Month: April 2018

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat we ons nestelden in Loosdrecht. De tijd raast aan ons voorbij, waarbij ons ruim 17 jaren Amerikaans avontuur veel verder weg lijkt. Mindf*ck, zo lijkt het. Wel schreef ik het onderstaande in de Luim van 12 november 2016:

“Voor het eerst in mijn bestaan ben ik lid geworden van een politieke partij; D66. Niet alleen vanwege de zaken waar ze voor staan, of tegen het gevaar Wilders, maar ook omdat lijsttrekker Pechtold een van de weinigen was in de Nederlandse politiek die zei waar het op stond”.

Niet alleen dat, maar toen D66 in onze Gemeente Wijdemeren lijstduwers nodig had, konden ze op mij rekenen, zolang niemand maar op me zou stemmen.

Ondanks dat ikzelf met drie stemmen naar het kieslokaal toog, gingen ze allemaal naar lijsttrekker Boermans. Toch heeft er iemand op mij gestemd, en die krijg ik nog wel te pakken! Echter, de gebeurtenissen van de afgelopen week inzake alle vergeetachtigheden betreffende de afgeschafte dividendbelasting memo’s heeft mijn eerdere stelling over mijn ‘fiere’ leider Pechtold nog verder bijgesteld. Het kado’tje dat hij van een Canadees kreeg deed hij af als een privezaak…..wat stelt zo’n appartementje nou helemaal voor! De leugenachtige Zijlstra verdedigde hij zonder van de hoed en de rand te weten en het paradepaardje referendum liet hij vallen als een baksteen. Is dit nu het verschil tussen oppositie en aan de macht zijn? Dus toch coalitie een, vaderland twee. Business as usual. Oh ja, over die affaire met de dividendbelasting hoef ik verder niet uit te weiden, daar is bijna alles al over geschreven. Onderstaande cartoon gaf voor mij het beste weer wat er speelde:

Oh, wat begonnen wij het afgelopen weekend met een heerlijke ‘big fat Heerenveen wedding’. Reeds het binnenrijden van het prachtige Friese landschap is een waar genoegen. Immers, waar vind je elders zo’n entrée voor ons Laanens:

Zullen ze een ‘a’ vergeten zijn,nou en? Bij Hotel Oranjewoud aangekomen, waar de huwelijksviering plaats zou vinden, laafden we ons in de zon aan de geneugten des levens. 20.30 begonnen de festiviteiten en gezegd moet worden dat we hier over een feest praten van de eerste categorie; van de DJ tot de saxofoniste en de ‘John Travolta’ dansvloer, waarbij twee belangrijke elementen zeker niet vergeten waren, de voortdurende aanvoer van hapjes en drankjes. Bravo! En ja, er was genoeg aandacht voor het bruidspaar:

Wat het nou zo superleuk maakt is het gegeven dat bruidegom Ton zo’n 33 jaar geleden bij mij begon als stagiere! Geweldige carriere gemaakt en de oude baas niet vergeten. Ton en Saskia maken een geweldig koppel, het geluk straalde er vanaf. Zeer voldaan tuimelden Astrid en ik uiteindelijk onze hotelkamer in en gaven ons over aan een welverdiende nachtelijke sluimerparty. De rest van de week bewoog zich, behalve dingen die ik me niet herinner (!) eigenlijk volgens de zelfde lijnen, afsluitend met een zeer welverzorgde aangeklede Koningsdagborrel bij schoonzus Danielle en zwager Aldert in Mijdrecht. Feestweek dus, hetgeen waarschijnlijk niet gezegd kan worden van onze arme gevangene Jaitsen Singh. Via zijn zoon Suren kreeg ik hem een aantal minuten aan de telefoon, gehinderd door de steeds terugkerende irritante boodschap dat we gemonitoord werden door het gevangeniswezen. Weer een beetje taktiek en zorgen besproken. Hopelijk hem ook wat moed ingesproken. Wat hebben we het dan goed mensen. Geniet van het weekend.

Het gaat nu toch gebeuren, het boek dat ik in de Luim van 4 april 2009 aankondigde als ‘The Ex’pression Years (werktitel: ‘Uit de school geklapt’)’ gaat er nu echt komen. Na al die jaren kan ik er helder over vertellen, zeker ook nadat ik alle faxen (!), e-mails, correspondentie, foto’s en agenda aantekeningen in 5 ordners op datum opgeslagen heb. Daarnaast is het 10 jaar geleden dat Eckart van ons heenging (veel fanfare over geweest) en worden alle al dan niet terechte emoties tot hun juiste proporties terug gebracht. Een element dat ik toevoeg is de invloed van bepaalde gebeurtenissen op de familieleden van de hoofdpersonen. In TV series als ‘The Sopranos’ en ‘Narcos’ wordt dat glashelder in beeld gebracht, hetgeen mij inspireerde om ook aantekeningen dienaangaand nogmaals door te nemen en op te nemen. Soms kruipen de rillingen best over je rug wanneer je alles herbeleeft. Onderstaand de oude goeroe op de voorpagina van de VPRO gids van 22 juli 2000, inclusief een prentje van onze prachtige school (college). Daaronder de introductie van het boek zoals aangekondigd in 2009.

“Een half jaar voordat Eckart overleed had ik een ‘reinigend’ gesprek met hem in zijn Berkeley onderkomen. Een heerlijk huis dat ik voor hem gekocht had (met zijn geld), en ‘aangekleed’ was door mijn wederhelft Astrid. In onze voortuin staat de ‘Eckart’ palmboom die hij ons schonk uit dankbaarheid voor Astrid’s aktiviteiten. Sinds begin 2004 werd onze relatie verstoord door een behoorlijk aantal aanvaringen (meer hierover in voornoemd vermeld boek). Oktober 2007 werd de maand dat wij het allemaal weglachten en weer de jonge ondernemers werden van de eind 70-er jaren. Nu, even meer dan een jaar na zijn overlijden, wordt het voor mij steeds duidelijker dat externe stoorzenders daarvoor verantwoordelijk waren. Ondanks Eckart’s briljante invallen en strategieen, sloeg hij meermaals de plank mis wanneer het ging om het aantrekken van vertrouwenslieden. Ook hier kwam wantrouwen bij het geld om de hoek kijken, hetgeen meermaals zijn besluitvorming vertroebelde.”

Het wordt een persoonlijk businessboek, veel te leren, ook vanwege flashbacks naar eerdere gebeurtenissen bij vorige ondernemingen die ik geleid heb. Dat ik mijn agenda’s sinds 1974 bewaar is op zeker een grote +, evenals de input van vele ‘grootheden’. Een update volgt na mijn bijeenkomst met een gerenommeerd PR bureau begin mei. Wat bij ons enorme vreugde schept is het succes van een mensenkind dat je practisch vanaf de geboorte kent, Naomi van der Linden:

In 1986 leerde ik mijn heerlijke echtgenote Astrid echt kennen, en met haar een aantal OK zusters in opleiding te Leiden. Een van die jonge dames heette Maaike, die een kleine 5 jaar later zou bevallen van Naomi. Wat maakt Naomi zo biezonder? Haar eenvoud, haar talent, haar vermogen om ook in piepkleine zaaltjes alles te geven, ongeacht het aantal mensen. Dat laatste hebben we ook persoonlijk meegemaakt. En nu dit grote succes! Maar ook hoe ze harmonieert met alle mensen in haar omgeving. Een prachtig mens waar vader Theo en moeder Maaike enorm trots op kunnen zijn. Maar eerst zijn grote mensen klein:

V.l.n.r. onze zoon Kaj, nu Firefighter/Paramedic in South San Francisco, Naomi, onze zoon Bo-Peter, nu voor het Amsterdamse WUA een vestiging aan het opzetten in Californie, en daarnaast Naomis broer Bob, Creatief Directeur 13C in Den Haag. Mooi kwartet toch?! Graag sluit ik af met een van de beste e-mails die Elon Musk onlangs verzonden heeft (met dank aan Sprout): “Loop weg uit een vergadering of een telefonisch overleg, zodra het duidelijk wordt dat je geen waarde toevoegt”, draagt de ondernemer zijn medewerkers op. Ook ‘frequente’ besprekingen worden wat Musk betreft geschrapt, “tenzij je te maken hebt met een extreem urgente kwestie”. Niet alleen voor Tesla zinnige adviezen, dunkt me. Nu we naar Koningsdag toelopen, wil ik nogmaals de foto (shop) van vorig jaar herhalen van Jaitsen Singh:

Nee, zo zal Jaitsen het niet in de gevangenis vieren, maar vergeten mag hij niet worden! Heb een groots weekend en heb je naasten lief.

 

Sparta-VVV op de rol stond. Een komisch drama in vier bedrijven. Deel 1: weer zo’n wedstrijd die Sparta moest winnen om uit de buurt van het direkte degradatiespook te blijven. Met ruim 10.000 mensen weer uitverkocht. De wedstrijd begon als alle voorgaande afleveringen; we kwamen met 1-0 voor en voor rust scoorde VVV de gelijkmaker. Illustratief voor Sparta hoe dat doelpunt tot stand kwam: eerst stopt doelman Jannick Huth voortreffelijk een penalty, waarna hij minuten later een bal door z’n benen in het doel laat huppelen. Een hoorbaar gekreun gaat door de tribune. Rust 1-1 dus. Deel 2: “Pa”, roept Ivar, “je naam staat op het videoscherm”. “Huh”, reageer ik intelligent, en voorwaar, ik heb €100 aan casino fiches gewonnen, alsmede een getekend Sparta shirt.

Dan moet deze wedstrijd dus goed uitpakken. Dat leek in eerste instantie niet het geval te zijn, VVV kwam op voorsprong: 1-2. Deel 3: 10 minuten voor tijd staan we nog steeds achter, wanhoop maakt zich van ons meester. Echter, de zangtribune naast ons met de meest fanatieke Sparta supporters gaat onverdroten door en lijkt de spelers moed in te zingen. Nummer 10, de man uit Volendam, die we de hele tweede helft niet gezien hebben, scoort twee maal en het Kasteel ontploft. Robert Muhren wordt uitbundig toegezongen, mensen vallen elkaar huilend in de armen…..nou ja, dat laatste is niet helemaal waar, maar de vreugde heerste alom. Na een biertje in De Bosselaar (uitspanning onder het Kasteel) met Ivar, diens medestudent uit Venezuela Pietro en mijn voormalig voetbalmaatje Koen Bulsing, begon deel vier. Rond 12.15 kwam ik even voor De Meern plotsklaps stil te staan, kortom, geen auto maakte een voorwaartse beweging. Echter, niets kon mijn goede humeur nog bederven, zij het dat na zo’n 20 minuten toen we weer langzaam begonnen te bewegen, een zeker ongeduld zich van mij meester maakte. Rond 1.15 ‘s nachts thuis aangekomen, tijd voor letterlijk een nachtmutsje. Bleken het hooligans van ADO, Utrecht en Feyenoord geweest te zijn die bij het wegrestaurant lekker aan het knokken waren. Door mijn gestommel was ook Astrid wakker geworden, en die schoof ook nog even aan om mijn prijs te bewonderen. Gedenkwaardige wedstrijd uiteindelijk! Momenteel hou ik me bezig met een reunie van mijn ouwe automatiseringskluppie Multi Function Computers, dat 10 jaar (1976-1986) onder die naam triomfeerde. En zo pakten we de concurrentie aan:

18 mei gaan we met partyboot Opa de Ruyter de Vecht en de Loosdrechtse Plassen onveilig maken. Kejje nagaan, al die jonkies zijn nu zo’n 32 jaar verder! Ben benieuwd naar al die verhalen. Zeker weten dat er behoorlijk opgeschept gaat worden over gecompliceerde programma’s die vervaardigd werden in kilobytes waar nu terrabytes voor nodig zijn. Tovenaars waren we, jonge goden! Mijn held, wijlen Peter van Straaten, werkte graag mee aan onze reclamecampagnes over totaalconcepten:

Ah, mooie tijden die op het water een extra dimensie krijgen. Dadelijk even Dean Martin spelen: “Memories are made of this”. Begin mei maken Sieta, de zus van Jaitsen Singh, en ik onze opwachting bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Persoonlijk denk ik dat de beste benadering is om mij als ‘special envoy’ van Minister Blok naar Gouverneur Jerry Brown te sturen. Immers, ik ken de zaak van de hoed tot de rand, ik heb het volle vertrouwen van Jaitsen, ik spreek Amerikaans, ik heb een onderscheiding van de Senaat van Californie in mijn zak, en……

Ik ken Jerry Brown, bovenstaand onder mijn toeziend oog sprekend als Burgemeester van Oakland. Hoe makkelijk kan het zijn, ook al omdat Jerry Brown aan zijn laatste termijn bezig is en derhalve gratie gezind! Ter afsluiting; dat is toch een inkopper?!

Kleinzoon Felix kon voor zijn 16e verjaardag een kado naar wens krijgen, of geld om zelf wat te kopen, of met opa op 1 april Sparta’s 130e verjaardag op het Kasteel vieren. Hij koos voor het laatste.

Zoals wellicht bekend heb ik hem van zijn Feyenoord vader (mijn oudste zoon Rick) afgetroggeld om hem Sparta fan te maken. In ieder geval heeft hij geleerd wat lijden is als supporter van Sparta. Rond 12.30 kwamen we bij het Kasteel aan, waar het al gezellig druk was. Even de lange rij voor het buffet genegeerd en het Sparta museum bekeken.

Vervolgens hebben we het heilige, nou ja…., kunstgras van Sparta betreden. Er liepen wat spelers van het eerste rond die handtekeningen uitdeelden, er konden ballen door gaten in het doel geschoten worden, en er waren luchtkastelen voor de kleintjes. Belangrijk om vast te leggen voor het nageslacht, Felix op Sparta sinds 1888:

Grappig (eigenlijk niet) was dat veel aandacht van de jeugd uitging naar het electronische voetbal dat in verdedelde kantine De Bosselaar (beroemde oud Spartaan en helaas ook Feyenoorder) gespeeld werd. Ter afsluiting reden we naar Kade4, de favoriete uitspanning van de Laanens aan de Oude Haven in Rotterdam, alwaar we van een lekkere snack en dito verfrissing genoten. Minder dan een week daarvoor hadden we daar aan onze stamtafel de 18e verjaardag gevierd van oudste kleinzoon Rico, ook van zoon Rick, en helaas niet van het Feyenoordvirus kunnen genezen.

Uiteraard is zoon Ivar er als de kippen bij om iets mee te vieren, temeer ook omdat hij erboven woont! De derde kleinzoon komt eraan, en dat wordt een Hagenees! Gezamenlijk dienen we er voor te zorgen dat hij (weer een stamhouder) in ieder geval rood-wit gaat dragen, en daar bedoelen we niet Ajax of PSV mee, laat dat duidelijk zijn. In deze SportLuim mag natuurlijk niet worden voorbij gegaan aan de val van het bestuur van de KNBSB. Volgens de critici werd er teveel aandacht besteed aan honkbal als topsport, waardoor de breedtesport er bijhing als 5e wiel aan de wagen. Het tekort is opgelopen tot ruim €362.000. Geen kattenpis. Uiteraard werd er in de 90-er jaren ook ondersteuning verleend aan Honkballend Oranje, maar dat geschiedde in een aparte stichting die ik mocht leiden.

Uiteraard werd dat pro bono gedaan en leidde dat o.a. tot werving van Raet IT als hoofdsponsor van de KNBSB. Een van de wervingsmiddelen die we daarvoor gebruikten (met dank aan Jos Kuijer) was een Videotape waarin alle voordelen visueel, en aantrekkelijk, opgesomd werden die de KNBSB bood. Een van de piepjonge medewerkers die Jos Kuijer aangetrokken had droeg de naam Wilfred Genee…… Diens wilde dromen over groot worden en veel verdienen zijn uitgekomen; €800.000 per jaar de komende vier jaar bij Veronica. Ik heb nu een gouden tape in m’n handen, maarre…..waar kan ik hem nog afspelen? Tot slot heb ik deze week een uitbundige brief naar Jaitsen Singh geschreven ter opbeuring, inclusief knipsels en positieve prognose toewerkend naar zijn paroolzitting die minder dan 5 maanden vanaf nu plaats zal vinden. Spannend…..het MOET lukken, of anders gratie. Laat BuZa anders mij naar Gouverneur Brown sturen om zijn zaak te bepleiten.

Hier ter echterzijde naast Astrid, zal hij echt niet vergeten zijn hoe wij indertijd zijn school in Oakland verblijd hebben met enige studiebeurzen. Oeps….opschieten, vanmiddag Ivar ophalen in Rotjeknor, Sparta-VVV staat op het avondmaal. Wens me succes!