Na vijf jaar Dutch Game Garden, dé incubator van de Nederlandse game industrie, van dienst te zijn geweest als boardmember, voelde ik me vereerd toen mij gevraagd werd om per 1 januari voor de komende drie jaar de rol van Chairman op me te nemen. Vele felicitaties vielen me ten deel, waarvoor alsnog mijn dank. Helaas moest mijn ‘maiden’ optreden van 11 maart j.l. geannuleerd worden wegens een tweetal gevallen van Covid binnen het bestuur. Vergadering verzet naar gisteren, 1 april dus. Wakker geworden was dit het eerste wat ik buiten aantrof, zij het niet onverwacht:
Dat wordt een videovergadering, mompelde ik teleurgesteld, want het is natuurlijk het leukste om samen met je medebestuurders aan de versterking van de ‘Garden’ te werken. Veel mensen hebben de indruk dat zo’n titel borg staat voor een glamoureus takenpakket. Niets is minder waar. Enige vergaderpunten om dat te onderbouwen: vaststelling van de agenda, accorderen notulen vorige vergadering, subsidiebeleid, cashflow, enz. Sexy toch?! W.v.t.t.k. heeft me vanaf dag één geïntrigeerd, krijg ik eindelijk wat te bikken, dacht ik in het begin van mijn lange loopbaan. Betekent dus ‘wat verder ter tafel komt’. In de begindagen wil je dan altijd nog iets slims bedenken om op te vallen, maar dat hoef ik bij m’n slimme(re) medebestuurders niet te proberen, die zijn gepokt en gemazeld. Dus eigenlijk loopt zo’n vergadering op rolletjes, niemand hoeft wie dan ook de loef af te steken. Boze tongen beweren dat mijn kennis van de gamewereld niet ver genoeg terug gaat, welnu onderstaand het bewijs van een kleine 50 jaar geleden:
Samen met jongste broer Rob, m’n Sparta maatje, speel ik een verwoed partijtje ‘Pong’. Lang verhaal kort; ik ben aanwezig om er mede voor te zorgen dat ook de noodzakelijke randzaken naar behoren verlopen. En hopelijk ervoor te zorgen dat de dagelijks aanwezige professionals het werk kunnen doen waar DUTCHGAMEGARDEN voor staat, niet allerlei papieren rompslomp. Uiteindelijk gaat het om het wel en wee van de jonge gamebedrijven die bij ons intrekken, dan wel de schoolverlaters die dringend om advies verlegen zitten. Ik zeg het nog één keer; ‘ik heb nooit gedroomd van succes, ik heb er hard voor gewerkt’. Gisteren ook een hele belangrijke jarige: Sparta! Opgericht 1 april 1888. 134 jaar jong, en ik mocht de helft daarvan fan zijn. Ook in den beginne nog, de betere jaren. Het laatste landskampioenschap was een tijdje geleden (seizoen ’58-’59), maar eens je cluppie, altijd je cluppie. 1888 ook de oprichtingsdatum van een bourbon die er goed bij me ingaat:
Onze terugkeer uit Normandië liep via Fécamp, even na Le Havre, waar we het ‘Palais Bénédictine’ wilden bezoeken. Helaas, laag seizoen, dus ‘fermé’ voor wat betreft de toer. Niet uit het veld geslagen begaven we ons naar het proeflokaal. Likeur Bénédictine met een mixje van cognac, dat leek ons wel wat, met name ook vanwege het jaartal!
Nu ik dit opschrijf, krijg ik al de kriebels voor morgen wanneer Sparta op Het Kasteel Heerenveen ontvangt. Winnen ‘we’ die wedstrijd, dan kan er daadwerkelijk omhoog gekeken worden. Ik geef toe dat met alles wat er nu gaande is, de Luim ‘klein bier’ is, maar de grootspraak laat ik aan BN’ers over, zij het dat ik onderstaand hart wederom onder de riem van Zelensky wil plaatsen: