Heb ik weer!

De laatste twee Luimen heb ik twee onderwerpen nader belicht. Allereerst de gemiddelde (hoge) leeftijd van mensen die ik in mijn agenda noteer op de dag van hun verjaardag, omdat ze me dierbaar zijn. Gelukkig is er daarvan niet één van ons heengegaan, maar een kwartet mensen waaraan ik in mijn leven veel plezier heb beleefd, wel. In volgorde: Pim, Corrie, Diego en Liselore. Twee voetballers; één coke snuivende Argentijnse halfgod en één voetbalbezeten recordhouder in de eredivisie (m’n Spartaanse hart bloedt). De dames zullen eerder herdacht worden als mevrouw de Bok en als de vrouw van Paul van Vliet, terwijl ze toch ongelooflijk getalenteerd waren op ander gebied. Het lijkt wel of ik het onheil over me afroep wanneer ik over leeftijden schrijf! Ook Baudet werd belicht in het kader van Trump en democratie. Nou, dat is bij dat Forum voor Democratie een behoorlijke zooi geworden. Misschien moet ik daar wat meer over schrijven! Om in de politiek te blijven: na Xi is Poetin de enige die Joe Biden nog niet gefeliciteerd heeft. Hij heeft het namelijk te druk. In mijn geestesoog zie ik hoe Trump door Poetin getroost wordt.

Awwww….. Vlad zingt vervolgens “Oh Donnie”, in navolging van de grote hit van Ritchie Valens, die Vlad keer op keer op z’n platenspelertje gedraaid heeft. ‘The End’ is een prachtige ‘shoot’ van de twee boezemvrienden die in een ‘fade out’ beeld in de datsja van Vlad verdwijnen. Om het verhaal nog geloofwaardiger te maken is ook onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken, Halbe Zijlstra, (weer) aanwezig in de datsja om mijn verhaal te onderschrijven. Arme Halbe, dit verdient hij niet, nadat hij Jaitsen Singh zo goed geholpen heeft (niet dus). #86 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ mocht enige mooie commentaren vergaren. Het meest aandoenlijke was de bede op LinkedIn van Maaike van Waalwijk van Doorn: “Zo spannend kan morgen aflevering 87 worden geplaatst”. Daar smolt mijn hartje van! Maar het kan natuurlijk niet. Op TV wel (wanneer je betaalt). Helaas dus Maaike, nog een paar nachtjes wachten, net voor Sinterklaas komt #87 uit. Hebben we het nog niet eens gehad over die 6-0 overwinning van Sparta tegen ADO. M’n eregast thuis was George Freriks, ADO seizoenkaarthouder, omdat ik hem natuurlijk niet mee kon nemen naar het Kasteel. Naarmate de wedstrijd vorderde werd hij pipser en pipser om de neus. Bij de stand 4-0 bood ik hem een biertje aan in een Jupilerglas, “kun je alvast wennen”, merkte ik er vriendelijk bij op. Jupiler was natuurlijk de sponsor van de eerste divisie toen Sparta daar lang geleden -ahum- in speelde. George nam het op als een man, en bij de stand 6-0 ging hij over op rode wijn. Toen hij naar huis ging bestempelde hij de uitslag als ‘fake news’, en daar kon ik mee leven. Maar er viel maandag nog veel uit te leggen, met name aan mijn sportmaatje Chris G. die er niets van snapte dat Sparta bovenaan stond in het rechterrijtje. Twee kelkjes Ketel1 later knikte hij van “oh ja”. Ik denk om er vanaf te zijn. Nog even voorzichtig zijn mensen, dan vieren we toch nog kerst met een aantal geliefden.