Vervolg van zaterdag 22-07-23
Het geeft me tijd om de update af te maken en beneden bij het businesskantoor per fax te versturen.
Terug in het appartement gekomen wordt er gebeld: Arne Frager, eigenaar van The Plant aan de lijn. “I’m gonna make you an offer you can’t refuse, Peter,” klinkt het dynamisch. In het kort komt het erop neer dat Arne bereid is om een deel van zijn beroemde studio’s aan ons te verkopen, waarbij de studenten voorop komen te staan. Top idee. We maken een afspraak om dinsdagavond bij The Plant bijeen te komen en dan details te bespreken. Gary slaat helemaal op hol wanneer ik het hem vertel, en we zijn weer ‘the best of friends’. Telefoon…….slaapdronken mompel ik mijn naam in de hoorn. Half zeven maandagmorgen Californië, half vier ’s middags in België. Astrid, die arme schat die weer de verhuizing geregeld heeft, brengt me op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. De jongens kunnen waarschijnlijk bij de internationale school in Mol hun Engelse onderwijs voortzetten. Dat is goed nieuws. Na zo’n 20 minuten moest het eruit; we missen elkaar, en de 9 uur tijdsverschil helpt ook niet. Wat onbehaaglijk sluiten we het gesprek af. Een nieuwe week is begonnen. Na de managementteam meeting van 10 uur, dat gaat daadwerkelijk routine worden, treffen we Susan Collin van Idea Man voor creatie van specifieke Ex’pression merchandise en weggeefdingetjes. ‘SWAG’ in de volksmond: Stuff We All Get. Geweldig waar die Amerikanen allemaal mee voor de dag komen! Van muismatjes tot kekke zonnebrillen, hangers, en natuurlijk pins. Alles in Ex’pression kleuren.
Met alle ideeën gaan we spelen om tot een gerichte keuze te komen. De bezoeken volgen elkaar in hoog tempo op, en voordat we het weten breekt dinsdagavond aan en worden we verwacht bij Arne Frager in The Plant Studios. Via San Francisco en de Golden Gate Bridge voert een fotogeniek ritje ons langs de baai naar Sausalito, kleurrijk artiestenstadje. Even zoeken naar 2200 Bridgeway, maar alras staan we voor het totaal in hout uitgevoerde gebouw waar internationale artiesten als Fleetwood Mac, Stevie Wonder, Metallica, Santana en vele anderen megahits opgenomen hebben. Ook de deuren zijn prachtig bewerkt.
We melden ons bij de receptie en moeten even op Arne wachten in een intieme, wat donkere ruimte, behangen met gouden en platina platen, CD’s en cassettes van diverse artiesten. Indrukwekkend. Arne begroet ons enthousiast en voordat hij zijn ideeën gaat spuien, geeft hij ons een studiotoer. Hij blijft met name stilstaan bij de Metallica studio, die speciaal voor hen drie meter verhoogd is. Arne verklaart het simpel door te herhalen wat zij hem te melden hadden: “if you don’t build it, we build our own.” Zo is het maar net, die jongens van Metallica hebben genoeg geld om hun eigen studio te bouwen, dus moest Arne wel zwichten. Onderdeel is wel dat er minimaal drie albums opgenomen moeten worden. Bij een der opnamestudio’s, waar een giga Neve board geïnstalleerd is, heeft Arne alles in 5.1 surround sound laten bedraden. Als demonstratie speelt hij de DVD ‘Hell freezes over’ van The Eagles. Kippenvel! Gary en ik staan paf, alsof je met Don Henley in de zaal zit mee te drummen. Dan begint Arne zijn pitch: “Look guys, this is what I have in mind…..” Het komt op het volgende neer: Voor een investering van $1,5 miljoen kopen we ons als het ware een tweede campus. Denk aan de rondleidingen die we daar kunnen doen, seminars, open houses, studiotijd, enz. enz.
Arne Frager ‘on top of his game’ wanneer hij presenteert
“Rubbing shoulders with the rockstars is sexy!” dat trekt pas studenten aan, gooit hij er nog een uitsmijter tegenaan. Fijntjes geeft hij ook nog aan dat de Dave Matthews Band vorige maand de #1 positie in de Billboard Album top-100 heeft bereikt. En waar is dat album opgenomen? “Right here!” Triomfantelijk kijkt hij Gary en mij aan, alsof hij applaus verwacht. Maar we zijn onder de indruk, echt wel! Gary stelt nu de juiste technische vragen, die Arne vlotjes beantwoordt, en hoewel ik de stemming niet wens te bederven, geef ik aan dat er wel cijfers op tafel moeten komen. “No problem,” aldus Arne, voor het weekend krijg je die. Sterker nog, Arne nodigt ons uit voor een diner in San Francisco om daarna een middernacht concert bij te wonen van zijn nieuwste ontdekking ‘Storm’. Volgens Arne een zeer getalenteerde meid die dynamiet in haar optredens stopt. Big hugs ter afscheid en tegen het middernachtelijk uur bereiken we ons appartement. Sweet dreams. De volgende dagen hebben niets, maar dan ook niets, met Rock and Roll van doen, dat brengt ons even terug op aarde. Lucent komt voor de telefooncentrale (veel te laag gebudgetteerd), verzekeringen ondergebracht bij Mike Taylor van Christ Elliot, en samen met Craig Deonik gesproken met event planner Kappi Hommert. Gary en ik voeren gesprekken met radiostations KMEL en Live105 over on-air reclame en exposure gedurende concerten. In de tussentijd wordt hard aan het curriculum gewerkt en de lobby met de City of Emeryville opgevoerd, we moeten hoe dan ook begin januari onze eerste klas in huis hebben. Vrijdagmorgen om 10.00 melden we ons bij city planner Barry Cromartie, die ons eerder die week liet weten dat we 206 parkeerplaatsen dienen te hebben voor de gebruiksvergunning, omdat weinig mensen in Emeryville openbaar vervoer gebruiken. Die hebben we niet, dus dient er een list verzonnen te worden. Schokkend voor ons is dat de hoorzitting voor de gebruiksvergunning verschoven is naar 27 augustus. Voor die tijd kunnen we geen steen van het gebouw verwijderen of aanbrengen. De verwachting is wel dat het goedgekeurd wordt, hetgeen betekent dat we 12 september met de verbouwing kunnen beginnen. Het goede nieuws is dat uit alles blijkt dat de City of Emeryville ons dolgraag wil hebben om mee te pronken. Temeer ook omdat Pixar volgend jaar in Emeryville neerstrijkt, hetgeen betekent dat Ex’pression hen kan bedienen met afgestudeerde animatie geeks die staan te popelen om daar aan de slag te gaan! Barry Cromartie wenst ons het allerbeste en geeft ons wat nuttige tips inzake het parkeerprobleem. Voordat we naar San Fancisco vertrekken, besluit ik om de ‘weekly update’ te produceren, ook om ze bij Ex’tent erop te wijzen dat we op zwart zaad zitten. Nou, als iemand het met me eens is, dan is Gary het wel: “Give ‘em hell, Pete, while we are busting our balls, they’re probably doing beer and joints.” Ik kan hem geen ongelijk geven, ook al omdat we allerlei verplichtingen aangaan zonder rugdekking. Daar kan je persoonlijk voor aangeklaagd worden, en dat wil je niet in dit land waar advocaten als grootverdieners beschouwd worden, en als gieren op opdrachten uit zijn.
Zo, dat lucht op! Gary en ik ‘bestijgen’ ons groene pronkstuk en voegen in op de 101 naar San Francisco. Arne heeft ons uitgenodigd bij een van de beste steakrestaurants in San Francisco; ‘Ruth’s Chris’ op Van Ness Avenue. In de korte tijd dat ik hier ben, heb ik dit soort uitstapjes echt leren waarderen, dus ben ik buitengewoon goed geluimd.
Nu ik er over nadenk, hebben we deze week eigenlijk niet al te best gegeten. Waarschijnlijk moet Arne dit gemerkt hebben aan de gretigheid waarmee ik de filet mignon verslind. Het biedt hem inmiddels de gelegenheid om zijn plannen om Ex’pression en The Plant aaneen te smeden nogmaals gepassioneerd over de bühne te brengen. Nadat Arne de zeer forse rekening met zijn creditcard voldaan heeft, begeven we ons op weg naar een van de oudste concertzalen in San Francisco, The Warfield Theatre. Begonnen in de 20-er jaren met vaudeville en later bekend geworden door optredens van o.a. Bob Dylan, The Grateful Dead en Guns N’ Roses. Heerlijke vibe. En toen kwam ‘Storm’ op! Of er een wervelwind binnenkwam, die ook plotseling kon gaan liggen, maar wat een temperament!
Het album, op Arne’s label Pop Mafia Records, heet ‘Storm and her dirty mouth’, hetgeen qua inhoud klopt! Wat een tempo, wat een dynamiek! Arne stelt Gary en mij na afloop voor als zijn twee nieuwe beste vrienden, en Storm toont zich opgetogen. Mijn Arcade verleden en Gary’s antecedenten maken indruk op haar. We gaan monter en uitgelaten uiteen. Rond 3 uur ’s nachts tollen we ons bedje in het appartement in. Het weekend is begonnen. Omdat ik volgende week vrijdag naar huis vertrek, België dus, maak ik me van het weekend zorgen over gelden die nog niet overgeboekt zijn door Ex’tent, alsmede de toekomst van de familie Laanen, aangezien nog niets overeengekomen is inzake mijn nieuwe job. Daarnaast zullen de sociale banden ook weer enigszins aangehaald moeten worden met familie en vrienden. Hoeveel tijd heb ik in België, inclusief de Ex’pression perikelen? Volgende week de 24e heen, woensdag 12 augustus terug, dus een goede twee weken. Binnen die tijd moet ook nog het appartement van mijn moeder aan de Wijnkade, waarvan ik eigenaar ben, overgedragen worden aan de nieuwe eigenaar, en daar blijft het niet bij. Voor alles neem ik me voor om met Astrid en de boys echt wat vakantie te gaan vieren, niet alleen bezig met Ex’pression, of met mensen die continu mijn aandacht vragen. Zoals altijd, makkelijker gezegd dan gedaan. Zondagavond, moe van het tobben, besluit ik vroeg te gaan slapen, er wacht me een hete week.
Wordt vervolgd zaterdag 29-07-23
