Category: Uncategorized

Altijd al een mooi kopje gevonden voor een Luim. Je zult toch maar voor het Sparta Kasteel gefotografeerd worden met een half dozijn Laanens, waar jij als enige van de groep een Sparta kampioenschap hebt meegemaakt! Maar dat niet alleen, je wordt vastgelegd met de jongste zoon (20), oudste zoon (50), de enige twee kleinkinderen, en mijn jongste broer (wiens leeftijd ik niet mocht vermelden).

Nou; is het geen plaatje? V.l.n.r. Rico, Ivar, Rick, Felix, uw notulist en Rob. Voor Rick, een rasechte Feyenoorder, was het een verademing dat de Sparta zanghoek ondanks de 1-0 nederlaag positief bleef zingen. Het kan dus wel! Over Memory Lane gesproken, dat werd onze trip naar Dusseldorf, of eigenlijk de morgen van de trip al. Donderdagmorgen om 10 uur hadden wij een afspraak bij het Amerikaanse consulaat om onze green cards…eh….in te leveren.

Dat is gek hoor wanneer je in een rij staat met allemaal mensen die snakken naar een visum om in Amerika te mogen werken of studeren. Het zou stoer zijn om te zeggen dat je vanwege de verkiezing van Trump afziet van het recht van een permanente verblijfsvergunning voor Amerika, maar dat is te veel van het goede. Die eer gunnen we hem zelfs niet. Het zijn praktische overwegingen (o.a. dubbele belasting) en het gegeven dat we zoon Kaj altijd nog via de ESTA visum procedure kunnen bezoeken, hetgeen Astrid onlangs gedaan heeft. En plotsklaps moet je dan zweren dat je dit vrijwillig doet, niemand je gedwongen heeft, etc. Toch een wat emotioneel moment. Ook al omdat veel mensen indertijd (2004) brieven ter ondersteuning hadden geschreven ter verkrijging van onze green cards. En een van die mensen was Alan Parsons die we hebben leren kennen in…..juist ja, Dusseldorf, waar we hem als artist onder contract hadden. Hij kwam weer op ons pad in Californie, waar we bij Ex’pression College een studio naar hem vernoemde. Alan schreef de volgende brief ter ondersteuning:

Klein beetje trots, mag toch?! Nadat we ons in het hotel geregistreerd hadden, begon de 0,9 kilometer wandeling naar de Konigs Allee waar de Weihnachtsmarkt zijn episch centrum heeft. Zo bekend, zo bekend…de Graf Adolf Strasse, de Stresemannplatz, alsof we er gisteren nog gelopen hadden! Helaas was de 0,9 km van het hotel ietwat aan de magere kant, zodat we aan het eind van de dag, na een gluhweintje hier en een dineetje daar, terug naar het hotel strompelend konstateerden dat we meer dan 11 km afgelegd hadden. Een betere voorbereiding voor een goede nachtrust kan men niet hebben! Na al die herinneringen was het van belang om uit te vinden of het hotel waar ik vele, vele weken heb doorgebracht alvorens wij als gezin naar Dusseldorf verhuisden, nog bestond. En jawel, zo wachtte Astrid me ook indertijd op wanneer ze af en toe gezellig een nachtje bij me doorbracht:

Voordat we huiswaarts keerden nog een belangrijke afspraak in Dusseldorf met de dame die me trouwhartig elke dag een glaasje jus d’orange bracht met twee halve eitjes, onder het uitroepen van “Vitaminchen fuer der Chef!”. Ook was ze af en toe oma voor onze opgroeiende jongens. De hele ochtend was ze al nerveus geweest want ondanks de jaarlijkse uitwisseling van kerstkaarten hadden we elkaar 18 jaar niet gezien! Nou, voorbereid was ze. Een hele map met jeugdfoto’s van de kinderen, alsmede Arcade foto’s, opgeluisterd met hier een daar een artiest, passeerden de revue.

Memory Lane, da’s zeker. Boven de jongens in onze tuin in Dusseldorf en onder wat jongere uitgave van Astrid (viel mee) en mij.

Na anderhalf uur vertrokken we om de files voor te zijn, helaas, Duitsland ging nog wel maar bij Utrecht zat het muurvast. Gelukkig maakten de broodjes kroket bij schoonmoeder Riet het verkeersleed goed. En natuurlijk vergeten we Singh niet. Zoals ik verwachtte gaat het weer over het jaar getild worden aangezien ook de Nationale Ombudsman niet meer reageert. Is dit een grote samenzwering? Zijn de Russen ook hier aan het hacken? Hoe het ook zij, of je nu door de hond (BuZa) of de kat (Ombudsman) gebeten wordt, het doet evenveel pijn. Je zou het bijna opgeven. Not so fast, zeiden we dan tegen elkaar in Californie, die lol gunnen we ze niet. Of een ander gezegde waar we ons, tot slot, aan houden:

Het zal wel de tijd van het jaar zijn, of m’n leeftijd, maar in m’n omgeving vallen er meer af dan me lief is. Bij de BNers viel natuurlijk het heengaan van Joop Braakhekke op, doch ‘Le Garage’ was niet echt een restaurant dat ik me wekelijks (of zelfs maandelijks) kon veroorloven. Echter, elke ochtend scheurde ik sinds jaar en dag van Peter van Straatens zeurkalender een dag af. Veelal dikke pret! Dus dan heb je wel een band. Ik zal hem missen. Het grappige is dat we bij mijn bedrijf Multi Function Computers, onderweg naar de beursgang in 1986, een serie advertenties lanceerden waarbij Peter van Straaten de cartoons maakte. Allemaal van op dat moment bekende politici. Hans Wiegel was natuurlijk van de partij!

Van tijd tot tijd plukte ik een cartoon van de kalender die me aansprak en die ik dan magnetisch op de koelkast ‘plakte’. Astrid kon er ook wel om lachen!

Dat brengt me op de verjaardag van mijn vriend Martin Corsten, die vandaag 71 jaar is geworden. Dat betekent dus dat we 54 jaar bevriend zijn, een moment, gezien het voorafgaande, om even bij stil te staan. Ik leerde hem kennen op dansles bij dansschool Wuijster in Rotterdam Noord. Omringd door een groepje vrienden uit Schiebroek lachten we wat af, terwijl er een moment was dat tot problemen had kunnen leiden. Een van de vrienden, Jan Kooijman, ging met een dametje dat ik ook wel zag zitten. Op enig moment besloot ik haar tram te volgen om me los te maken van de ‘Schiebroek’ boys. Nou, dat ging mooi niet door, met een man of vier hielden ze me met brommer en al tegen. Mijn Ponette (inderdaad, van Pon), met stoere Davy Crockettpluim, kon tegen zoveel geweld niet op. Toen maar van arrenmoede een balletje gehakt bij de snackbar verslonden. Is allemaal goed gekomen en een paar jaar later stonden Martin en ik weer op de planken in ons tweede cabaretgroepje in de kraker “De Mannenwinkel”:

Grappen over haar zijn ten strengste verboden! We trouwden, en naderhand trokken Martin en Yvonne Tolenaar (de zangeres, ja, ook van dansles) naar Ommoord, waar ik toen al woonde. In den beginne een troosteloze kale vlakte met een paar hoge flats. Daar werden zonen Ferry en Robbert geboren. Robbert groeide uit tot een verdienstelijke DJ, Ferry Corsten werd een topnaam, wereldwijd, in de wereld van electronische dansmuziek. De aardkloot is zijn werkterrein, en zo ook Oakland in Californie, waar hij een aantal malen nieuwjaarsnacht inluidde. En wie waren daar een aantal malen backstage met hun meisjes? Jawel, zonen Bo-Peter en Kaj, die daar Ferry nog dankbaar voor zijn. Daar kan je nog eens mee aankomen bij een dametje waar je mee uit wilt. Over generaties gesproken! Terug naar Martin, waarmee ik een behoorlijk aantal malen tussen kerst en oud en nieuw ben gaan skieen. Steenkoud, maar dikke pret!

En daar kunnen we ook nog wat verhalen over vertellen! Die keer dat onze koffers nog half open in de lobby waren gesmeten om onze kamer vrij te maken voor een ander paar, getrouwd, dus beter dan die twee “homo’s”. Nou, dat hebben we caberatesque opgelost. Aan de balie en in zeer luid Duits laten weten wat we daar van vonden. Deze lawine aan harde, niet ophoudende taal kon men niet verdragen en deemoedig werden onze koffers weer naar boven gesjouwd. Of die keer dat Martin en ik onschuldig een balletje aan het slaan waren en door een jonge man uitgedaagd werden voor een partijtje tafeltennis om zijn (mooie) vriendin te bewijzen hoe goed hij was. Geen schijn van kans, de arme jongen droop af met een viendin die bewonderend naar ons omkeek. Ja, ja, met ons viel niet te spotten! Onder nog een plaatje in de tuin van zoon Rick; FC Beinsdorp!

Boven: Niek Bos (vriend Rick), PL en Rick. Onder: consiglieri Joop van Dort, Martin en mijn broer Rob. Zo kan ik nog uren doorgaan, maar waar het om gaat is onze vriendschap en……..dat je die moet koesteren en van het leven moet blijven genieten! Brengt me toch weer op Singh. Ruim een jaar later heb ik die makketakkers van BuZa buiten mijn response het volgende geschreven: “……..echter wil ik wel uitspreken dat de Nederlandse humanitaire steun een papieren tijger is die geen jota voorstelt. Er wordt niets aan opvolging gedaan, hetgeen aan de California kant betekent dat zolang er niet gereageerd wordt vanuit Nederland zij niets hoeven te doen. Kafka at its finest! Vergeet vooral niet om Jaitsen Singh een verjaardagskaartje te sturen wanneer hij 31 december a.s. 72 jaar wordt en tevens zijn 33-jarige jubileum in de verschrikkelijke gevangenissen van Calfornie "viert". Sarcastisch? Jazeker, zij zitten gezellig bij de kerstboom met lampjes aan, nippend aan een glaasje wijn, en vertellen kinderen en kleinkinderen welk een bewonderenswaardig werk papa danwel opa voor BuZa gedaan heeft het afgelopen jaar. “Stille nacht, heilige nacht” krijgt plotsklaps een heel andere inhoud. Hoor ik Boudewijn de groot zingen “Meneer BuZa, slaap zacht?”. Bij mij staat Ramses Shaffy op: “We zullen doorgaan”.

Maar, laten we eerst met wat positiefs beginnen van afgelopen week: 30 november 2016, zoon Kaj geslaagd voor de Firefighter Academy. Is nu Firefighter/Paramedic, en da’s een baan die in de V.S. in hoog aanzien staat!

Zie foto op facebook

V.l.n.r. trotse mama Astrid, Kaj, vriendin Michelle en vriend Tyler Wardle

Zie foto op facebook

Zonder woorden; mama en zoon, gloeiend van trots, en terecht! Singh: Na maandenlang touwtrekken, en inschakeling van de Nationale Ombudsman, kwam dan eindelijk een brief van BuZa met antwoorden op gestelde vragen……dacht ik. In een eerdere Luim heb ik een oud gezegde van wijlen mijn moeder van stal gehaald, en na deze brief, namens Minister Koenders, herhaal ik hem maar weer eens: “die lui zijn zo glad als een paling in een emmer snot”. De vraag: Heeft gouverneur Brown de brief waarmee Nederland de verzoeken van de heer Singh ondersteunde gelezen? Het antwoord, en ik verkort het maar voor de zekerheid: “….is voor het ministerie niet vast te stellen….op grond van contacten mag er van worden uitgegaan……waaronder de ambassadeur meerdere malen contact……”. Dit gezegde komt van pas: “veel geschreeuw, weinig wol”. Een normaal mens zou toch denken dat je die telefoon eens op moet pakken, danwel een appje stuurt met “hallo, hoe staat het er mee?”. Vervolgens “ kan er vanuit worden gegaan dat de gouverneur was geinformeerd”: gewoon een slag in de lucht oftewel speculatie. Meerdere malen contact: met wie en wanneer. Namen graag. Zoals gezegd, een normaal mens zou deze vragen stellen, BuZa hoopt dat met dit soort rookgordijnen de lust tot verder te gaan verdwijnt. Dacht het niet! Zo wordt er geoordeeld over het Haagse complot:

Bijvoorbeeld ‘Eerlijk en betrouwbaar’ 61% negatief

En ik ben er maand na maand getuige van! Vraag 2: Is er een antwoord gekomen van de Californische autoriteiten? Weer kort: er wordt verwezen naar de verzoeken van de advocaat van Singh. Er wordt volgens BuZa niet gereageerd naar Nederland maar naar de verzoeker. Nederlandse overheid ondersteunt slechts en dient niet zelf verzoeken in (in het algemeen). En nu komt het “De Nederlandse steun wordt steeds ingegeven door louter humanitaire motieven”. Dat laatste slaat bij mij in als een bom! Humanitair betekent dus een briefje schrijven, minister Koenders staat er achter en komt als grote held in de Telegraaf, en daarna doen we er verder totaal niets mee. Nou ja, behalve dan vragen van idioten als Laanen en kamerleden beantwoorden. Stel je nou eens voor dat ze die tijd productief gebruikt hadden?! Dan hadden ze waarschijnlijk al meer dan eens een antwoord gekregen van het kabinet van gouverneur Brown! Vraag 3: Heeft Minister-President voor de heer Singh gepleit? Ik sla achterover, een volmondig “Ja”. Dat is te zeggen, Rutte heeft het schriftelijk overgebracht. En vervolgens wordt er verwezen naar antwoorden op kamervragen, gedateerd 27 maart, die ik tot uit den treuren als standaard vermeld krijg. Dat is niet mijn vraag! Eerder reeds was de vraag gesteld of Rutte het aangekaart had tijdens zijn bezoek aan gouverneur Brown (overigens bij het Nederlandse consulaat in San Francisco) van 31 januari van dit jaar. En waarom? Omdat voormalig Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt een jaar geleden trots meldde dat hij het op de agenda van Rutte gekregen had ter bespreking. Een van die twee partijen liegt, dat is zeker. En, zou ik zo zeggen, kom met die brief van Rutte aan Brown op tafel. Uiteindelijk gaat het er om wat hij daadwerkelijk heeft geschreven. Wederom, als normaal mens zou je zelf met deze informatie komen, tenzij je iets te verbergen hebt. Daar zijn dus wetten voor gemaakt; WOB dus (google maar).

Overheid en de waarheid

Waarheid? Vraag 4: Heeft Minister-President Rutte de smeekbrief van Singhs zoon Surrender overhandigd? “Daar is het ministerie niet bekend mee”. De vraag was al eerder gesteld maar nimmer beantwoord. Gaan we maar weer graven wie hier voor verantwoordelijk is. Vraag 5: Wie lobbyt er namens de heer Singh bij gouverneur Brown of diens kabinet? Even lachen: “Het ministerie is niet bekend met een lobby”. Wie niet begrijpt wat hier mee bedoeld wordt, is geen knip voor z’n neus waard. Daarna wordt er verwezen naar advocaten en wat van dies meer zij. Allemaal oude koek (pepernoten van vorig jaar). Waar het op neer komt is dat ze aktief geen enkele poging hebben gedaan om rechtstreekse antwoorden te krijgen, danwel de zaak warm te houden. Ja, ja, zo ondersteunen wij Singh humanitair! En nog iets, Jaitsen Singh kreeg 10 november j.l. bezoek van de consulaire medewerker in San Francisco, Marco van Vemden, en schreef me het volgende:

“Enorm veel spanning in den Haag over mijn zaak”

Spanning in Den Haag?! Probeert hij nou die arme man onder druk te zetten om te bewerkstelligen dat Singh mij als gevolmachtigde de laan uitstuurt? Dit geeft absoluut geen pas. Tenzij ze het als humanitair beschouwen om Singh van mij te verlossen. Rest me niets anders dan me weer tot de Nationale Ombudsman te wenden om de onderste steen boven te krijgen. En ook nog even een gezegde voor de mensen in “Den Haag”:

Over leugen en waarheid

Wat wel leuk is dat ik morgen op Schiphol m’n duifje ophaal die een geweldige tijd in Californie heeft gehad. Maar, mooi geweest, ik kan niet over een licht bevroren waterpaadje voor de deur blijven mijmeren over ‘California dreamin’, daar heb ik het hier te veel voor naar m’n zin.

Mooi plaatje voor de deur

Dank buren voor het uitlaten van Tinley en de uitnodigingen om te komen eten. Jullie hebben geen besef hoe onhandige types als ik dat op prijs stellen!

Allereerst mijn excuses voor deze verlate Luim. De maandelijkse uitstap naar zoon Rick’s “Beinse Zot” liep qua tijd toch enigszins uit de hand. Nadat we uitgedronken en uitgezongen waren was het tot mijn schrik plotsklaps half vier ‘s ochtends. Korte nacht dus. Maar dat niet alleen, mijn eerste nachtvorst in Nederland sinds lange tijden bezorgde me ook nog een krachtige krabinspanning om de voorruit schoner te maken dan een piepgaatje. M’n gedachten keerden terug naar de enige keer dat we in Californie sneeuw in onze tuin vierden: 9 december 2009:

Ja, echt vieren! Ivar had dit nog nooit meegemaakt en was er als de kippen bij om een flinke sneeuwbal te produceren. Helaas, ‘s avonds was alles weer gesmolten. Maar toch! Gisterenavond maakte een iets oudere lvar samen met zijn Italiaanse vriendin Natalia een heerlijk gevarieerde schotel met hapjes klaar. Dat is toch scoren als tijdelijk alleenstaande ouder. Immers, ons bestaan dat ons via Duitsland en Belgie naar Californie voerde, heeft er toe geleid dat onze kinderen ook her en der verspreid wonen. Dit keer was Astrid aan de beurt om Kaj’s graduation als firefighter bij te wonen. En natuurlijk om oude vrienden en buren in Californie te bezoeken:

V.l.n.r. Kaj, vriendin Michelle, Yee-Ju (oude collega), m’n duifje en Danny (oude collega, nu echtgenoot van Yee-Ju die hij bij ‘ons’ Ex’pression College leerde kennen). Gecompliceerd? Ga maar een paar honderd Luimen terug, dan kom je er vanzelf achter. Over buren gesproken; bof ik daar even mee! Twee buurvrouwen laten regelmatig Tinley uit, naaste buurvrouw Yvette maakt altijd voedsel voor twee gezinnen, dus daar snoep ik ook van mee. En naar aanleiding van mijn zielige facebook boodschap dat ik “heel alleen Thanksgiving zat te vieren”, klopte naaste buurman Paul aan met de mededeling dat ze wat buitenlandse vrienden over hadden en dat ik welkom was bij hun traditionele kalkoen diner. Vandaag Sparta tegen Roda JC bezoeken en daarna met broer Rob naar een optreden van de Amazing Stroopwafels. Ojee, zo lang kan Tinley niet alleen blijven. Goede buren Chris en Marianne vangen haar vandaag op! Geen wonder dat het gezegde “beter een goede buur dan een verre vriend” nog steeds van toepassing is. “Heil Trump”. Walgelijk om te zien dat een groep blanke nationalistische aanhangers van Trump zijn overwinning vieren met de nazi groet en uitspraken over de superioriteit van het blanke ras.

Je kan jezelf afvragen of Trump dit fenomeen versterkt heeft door bij tijd en wijle z’n hand ook in die stand te brengen. Zonder expliciet te zijn, maar toch.

Genoeg Trump, “beter een verre vijand dan……”. Ja, wat dan? Laten we in godesnaam in Nederland ons verstand gebruiken wanneer we stemmen. Singh: tja, nog steeds geen bericht van BuZa cq Minister Koenders. De vier weken zijn bijna voorbij, ik ben benieuwd wat voor antwoorden ik nu weer op m’n bordje krijg. Maar, opgeven staat niet op het programma. Schoonmoeder Riet stuurde me een facebook boodschap met de mededeling dat ik er niet uitzag toen ik Tinley na de Beinse Zotnacht bij haar op kwam halen. Rick verzekerde me met de volgende door hem heimelijk gemaakte foto dat dit echt niet het geval was:

Mensen kunnen zoooo overdrijven! Toch?! Fijne zondag verder.

Wat mij de afgelopen week het meest verbaasd heeft zijn de mensen die tot dusver geen piep van zich hadden laten horen over hun adoratie voor Trump. Mensen die ik goed dacht te kennen. Mensen die plotsklaps de loftrompet over Trump uitsteken op o.a. facebook. Hebben zij Trump’s plannen wel goed gelezen? Even simpel: mijn vrienden aan de onderkant van de streep worden er minder van, zij zijn immers voor ziektekosten verzekerd via Obamacare. Dat wil Trump opruimen. En als ze al belasting betalen, dan krijgen ze 3% belastingvermindering. Gefeliciteerd! Mijn vrienden aan de bovenkant van de streep worden er fors beter van, zij gaan immers ruim 6% minder belasting betalen (over grotere bedragen natuurlijk) en krijgen dadelijk meer rente op hun investeringen.

Mijn ex vrienden slaan plotsklaps taal uit die doen denken aan “pleurt op”, of “grijp ze bij de’r muts”. Nog een Trump slogan; “weg met die ouwe meuk die ons al tijden de afgrond in regeert”. Dan komt hij met Newt Gingrich op de proppen. Even een opfrissertje, dit tekende ik aan in mijn Luim van 7 januari 2012 (Obama II verkiezing) over deze prachtige Republikein:

Boven geportretteerde Heer Gingrich wordt in het algemeen beschouwd als een doorgewinterde leugenaar.

Newt Gingrich Believes the Lies He Tells Even When Lying to Himself. He’s Mental!

Posted on December 12, 2011

I just heard a popular pundit call Newt Gingrich “a bald face liar” on cable TV. This was her response to hearing sound of Newt lying to himself about why he resigned as Speaker of the House. How stupid and ill-informed does Newt think the American voters are? Why my morning began with a sound byte of Sen. Lindsey Graham of South Carolina admitting that the plot to force the hated (sic) Speaker out of office began in Senator Graham’s office. Six hours later I watched Newt nervously spin a yarn about his disgraceful departure from the Congress and his punishment for wrong-doing in the form of a $300,000 fine. I wish a psychiatrist would come forth and explain how more than one truth of a situation can exist in that enormous head of Newton Gingrich.

Gooi even in de Google vertaler, dan wordt alles duidelijk over dit onfrisse figuur. Ook om te lachen is de aanstelling van de heer Steve Bannon, een uitgesproken racist en anti semiet.

Laat Trump’s schoonzoon, Jared Kushner, nou een orthodoxe Jood zijn. Aangezien ook hij een plaatsje in het Witte Huis krijgt, zie ik de conversaties tussen die twee met opwinding tegemoet. In ieder geval krijgen de minder dan 25% Amerikanen die Trump gekozen hebben de frisse wind die hen beloofd is. En die 75% van de milleniums die niet gestemd hebben (veelal Bernie Sanders aanhangers) worden ook bedankt. Goed geprotesteerd! In gerelateerd binnenland nieuws moet mij van het hart dat ik het sneu vind voor Minister President Rutte dat hij niet op het lijstje stond van wereldleiders die Trump gefeliciteerd hebben. Of was dat eigenlijk een boodschap? Singh: In mijn 7 maanden durende saga om zinnige antwoorden van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) te krijgen een doorbraakje. De Nationale Ombudsman heeft in een schrijven Minister Koenders om opheldering gevraagd.Weliswaar heeft hij weer vier weken om een en ander te beantwoorden, maar toch. Echter, voordat een en ander tot voortgang in Singh’s situatie leidt, zal Singh zijn 72e verjaardag “vieren” (31 december) en inmiddels 33 jaar opgesloten zijn. Wat een misere! Stuur hem een blijk van medeleven. Graag een berichtje naar mij zodat ik zeker weet dat ik de juiste mensen zijn adres in de gevangenis stuur. Ter afsluiting een uitspraak waar ik daadwerkelijk schuddebuikend van het lachen kennis van heb genomen. Gaan we toch nog gezellig het weekend in.

Blind: ‘Dit is het beste Luxemburg aller tijden’

Of we er aan willen geloven of niet, Trump wordt de nieuwe Baas van de V.S. Hij mag zich dan wel President gaan noemen, maar dat is hij niet; daar moet je immers Presidentieel voor zijn. Ik hoef niet te herhalen wat overal al geschreven is, dan wel op sociale media etc. ter berde is gebracht. Wel deed het me onmiddellijk denken aan Robert Long’s lied “de letter K”. Niet in het minst door de steun van onderstaande nobele lieden voor Trump:

In Trump’s geval wordt dat de letter “B” van Baas. Laten we beginnen met “Betrouwbaarheid”. Fact checker, het orgaan dat in Trump’s geval diens uitspraken tegen de waarheid heeft aangehouden gedurende zijn campagne, constateerde maar liefst 59 maal dat hij flagrant gelogen heeft. De mate waarin iemand liegt wordt aangegeven met “Pinokkios”. 59 maal dus kreeg Trump deze waardering:

Overigens was Rutte, die hier en daar ook wat Pinokkios verzameld heeft, na Poetin er als een haas bij om hem te feliciteren. Gezien Trump’s buitenland ervaring moet het ongeveer zo gegaan zijn:

Denk niet dat ze dit uit hun duim zuigen, want iedereen die Trump op de media heeft gevolgd heeft hem horen zeggen dat de werkeloosheid in de V.S. 42% is (in werkelijkheid 5,3%). Of dat Obama 200.000 Syriers het land in heeft gelaten (in werkelijkheid 10.000). De overige 57 stuur ik op verzoek graag toe. “Beledigend”: Ontelbaar de momenten dat hij mensen, inclusief mede Republikeinen, tot op het bot beledigde. Dieptepunten: over Republikeinse Presidentskandidaat Carly Fiorina: “Kijk eens naar dat gezicht. Denk je dat iemand op een Presidentskandidaat met zo’n gezicht gaat stemmen?”. Een invalide journalist werd door hem in de maling genomen en Trump imiteerde zelfs zijn bewegingen. Echter, op het moment dat Trump z’n zegespeech hield wisten al de door hem beledigde medekandidaten niet hoe snel ze op het toneel konden komen om hun goede vriend Trump te feliciteren. Er wachten weer mooie baantjes in de regering voor hen, het likken kan beginnen.

“Betasten”: Wat maakt het uit, jongenspraat in een kleedkamer. In de Nederlandse pers wordt geschreven over “in het kruis gegrepen”, dat geeft nog een beeld van iemand die wat aan heeft; “pussy” betekent echt vagina, het naakte schaamdeel. “Belasting”: Trump gaat ze drastisch verlagen, waarbij hij claimt dat hijzelf er niet van profiteert. Natuurlijk niet, hij heeft al 10 jaar geen belasting betaald! Gezien alle protesten die in de V.S. woeden mag je hopen dat dit niet uitloopt op een Burgeroorlog.

Bully Trump:

Gaat deze man inderdaad de aarde verkloten? Onze Minister van Buitenlandse Zaken Koenders meent dat we Trump moeten beoordelen op z’n daden, niet op wat hij tot dusver gezegd heeft. Dus dit wordt de nieuwe manier van communiceren? Nu heb ik Koenders iets horen zeggen over Turkije, net nadat hij daar geweest was, dat ook niet klopte. Daarvoor zou hij van mij geen Pinokkios gekregen hebben maar Naiefjes. Heb ik net uitgevonden! Tenslotte wil ik wel opmerken dat de situatie van “Jan met de Pet” in de V.S. absoluut niet optimaal is, echter, Trump’s plannen duiden er niet op dat dit spoedig gaat veranderen. De belastingverlagingen zijn primair op de rijken en de ondernemingen gericht. Wel worden de kolenmijnen weer geopend, hetgeen weer werk oplevert en roetlongen. Wanneer Obamacare teruggedraaid wordt en er geen alternatief voor in de plaats komt; een nieuw drama in voorbereiding. Uit de grond van mijn hart, omdat ze het nodige hebben; “God bless America”. Ook op een andere plaats op de planet, Bologna, volgden de studenten van Johns Hopkins University, inclusief zoon Bo-Peter, de verkiezingen, hetgeen in de plaatselijke gazetta vastgelegd werd:

Klikken!

Singh: we wachten nog steeds met spanning de uitspraak van de Nationale Ombudsman af. Ter afsluiting; voor het eerst in mijn bestaan ben ik lid geworden van een politieke partij; D66. Niet alleen vanwege de zaken waar ze voor staan, of tegen het gevaar Wilders, maar ook omdat lijsttrekker Pechtold een van de weinigen was in de Nederlandse politiek die zei waar het op stond:

Het is een vreselijke conclusie, maar de boodschap van verdeeldheid wint vandaag. Een man die vanaf dag één in zijn campagne gehandicapten, vrouwen, Latino’s en allerlei andere mensen beledigt, wint vandaag. Het populisme boekt opnieuw een grote overwinning. En net zoals bij de Brexit zagen peilers het niet aankomen.

Dit is erg, erg slecht nieuws voor Nederland en Europa. Trump heeft zich gekeerd tegen de NAVO en wil Europa militair niet meer steunen zoals alle voorgaande presidenten hebben gedaan sinds halverwege de vorige eeuw. Daarnaast heeft Trump in zijn campagne een andere koers tegenover Rusland bepleit. Poetin zal dit zeker vieren als een overwinning en in Oost-Europa en in Syrië proberen zijn macht te vergroten.

Ook economisch is dit een grote tegenslag. Op de korte termijn omdat de onzekerheid in de wereld toeneemt, op lange termijn omdat Trump zich nadrukkelijk keert tegen vrijhandel en dat gaat zeer tegen de belangen van Nederland Exportland in. Nederlandse banen en pensioenen kunnen hierdoor in de verdrukking komen.

Ik voel me vandaag echt beroerd door deze uitslag, maar tegelijk voel ik ook zoveel extra motivatie om de boodschap van haat en verdeeldheid niet ook ons land te laten vergiftigen. En dat moeten we in Nederland en Europa samen doen. Actief. Dit is het moment. Aan de kant blijven zitten is niet langer een optie. Apathie is niet langer acceptabel. Terwijl thuisblijvers toekijken, veranderen populisten de wereld. Ik wil de wereld laten zien dat een boodschap van optimisme en verbondenheid wel kan winnen in deze tijd. Ik hoop dat mensen mee gaan doen en zich vandaag nog aansluiten.

Jullie hebben vast wel gemerkt dat ik van broer Rob en mezelf een selfie maak voor de wedstrijd en niet nadat we gewonnen hebben. Vertrouwen is alles! Selfie voor de wedstrijd tegen PSV:

Selfie voor de wedstrijd tegen Heerenveen:

Geweldig alle reakties op facebook (en de felicitaties, natuurlijk). Zonder dit te weten kregen de mensen achter ons de meest hilarische opmerkingen. Blijkt nu dat de man achter ons tijdens de wedstrijd tegen Heerenveen, een paartje vormt met de vrouw in de eerste foto. Juist, de vrouw die me aanspoorde om bij de polonaise aan te haken. Dit, beste mensen, is voor hen het uitstapje van de week, dat kan je zien! De wedstrijd als zodanig was een heerlijk op en neer golvende kraker, waarbij Sparta het eerste kwartier bijna kopje onder ging. Maar, conform het credo van mijn Zeeuwsche moeder; “Luctor et emergo”, kwamen de Spartanen terug en overmeesterden de hooggeplaatste Friezen. Zo, dat zijn nog eens een behoorlijk aantal gemeenplaatsen op rij. Voor ons zaten een aantal eh….mag het nog een keer….allochtone jongeren, die helemaal uit hun dak gingen bij al het gezang dat van Ivar’s tribune kwam en die ouwetjes achter hen die lustig meezongen van “en Sparta is mijn kluppie, daar hou ik van. Ole, ole, enz.”. Na de wedstrijd gaan de gebroeders Laanen, alom bekend van de kleine blaasjes, getrouw naar het toilet alvorens zij de auto instappen. Daar stond een van die jongeren in de rij, die ik een welgemeende pluim gaf. Hij zei; “meneer wanneer we te wild zijn, moet u het zeggen hoor”. En; “wij zitten hier elke week en proberen meer en meer jongeren te interesseren voor die geweldige club die Sparta heet.” En het is waar, jarenlang heeft Sparta het moeten doen met een weliswaar trouwe oudere aanhang, doch af en toe met azijn zure commentaren. Op afstand deed ik daar bij tijd en wijle ook aan mee. Mea culpa. Enthousiasme, wat deze jonge man demonstreerde, is het mantra van dit Sparta. En van de wijk Spangen, waar veel Nederlanders van Marokkaanse en Turkse afkomst wonen, die ons geen strobreed in de weg leggen en ons onderweg vriendelijk feliciteren wanneer ze onze rood/witte shawls herkennen. Hulde! Sparta brengt ook bekering teweeg. Zie onderstaande foto:

Dat is mijn kleinzoon Felix, zoon van een rasechte Feyenoorder; zoon Rick. Felix vindt dat wanneer je op de rechter maasoever geboren bent, je bij Sparta hoort. Zo kon het dus zijn dat een tweetal weken geleden toen z’n vader hem ophaalde om alle drie de stadions in Rotterdam te bekijken, Felix zich hulde in ‘Het Kasteel 100’ t-shirt dat ik hem geschonken had, en de door zijn oma van moeder’s kant gebreide Sparta shawl. Dat was een schok voor Rick. Hij mompelde nog dat hij vanaf z’n 9e in Rotterdam-Zuid gewoond had en derhalve de schuld bij mij legde. Touche! Zo zie je maar wat zo’n kluppie, weliswaar AD 1888, teweeg brengt. In niet gerelateerd nieuws wachten wij nog steeds met spanning op de officieele reaktie van de Nationale Ombudsman. Van vriend Paul Nijssen, die hem naast zoon Kaj ook regelmatig bezoekt, begreep ik dat hij echt in een dip zit. Er MOET wat gebeuren! Ik ga iets verzinnen, ga me aan het Katshuis ketenen of iets dergelijks. Wanneer ik me al zo hopeloos voel, dan kan je nagaan hoe het er met Singh voor staat.Afgelopen dinsdag live bij BNR in een panel gezeten om de mogelijke gevolgen te bespreken wanneer of Clinton of Trump gekozen wordt. Wat kan je dan weinig bespreken in 30 minuten (met aftrek van de reklameblokjes). Het wordt nagelbijtend spannend, dat wel. Facebook stuurt je regelmatig ‘herinneringen’ van een aantal jaren geleden. Honkbalveteraan Jan van der Sande stuurde me een herinnering over een Delftsblauw bord dat nog steeds bij hem thuis op me te wachten lag. En ja, aangekomen in Ridderkerk overhandigde mij me een herinnering van 30 jaar geleden:

Vanwege dit sportief succesvolle toernooi in 1986, hetgeen omgekeerd evenredig was aan de financieele resultaten, werd ik voorzitter van de KNBSB. Vele toernooien werden door Astrid en mij bezocht, met als hoogtepunt de 1988 Olympische Spelen in Seoul, die alle officials uit eigen zak betaalden vanwege de precaire financieele situatie van de KNBSB. Mooie herinneringen, ook aan de 90% van de werkzaamheden die uit het zicht van de goegemeente verricht worden. Daarom een welgemeend compliment aan alle vrijwilligers die dat week in, week uit doen.

Zo op het oog een mooie opener over clubs en voetballers. Welnu, jullie kennen mij, het eerste is waar. Wat hebben mijn broer Rob en ik genoten afgelopen dinsdag toen Sparta, met 3 spelers in de gelederen van Jong Sparta, de miljoenenploeg van PSV klop gaven. En wat hebben die spelers de zanghoek van Ivar en z’n mannen bedankt.

Dik verdiend gezien het positieve gezang uit die hoek gedurende de hele wedstrijd. Maar het enthousiasme van de Sparta spelers is dermate aanstekelijk dat hele tribunes, jong en oud, luidkeels meezongen wanneer het lied over DE club van Rotterdam ingezet werd! Heerlijk! Morgen naar het matinee optreden van Paulien in het Crown Theater Aalsmeer. “The Club” is niet alleen een heerlijk intiem theater, maar je kunt er ook lekkere drankjes en hapjes scoren.

Het intieme theater ‘The Club’

Omdat het optreden van Paulien met een tweetal camera’s vastgelegd wordt, kunnen er nu maar rond de 80 mensen in, en er zijn nog een tiental kaarten beschikbaar. Ga lekker met ons mee, maken we er een feessie van!

Paulien Tickets

Even klikken en bestellen, dan zien we elkaar morgen!

Ja, BNR nieuwsradio. Aanstaande dinsdag ben ik tussen 11.00 en 11.30 live op BNR met Derk de Vos (Redakteur BNR) en Jurriaan Kalf (Amerika Econoom Rabobank) om mijn mening te geven over de invloed die de nieuwe president van de Verenigde Staten (Clinton of Trump) op diverse terreinen zal hebben. Na 18 jaar Californie en drie presidenten (Clinton, Bush en Obama) heb ik zo m’n gedachten over een aantal onderwerpen. Uiteraard heb ik nimmer zo’n malloot als Trump in dit hele circus meegemaakt. Romano van der Dussen was woensdagavond bij De Wereld Draait Door. We kennen het verhaal; ruim 12 jaar onschuldig vastgezeten in Spanje, vastgelegd in dit boek:

Wat wil Romano: “Ik zou graag zien dat Nederland mij verder helpt bij het zuiveren van mijn naam. En ook dat ze iets ondernemen om te voorkomen dat anderen die vastzitten in Europese buurlanden overkomt wat mij is overkomen. Het was verschrikkelijk. Wat ik beleefd heb, gun je je ergste vijand niet. Dat heb ik ook gezegd tegen minister Koenders van Buitenlandse Zaken.”

“Al tijdens mijn gevangenschap heb ik er vaak over nagedacht om een stichting te beginnen die mensen in mijn situatie daadwerkelijk hulp kan bieden. Ik zou straks graag een deel van mijn schadevergoeding gebruiken om dat te realiseren. Dit mag niemand meer overkomen.” Wat denk je van bijna 33 jaar onschuldig vastgezeten?! Gaat Romano nu Jaitsen Singh ondersteunen? Gaat Minister Koenders daadwerkelijk zijn invloed bij Governor Brown in Californie aanwenden om gratie te krijgen voor Singh? We zitten bovenop de bal, en ik ben natuurlijk zeer verheugd dat Singh ook dezelfde Nederlandse avocaat van PrisonLaw heeft.

Immers, Rachel Imamkhan heeft een cruciale rol gespeeld in de vrijlating van Romano. Drie zwaargewichten om Singh vrij te krijgen. Moet lukken zou je zeggen.

Bo-Peter: geboren in Hilversum, op de Engelse school in Dusseldorf, beetje internationale school in Belgie, om vervolgens in Californie via Concord- en Walnut Creekscholen af te studeren voor z’n Bachelor’s degree bij UC Berkeley. Leiden, 21 oktober 2016:

Overhandiging van het welverdiende Master of Arts in International Relations diploma. Vervolgens, belangrijk, de handtekening zetten in het beroemde zweetkamertje van Leiden:

Ja, ja, daar zwerft ook ergens de handtekening van Koning Willem Alexander, toen meer bekend als Prins Pils.Aangezien er niet meer dan vier aanwezigen per afgestudeerde mochten zijn, poseerden deze dan ook vol gloed naast de kersverse MA (Master in Arts):

V.l.n.r. GrootMA Riet, jonkie Ivar, Bo-Peter MA, MA Astrid en Pa Peter. Veel MA’s op een plaatje, dat wel! Helaas kon broer Kaj er wegens verplichtingen in zonnig Californie niet bij zijn. In gedachten, met een glas in de aanslag, was hij er op zeker bij!

Mooi, over tot de orde van de dag. 30 oktober gaan Astrid en ik met een aantal goede vrienden naar het optreden van Paulien in Aalsmeer. Afgelopen zondag waren we daar ook en genoten van het optreden van de Braziliaanse Lilian Vieira. Komt daar ook nog de heerlijke ambiance bij van een klein theater (115 plekken), rood pluche, en geweldige bediening. M’n liefje wat wil je nog meer? Nog meer vrienden mee hebben, natuurlijk! Kijk even naar

ticketpoint.nlPaulien is een Nederlands-Amerikaanse artieste en keert terug naar Europa met de theatertour Van Piaf to Porter. Deze in de Verenigde Staten ontwikkelde t…

en vergezel ons, maken we er een feessie van. Enne…..Paulien is geweldig, dat weet ik uit ervaring!

SINGH: afgelopen woensdag heb ik een uitermate goed gesprek gevoerd bij de Nationale Ombudsman. Eindelijk op een niveau met mensen die begrijpen waar het over gaat, en hoe nijpend de situatie is. Er gaat nog wat tijd overheen, maar ik ben zeer hoopvol. En, in alle eerlijkheid, waar het uiteindelijk om gaat is gratie voor Singh. Een van onze hoge meneren moet Governor Brown duidelijk maken dat het oneerlijk is deze man nog langer te laten boeten voor……ja voor wat eigenlijk? Bijna 33 jaar vast nu, en men vindt het hoopvol dat over twee jaar weer parool aangevraagd kan worden. Je zal toch maar in die nachtmerrie moeten leven!

Met excuses voor de Luimloze week, kom ik met een dubbeldikke terug. Van voor naar achteren. Wereldprimeur; gisteren met Astrid, met haar allereerste wedstrijd bij Sparta, op stap geweest naar Sparta’s burcht, het jubilerende Kasteel. Voor de gelegenheid had ze zich zelfs in mijn Sparta shirt gehesen! Het was een draak van een wedstrijd waarbij Sparta op de valreep tegen Willem II er nog een puntje uitsleepte (2-2). Maar sfeer was er genoeg. En na afloop toch nog even een plaatje geschoten voor het Kasteel:

Vooruit, ook nog die van Ivar met Astrid, ondanks dat hij met zijn sectie Sparta niet naar de overwinning heeft kunnen zingen.

Maar wat een positief gezang komt er uit die hoek, en dat de hele wedstrijd door: “zullen wij laten horen, ES-PE-AR-TA”. En: “Sparta is de club van Rotterdam”. Van die 100 heb ik er minstens 58 meegemaakt met als hoogtepunt het kampioenschap van Sparta in 1959. Het veld had toen nog natuurgras en lag omgedraaid. Mooie avond met dineetje afgesloten bij een ander Rotterdamse icoon; “Het Witte Huis”. Over “Het Witte Huis” gesproken, de race tussen Clinton en Trump wordt steeds grimmiger, maar wat mij het meest verbaasde de afgelopen dagen was de positieve mening van veel mensen over Donald Trump. Stevige verrechtsing van Nederland? Of aanbidding van een testosteron patser? Wanneer je zolang als wij in de V.S. hebben gewoond, dan weet je wat voor gruwel deze man is. Ja, wellicht is het kiezen uit twee kwaden, maar kies dan maar het kwaad dat je kent in plaats van de onberekenbare potentaat die in Trump schuilt. Laat de geschiedenis zich niet herhalen!

Einde zendtijd politieke partijen. Laat ik ‘ns even mijn agenda nabladeren (ja, lekker papier), Wat herinner ik me van vlucht KL605 naar San Francisco van 2 november? Weer zo’n ouwe 747 bak van KLM met stoelen die er voor zorgen dat je achterste naar zuurstof snakt, alsmede een massage. Vertraging van 50 minuten viel nog mee, de vrieskou aan boord niet. In San Francisco aangekomen werd ik voor het eerst in de afgelopen 18 jaar apart genomen; mijn vingerafdrukken klopten niet. Zie voorbeeld onder:

Waaaaaaat?! Als “eigenaar” van een green card sinds 2005 met onberispelijk gedrag (vind ik zelf) vond ik mezelf terug in een rijtje met 12 Hong Kong Chinezen –voor mij- die net als ik hun hele hebben en houden uit de doeken moesten doen, zij het in wat ongelukkiger Engels. Niets persoonlijks, maar na een uur of anderhalf was ik dan toch nog aan de beurt. Deze ambtenaar had wat meer begrip voor het feit dat mijn artrose pink ietwat afwijkt en binnen een wip kon ik m’n koffers ophalen. Zo, nu nog even het huurauto’tje ophalen en lekker op weg naar zoon Kaj. Helaas, de mijne was inmiddels vergeven. Na een half uur steggelen een upgrade zonder bij te betalen. Dat is al heel wat voor de oprechte Nederlander. Het weer was stralend, de wegen bekend en de ontvangst van Kaj vol warmte. Ook had hij voor voldoende “Jack” gezorgd en sommige stukken meubilair kwamen zeer bekend voor. Dan wordt geluk weer heel gewoon! Addertje en gras: maandagochtend 05.45 op om me naar San Francisco te begeven voor een lezing over Silicon Valley aan een delegatie van Hewlett Packard Enterprise third parties. Dat viel niet mee…..dat opstaan! Ben maar begonnen met een plaatje van de succesvolle HBO serie “Silicon Valley”:

Daarna rolde het vanzelf, prettige mensen in een prettige sfeer. Dinsdag het evenement; de jaarlijkse poolbiljartslag tegen Fred van Buiten (zie foto in vorige Luim). Na nederlagen in Concord, Alamo en San Ramon, besloot hij tot een thuiswedstrijd in Sunnyvale. Rood laken, bruin krijt, middelmatige keu; kortom, alle elementen waren tegen mij, en ik verloor partij 1 derhalve glansrijk. Na me te herpakken rolde ik naar de 3-1 eindstand (best of 5). Onverwachte wending: Fred sloeg een “winner takes all” voor. Huh?! “Maar ik heb toch al gewonnen?”. Fred glimlachte slechts en stootte af. Het mocht niet baten voor hem, de oude meester perste alles uit zijn frele lichaam (hopelijk leest Astrid dit niet) en nam wederom de cup met de grote oren naar huis. Thuishaven Kaj was wederom een oase waar het goed vertoeven was voor vader en zoon. Donderdagmorgen telefonisch BNR interview (j.l. dinsdag uitgezonden) met Derk de Vos inzake een “soft landing” in Silicon Valley.

http://www.bnr.nl/radio/inallestaten/10312064/we-mogen-onszelf-meer-op-de-borst-slaan

Mocht je het willen beluisteren. Maar al pratende besef je pas hoeveel er over te vertellen is. En, hoe licht mensen er over denken! De fantastische Maarten Sierhuis (NASA, Ejenta en grote man achter Nissan Zelfrijdende auto’s) had Fred en mij uitgenodigd voor een bijpraat lunch bij Cascal in Mountain View. Kan (en mag) er helaas niet al te veel over kwijt, wel dat het buitengewoon informatief en gezellig was. Tussendoor nog even een petje gekocht in S.F. bij Nike’s megastore voor de zonschuwende kale bol. Net als bij een juwelier staan de Nike Jordan Air basketbalschoenen in een afgesloten glazen vitrine:

Onwaarschijnlijk toch? Donderdagavond nog een mini reunie bij ons all time favoriete restaurant The Town House in Emeryville. Nostalgie galore. Even alle zakelijk dingen laten waar ze horen, werd de week afgesloten in Palo Alto met de borrel van de Koninklijke. Vanwege het niet droog houden, de nacht doorgebracht bij de gastvrije Van Buitens in Menlo Park. Weekend bij Kaj, met uitzondering van mijn bezoek aan de ziekenhuisgevangenis in Vacaville. Singh: zelden heb ik de veelal strijdvaardige Jaitsen Singh zo gedeprimeerd gezien. Het is tot hem doorgedrongen dat de eerstvolgende paroolzitting pas over twee jaar is. Dan wordt hij 74! Alle loze beloften van BuZa hebben hem ook geknakt, hetgeen ik me zo kan voorstellen. Voorbeeld: ik stuur 5 september een e-mail naar de nieuwe Consul Generaal, Gerben Kunst, in San Francisco om hem te vertellen dat Singh wel degelijk bezoek wenst te ontvangen, maar dat hij met een schone lei wenst te beginnen, dus graag met hem, zonder consulair medewerker Marco van Vemden. Dacht je dat die held van een Kunst mij terugschrijft? Daggut niet. Mede namens hem krijg ik een schrijven van BuZa dat nu ik weer in Nederland ben, me moet wenden tot de behandelend medewerker van de Verenigde Staten (naamloos) te bereiken op werkdagen van 09.00 – 12.30 uur via 070-348 5050. En als Singh een verzoek indient voor hervatting van de consulaire bijstand, het ministerie zal beoordelen of, hoe en wanneer de consulaire bijstand kan worden hervat. Voor m’n geestesoogst zie ik ambtenaren high-fives uitwisselen, met de regeltjes in de hand, onder het zingen van “Singh blijft in de Sing Sing”.

Dat de maximaal beveiligde Sing Sing gevangenis in New York staat weten ze toch niet. Na 2 uur ruk ik me los van Singh en maak de troosteloze weg langs het prikkeldraad terug naar m’n huurauto. Kaj vangt me op, we zien de Raiders (American Football) winnen van de Chargers bij BJ’s (eetpub) en lief laat hij me winnen in Walnut Creek met een potje pool. Natuurlijk nog even een selfie met onze eigen fire fighter en ‘s maandags weer terug naar het wat kouder geworden vaderland.

En inderdaad, op de achtergrond Bill Murray; geen Laanen dus! Ter afsluiting de volgende waarschuwing: wees probleemloos in het buitenland, het vaderland is meer bezig met burgers van andere landen dan de eigen burgers!