuis (l) was uren vertraagd (SFO!), maar kon zich na zich haastig omgekleed te hebben, vervoegen bij egaa Thessy en voormalige honorees Jan van Tilburg en Bob van Schoonenberg.

Vader Abraham had er 7, maar ik ben zeer in mijn sas met deze 5; ze brachten met veel verve “Father and friend” van Alain Clark. Tranentrekker!

Consul Generaal Bart van Bolhuis introduceert de documentaire over mijn leven en staat op het punt om te zeggen dat hij mij ‘triple A’ status toedicht.

Ongelukkigerwijs blijft de DVD 3 maal op dit punt steken, alvorens producer Gary Platt toesnelde om het euvel te herstellen. Er kon in ieder geval een lachje af!

Zeer vereerd was ik dat de burgemeester van Los Angeles, Antonio R. Villaraigosa, mij in een speciale oorkonde bedankte voor mijn verdiensten in de Verenigde Staten.

President NAF SoCal, Guido Keijzer, overhandigt mij het prachtige bijbehorende, in brons gegoten, beeldje.

Gedurende mijn ‘acceptance speech’ kon ik mensen bedanken die niet aanwezig konden zijn, danwel het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hadden, door hun vertegenwoordigers (als het ware) in de zaal te bedanken. Hier met speciale vriend Fred van Buiten; voor hem James Taylor’s “You’ve got a friend”.

En hier met de honoree van 4 jaar geleden, Henny Neys, de Mother Theresa van de East Bay, maar voornamelijk ook mijn Sinterklaas baas (2 december). “Hoort wie klopt daar kinderen”. Partner Gijs denkt; “wat moet-ie met mijn vrouw?!”

Goed om collega’s te hebben! Mijn NBSO partner in crime Gerard Brikkenaar van Dijk (Houston, Texas) heeft een vrouw die echt kan zingen www.paulien.info en dat liet ze ons ook horen. Veel dank daar voor!

En mijn ‘special thanks’ gaan uit naar NAF SoCal’s perfecte organisatie, weliswaar in beeld met name vertegenwoordigd door President Guido Keijzers en MC Jeff Keasberry, maar we weten wie de anderen achter de schermen zijn. Super bedankt! Ook natuurlijk naar alle lieve vrienden en vriendinnen die van heinde en verre gekomen zijn, met name Peter Weber, onder moeilijke omstandigheden.

We love you!

Tja, het vlees was ook bij Generaal/Directeur CIA Petraeus zwak. Dus begint volgens goed Amerikaans gebruik het ‘apologizen’.

An apologetic Petraeus expresses regret for affair

Former CIA Director Gen. David Petraeus, right, followed by security agents, enters his home in Arlington, Va., Friday, Nov. 16, 2012, after testifying on Capitol Hill before closed-door sessions of the Senate and House Intelligence Committees regarding the Sept. 11, 2012 attack of the US embassy in Libya. (AP Photo/Luis M. Alvarez)

Veelal kom je daar goed mee weg in de V.S., velen zijn hem voorgegaan! Daarom doet het mij nu nog meer deugd om vanavond de honoree te zijn tijdens Dutch American Heritage Day. Niet zozeer omdat ik een heilige ben, maar meer omdat ik me nergens hoef over te verontschuldigen, en dat voelt goed aan. In een week dat zoon Ivar a) z’n rijbewijs haalde (2 weken nadat hij 16 werd) en b) gekozen werd voor het voetbal varsity team van Northgate High, een warme douche. Ivar kreeg z’n Northgate Hihj voetbal uirustung en wist niet hoe snel hij moest aantreden in de uirusting die hij op school dient te dragen op de dag van de wedstrijd,

Zie je die 16-jarige meiden al giechelen; “oh Ivar, you made the soccer squad”. Minzaam glimlachend loopt Ivar vervolgens de klas binnen; the coolest kid in town! En vanmorgen werd ik verrast door een aantal collega’s die me naar onze keuken lokte om me aldaar een heerlijke taart met felicitatie aan te bieden. En, toen ik het kado aangereikt kreeg brak het koude zweet me uit; het voelde aan als een t-shirt. Toch geen Giants shirt, piepte ik er nog uit. Gelukt, redelijk snel overgegaan tot de orde van de dag toen het een A’s shirt bleek te zijn met goede collega wensen.

Kippenvel om de collega’s daar zo aan te treffen die het jou zo gunnen, ondanks dat het gros er niet bij kan zijn. Geeft toch wel een induk hoe het consulaat qua chemie complementair is.

Geheel rechts Coos en Merel Jane, de aanstichters van het geheel; heerlijk! En dan vanavond de Big Day, met een uitverkocht huis in L.A. In m’n hoofd weet ik wel wat ik ga zeggen in mijn acceptance speech, maar als geen ander weet ik hoe dat in de loop van de avond kan veranderen. Nogmaals; heerlijk! Vrienden en vriendinnen, het gaat jullie goed, en wellicht komen er in de loop van de week nog wat nabranders. Overigens, na mijn feessie gaan we naar Hilton Checkers voor de after party. Gaat een machtig mooie avond worden, mark my words

“I see a red door and I want to paint it blue”.

Een zucht van verlichting ging (in ieder geval door Californie) toen Barack Obama j.l. dinsdag herkozen werd. Eerst leek het nog eng, maar toen kwamen de 55 kiesmannen van Californie (Obama’s zekere staat) in beeld en brak de euforie uit:

De krantenkoppen logen er niet om:

En wat zaten de polls er naast: Gallup had 49% Romney en 48% Obama en CNN had het precies omgedraaid. Werkelijkheid: Obama 59% en Romney 41% van de kiesmannen. Uiteindelijk moet het gros van de vrouwen niets hebben van enge republikeinen die vinden dat als je verkracht wordt, en je zwanger raakt, het kind moet baren. Dan heeft God het zo gewild! “Ammehoela”, zou Wim Sonneveld zeggen. Maar uiteindelijk kwamen de guru’s toch in Concord terecht om mij te vragen waarom de polls er zo naast zaten. Gespannen keken ze me aan vanuit het cirkeltje dat zij gevormd hadden. Vrienden, begon ik, het is heel simpel, stiekempjes hebben veel christelijke republikeinen op Obama gestemd omdat ze het niet zagen zitten in een mormoons opperhoofd. Onder het mompelen van “unpublishable” dropen ze af, immers, in dit land waar iets dat ook maar naar discriminatie ruikt, vermeden wordt, haalt de waarheid het ook veelal niet. Dat brengt me op Sint Nicolaas; 1 december in San Francisco en 2 december in Berkeley alvorens weer terug te keren naar Nederland.

Daar kwam die weer; “laten we gekleurde Pieten nemen, een Regenboog Piet is ook erg leuk, we verliezen ouders met alleen Zwarte Pieten”. Met alle respect; kunnen we tradities een beetje handhaven. Zo kunnen we de hele historie van ons vaderland wel herzien. Een nieuwe beeldenbestorming? De eerste twee Pieten dreigden de kont tegen de krib te gooien en ik wil eigenlijk alleen maar voor de kinderen optreden en die glimmende smoeltjes zien. Geen trek om de weken voorafgaand aan een van mijn hoogtepunten van het jaar te besteden aan politiek getinte discussies. Enfin, dit jaar nog op de oude (zwarte) voet. Van het prive front; Ome Rob had z’n neefje Ivar voor diens 16e verjaardag een prachtige ‘fotoshopper’ kado gedaan:

Maar, Ome Rob, Ivar is wel gekozen als een van de doelmannen voor Northgate High Varsity, en daar heeft hij ook alles voor gegeven wat er in z’n pezige lichaam zat. Doorzetting en passie hebben tot dit resultaat geleid. Mooie opzet voor College voetbal, en wie weet?! Nog een week naar ‘the mother of all galas’! Zoon Eric vliegt woensdag binnen in L.A., Rick vrijdag of zaterdag (is bezig met ‘n hush-hush grote order) en matroos Kaj vrijdagavond vanuit San Antonio. Wij gaan in karavaan zaterdagochtend op pad. Nog even daling werkeloosheid gekoppeld aan verkeer:

Nu worden de verkeerslichten op de Bay Bridge bij de Toll Plaza al om 06.00 aangezet, vind je het gek dat ik wat vroeger in slaap kukel?! Volgende week zaterdag niet. Ha!

En de Giants zijn wereldkampioen! De Detroit Tigers werden in eigen huis gedwongen tot overgave en derhalve in 4 wedstrijden (de z.g. sweep) een lesje geleerd.

Ryan Theriot celebrates scoring the go ahead run on Marco Scutaro’s single. (Presswire)

S.F. veranderde in de nacht van zondag op maandag in een gekkenhuis en de ticker parade, waarbij spelers en coaches j.l. woensdag in San Francisco gehuldigd werden, bracht maar liefs een miljoen mensen op de been.

Recorddag voor het openbaar vervoer en ramp voor hen die daar geen gebruik van konden maken, zoals ik. Maar, het lot was mij goed gezind, want net die dag waren er twee evenementen in Silicon Valley gepland met een aantal ondernemingen van de Deloitte Fast 50 delegatie. Allereerst een heerlijke presentatie bij Microsoft nemesis Mozilla (Firefox), waar in Halloween uitgedoste dames ons vrolijk verwelkomden.

Toen door naar DLA Piper waar partner Curtis Mo de presenterende jongelui een Spiegel voorhield inzake hun presentaties.

Duidelijk werd hen voorgehouden dat het meer de American Way moest zijn, zeker voor hen die op zoek zijn naar Venture Capital geld. Maar…..opbouwend! Halloween bracht net als altijd honderden kinderen langs de deur, maar gelukkig was schoonmoeder Riet net vanuit het Hollandse aangekomen. Op listige wijze had ik haar middels een wijntje doen beloven dat zij aan de deur zou staan met de snoepjes. Hier het moment van belofte:

Goed he?! En zo kon het gebeuren dat onze “Benjamin” Ivar plotsklaps 16 werd, hetgeen wij eerst thuis en vervolgens bij Rocco’s uitbundig gevierd hebben met een aantal van z’n vriendjes en vriendinnetjes.

Ja, Ivar was echt jarig en volgende week gaat hij z’n rijbewijs halen. Sweet 16 heeft zo z’n voordelen in Amerika. De week gisterenavond afgesloten bij de Cal Bears, het football team van UC Berkeley. Universiteitstad Berkeley is so-wie-so leuk om te bezoeken, maar nog heerlijker met een ball game en oude buren uit Hilversum. Alsof we ze vorige week nog gesproken hadden (i.p.v. vele jaren) togen we via een met studenten volgepakt Café Durant naar het stadion. En hoewel de wedstrijd niet al te veel reden tot vreugde gaf tegen Washington State, maakten de randevenementen, zoals de band, het meer dan goed.

Zoals ik altijd zeg; “ Life is a song worth singing; sing it!”

Astrid en schoonmoeder Riet paradeerden later op de avond nog met hun 17 november gala outfit, maar daar mocht ik geen foto’s van maken. Sorry! Nog 2 weken; spannend!