De middag na publicatie van mijn vorige Luim togen we naar Beinsdorp, waar mijn oudste zoon Rick en gade Liesbeth een scene van een Italiaanse landdag hadden gecreëerd. Het gegeven dat alle 5 zonen acte de présence konden geven en 3 van de 4 kleinkinderen, deed me meer deugd dan ik ooit had kunnen vermoeden:
Foto chef-kok Rick, lachend op de voorgrond.
En dit zijn dan zo de momenten dat je beseft hoe goed je het eigenlijk hebt met het oog op alle narigheid waar je dagelijks getuige van bent. Warmte, letterlijk en figuurlijk, ook al omdat deze verlate Vaderdag bijeenkomst, vanwege de komst van Kaj uit Californië, op 21 september gezet was. Twijfelachtig weer, niet voorspelbaar, maar we kregen wat we verdienden, een prachtdag. Als ouders is het natuurlijk geweldig dat ’t spul zo bijeen is, en één geheel vormt. Dat Sparta later op de avond in een draak van een wedstrijd 3 punten uit Waalwijk meenam, was de kers op de taart. Kaj bleef overnachten omdat Rick hem zondags als verrassing mee zou nemen naar de Kuip. Daar schijnt Feyenoord te spelen. Helaas speelde die zondag zich een vreselijk voorval af waar we later die week via de volgende informatie kond van kregen:
Daarnaast de naam van mijn nichtje. Heel eerlijk, toen ik het las vormde zich ijswater in mijn aderen. Het ‘waarom’ zal altijd een raadsel blijven, het verdriet bij man en twee jonge kinderen die achterblijven, immens. Het contrast waarmee ik deze Luim begon is zo gigantisch dat ik er niet eens aan begin om er enige duiding aan te geven. Ik ga proberen om in woorden, hoe moeilijk ook, privé enige troost te bieden. Inspiratie moet nog komen. Kaj vloog donderdag huiswaarts na een innige ‘goede reis’ knuffel. Love ging letterlijk ‘in the air’. Direct na aankomst ging hij naar de allerlaatste wedstrijd van de Oakland Athletics, oftewel de A’s, in Oakland. Volgepakt stadion (The Coliseum) waar de fans de A’s toejuichten en de eigenaar vervloekte. Immers, iets wat in Nederland niet mogelijk zou zijn (Feyenoord verkast voor meer geld/stadion naar Den Helder) gebeurt in de V.S.; baseballclub Oakland Athletics verhuist naar Las Vegas, na 57 jaar in Oakland, waar veel triomfen gevierd zijn. Only in America. Bo-Peter, Kaj en Ivar waren al op hele jonge leeftijd superfans:
Het talent spat eraf! Met het oog op de politieke situatie in ons kikkerlandje, denk ik eraan om daar wekelijks enige aandacht aan te besteden. In een soort fabeltjeskrant setting, met gebruikmaking van populaire stripfiguren. Laten we beginnen met Minister President Schoofy:
Gevleugelde uitspraak: “Als extra parlementaire Minister President ben ik vrij om te zeggen wat ik er zelf van vind. Uiteraard na afstemming met mijn influisterschaduw MP, Guus Wildebeest”.
Bij deze stel ik u voor aan Guus Wildebeest, fractievoorzitter van de Partij van Vreemde Dieren, de PVD. Uiteraard, zonder te overdrijven, komen er nog heel wat creaturen langs de komende tijd; vreemder wordt het niet! Hoop verloren al verloren, is een veel gebezigde uitspraak die soms schouderophalend wordt afgedaan; vandaag sluit ik ermee af. Ik blijf hoopvol dat er een betere toekomst aan de horizon ligt voor velen die nu ondergewaardeerd of achtergesteld worden. Amen.
