Dat zijn koppen die niet zouden misstaan in De Telegraaf. Valentijn Driessen, het Telegraaf voetbalgeweten van Nederland, wist het zeker ‘Ajax wat maatjes te groot voor Maurice Steijn’. Ik geef toe, Steijn werd mijn held toen hij Sparta als een moderne Houdini behoedde voor degradatie in 2022. Mijns inziens paste hij op basis van de uitspraak van Driessen prima bij Ajax, immers, Ajax is wat maatjes te klein voor topvoetbal, hetgeen hem (Driessen) waarschijnlijk op dat moment is ontgaan. Een trainer kan ze er niet zelf inschieten (falen Bergwijn tegen Utrecht) of voorkomen dat de tegenpartij, Utrecht, het winnende doelpunt op een presenteerblaadje aangereikt krijgt. Door een Kroatische international nota bene (Sutalo). Kortom; het blijft makkelijk kritiek uiten vanaf de zijlijn. Goalgetter Klaas-Jan Huntelaar (40) uitgeschakeld middels een burn-out. Het roept de vraag op of doelpunten maken eenvoudiger is dan managerial taken. Al het geld wordt bij Ajax nu gezet op oude knoepers Van Praag en Van Gaal. Het gezegde luidt ‘zoals de ouden zongen, piepen de jongen’, het ziet ernaar uit dat de jonkies even zijn uitgepiept. Even naar de andere kant van de ranglijst, Rotterdam Zuid, waar oudste zoon Rick trots berichtte Jan Boskamp overgehaald te hebben om zijn persoonlijke tips naar Arne Slot over te brengen.
Dat hebben ze geweten bij Lazio, die kregen behoorlijk op hun lazer. Maar dit terzijde. Net nadat honkbal tot Olympische sport werd uitgeroepen in Los Angeles, 2028, haalt team Koninkrijk zeldzamer wijs de finale van het Europees kampioenschap niet. Eén run in de min veroorzaakte dat ze de A-status kwijtraakten en derhalve de tophonkballers hun NOC vergoeding. Tumult alom, met name in de ‘social media’. Niet alleen daarover, maar ook over beleid in het algemeen, en het houden van de Holland Series (kampioenschap van Nederland) in de honkbal onvriendelijke maand oktober. Regen en wind zijn geen vrienden van honk- en softbal. Men wil koppen laten rollen. Waar heb ik dit eerder gehoord?
Tja, 1987, L’histoire se répète Veel wijsheid toegewenst, het is goed toeven in de luwte. Vanuit Sacramento (hoofdstad Californië) kreeg ik de statistiek door dat Emeryville, waar mijn Amerikaanse carrières begon, inmiddels crimineler was dan Amerika’s #1: Detroit. Emeryville, het stadje dat van lelijke eend tot zwaan werd getransformeerd, waar na ‘mijn’ Ex’pression College for Digital Arts ook Pixar zich vestigde. Voornaamste oorzaak de belendende steden Berkeley en Oakland, waar criminaliteit een beroep is en Emeryville een (bijna) weerloos slachtoffer. Het is alsof je tussen twee bully’s van buurmannen als punch bag gebruikt wordt. Pijnlijk om te lezen. Opwekkender waren de berichten van de overige zonen, die zich behalve Rick, allemaal buiten NL bevonden. Op hun site ‘Laanens naar voren’ kon ik meeleven met Bo-Peters leven als ‘digital nomad’ in Bali:
Ja, ja, het leven is lijden! Kaj was inmiddels onderweg van Sacramento naar Salt Lake City voor een verjaardagspartijtje:
Zo te zien al in de juiste stemming aan het raken! En Ivar vertoefde voor een evenement in Geneve en genoot na een gruyère fondue van een glaasje calvados:
Vroeger (u weet wel) zeiden ze van een jongen op een brommer (vliegen is tegenwoordig goedkoper); ‘vaders poen, moeders angst’. Astrid heeft zoals altijd met kerstmis (haar verjaardag) in gedachten vertrouwen, maar toch!
Bidden met handschoenen, lekker warm. Gelukkig piepen onze jongens nog naar hartenlust; hoe heerlijk is dat!
