Laanen's Luim

Zo kon het gebeuren dat m’n oudste zoon Rick, die regelmatig het internet afspeurt op unieke 45 toerenplaatjes, onderstaande aanbieding op Marktplaats aantrof en me prompt daarover informeerde:

Toch wel bijzonder dat dit singeltje 36 jaar na verschijnen op Marktplaats opduikt, en nog wel voor €3,95! Mede ook omdat ik de A-kant, Multi Functioneel, onder de artiestennaam Direk ingezongen heb. En nog wel geproduceerd door Hans van Hemert (o.a. Luv’ en Mouth and McNeal). Lang verhaal kort: wij (Multi Function) hadden een prijsvraag bedacht die verstopt zat in de tekst van deze single, vervaardigd door Bert Hulleman, die het ook zou inzingen. Bij de opnames werden de zenuwen hem de baas, zodat het resultaat Hans niet beviel. “Ook na drie borreltjes, ontspande Bert niet”, deelde Hans me mede terwijl hij het project afblies. Paniek, de actie was inmiddels ruimschoots aangekondigd en zou tijdens de Efficiency beurs aan de direktie van Digital Equipment (achter IBM, de #2 van de wereld) aangeboden worden. Aangezien Hans mede aandeelhouder was bij Multi Function, wees ik hem op z’n plicht als zodanig. Hij zwichtte voor mijn overtuigende argumentatie, onder één voorwaarde: ik moest het inzingen, dan werd het ludiek en gaf het niet de indruk dat hij een nieuwe ster aan het firmament bracht. Dat laatste deed me niets, ik was allang blij dat onze actie gered was. Redelijk snel ingezongen, onder leiding van Hans, maar nu nog een naam. Ah, de afkorting van direkteur, Direk dus! Operatie ‘red actie’ geslaagd!

Efficiency Beurs 1984, v.l.n.r. moi, Hans van Hemert en Bert de Groot, direkteur Digital Equipment.

Neveneffecten: één klant stuurde de single terug omdat hij de achterkant, Prins Bernhard, beledigend vond. Astrid laat de single niet in de jukebox toe (ik mag de deun alleen nog maar onder de douche zingen) en zoon Rick zong het met een iets gewijzigde tekst (“ik vind haar echt te gek, met die mooie zwanennek”) tijdens het tienjarig bestaan van Multi Function in 1986:

The Rick on stage

Hij kijkt nog weleens verliefd naar deze haardos! Met de ietwat verstikkende nieuwe Covid-19 maatregels komen er tijdmatig vast nog meer van deze zoete herinneringen ter tafel. Uiteraard alleen wanneer ze door het heden opgeroepen worden. Over die maatregels gesproken; waarom deelde het OMT daags na de Rutte/de Jonge show mee dat wat hen betreft restaurants wel open hadden kunnen blijven? Dat is nog eens onrust zaaien onder de getroffen restaurant uitbaters. Ik bemoei me er even niet mee, voor wat betreft ministers heb ik me handen vol aan Dekker, die allemaal heilige praat in de pers uit en in de tussentijd Singh weg laat rotten. “Waterverf”, zeggen ze in Amsterdam. Watje, dat zeker. Zondag mist Feyenoord de 12^e man, dus Sparta heeft zeker een kans. Bookmakers kunnen zich melden. Afsluitend; a.s. woensdag uiteraard weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’: #81, en hou je ajb aan de regels, we moeten hier gezamenlijk uitkomen! Heel fijn weekend.

Dat je af moet wachten hoe ze beginnen en hoe ze eindigen. Allereerst de zeer naar uitgeziene komst van Bo-Peter met vriendin Tiphanie uit Californië. Gezien eerdere ervaringen met internationaal luchtverkeer onder Covid-19 omstandigheden, wisten we dat het zelfs op het laatste moment nog mis kon gaan. Maar nee, alles klopte en de KL606 landde keurig rond kwart over zeven op Schiphol. Astrid stond om acht uur bij de gate om het mooie paar welkom te heten. Vreugde alom. Op de zeer prettige eetervaring met hen kom ik onderstaand nog op terug. In ieder geval was de eerste ‘highlight’ voor zondag een feit. De tweede zou Sparta-AZ worden. Broer Rob, zoon Ivar en ik hadden kaartjes gescoord voor die wedstrijd, maar helaas, Rutte verklaarde het stadion tot een “no go” gebied. Even terug; voor Rob’s verjaardag had Astrid middels een door Ivar gemaakte jubelfoto bij één der overwinningen van Sparta, een puzzel laten maken van 1000 stuks. Rob meldde dat hij het binnen een week had klaar gekregen om de puzzel te voltooien:

Ivar, de maker van de foto, heb ik linksboven ‘ingeplakt’.

Dat leek ons, vol spanning voor de TV gezeten, een talisman voor de wedstrijd tegen AZ. Echter, bij de rust keken we elkaar vertwijfeld aan bij een 0-4 stand in het voordeel van AZ, en daar kwamen we ook nog goed mee weg. Het leek een zaak van SM te worden om de tweede helft nog aan te gluren, maar wij Spartanen zijn wel wat gewend. En Sinterklaas kwam dit jaar in de vorm van AZ keeper Bizot. Eerst pakte hij een bal twee keer op, met als resultaat een gele kaart en een indirecte vrije trap 5 meter vanaf de goal. 1-4. Daarna keek hij vol verbazing een bal na die vanaf afstand het doel in wapperde: 2-4. Vervolgens torpedeerde hij een Spartaan binnen de 16. 2^e gele kaart, dus rood en een penalty. 3-4. De 4-4 was een prachtig doelpunt in de 90^e minuut. En dat zorgde voor hilarische tonelen in de woonkamer van de Laanens en tevens voor een perfecte zondag. Nu dus de eetervaring. Bo-Peter en Tiphanie nodigden ons uit voor een dinertje, hetgeen we volgaarne accepteerden. Na veel vragen kwamen we erachter dat het diner bij het met een Michelin ster bekroonde Loenense restaurant Tante Koosje plaats zou vinden. Dat vonden we veel te duur, Astrid voorop, ik mompelde nog “denk om je uitzet”. Bo-Peter sprak toen de gedenkwaardige woorden “we verdienen allebei goed en ik ben niet vergeten hoe jullie mij gesteund hebben”. Daar sloegen Astrid en ik dicht van, ontroerd als we waren. En sfeervol lekker was het:

Kortom, een heerlijk 5-gangen diner op een doodnormale doordeweekse dinsdag. En dat niet alleen, ook je zoon nog eens zien afrekenen. Ze worden zo snel groot! Afsluitend; woensdag alweer aflevering 80 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, en vooral niet geloven wat die lijp zuurdeeg van een Trump je tracht wijs te maken. Blijf verstandig en dus gezond!

Nou, nou? Allemaal vouchers! Vrij naar het fraaie lied van Ronnie en de Ronnies. In ons ‘empty nester’ huishoudentje alleen al voor San Francisco, Praag en Griekenland. En dan laat ik de voorstellingen nog maar even buiten beschouwing. Komende zondag kunnen drie Laanens hun zuur bevochten kaartjes voor Sparta-AZ ook niet gebruiken, vanwege de nieuwe maatregels. En een voucher voor een gespeelde wedstrijd is natuurlijk niet mogelijk. Dat wordt dus aan de buis kluisteren. Wat wij ‘last moment’ nog mee hebben genomen is de verjaardag van jongste broer Rob. Hij nodigde oudste broer Hans en mij, uiteraard met echtgenotes, uit om zijn verjaardag te vieren in de evenementenhal van Culemborg. Een diner evenement in een hal met plaats voor 1000 mensen, waar gedekt was voor 200 met veilige afstand. En het moet gezegd, ze hadden het zeer sfeervol uitgedost.

Van voor naar achter: Schoonzussen Cintha, Mariette en Astrid. Broers: Hans, Rob en Peter

Het werd een mooi feest met dito voedsel, drank en entertainment. De kers op de taart was het opreden van Jeroen van den Boom. Rasartiest. Tegen twaalf nam hij met iedere tafel een selfie, met Astrid als laatste (de gluiperd). Ik heb haar mee naar huis moeten sleuren. Komt nog bij dat ze de BOB was, en Hans en Cintha met ons meereden. Is goed gekomen, lekker thuis nog wat van Jeroens repertoire gedraaid, dat kwam de rust ten goede. We zijn Rob en Mariette zeer erkentelijk. Was het vandaag geweest, dan zou het zonder twijfel geannuleerd zijn. Ook wisten we nog met oude buren en vrienden Marianne en Chris Groeneveld enige dagen Texel te scoren. Super. Om het Duitse niveau wat op te krikken, hebben we Chris en Marianne continu aangesproken met Herr und Frau Grönefeld, hetgeen de sfeer zeer ten goede kwam. Op gisteren na (reisdag) een paar heerlijke dagen beleefd in een wonderlijk mooi huisje met maar liefst drie slaapkamers en twee badkamers. Wat het ook zo leuk maakte was de naam van onze logeerdorp: De Cocksdorp. Leg dat maar eens aan een Engelsman uit! Nooit had ik kunnen bevroeden dat ik nog eens rond zou lopen in een juttersmuseum. Only in Texel!

Links Tinley (ik hoor hier niet bij), de Groeneveldjes en Astrid

Ook nog het verschil tussen jutten en jatten uitgelegd gekregen! ‘s Avonds, na het diner in een van de prettige Texel restaurants, gaven we ons bij een glaasje whiskey of port over aan het spel Kletspot, waar je door middel van indringende vragen met de billen bloot moet. Dat is te zeggen, wanneer je ze eerlijk beantwoord hebt. Meer hierover op verzoek. Gisteren ontroerd afscheid van elkaar genomen, en dan doet de ‘do not touch’ regel pijn. Een stevige knuffel had onze ‘happy’ gemoedstoestand het beste weergegeven. Echter, het ras stijgende aantal besmettingen geeft je geen keus. Wellicht kan zo’n uitstapje binnenkort ook niet meer, maar voor nu, in de tas! Dus mensen, let op de regels, neem de Trumpjes als voorbeeld. De president gaat op z’n krent. Woensdag alweer #79 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Wat voert die dekselse Belg nu weer in zijn schild?!

Onderstaand de e-mail die ik gisteren naar Tweede Kamerlid Omtzigt gestuurd heb:

Goedemorgen heer Omtzigt!

Na de brei die geproduceerd is door minister Dekker, overigens veel van hetzelfde van wat ik de afgelopen vijf jaar heb mogen lezen, een korte reactie mijnerzijds.

Waaraan voorbij wordt gegaan is dat veel van de zaken die benoemd worden en belemmerend zouden zijn, allemaal tot stand zijn gekomen NA de veroordeling van Singh. Dus ook NA de weigering van de Nederlandse overheid om hem überhaupt te ondersteunen. Van het laatste heb ik u reeds in 2017 wat staaltjes doen toekomen. Singh is indertijd zonder argumenten afgeserveerd. Alleen daarom al zouden de heren van Justitie en Veiligheid hun tijd beter kunnen besteden aan oplossingen dan ‘copy and paste’ praktijken.

Onze familie, en velen met ons, hebben ook een lange periode in het buitenland doorgebracht. Moeten die nu ook vrezen voor zo’n behandeling wanneer een corrupte ‘prosecutor’ (als bewezen bij Singh) scoort met een omgekochte getuige? Weet dat die Nederlanders in het buitenland ook de beste zijn in het helpen van Nederlandse bedrijven die uitbreiding zoeken. Daar maakt Economische Zaken gretig gebruik van. Laten we daarom ook proberen één Nederland te zijn.

Hopelijk blijft u zich inzetten voor die ongelukkige Jaitsen Singh. Oh ja, laat ministers Grapperhaus, Dekker en Blok weten dat ze daartoe niet naar Sacramento hoeven te vliegen, maar simpelweg telefonisch Governor Gavin Newsom kunnen benaderen.

En nogmaals het portret van de minister die de motie verafschuwde, maar toch besloot om er dan maar voor de PR wat non argumenten tegenaan te gooien:

Net als bij het geval Trump, distantieer ik me enige tijd van die man. De onder de radar propaganda gaat door: #FreeJaitsenSingh Zo, dat is eruit, nu even wat leuke dingen in deze gecompliceerde tijden. Trouwe lezers van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weten dat we bij de ‘Townhouse’ niet alleen onze glorieuze momenten vierden, maar ook danig uithuilden. Hoe heerlijk dan dat je zo hoog aangeschreven staat dat je nog steeds op de speciale invitatielijst staat:

Fijn dat waardevolle klanten nimmer uit de annalen verwijderd worden! In onze tocht langs de Hanze steden belandden Astrid en ik de afgelopen week in Hattem. Wederom geslaagd, maar Kampen staat nog steeds bovenaan de lijst. Onderstaand plaatje bij het vroedvrouwenhuisje moest even geschoten worden:

Hattem betaalde voor bevallingen bij arme gezinnen. Mooi om te lezen, dat geeft nog eens een goed gevoel in deze egocentrische tijden. Die stadsvroedvrouw was vast een ‘influencer’ in die tijd! Voorts ben ik gisteren als jurylid gefilmd voor de Computable awards die 24 november plaatsvinden. Gelijk de eerst James Bond heb ik een paar maal één wenkbrauw opgetrokken. Ben benieuwd hoe dat uitgepakt is. Afsluitend: wees niet zo dom als in Tilburg waar ze de 0-4 nederlaag van Willem II uitbundig vierden met een vleug Covid-19. Blijf verstandig, blijf gezond! #78 komt sowieso a.s. woensdag uit. Wanneer je geen aankondiging ziet, gewoon naar www.peterlaanen.com gaan!

Helaas, wat ik vooraf voorspelde werd bewaarheid. Dit werd vandaag bekend:

Nederland gaat de Amerikaans autoriteiten niet vragen om overplaatsing van de Surinaamse Nederlander Jaitsen Singh, die al 35 jaar vastzit in de Verenigde Staten. De overheid zal Sing wel juridisch ondersteunen bij een gratieverzoek, zo laat minister Sander Dekker (Rechtsbescherming) in een Kamerbrief weten.

Daar heeft deze onbeNUL bijna drie maanden over gedaan. Al deze stations, inclusief parool, zijn inmiddels ruim gepasseerd. Hij weet precies dat de ambtelijke molens dan weer gaan draaien en dat neemt meer dan geruime tijd in beslag. Mocht Singh in de tussentijd komen te overlijden, dan kan deze VVD clown z’n handen in onschuld wassen. Pontius Pilatus is er een kind bij. De rest van zijn uitlatingen heb ik weggelaten omdat ik vooraf wist dat hij zeer oude koeien uit de sloot ging halen. Vult lekker. Maar de indieners van de Tweede Kamer motie, inclusief Pieter Omtzigt, die ik begin 2017 al aanschreef, hebben al deze informatie ook via andere ministers tot zich genomen en in sommige gevallen voor zoete koek aangenomen. Wanneer ze dit accepteren, dan zijn ze zelf ook geen knip voor hun neus waard. Oh ja, volgens Dekker hebben de advocaten van Singh ook het pad van gratie voorgesteld. Indien dit zo is, dan zijn het zakkenvullers die voor vele maanden declaraties kunnen indienen. Walgelijk, ik heb er geen woorden voor. Nou ja, één dan: #FreeJaitsenSingh En nog één: DELEN!

Niet iets om trots op te zijn Sander. Het staat over je hele gezicht te lezen:

Prinsjesdag is nu voorbij, tijd genoeg om een beetje tijd vrij te maken voor Jaitsen Singh. Ik word altijd een beetje somber wanneer iemand zoveel tijd laat verlopen na een motie om je best te doen de onschuldige Jaitsen Singh naar Nederland te krijgen. Dozijn, dat doet me denken aan onwillenden en onwetenden, waarvan je er dertien in een dozijn hebt. Moet ik jou daar ook toe rekenen, Sander? Indien niet, dan ga ik meer denken aan een film als de ‘Dirty Dozen’. Wraak gevoed door onrecht. Ik las afgelopen week dat je vindt dat wanneer je jouw regeerperiode vergelijkt met een marathon, dat je bij de 35 kilometer marker aanbeland bent. Vrij arrogant, maar a la. Indien je de Singh zaak niet adequaat behandelt, zal ik je graag laten struikelen voordat je zelfs de 40 kilometer marker in zicht krijgt. ‘No hard feelings’, maar ja, een mens moet wat. Afgelopen maandag werden we bezocht door Paul Nijssen, de man die na mijn terugkeer naar Nederland de honneurs waarnam en diverse malen Singh bezocht in Vacaville prison. Net als ik kwam hij daar menigmaal uitgeblust vandaan.

Omdat hij die dag terugging naar het zeer verdeelde Amerika, kon er zelfs geen lachje bij hem af. Z’n vertrouwde Tukkerland had een gevoel van heimwee bij hem teweeg gebracht dat hij niet van zich af kon schudden. Boos konden we bij een kop koffie nog steeds worden over de onwil van ministers en staatssecretarissen om daadwerkelijk steun te bieden. Zoals gewoonlijk riposteren ze dan dat men brieven ter ondersteuning heeft gestuurd, en zelfs ‘note verbales’ heeft afgegeven. Maar vraag je of daar ‘follow up’ aan gegeven werd, dan krijg je een wazige blik en stamelt men: “follow what……”. Om gek van te worden. Wees niet als die andere hoogwaardigheidsbekleders, Sander. In ieder geval is van de extra drie weken die de indieners van de motie Dekker gegeven hebben, 50% verstreken. Het wachten is op een passend antwoord van de minister, met passende actie. Geen smoes van missende binding met Nederland of gebrek aan resocialisatie, maar een daad. Het wordt tijd. Ga dadelijk niet virtueel met krokodillentranen aan de kist van Singh staan. ‘Last but not least’: het aantal besmettingen neemt weer toe, a.j.b, please, bitte, por favor, wees voorzichtig, blijf gezond. En vergeet niet te DELEN! Oh ja, aanstaande woensdag natuurlijk ook aflevering 77 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, met een stukje van de merkwaardige loopbaan van de Belg.

Plotsklaps vielen de schellen van m’n ogen. Niet dat ik daarna met plezier gekeken heb naar de duidelijke 11 -van 11 weken niets gedaan na de motie van de Tweede Kamer- op het gezicht van Minister Dekker, maar het ‘waarom’ werd me duidelijk.

Het ‘waarom’: woensdag kreeg ik de uitslag van het bevolkingsonderzoek inzake darmkanker: “Er is geen vervolgonderzoek nodig”. Hoera! Dan het volgende: “Over twee jaar krijgt u weer een uitnodiging, tenzij u dan ouder dan 75 bent”. Dit was dus mijn laatste onderzoek, ik behoor nu officieel tot de ‘dor hout’ klasse. Wacht even, zouden ze bij de overheid gewacht hebben tot Jaitsen Singh 75 werd (31 december 2019)? Gezien zijn gezondheid werd hij waarschijnlijk gelijk als brandhout afgedaan (“niets meer aan doen, gaat vanzelf over”). In ieder geval kan gesteld worden dat Singh ook 36 jaar geleden al als afvalhout behandeld werd. Daar heeft die ‘frisse’ 45-jarige Minister Dekker natuurlijk geen boodschap aan, die heeft nog 30 jaar te gaan voor het zover is. Gezien alle beeldspraak en zijn (non) support voor Singh, valt Dekker derhalve zonder enig tegenargument in de categorie waaibomenhout. Uit betrouwbare bron vernam ik overigens dat hij bereid is mee te denken. Wat een gotspe! Lieve mensen, graag weer delen, delen, delen. De enige mogelijkheid om impact te hebben. Wellicht was onderstaande tweet van de indieners van de motie, van j.l. zondag, een direct gevolg van al het delen:

Martijn van Helvert @Martijncda

Sep 6

Het is alweer 10 weken geleden dat @MichielvNispen en ik een motie aannamen om dhr. Jaitsen #Singh (75) terug te krijgen in NL

Sinds die tijd is er nog niets gebeurd

Wordt hoog tijd om minister Dekker behoorlijk aan de jas te trekken. #KortelijnmetMartijn #WatOnsBindt

Vraag: hebben ze daadwerkelijk minister Dekker aan de jas getrokken? Jawel, 9 september hebben ze middels een uitgebreide vragenlijst Dekker wederom een kans gegeven te reageren. Helaas met een termijn van drie weken. En die zal hij ten volle gebruiken, ben ik bang! Maak van de sneeuwbal die wij gecreëerd hebben door middel van delen een lawine, waardoor ook de Tweede Kamer wakker blijft! De Luim zal tot er daadwerkelijk iets voor Singh gedaan wordt, gedomineerd worden door inspanningen om iets gedaan te krijgen. Maar, altijd ruimte voor bijvoorbeeld Sparta. Broer Rob en ik zaten op scherp afgelopen dinsdag om twee van de resterende 331 kaartjes voor Sparta-Ajax in de wacht te slepen. Binnen twee minuten weg. Huh? Gaat dus voor de buis worden. Nou ja, voor de wedstrijd tegen AZ zijn we in ieder geval verzekerd van een kaartje. En uiteraard aanstaande woensdag weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. De 76^e maar liefst. Heb een groots gezond en veilig weekend, omarm het leven.

Bij een weigering van een persoon om iets toe te geven wat duidelijk in z’n nadeel is, zegt men wel: “het stond op z’n gezicht geschreven”. Het doet me pijn om een 10 te zien over het gelaat van een minister. Pijn omdat het ten laste gaat van Jaitsen Singh.

Een minister nog wel die claimt dat de rechtsstaat de basis vormt van onze vrije samenleving. Vervolgens veegt hij z’n kont af met een motie die ruim 10 weken geleden aangenomen is. Een motie die minister Sander Dekker verplicht om alles in het werk te stellen om Jaitsen Singh terug naar Nederland te halen. De volgende link geeft een korte samenvatting van de zaak Singh: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zaak-Jaitsen_Singh Het mag duidelijk zijn dat de tijd dringt voor Singh. Wellicht hoopt minister Dekker dat het vanzelf overwaait, uiteindelijk is de gezondheid van Singh niet al te best! Nogmaals, nu met meer klem dan ooit, vraag ik mijn trouwe lezers om dit te delen, sharen, ‘retweeten’, in ieder geval laat het iedereen weten die enige menselijkheid in z’n lichaam heeft. Deze minister heeft dat in ieder geval niet. Nog even ter herinnering wat partijgenoot Rutte ruim vier jaar geleden schreef aan Jerry Brown, de toenmalige gouverneur van Californië:

Minister Dekker, u gaat me toch niet vertellen dat vier jaar wel een mooie periode is?! Doe wat u moet doen als minister (plicht), maar probeer ook eens een mens te zijn, om het van die kant te bekijken. Moeilijk, begrijp ik, maar laat u eens verleiden om dat te doen. Wellicht lucht het op. Ik moest wel lachen om dat debat in de kamer deze week, o.l.v. minister Grapperhaus van, jawel, Justitie en Veiligheid, om de aantekening in het strafblad te verwijderen bij een coronaboete van €390. Net nadat was bewezen dat bij het huwelijk van ’good old’ Ferd Grapperhaus er wel een paar boetes uitgereikt hadden kunnen worden. Niet zo bedoeld natuurlijk. Welnu, jeugdige minister Dekker, laten we ervan uitgaan dat die 10 weken nodig waren om een ijzersterke zaak op te bouwen die Jaitsen Singh terugbrengt naar Nederland. Verras ons. Okay, de bookmakers zullen er niet veel geld opzetten, maar een ‘nee’ smoes hebben we ook nog niet. Ter afsluiting: aanstaande woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Aflevering 75, jeetje! Zoals altijd; blijf voorzichtig en gezond!

NEGEN weken en de Minister van Rechtsstaat zwijgt in alle talen. Overigens, maar dit terzijde, interpreteert Sander Rechtsstaat verkeerd? Ziet hij Jaitsen Singh als Links? Helaas, moeten we constateren, er komt helemaal niets uit zijn mond.

Getalsmatig stellen die 9 weken niets voor wanneer je het vergelijkt met de 1.871 weken die Jaitsen Singh o.a. heeft doorgebracht in gezellige gevangenissen als Folsom Prison en San Quentin. Daar heeft Johnny Cash hele prettige liedjes over gemaakt. Aanraders. Duidelijk is dat Sander als Minister valt onder het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Laten die nou net al de hele smoezenbak gevuld hebben met drogredenen om Singh niet naar Nederland te halen. Eigenlijk zit Minister Dekker dus met z’n handen in het haar, maar ja, zolang de Tweede Kamer hem niet op het matje roept, blijft hij zitten waar hij zit (de rest kunnen jullie zelf invullen). Kortom lieve lezers, laat dit een sneeuwbal worden die als een lawine Den Haag binnen raast. DELEN is ons enige wapen. Just do it! In niet gerelateerd nieuws (Minister Dekker woont samen) verheugt het me jullie te laten weten dat mijn allerliefste rots Astrid en ik gisteren 33 jaar geleden in het huwelijksbootje getreden zijn.

In vier landen gewoond, drie mooie jongens voortgebracht, en dat allemaal in een periode van 1.716 weken. Voor ons zijn die weken voorbij gevlogen, voor Singh niet echt. Heb een hart daar in ‘Den Haag’, bel Governor Gavin Newsom in Sacramento, vraag om gratie, en zeg dat ze Singh onder rembours naar Nederland kunnen sturen. Moet ik nu alles voorzeggen? Alle gekheid op een stokje: dit is SCHANDALIG! Ik laat de Luim hierbij, de affaire Singh en al die Nederlandse onwil maakt me alleen maar boos. Uiteraard ter afsluiting de dienstmededeling dat a.s. woensdag aflevering 74 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ verschijnt. Wat mensen daarin aantrekt? Het gaat over echte, bestaande karakters. Het zijn net mensen! Blijf in ieder geval veilig en gezond. Newsflash: Broer Rob en ik zijn bij Sparta het komende seizoen gelukkig in dezelfde groep ingedeeld. Selfies kunnen weer tegemoet gezien worden!

Hoe vindt u dat, zo vlak voor uw ogen? Kijken zonder te zien?

Niet dat u me het type lijkt dat daardoor emotioneel geraakt wordt, maar toch! Wellicht zit er ergens bij u toch zoiets als een gevoelige snaar. Maar ja, 8 weken een motie naast je neer leggen terwijl Jaitsen Singh wegrot in Vacaville (Californië, zodat u weet waar te zoeken), getuigt niet bepaald van enige empathie. Na het geblunder door de decades heen, lijkt enige spoed op z’n plaats voor deze arme ziel. Verras me met een positieve response in plaats van weer zo’n achterbakse uitweg smoes. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Helaas moet ik ook concluderen dat de verplichting die de Tweede Kamer toevoegde aan de motie, ook met voeten getreden wordt. En niemand van dezelfde kamer die ook maar aan de bel trekt. Rare jongens en meisjes die volksvertegenwoordigers (vrij naar Asterix en Obelix). En nu wat leuk nieuws. Tussen de baby regen door togen Astrid en ik van de week op pad. Allereerst naar het pittoreske Volendam. Niet al te druk, wel veel oosterburen. En voor mij een lekkere palinglunch, vakkundig vastgelegd door Astrid:

Je zou het kunnen beschouwen als een ‘Dekker’ lunch: zo glad als een paling, daarna wegspoelen met een glaasje chardonnay. Vervolgens door naar Monnickendam, alwaar wij na het nodige rondcirkelen toch nog een parkeerplaats vonden. Leuk, niet echt opwindend, op een lokale Monnickendammer na, die op zijn fiets gezeten de halve straat blokkeerde en ons toeschreeuwde om anderhalve meter in acht te nemen. Gewoon genegeerd, gekkies vind je overal. Astrid pikte vervolgens een zonnestraaltje mee naast de plaatselijke monnik.

Wat die honkbalknuppel daar doet is me een raadsel, maar ik denk dat het zijn slagbeurt was. Vervolgens door naar Amsterdam Noord om de pas betrokken studio van Ivar te bewonderen. 23 jaar, maar goed voor elkaar. Vervolgens naar ‘Plek’ met z’n drietjes, strand aan het IJ en veel moois daarbij. Daar moest op…….

Wees gerust, Astrid zat aan het stuur, en na Ivar afgezet te hebben ging de reis voort naar Beinsdorp, onder de rook van Amsterdam. Daar kwamen we om de pas aangelegde jeu-de-boules baan te bewonderen in de tuin van m’n oudste zoon Rick en schoondochter Liesbeth. Grootmoedig als Rick is, liet hij de eer aan grootmeester Klaas om de Luim te sieren met zijn bal:

Trouwe lezers begrijpen dat het nog heel gezellig werd, maar nog belangrijker om te weten is dat wij in één dag meer plezier hadden dan Jaitsen Singh in de laatste 36 jaar. Misschien begrijpt Minister Dekker nu beter waarom er haast bij is. Jaitsen heeft een zoon, twee kleinkinderen en sowieso een zus, Sieta, die met hand en tand voor hem strijdt. Kom op Sander, gooi je ballen in de strijd. En mocht je willen weten wat voor moeite het kost om een bedrijf in den vreemde op te zetten, dan kun je a.s. woensdag je verheugen op aflevering 73 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.