‘Zachtjes tikt de regen op m’n zolderraam, het ritme van……’, en daar volgen we de tekst van ‘ritme van de regen’ niet meer. De Mighty Four houdt van het ritme van de gezelligheid. Ze houden van het gisteren uitgebrachte voorstel in Amsterdam: ‘de bruine kroeg als culturele verlenging van de huiskamer’. Waar de aroma van de gehaktbal je bedwelmt zodra je de deur opent. De uitbaatster met een steenkoolstem a la Koot & Bie ‘weet je wel, weet je niet’, je verwelkomt bij binnenkomst. Wel heeft ze een goede keuze voor wat betreft het bedienend personeel; jeugdige vlotte deernen die van wanten weten. Inderdaad, we zijn aanbeland bij Het Regthuys in Breukelen. De Mighty Four kunnen dit keer plaatsnemen aan de stamgastentafel. De eerste ronde kan geserveerd worden. André Hazes blèrt ‘Een beetje verliefd’, terwijl diens meer dan levensgrote harses aan de muur tegenover me, vanaf de onderkin tot de microfoon, intimiderend vele vierkante meters in beslag neemt. De Mighty Four? Excuseer, even wat uitleggen. De aandachtige Luim lezer had natuurlijk al in de gaten dat er een relatie moest zijn met Multi Function (MF). Jawel, de vier leden werkten allemaal bij MF voor 1987, ergo kennen ze elkaar 36+ jaren. De liefde voor de gehaktbal, veelal geserveerd in het betere bruine etablissement, verbindt hen bijna nog meer dan het ‘bruine’ leder dat soms lusteloos (lees Ajax) in arena’s rondgaat. Bij hoge uitzondering mag tijdens de lunch afgeweken worden van de gehaktbal. Het Regthuys heeft een prachtige ossenworst sandwich op het menu, dat door de helft van het gezelschap dan ook gretig verorberd werd.
Een omstander legde een en ander professioneel vast, zij had ons herkend. Dat komt omdat de ‘Four’ niet alleen staat voor maximaal vier leden (tot de dood ons scheidt), vier lunches per jaar, maar ook ‘4 anonimiteit’. Jarenlang is Tony B., links voor met bril, zo in en uit het bruine café geglipt:
Dat eist natuurlijk zijn tol. Okay, genoeg gedold, we vormen een hecht viertal, uiteraard wel met de genoemde MF band, die het op prijs stellen om tijdens een viertal lunches ons wel en wee te bespreken. We kennen elkaar zo goed dat er geen echte grenzen zijn, zij het dat we kwalen en dergelijke, we zijn nu eenmaal zeventigers (ja, jij volgend jaar pas Freek), toch tot een minimum beperken. Buitengewoon geestig, onderhoudend, en………..lekker. Vier makkers die van wanten weten. Het leuke was donderdag de bijvangst. Aan onze (stam)tafel werd driemaal met onze instemming een ouder echtpaar (ouder dan wij dus) toegevoegd. Het eerste paar was snel weg. De vrouw vond ons waarschijnlijk te rumoerig en zond mij met name bij tijd en wijle een uiterst zure blik. Aangezien ik vriendelijk teruglachte, gaf ze het na 10 minuten op en rekende af. Het tweede paar was grappig, deed een beetje mee, waarna bij hun vertrek bleek dat man maar liefst 93 was. Wow, wat een voorbeeld. Rob L., tweede van links op de foto, zocht contact met het derde paar en vertelde vol trots dat hij volgende maand zijn 50e huwelijksdag zou vieren. Relaxed leunden de man en vrouw achterover waarna ze achteloos melding maakten van het feit dat ze 56 jaar geleden in Het Regthuys in den echt verbonden waren. Alle MF’ers mengden zich nu in de discussie (oh ja, die ‘M’ staat ook voor Meatball). Zodanig leuk dat ons een glas wijn werd aangeboden. Freek D., tweede van rechts, was de eerste die ‘helaas’ bedankte, met het argument dat hij moest rijden. Daar had ik geen boodschap aan, tot ik me realiseerde dat ik met hem mee zou rijden. Omstandig namen we afscheid. Topmiddag. Overigens zag ik er wel een TV format in voor ons: ‘De MF stamgasttafel’ waar ‘weet je wel, weet je niet’ argeloze gasten heen zou leiden. ‘Ben je weer aan het dagdromen’, vroeg Astrid bij het avondeten, terwijl ze wat aardappels op mijn bord schepte. ‘Eén of twee ballen?’
