Het gaat nu toch gebeuren, het boek dat ik in de Luim van 4 april 2009 aankondigde als ‘The Ex’pression Years (werktitel: ‘Uit de school geklapt’)’ gaat er nu echt komen. Na al die jaren kan ik er helder over vertellen, zeker ook nadat ik alle faxen (!), e-mails, correspondentie, foto’s en agenda aantekeningen in 5 ordners op datum opgeslagen heb. Daarnaast is het 10 jaar geleden dat Eckart van ons heenging (veel fanfare over geweest) en worden alle al dan niet terechte emoties tot hun juiste proporties terug gebracht. Een element dat ik toevoeg is de invloed van bepaalde gebeurtenissen op de familieleden van de hoofdpersonen. In TV series als ‘The Sopranos’ en ‘Narcos’ wordt dat glashelder in beeld gebracht, hetgeen mij inspireerde om ook aantekeningen dienaangaand nogmaals door te nemen en op te nemen. Soms kruipen de rillingen best over je rug wanneer je alles herbeleeft. Onderstaand de oude goeroe op de voorpagina van de VPRO gids van 22 juli 2000, inclusief een prentje van onze prachtige school (college). Daaronder de introductie van het boek zoals aangekondigd in 2009.
“Een half jaar voordat Eckart overleed had ik een ‘reinigend’ gesprek met hem in zijn Berkeley onderkomen. Een heerlijk huis dat ik voor hem gekocht had (met zijn geld), en ‘aangekleed’ was door mijn wederhelft Astrid. In onze voortuin staat de ‘Eckart’ palmboom die hij ons schonk uit dankbaarheid voor Astrid’s aktiviteiten. Sinds begin 2004 werd onze relatie verstoord door een behoorlijk aantal aanvaringen (meer hierover in voornoemd vermeld boek). Oktober 2007 werd de maand dat wij het allemaal weglachten en weer de jonge ondernemers werden van de eind 70-er jaren. Nu, even meer dan een jaar na zijn overlijden, wordt het voor mij steeds duidelijker dat externe stoorzenders daarvoor verantwoordelijk waren. Ondanks Eckart’s briljante invallen en strategieen, sloeg hij meermaals de plank mis wanneer het ging om het aantrekken van vertrouwenslieden. Ook hier kwam wantrouwen bij het geld om de hoek kijken, hetgeen meermaals zijn besluitvorming vertroebelde.”
Het wordt een persoonlijk businessboek, veel te leren, ook vanwege flashbacks naar eerdere gebeurtenissen bij vorige ondernemingen die ik geleid heb. Dat ik mijn agenda’s sinds 1974 bewaar is op zeker een grote +, evenals de input van vele ‘grootheden’. Een update volgt na mijn bijeenkomst met een gerenommeerd PR bureau begin mei. Wat bij ons enorme vreugde schept is het succes van een mensenkind dat je practisch vanaf de geboorte kent, Naomi van der Linden:
In 1986 leerde ik mijn heerlijke echtgenote Astrid echt kennen, en met haar een aantal OK zusters in opleiding te Leiden. Een van die jonge dames heette Maaike, die een kleine 5 jaar later zou bevallen van Naomi. Wat maakt Naomi zo biezonder? Haar eenvoud, haar talent, haar vermogen om ook in piepkleine zaaltjes alles te geven, ongeacht het aantal mensen. Dat laatste hebben we ook persoonlijk meegemaakt. En nu dit grote succes! Maar ook hoe ze harmonieert met alle mensen in haar omgeving. Een prachtig mens waar vader Theo en moeder Maaike enorm trots op kunnen zijn. Maar eerst zijn grote mensen klein:
V.l.n.r. onze zoon Kaj, nu Firefighter/Paramedic in South San Francisco, Naomi, onze zoon Bo-Peter, nu voor het Amsterdamse WUA een vestiging aan het opzetten in Californie, en daarnaast Naomis broer Bob, Creatief Directeur 13C in Den Haag. Mooi kwartet toch?! Graag sluit ik af met een van de beste e-mails die Elon Musk onlangs verzonden heeft (met dank aan Sprout): “Loop weg uit een vergadering of een telefonisch overleg, zodra het duidelijk wordt dat je geen waarde toevoegt”, draagt de ondernemer zijn medewerkers op. Ook ‘frequente’ besprekingen worden wat Musk betreft geschrapt, “tenzij je te maken hebt met een extreem urgente kwestie”. Niet alleen voor Tesla zinnige adviezen, dunkt me. Nu we naar Koningsdag toelopen, wil ik nogmaals de foto (shop) van vorig jaar herhalen van Jaitsen Singh:
Nee, zo zal Jaitsen het niet in de gevangenis vieren, maar vergeten mag hij niet worden! Heb een groots weekend en heb je naasten lief.