Month: December 2013

Tenzij jullie aangeven dat je genoeg hebt van mijn gekwazzel, ga ik dapper door met mijn Luimen aan de man en vrouw te brengen in het jaar des Heeren 2014. De laatste anderhalve week van 2014 kenmerkt zich door 1) pakjesavond -avond voor kerst- 2) Astrid’s verjaardag –kerstdag- 3) de strijd om de ‘Prix de Pool de Concord’ en 4) onderhoudsbeurt van mijn linkerknie. Om maar met het laatste te beginnen, maandag 23 ging de derde injektie er in en man, man, dat was geen pretje. Bot op bot met minimale ruimte voor een naald. Volgens mijn orthopeed kan ik begin volgend jaar weer de wei in (“Coach, ik ben er klaar voor”). De volgende foto geeft het best aan hoe ik me innerlijk voel als de naald er aan komt:

Uiterlijk geef ik natuurlijk geen kik; ferme jongens, stoere knapen. De laatste volgt a.s. maandag *zucht*. Werkgevers opgelet: allemaal in mijn vrije tijd! Pakjesavond is elk jaar een genot, en deze keer vormde geen uitzondering. De boys hadden echt alles uit de kast gehaald, evenals Astrid.

Ah, denken jullie, terwijl Astrid en Bo-Peter pakjes uitwisselen, wie is die jongen in de hoek? Even een omweggetje om aan te geven hoe in de wereld van High School sport met de atleten omgegaan wordt. De jongen in de hoek is Dominique, en is net als Ivar voetballer op het team van de Northgate Broncos. Dominique’s ouders hadden een familietrip naar Brazilie geboekt om daar de kerstdagen door te brengen. Mooi toch?! ‘Not so fast’, zei de Bronco’s coach. Eigenlijk heeft hij dat niet gezegd, maar iedereen weet dat als je anderhalve week training mist, jouw plaats in het team zeer op de tocht staat. Zo worden ze klaar gestoomd voor het grote werk, en zo belandde Dominique bij ons thuis. Behalve kerstdag elke dag twee-en-een half tot drie uur aan de bak! En dan de grote dag van Astrid, waar op facebook reeds gereageerd werd door longtime friend en voormalige Little Chief van Ex’pression College, Yee-Ju Riddell:

‘Looking forward to celebrating with you. Happy Birthday Xo’ De after foto liegt er ook niet om; het was weer een gezellig partijtje:

De dames hadden er zin in! En, het leek ook wel de Verenigde Naties, qua gasten, met Chinese, Japanse, Amerikaanse, Perzische en vooral Hollanse invloeden. Bitterballen!!! Maar ook het weer liet toe dat de paffers onder ons gezellig buiten bij een klein vuurtje hun longen konden eh….. Beter niets zeggen daar voordat iemand begint over alcohol en lever! Tweede kerstdag (Boxing Day) gebruikt om alles weer een beetje op kant te krijgen. En zo kwamen traditiegetrouw de twee finalisten voor de ‘Prix de Pool de Concord’ bijeen op vrijdag. Wederom de heer Fred van Buiten, met als residentie Menlo Park en uiteraard de bekerhouder, uw eigen scribent. Het laken lag er fijn bij, de ballen opgewarmd en de cup in blakende toestand:

Na de traditionele lunch bij Ed’s Mudville Grill, waarbij ik de heer Van Buiten reeds geestelijk uitput, begonnen wij aan de ‘best of 5’. Nadat ik een moeiteloze 2 – 0 voorsprong nam, krabbelde de heer Van Buiten terug tot 2 – 1. Dan is het tijd om een kleine bierpauze in te lassen en wat te keuvelen met de vrouw des huizes. Inderdaad, een te laken taktiek, maar het werkte: de vierde pot werd conform het strijdplan afgewikkeld en derhalve blijft de Cup wederom in Concord! In een archieffoto van een der vorige matches, lacht de heer Van Buiten nog sarcastisch terwijl ik uitleg hoe ik de wedstrijd denk te winnen.

Tja….. For the record; Fred is een van de beste vrienden die je maar kan hebben! Op een of andere manier kan ik niet ophouden met schrijven…..ik kan maar geen afscheid van jullie nemen, dat is het. Moet toch. Dag lieve Luimers, tot volgend jaar en maak er wat moois van. Heel veel geluk en gezondheid in 2014!

Soms kan je zo ongelofelijk blij worden van iets dat zomaar uit de lucht komt vallen, jaren geleden heeft plaats gevonden en uitsluitend emotionele rijkdom brengt. Plotsklaps krijg ik een ‘friend’ verzoek van een student die ik zo’n 10+ jaren geleden een handje geholpen heb. Nadat ik hem ‘befriend’ heb schrijft hij het volgende: Hi Peter I’m Adrian Avila, son of Margo Segura and nephew of Marine Dominguez. I just want to thank you so much for giving me the opportunity to go Ex’pression College. It has changed my life for the best. I would like to stay in touch with you if possible. Thank you. – Adrian Avila. Adrian is nu CEO van een entertainment bedrijf in Los Angeles en ik verheug me intens dat ik een radertje was in het grote geheel die dat mogelijk heeft gemaakt! Het seizoen van Kerst en Oud en Nieuw komt in de V.S. ook met veel noodkreten om geld te storten voor diverse doeleinden:

Tja, welke organisaties ga ik nu steunen? Met het overlijden van FC Groningen (GVAV in mijn tijd) club icoon Martin Koeman afgelopen week, kwam bij wijlen mijn vriend Joop langhorst’s vrouw Eva ook weer de nodige emoties boven; “Als er een hemel is voetballen ze nu misschien samen i.p.v. in 1969 tegen elkaar” Maar ook wel deze mooie foto plaatste waarbij Joop, toen spelend voor SVV in Schiedam, in het aangezicht van Koeman Sr. een mooie voorzet geeft:

Ook mooi voor Joop’s zoon Niels, die als volgt reageerde, en als vader van vijf zonen begrijp ik dat als geen ander; “Kippenvel moment, pa op de foto met de gister overleden Martin Koeman “. Niels is zelf trainer bij BOSO SNEEK:

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan! Niels in het geel in het midden. Heerlijk, vandaag de eerste dag van een serietje vakantiedagen tot 2 januari. Dat wordt genieten: 45 toerenplaatjes uitzoeken, lunchje hier en daar, potje pool spelen, beetje meebrallen bij de jukebox, kadootjes inpakken, Astrid’s verjaardag (Kerstdag) voorbereiden (qua drank), etc. etc. Nu ik er zo op terug kijk, lijkt het wel op werken! Daarom ga ik nooit met pensioen, dan doe je dat elke dag dus. Doodvermoeiend! Inmiddels is in Huize Laanen het Kerstgeweld (lees Astrid) volop in werking getreden en heb ik moeite om ‘s ochtends de kerstmannen en ander gespuis (uiteindelijk is die kerstman een vage neef van onze Sint Nicolaas) van het lijf te houden wanneer ik de trap afdaal:

Voor het huis houdt Homer trouwhartig de wacht.

Bij deze waarschuw ik mijn zeer goede Valley vriend Fred van Buiten, die traditiegetrouw 27 december met mij om de grote Poolprijs van Mount Diablo gaat strijden, dat dit geen intimidatie taktiek is. Ik win toch wel! Geweldige kerstdagen, trouwe lezers, en vanwege de strakblauwe lucht in Concord, een toepasselijke kerst afsluiter. Lekker meezingen!

MELE_KALIKIMAKA

Archieven worden geschoond, zonen keren terug op het honk, de laatste TVVDM borrel werd gisteren op volle toeren genoten en de kerstbomen zijn opgetuigd, zowel in huize Laanen:

Als in onze hoofdstad Sacramento, waar ik donderdag was:

Wel groter als de onze, maar die draait niet rond. Ha! Dan loop je zo in het halfschemer rond in de huiskamer terwijl de koffie aan het pruttelen is, en dan valt je oog op onze ruim 18 jaar oude kat Slinky. Een beetje sullig volgt hij mijn bewegingen.

Natuurlijk is hij benieuwd welk geschenk er in de grote sok achter hem op kerstavond aangetroffen gaat worden. Ik ben bang dat Slinky op deze hoge kattenleeftijd wel eens z’n laatste Kerst gevierd kan hebben. Hij is op dit moment zo gek als een deur, en in alles dat enigszins spiegelt ziet hij zichzelf en denkt dat-ie aangevallen wordt. Afgelopen week viel hij onze witte piano aan. De piano won. Het was echt zo’n keutelweekje; cursus gevolgd op het consulaat, team building sessie bij de Consul Generaal thuis en de eerste van vier injecties in mijn linkerknie die weer wat kraakbeen gevoel terug moet brengen. Deze naald ging er wel heel diep in. Wel een mooie pleister er op gekregen! Kerstkaarten de deur uit en, oh ja, voor hen die we vergeten zijn, bij deze:

Waarschijnlijk zijn we jouw adres kwijt of kunnen we het anderszins niet bijhouden, maar de wensen zijn evenzeer gemeend! Dit is echt zo’n zaterdag waarop ik alleen maar zin heb om al het goede te spuien; heb ik al gemeld dat Sparta gisteren met 5 – 1 uit bij FC Oss heeft gewonnen? Gek he, dan moet ik altijd aan Unox rookworst denken. Die associaties krijg je dan op zo’n zaterdag, dus. Terwijl ik Astrid een kopje koffie op bed serveer, met stroopwafel voorgewarmd er op, mompelt ze slaperig: “zijn alle jongens veilig thuis gekomen?” Eh, Ivar had zich om 11 uur al gemeld en Kaj en Bo-Peter zijn volwassen. Maar goed, beste check; staan alle auto’s voor de deur?

Mooi, ook weer uitgeplozen., iedereen is binnen. De details: zie Astrid’s rendier gewei en neus, en hoe Kaj vindt dat z’n nummerplaat niet op zijn voorbumper hoort omdat het zijn trots (Dodge Dart) ontsiert. Terwijl ik nog drifting mijn “good feel” verhaal aan het inkloppen ben, meldt Bo-Peter zich alweer omdat hij zich in conditie wil gaan rennen. Natuurlijk een foto van ons teruggekeerde “kind”:

Inmiddels schicht Ivar het huis uit om zijn zwembad life guard functie uit te gaan oefenen en moppert Kaj dat de halve marathon in Walnut Creek zijn reistijd naar John Muir Hospital, waar hij als Emergency Tech werkt, verdubbelt. Tijd om Bing Crosby’s “Silent Night, Holy Night” te draaien; ik ben er klaar voor!

2:44

Silent Night, Holy Night by Bing Crosby on 1942 Decca

 

Sta je aan de ene kant in te klaren in de jachthaven van Berkeley met jouw trouwe Pieten, worden aan de andere kant de kerstdozen van zolder gehaald.

Ja, het was heet onder de mijter en twee van de drie Pieten zijn mijn zonen, dus ook een soort slaven! Nee, elke vorm van racisme is mij vreemd en ik word alleen maar pissig als er grapjes over mijn neus worden gemaakt (“jeetje, jij kan vast wel een cigaret roken terwijl je aan het douchen bent”). Volgend jaar meer gekleurde Pieten, prima, als er maar geen rode bij zit (Washingon Redskins staan onder druk) of blauwe (krijg je vader Abraham met zijn smurfen op je dak) of gele (daar zijn er zoveel van dat je beter een straatje om kan gaan). In al mijn mildheid die ik in de loop der jaren opgedaan heb gaat het mij uiteindelijk om de kinderen en hoe we de traditie in stand houden zonder partijen te profileren. Waar was ik? Oh ja, terwijl ik dus ongetwijfeld iets belangrijks aan het intoetsen was begon Astrid vrouwhaftig kerstdozen tevoorschijn te toveren. Doffe klap, nee he! Gelukkig, de garagedeur gaat open, ze kan nog lopen. Astrid beweert dat ze aangevallen is door een ornament die in de loop van zijn sprong de tafeltennistafel uitgeschakeld heeft:

Kaj zal later alleen nog maar mopperen dat zijn bierpongtafel naar de knoppen is! Vervolgens wijst Astrid strijdvaardig de schuldige aan:

Maar, stamel ik, hij zat nog in de doos! Kan je nagaan hoe graag hij er uit wilde, beeindigt ze vastberaden de discussie. Maar, ere wie ere toekomt, er staat alweer een vervangende tafel. Er kan weer een potje ping pong worden gespeeld, maar waarschijnlijk meer bierpong! Dinsdag was ik een der gelukkigen die aanwezig mocht zijn bij een sessie over ‘Connected Cities and Citizens’ met als gastheer Andrew Keen (Techcrunch en CNN) en Vice Governor Gavin Newsom, voorheen burgemeester van San Francisco, die de aftrap verzorgde. Andrew heeft me altijd in de buurt om zodra er een dominee voorbijkomt mij te vragen hoe dat in Holland zit. Zo heb ik o.a. de vorige keer ‘onze’ vliegende auto, de PAL-V, kunnen aanprijzen op CNN. Dit keer had Gavin het over de oude tijd, waarbij hij COBOL als voorbeeld gebruikte. Als door een wesp gestoken reageerde ik: “ho, ho, daar beledig je deze oude COBOL krasser mee”.

Gavin draait zich om en stelde dat het heel goed werkte….in de 60-er jaren! Zou ik iets verkeerd gezegd hebben? Newsom ziet er geirriteerd uit en Andrew kijkt even de andere kant op. Enfin, ik laat het niet op me zitten en stuur dat bericht via LinkedIn ook naar twitter en facebook (ben ik modern, of niet?!). En nu komt het mooiste deel, trouwe volger Paul Claessen uit Florida reageert gelijk als volgt: “You may find this hard to believe, but COBOL is still being used to this day …(Unlike GESAL ..)” Da’s jammer, dat hij mijn eerste taal er bij haalt! Het beste nieuws (nou ja) van de week was dat Sparta trainer Adrie Bogers de laan uitstuurde. Die man had daadwerkelijk de uitstraling van een ui! Als je het woord passie in je mond nam, was hij de laatste aan wie je zou denken. Sparta kan weer naar voooooooooooooooren! Zo, me nu gereed maken voor het Sinterklaasfeest in San Francisco waar in twee sessies 200 jong en oud volk op me wachten. Niet ‘Born in the USA’ maar wel dankbaar voor al het moois dat we hier mee mogen maken:

Echter, deze week werd ik al luisterend naar Elvis met m’n neus (U weet wel) weer op de harde feiten gedrukt, oftewel taferelen die zich soms afspelen in omringende steden als Oakland en Richmond. Mooie afsluiting lijkt me om alles weer in perspectief te krijgen. Helaas slaat de tekst van “In the ghetto” ook op de dag van vandaag!

elvis presley – in the ghetto

https://www.youtube.com/watch?v=2Ox1Tore9nw&feature=player_detailpage