Of een stadje het goed doet kan je zien aan hun High School, en uiteraard de prijzen van de huizen. Sinds Ivar geselecteerd is voor het Northgate High soccer team, als keeper, mag ik e.e.a. bewonderen, danwel met gruwel aanzien. Immers, de verschillen kunnen zeer aanzienlijk zijn. Reeds de aankomst bij het Dublin High sport complex was zeer aangenaam:
Kijk, met zo’n entrée kan je aankomen! Al met al kunnen ruim 5.000 supporters hun ei kwijt op de tribunes (dat is meer dan bijvoorbeeld bij Jupiler League middenmoter Almere FC). Het veld is gemaakt voor voetbal, football en athletiek, en voorzien van kwaliteits astroturf.
Het aantal supporters geeft al aan dat het behoorlijk aan de frisse kant was. Nimmer, tot gisterenavond, heb ik bij een avondwedstrijd een kop koffie tot me genomen en een beker hete chocola. Oh ja, er werd natuurlijk ook nog gevoetbald door onze jongens. Ivar’s warm up bleek zeer noodzakelijk te zijn!
Dat er slechts met 1-0 verloren werd mag men toch zeer zeker danken aan deze talentvolle Van der Sar in de dop. Met wat knappe reddingen en goed uitlopen voorkwam hij menig doelpunt. De bal die de vrijstaande jongen vanaf 5 meter hoog in het net knalde, had zelfs voornoemde Van der Sar niet kunnen voorkomen. Uiteraard had Laanen Sr. als voormalig coach nog wel wat aan te merken. Uitschieten vanaf de grond verbeteren en aan kunstlicht wennen (”was ik toch even die bal bij de corner kwijt”). Al met al een dikke voldoende. Maar wat is dat toch met die Amerikaanse coaches; willen ze allemaal met driehoekjes a la Barcelona de wereld veroveren? Veelal dan een breiwerkje tot aan de middenlijn komen ze niet alvorens balverlies weer tot een breiwerkje aan de andere kant leidt. Zoals er gisteren gevoetbald werd hadden ze door kunnen voetballen tot Drie Koningen, en hadden ze nog niet gescoord. Individueel vernuft ontbreekt en niemand durft te schieten (1 schot in de hele wedstrijd van de Broncos!). Het ontbreken van een club systeem als in Europa, en met name in Nederland, breekt hen op. Laten we het even over andere ballen hebben!
Collega en vriend Marco van Vemden maakte ons opmerkzaam op het Pacific Pinball Museum in Alameda. Hij nodigde ons gisterenmiddag uit om dat te gaan bezoeken en met z’n vijven togen we op pad. Wat een ongelofelijk jeugdgevoel bekroop me weer om op die oude kasten met scherp tilt mecanisme te mogen raggen. Niks 10.000 punten als je amper een bal geraakt had, gewoon weer 101 schamele puntjes en flipperen in het zweet voor je vrije spel. Heerlijke middag met veel jeugdsentiment. Daags na Astrid’s heerlijke verjaardag, samenvallend met het kindeke Jezus (komt tot ons vandaag), hebben wij lekker een bioscoopje gepakt; “This is Forty”, hetgeen natuurlijk gaat over midlife crisis, Viagra en een ongewenste zwangerschap. Wij vonden het leuk; de meningen zijn verdeeld.
Klik bovenstaande link voor een voorproefje! Heerlijk om weer eens op stap te gaan! Laatste column van 2012; allerliefste lezers, heb een machtige jaarwisseling en een ongelofelijk interessant 2013!
