Laanen's Luim

Zo gebeurde het dat Astrid en ik binnen een periode van twee weken drie evenementen bezochten. Ongehoord. Allereerst ‘Chaplin, the musical’ in de RAI.

Dat de hoofdrolspeler vlaams sprak was maar een dingetje, echter het tergend langzaam voortschrijdend plot bracht ons er toe in de pauze weer huiswaarts te keren. Wel mooie decors! Afgelopen woensdag vol goede moed naar een volgepakt Heineken Music Hall waar Astrid via listig inkoopbeleid ons plaatsen op rij 14 had bezorgd. Aangezien alle stoelen op dezelfde hoogte zijn viel dat in de praktijk reuze tegen. Zeker ook omdat we voor ons een tweetal mini reuzen hadden. Maar goed, we verkneukelden ons desondanks op ‘De succesvolste magie-show ooit op Broadway!’

Broadway Sensatie – The Illusionists (1e rang)

De 7 beste illusionisten ter wereld komen naar Nederland. Verdwijntrucs, wapenacts en gedachten lezen, het komt allemaal aan bod bij de waanzinnige show The Illusionists. De succesvolste magie-show ooit op Broadway! Dit móet je zien.

Eh……niet slecht voor de pauze, eigenlijk als verwacht mocht worden van een beetje magiers. Zijn we verwend? Na de pauze komt natuurlijk het beste, dat is logisch. Na een te lange pauze (half uur) gingen we er eens lekker voor zitten. Weer okay, maar niet dat je met samengeknepen billen zat. Het klapstuk, bleek later, was het grote laken waarbij met de handen een schaduwshow opgevoerd wordt, iets dat we 50+ jaar geleden ook al deden door vogels, via het licht van een schemerlamp, op de kamermuur te maken, of een zwaan. Dit dus:

Moment om te gaan, vonden we. Staat daar de speekstalmeester na net 30 minuten op het toneel en vraagt om een ‘big hand’. Beleefd begonnen de mensen te klappen terwijl wij ons een weg baanden naar de parkeergarage. Desillusie dus. Gisteren gingen we naar de opvoering van vijf jongelui in theater de Kikker in Utrecht. Een van die jongelui, Naomi, is een dochter van een vriendin van ons; vandaar. We wisten niet eens waar het over ging!

Eens in de zoveel jaar staat er iemand op, een mens of een groep. Met een paar simpele woorden of een krachtig gebaar verandert een nieuwe beweging de loop van de geschiedenis. Vijf jongeren komen bijeen op een plein, want de wereld moet veranderen. Gevormd door hun eigen ervaringen en geschiedenis verdedigen zij met drift hun idealen. Een persoonlijke, muzikale en humoristische voorstelling, waarin vijf revolutionairen het strijdtoneel betreden, met de bedoeling de vonk over te brengen op hun generatiegenoten en nieuwe idealen te doen ontvlammen. Maar hoe hard ze ook geloven in hun dromen, strijden voor hetzelfde doel blijkt niet zo eenvoudig als het lijkt.

Ruim een uur ademloos naar het intense en gepassioneerde acteren van deze jonge acteurs gekeken. Chapeau! En dat heerlijk op rij 2. Na afloop gezellig wijntje gedronken met alle betrokkenen, waarbij gesproken kon worden van een geslaagde avond. Zo zie je maar hoe het onverwachte je in het hart kan raken. Over in het hart gesproken, maandag over een week komt die griezel van een Trump in de V.S. aan de macht. Neef Rene wist met onderstaande Time uitgave alsnog mijn humeur op het juiste pijl te brengen:

Eigenlijk wil ik aan deze brulboei geen aandacht meer besteden, ook deze week gedroeg hij zich weer te walgelijk voor woorden. Ik doe het niet, ik stop er mee. Minstens voor een week. Vanavond in de kou met kleinzoon Felix en zoon Ivar naar Sparta-FC Utrecht. Ben benieuwd hoe ze de winterstop overleefd hebben. Singh: met langzaam afbrokkelend geduld wacht ik op de datum dat BuZa bij de Nationale Ombudsman dient te verschijnen voor de hoorzitting. En daarna de beste dramatische voorstelling ooit; ‘Het onrecht Singh aangedaan – 33 jaar onschuldig vast’. Starring Denzel Washington. Ik neem jullie allemaal mee naar theater De Kikker om dit te aanschouwen, inclusief popcorn. De droom mag niet verloren gaan!

De eerste Luim van het nieuwe jaar en en met wat vers gevallen sneeuw ziet het er buiten feeeriek uit. Zij het gevaarlijk! Weer of geen weer, Astrid heeft de zorg over een baby en is met alle voorzichtigheid richting Amsterdam vertrokken. Die andere baby, Trumpy geheten, heeft met zijn laatste tweet de aandelen van Toyota binnen 5 minuten $1.2 miljard naar beneden gekregen. Deze levensgevaarlijke baby heeft de macht om de wereld kapot te maken, zijn vuistjes trommelen op de maat van ‘zo de wind waait, waait mijn kuifje’ en maken keuzes die een president onwaardig zijn.

Maar ja, hij is dan ook niet gekozen door de meerderheid van het Amerikaanse volk, maar wel met wat hulp van zijn grote holmaat Poetin. Vrijdag de 20e komt hij officieel aan de macht en ‘God only knows’ wat het Amerikaanse volk te wachten staat. Een ding is zeker, de verdeeldheid zal groter zijn dan ooit tevoren. De bende van witte miljardairs, voornamelijk gerecruteerd uit Goldman Sachs kringen, de door Trump verdoemde bankiers, zal onder zijn leiderschap hun rijkdom uitbreiden tot meer dan 100 miljoen Amerikanen gezamenlijk. Inderdaad, de teller staat op 100 miljoen; die onderste groep van Amerikanen heeft even veel geld als Trump’s kabinet! Lust U nog peultjes?! Wel lekker hoor dat het nieuwe jaar is begonnen, lekker fris met een schone lei. Een aantal lezingen in het verschiet, alsmede de trip volgende maand naar de Game Developers Conference in San Francisco. Tevens een mooie gelegenheid om mijn stoere brandweerman Kaj lastig te vallen:

Lekker logeren bij hem in Pleasant Hill, borreltje drinken, hapje eten, enz. Verheug ik me zeer op! Naast de gebruikelijke activiteiten en bezoeken, natuurlijk het jaarlijkse pool toernooi met grote vriend Fred van Buiten. Mijn harde achterban weet hoe deze jongeman sinds jaar en dag tracht de toernooibeker van me af te pikken, ook door iedere keer een andere plaats van handeling uit te kiezen. Ik sta op scherp!

Ook hier in Alamo zag Fred de bui al hangen! Voor wat betreft Singh houden we de kaken even stijf op elkaar in de hoop dat BuZa na de hoorzitting bij de Nationale Ombudsman tot inkeer komt. MP Rutte en Min. BuZa Koenders, met Singh tussen hen in, met de KLM van San Francisco naar Amsterdam!

Rutte: “wat denk je Bert, zullen we Singh na al die ellende ook maar businessclass laten vliegen?” Bij zo’n mooie gedachte (en uitkomst) is 2017 bij voorbaat geslaagd!

We zijn weer een jaar verder en vandaag wordt Jaitsen Singh dus 72. Een mooie leeftijd, zij het dat je dat niet in een Amerikaanse gevangenis wilt doorbrengen. Nu in Vacaville, daarvoor in de door Johnny Cash bezongen en beruchte gevangenissen San Quentin en Folsom. Mijn hoop is gevestigd (korte termijn) op de hoorzitting die BuZa bij moet wonen bij de Nationale Ombudsman. Ze moeten zich realiseren dat wellicht een telefoontje van Minister Koenders naar Gouverneur Brown in Californie gratie voor Singh kan betekenen en behoorlijk wat missers van BuZa ongedaan kan maken. Laten ze onderstaande grafiek over hoe burgers denken over de overheid eens een positieve duw naar de groene kant geven.

Een bedrijf zou met dergelijke cijfers failliet gaan….. Er rest ons slechts de hoop dat een van die mensen bij BuZa, ingedachtig de kerstgedachte, zich daadwerkelijk in gaat zetten voor Singh en dat hij de kleine resterende portie van zijn leven met zijn enige zoon door kan brengen. Ook zijn zus Sieta, die in Nederland woont, is gaarne bereid hem op te vangen. Kom op BuZa, neem eens een heldenrol op je. Voor ons is ook een spannend jaar afgelopen, en ik moet zeggen dat we ons heerlijk gestetteld hebben in Loosdrecht. Ons buurtje is top, met geweldige buren, hongerige eenden en zwanen voor de (water) deur, en zelfs de langdurige mist heeft wel iets. Zeker wanneer je niet de deur uit hoeft! We beseffen dat we ons bevoorrecht mogen voelen, hetgeen onze inzet voor Singh versterkt omdat iedereen recht heeft op een stukje geluk. En, voordat ik sentimenteel ga worden, hoop ik dat onderstaand plaatje alles goed weergeeft; voor elk wat wils, maar liefde in de kern!

Het begon al snel na de inauguratie van President Trump. Tijdens de kabinetsvergadering met bejaarde miljardairs bedacht hij in een frisse vlaag van hoogmoedswaanzin dat zijn naam weliswaar levensgroot op al zijn gebouwen stond, maar nog niet echt in het dagelijkse leven een huishoudnaam was. Dat pakte hij voortvarend aan en binnen een mum van tijd werd het binnen al de geledingen van de maatschappij gemeengoed. Een Bacardi Cola (BaCo) werd een Trumpi Cola (TruCo), kinderen speelden geen monopoly maar Trumpoly of TrumpimonGo. Na een klein incident met Poetin, die hem per ongeluk op facebook van z’n vriendenlijstje had verwijderd (zie onder), kwamen ze na het spelen van Marsipulami (“Wij zijn twee vrienden, hoeba, hoeba, hop”) tot elkaar nadat Poetin de titel veranderd had in Trumpulami.

Europa werd gebroederlijk opgedeeld, waarbij Nederland ingedeeld werd met zuidelijk Europa. Op voorspraak van schandknaap Wilders werd Amsterdam de hoofdstad van Trump’s Europa. Het verbaasde niemand dat binnen een mum van tijd Amsterdam werd omgedoopt tot Trump City. De zeventiger jaren hit van Tol Hansse werd er bijgehaald:

En niemand minder dan Peter Koelewijn maakte de cover ‘Trump City’. Helaas verdween Koelewijn achter de tralies nadat in de kroegen luidkeels meegezongen werd op de maat van een van zijn andere covers: “Trumpy, Trumpy, who the fuck is Trumpy”. Zoals bekend is de mascotte van de Republikeinse Partij een olifant, en met schrik werd in de sportwereld ervaren dat Trump’s geheime dienst, de Trumpaniers, op zoek waren naar een sportmascotte om ook die wereld te infiltreren. En natuurlijk vonden ze die bij onze lievelingsclub:

Publiekslieveling Stomper werd ontvoerd, gewaterboard en wat van dies meer zij, en nadat hij terug gebracht werd bij de Oakland A’s wist hij met grote stelligheid te melden dat zijn naam Trumper was. De verhaallijn volgend is dat het moment dat ik badend in het zweet wakker word. En daar ligt ze dan liefelijk naast me, het echte kerstkind die ik morgen voor de 30e keer jarig zie worden. Opluchting maakte zich van mij meester en ik knuffelde haar pardoes. “Pardon”, mompelde ze.

“Pardon”. Zo schattig. Daarna een lekkere beker zoethout thee voor haar gemaakt voordat ze vertrok naar haar kraamzorgfamilie. Even een aktueeltje van mijn lachebek, kerstkindje Astrid

Gaat gezellig worden morgen met Astrid’s moeder, zussen, evenals, op Californie Kaj na *snif*, alle Laanen kinderen, met aanhang natuurlijk. Na de wat ongemakkelijke Trumpiaanse opening, het prettige tussenstuk met Astrid, afsluiten met nog meer positief nieuws: de Nationale Ombudsman gaat in op mijn klacht inzake de ruim onvoldoende beantwoording door BuZa van mijn eerdere klachten inzake Singh, en heeft hen verzocht volgende maand op hun kantoor tekst en uitleg te geven. Hoop doet leven, weliswaar zijn we nu ruim een jaar verder, maar toch! Nu lekker kerstmis vieren, of wat je geloof je ook mag ingeven, zolang het maar vredig blijft!

Altijd al een mooi kopje gevonden voor een Luim. Je zult toch maar voor het Sparta Kasteel gefotografeerd worden met een half dozijn Laanens, waar jij als enige van de groep een Sparta kampioenschap hebt meegemaakt! Maar dat niet alleen, je wordt vastgelegd met de jongste zoon (20), oudste zoon (50), de enige twee kleinkinderen, en mijn jongste broer (wiens leeftijd ik niet mocht vermelden).

Nou; is het geen plaatje? V.l.n.r. Rico, Ivar, Rick, Felix, uw notulist en Rob. Voor Rick, een rasechte Feyenoorder, was het een verademing dat de Sparta zanghoek ondanks de 1-0 nederlaag positief bleef zingen. Het kan dus wel! Over Memory Lane gesproken, dat werd onze trip naar Dusseldorf, of eigenlijk de morgen van de trip al. Donderdagmorgen om 10 uur hadden wij een afspraak bij het Amerikaanse consulaat om onze green cards…eh….in te leveren.

Dat is gek hoor wanneer je in een rij staat met allemaal mensen die snakken naar een visum om in Amerika te mogen werken of studeren. Het zou stoer zijn om te zeggen dat je vanwege de verkiezing van Trump afziet van het recht van een permanente verblijfsvergunning voor Amerika, maar dat is te veel van het goede. Die eer gunnen we hem zelfs niet. Het zijn praktische overwegingen (o.a. dubbele belasting) en het gegeven dat we zoon Kaj altijd nog via de ESTA visum procedure kunnen bezoeken, hetgeen Astrid onlangs gedaan heeft. En plotsklaps moet je dan zweren dat je dit vrijwillig doet, niemand je gedwongen heeft, etc. Toch een wat emotioneel moment. Ook al omdat veel mensen indertijd (2004) brieven ter ondersteuning hadden geschreven ter verkrijging van onze green cards. En een van die mensen was Alan Parsons die we hebben leren kennen in…..juist ja, Dusseldorf, waar we hem als artist onder contract hadden. Hij kwam weer op ons pad in Californie, waar we bij Ex’pression College een studio naar hem vernoemde. Alan schreef de volgende brief ter ondersteuning:

Klein beetje trots, mag toch?! Nadat we ons in het hotel geregistreerd hadden, begon de 0,9 kilometer wandeling naar de Konigs Allee waar de Weihnachtsmarkt zijn episch centrum heeft. Zo bekend, zo bekend…de Graf Adolf Strasse, de Stresemannplatz, alsof we er gisteren nog gelopen hadden! Helaas was de 0,9 km van het hotel ietwat aan de magere kant, zodat we aan het eind van de dag, na een gluhweintje hier en een dineetje daar, terug naar het hotel strompelend konstateerden dat we meer dan 11 km afgelegd hadden. Een betere voorbereiding voor een goede nachtrust kan men niet hebben! Na al die herinneringen was het van belang om uit te vinden of het hotel waar ik vele, vele weken heb doorgebracht alvorens wij als gezin naar Dusseldorf verhuisden, nog bestond. En jawel, zo wachtte Astrid me ook indertijd op wanneer ze af en toe gezellig een nachtje bij me doorbracht:

Voordat we huiswaarts keerden nog een belangrijke afspraak in Dusseldorf met de dame die me trouwhartig elke dag een glaasje jus d’orange bracht met twee halve eitjes, onder het uitroepen van “Vitaminchen fuer der Chef!”. Ook was ze af en toe oma voor onze opgroeiende jongens. De hele ochtend was ze al nerveus geweest want ondanks de jaarlijkse uitwisseling van kerstkaarten hadden we elkaar 18 jaar niet gezien! Nou, voorbereid was ze. Een hele map met jeugdfoto’s van de kinderen, alsmede Arcade foto’s, opgeluisterd met hier een daar een artiest, passeerden de revue.

Memory Lane, da’s zeker. Boven de jongens in onze tuin in Dusseldorf en onder wat jongere uitgave van Astrid (viel mee) en mij.

Na anderhalf uur vertrokken we om de files voor te zijn, helaas, Duitsland ging nog wel maar bij Utrecht zat het muurvast. Gelukkig maakten de broodjes kroket bij schoonmoeder Riet het verkeersleed goed. En natuurlijk vergeten we Singh niet. Zoals ik verwachtte gaat het weer over het jaar getild worden aangezien ook de Nationale Ombudsman niet meer reageert. Is dit een grote samenzwering? Zijn de Russen ook hier aan het hacken? Hoe het ook zij, of je nu door de hond (BuZa) of de kat (Ombudsman) gebeten wordt, het doet evenveel pijn. Je zou het bijna opgeven. Not so fast, zeiden we dan tegen elkaar in Californie, die lol gunnen we ze niet. Of een ander gezegde waar we ons, tot slot, aan houden:

Het zal wel de tijd van het jaar zijn, of m’n leeftijd, maar in m’n omgeving vallen er meer af dan me lief is. Bij de BNers viel natuurlijk het heengaan van Joop Braakhekke op, doch ‘Le Garage’ was niet echt een restaurant dat ik me wekelijks (of zelfs maandelijks) kon veroorloven. Echter, elke ochtend scheurde ik sinds jaar en dag van Peter van Straatens zeurkalender een dag af. Veelal dikke pret! Dus dan heb je wel een band. Ik zal hem missen. Het grappige is dat we bij mijn bedrijf Multi Function Computers, onderweg naar de beursgang in 1986, een serie advertenties lanceerden waarbij Peter van Straaten de cartoons maakte. Allemaal van op dat moment bekende politici. Hans Wiegel was natuurlijk van de partij!

Van tijd tot tijd plukte ik een cartoon van de kalender die me aansprak en die ik dan magnetisch op de koelkast ‘plakte’. Astrid kon er ook wel om lachen!

Dat brengt me op de verjaardag van mijn vriend Martin Corsten, die vandaag 71 jaar is geworden. Dat betekent dus dat we 54 jaar bevriend zijn, een moment, gezien het voorafgaande, om even bij stil te staan. Ik leerde hem kennen op dansles bij dansschool Wuijster in Rotterdam Noord. Omringd door een groepje vrienden uit Schiebroek lachten we wat af, terwijl er een moment was dat tot problemen had kunnen leiden. Een van de vrienden, Jan Kooijman, ging met een dametje dat ik ook wel zag zitten. Op enig moment besloot ik haar tram te volgen om me los te maken van de ‘Schiebroek’ boys. Nou, dat ging mooi niet door, met een man of vier hielden ze me met brommer en al tegen. Mijn Ponette (inderdaad, van Pon), met stoere Davy Crockettpluim, kon tegen zoveel geweld niet op. Toen maar van arrenmoede een balletje gehakt bij de snackbar verslonden. Is allemaal goed gekomen en een paar jaar later stonden Martin en ik weer op de planken in ons tweede cabaretgroepje in de kraker “De Mannenwinkel”:

Grappen over haar zijn ten strengste verboden! We trouwden, en naderhand trokken Martin en Yvonne Tolenaar (de zangeres, ja, ook van dansles) naar Ommoord, waar ik toen al woonde. In den beginne een troosteloze kale vlakte met een paar hoge flats. Daar werden zonen Ferry en Robbert geboren. Robbert groeide uit tot een verdienstelijke DJ, Ferry Corsten werd een topnaam, wereldwijd, in de wereld van electronische dansmuziek. De aardkloot is zijn werkterrein, en zo ook Oakland in Californie, waar hij een aantal malen nieuwjaarsnacht inluidde. En wie waren daar een aantal malen backstage met hun meisjes? Jawel, zonen Bo-Peter en Kaj, die daar Ferry nog dankbaar voor zijn. Daar kan je nog eens mee aankomen bij een dametje waar je mee uit wilt. Over generaties gesproken! Terug naar Martin, waarmee ik een behoorlijk aantal malen tussen kerst en oud en nieuw ben gaan skieen. Steenkoud, maar dikke pret!

En daar kunnen we ook nog wat verhalen over vertellen! Die keer dat onze koffers nog half open in de lobby waren gesmeten om onze kamer vrij te maken voor een ander paar, getrouwd, dus beter dan die twee “homo’s”. Nou, dat hebben we caberatesque opgelost. Aan de balie en in zeer luid Duits laten weten wat we daar van vonden. Deze lawine aan harde, niet ophoudende taal kon men niet verdragen en deemoedig werden onze koffers weer naar boven gesjouwd. Of die keer dat Martin en ik onschuldig een balletje aan het slaan waren en door een jonge man uitgedaagd werden voor een partijtje tafeltennis om zijn (mooie) vriendin te bewijzen hoe goed hij was. Geen schijn van kans, de arme jongen droop af met een viendin die bewonderend naar ons omkeek. Ja, ja, met ons viel niet te spotten! Onder nog een plaatje in de tuin van zoon Rick; FC Beinsdorp!

Boven: Niek Bos (vriend Rick), PL en Rick. Onder: consiglieri Joop van Dort, Martin en mijn broer Rob. Zo kan ik nog uren doorgaan, maar waar het om gaat is onze vriendschap en……..dat je die moet koesteren en van het leven moet blijven genieten! Brengt me toch weer op Singh. Ruim een jaar later heb ik die makketakkers van BuZa buiten mijn response het volgende geschreven: “……..echter wil ik wel uitspreken dat de Nederlandse humanitaire steun een papieren tijger is die geen jota voorstelt. Er wordt niets aan opvolging gedaan, hetgeen aan de California kant betekent dat zolang er niet gereageerd wordt vanuit Nederland zij niets hoeven te doen. Kafka at its finest! Vergeet vooral niet om Jaitsen Singh een verjaardagskaartje te sturen wanneer hij 31 december a.s. 72 jaar wordt en tevens zijn 33-jarige jubileum in de verschrikkelijke gevangenissen van Calfornie "viert". Sarcastisch? Jazeker, zij zitten gezellig bij de kerstboom met lampjes aan, nippend aan een glaasje wijn, en vertellen kinderen en kleinkinderen welk een bewonderenswaardig werk papa danwel opa voor BuZa gedaan heeft het afgelopen jaar. “Stille nacht, heilige nacht” krijgt plotsklaps een heel andere inhoud. Hoor ik Boudewijn de groot zingen “Meneer BuZa, slaap zacht?”. Bij mij staat Ramses Shaffy op: “We zullen doorgaan”.

Maar, laten we eerst met wat positiefs beginnen van afgelopen week: 30 november 2016, zoon Kaj geslaagd voor de Firefighter Academy. Is nu Firefighter/Paramedic, en da’s een baan die in de V.S. in hoog aanzien staat!

Zie foto op facebook

V.l.n.r. trotse mama Astrid, Kaj, vriendin Michelle en vriend Tyler Wardle

Zie foto op facebook

Zonder woorden; mama en zoon, gloeiend van trots, en terecht! Singh: Na maandenlang touwtrekken, en inschakeling van de Nationale Ombudsman, kwam dan eindelijk een brief van BuZa met antwoorden op gestelde vragen……dacht ik. In een eerdere Luim heb ik een oud gezegde van wijlen mijn moeder van stal gehaald, en na deze brief, namens Minister Koenders, herhaal ik hem maar weer eens: “die lui zijn zo glad als een paling in een emmer snot”. De vraag: Heeft gouverneur Brown de brief waarmee Nederland de verzoeken van de heer Singh ondersteunde gelezen? Het antwoord, en ik verkort het maar voor de zekerheid: “….is voor het ministerie niet vast te stellen….op grond van contacten mag er van worden uitgegaan……waaronder de ambassadeur meerdere malen contact……”. Dit gezegde komt van pas: “veel geschreeuw, weinig wol”. Een normaal mens zou toch denken dat je die telefoon eens op moet pakken, danwel een appje stuurt met “hallo, hoe staat het er mee?”. Vervolgens “ kan er vanuit worden gegaan dat de gouverneur was geinformeerd”: gewoon een slag in de lucht oftewel speculatie. Meerdere malen contact: met wie en wanneer. Namen graag. Zoals gezegd, een normaal mens zou deze vragen stellen, BuZa hoopt dat met dit soort rookgordijnen de lust tot verder te gaan verdwijnt. Dacht het niet! Zo wordt er geoordeeld over het Haagse complot:

Bijvoorbeeld ‘Eerlijk en betrouwbaar’ 61% negatief

En ik ben er maand na maand getuige van! Vraag 2: Is er een antwoord gekomen van de Californische autoriteiten? Weer kort: er wordt verwezen naar de verzoeken van de advocaat van Singh. Er wordt volgens BuZa niet gereageerd naar Nederland maar naar de verzoeker. Nederlandse overheid ondersteunt slechts en dient niet zelf verzoeken in (in het algemeen). En nu komt het “De Nederlandse steun wordt steeds ingegeven door louter humanitaire motieven”. Dat laatste slaat bij mij in als een bom! Humanitair betekent dus een briefje schrijven, minister Koenders staat er achter en komt als grote held in de Telegraaf, en daarna doen we er verder totaal niets mee. Nou ja, behalve dan vragen van idioten als Laanen en kamerleden beantwoorden. Stel je nou eens voor dat ze die tijd productief gebruikt hadden?! Dan hadden ze waarschijnlijk al meer dan eens een antwoord gekregen van het kabinet van gouverneur Brown! Vraag 3: Heeft Minister-President voor de heer Singh gepleit? Ik sla achterover, een volmondig “Ja”. Dat is te zeggen, Rutte heeft het schriftelijk overgebracht. En vervolgens wordt er verwezen naar antwoorden op kamervragen, gedateerd 27 maart, die ik tot uit den treuren als standaard vermeld krijg. Dat is niet mijn vraag! Eerder reeds was de vraag gesteld of Rutte het aangekaart had tijdens zijn bezoek aan gouverneur Brown (overigens bij het Nederlandse consulaat in San Francisco) van 31 januari van dit jaar. En waarom? Omdat voormalig Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt een jaar geleden trots meldde dat hij het op de agenda van Rutte gekregen had ter bespreking. Een van die twee partijen liegt, dat is zeker. En, zou ik zo zeggen, kom met die brief van Rutte aan Brown op tafel. Uiteindelijk gaat het er om wat hij daadwerkelijk heeft geschreven. Wederom, als normaal mens zou je zelf met deze informatie komen, tenzij je iets te verbergen hebt. Daar zijn dus wetten voor gemaakt; WOB dus (google maar).

Overheid en de waarheid

Waarheid? Vraag 4: Heeft Minister-President Rutte de smeekbrief van Singhs zoon Surrender overhandigd? “Daar is het ministerie niet bekend mee”. De vraag was al eerder gesteld maar nimmer beantwoord. Gaan we maar weer graven wie hier voor verantwoordelijk is. Vraag 5: Wie lobbyt er namens de heer Singh bij gouverneur Brown of diens kabinet? Even lachen: “Het ministerie is niet bekend met een lobby”. Wie niet begrijpt wat hier mee bedoeld wordt, is geen knip voor z’n neus waard. Daarna wordt er verwezen naar advocaten en wat van dies meer zij. Allemaal oude koek (pepernoten van vorig jaar). Waar het op neer komt is dat ze aktief geen enkele poging hebben gedaan om rechtstreekse antwoorden te krijgen, danwel de zaak warm te houden. Ja, ja, zo ondersteunen wij Singh humanitair! En nog iets, Jaitsen Singh kreeg 10 november j.l. bezoek van de consulaire medewerker in San Francisco, Marco van Vemden, en schreef me het volgende:

“Enorm veel spanning in den Haag over mijn zaak”

Spanning in Den Haag?! Probeert hij nou die arme man onder druk te zetten om te bewerkstelligen dat Singh mij als gevolmachtigde de laan uitstuurt? Dit geeft absoluut geen pas. Tenzij ze het als humanitair beschouwen om Singh van mij te verlossen. Rest me niets anders dan me weer tot de Nationale Ombudsman te wenden om de onderste steen boven te krijgen. En ook nog even een gezegde voor de mensen in “Den Haag”:

Over leugen en waarheid

Wat wel leuk is dat ik morgen op Schiphol m’n duifje ophaal die een geweldige tijd in Californie heeft gehad. Maar, mooi geweest, ik kan niet over een licht bevroren waterpaadje voor de deur blijven mijmeren over ‘California dreamin’, daar heb ik het hier te veel voor naar m’n zin.

Mooi plaatje voor de deur

Dank buren voor het uitlaten van Tinley en de uitnodigingen om te komen eten. Jullie hebben geen besef hoe onhandige types als ik dat op prijs stellen!

Allereerst mijn excuses voor deze verlate Luim. De maandelijkse uitstap naar zoon Rick’s “Beinse Zot” liep qua tijd toch enigszins uit de hand. Nadat we uitgedronken en uitgezongen waren was het tot mijn schrik plotsklaps half vier ‘s ochtends. Korte nacht dus. Maar dat niet alleen, mijn eerste nachtvorst in Nederland sinds lange tijden bezorgde me ook nog een krachtige krabinspanning om de voorruit schoner te maken dan een piepgaatje. M’n gedachten keerden terug naar de enige keer dat we in Californie sneeuw in onze tuin vierden: 9 december 2009:

Ja, echt vieren! Ivar had dit nog nooit meegemaakt en was er als de kippen bij om een flinke sneeuwbal te produceren. Helaas, ‘s avonds was alles weer gesmolten. Maar toch! Gisterenavond maakte een iets oudere lvar samen met zijn Italiaanse vriendin Natalia een heerlijk gevarieerde schotel met hapjes klaar. Dat is toch scoren als tijdelijk alleenstaande ouder. Immers, ons bestaan dat ons via Duitsland en Belgie naar Californie voerde, heeft er toe geleid dat onze kinderen ook her en der verspreid wonen. Dit keer was Astrid aan de beurt om Kaj’s graduation als firefighter bij te wonen. En natuurlijk om oude vrienden en buren in Californie te bezoeken:

V.l.n.r. Kaj, vriendin Michelle, Yee-Ju (oude collega), m’n duifje en Danny (oude collega, nu echtgenoot van Yee-Ju die hij bij ‘ons’ Ex’pression College leerde kennen). Gecompliceerd? Ga maar een paar honderd Luimen terug, dan kom je er vanzelf achter. Over buren gesproken; bof ik daar even mee! Twee buurvrouwen laten regelmatig Tinley uit, naaste buurvrouw Yvette maakt altijd voedsel voor twee gezinnen, dus daar snoep ik ook van mee. En naar aanleiding van mijn zielige facebook boodschap dat ik “heel alleen Thanksgiving zat te vieren”, klopte naaste buurman Paul aan met de mededeling dat ze wat buitenlandse vrienden over hadden en dat ik welkom was bij hun traditionele kalkoen diner. Vandaag Sparta tegen Roda JC bezoeken en daarna met broer Rob naar een optreden van de Amazing Stroopwafels. Ojee, zo lang kan Tinley niet alleen blijven. Goede buren Chris en Marianne vangen haar vandaag op! Geen wonder dat het gezegde “beter een goede buur dan een verre vriend” nog steeds van toepassing is. “Heil Trump”. Walgelijk om te zien dat een groep blanke nationalistische aanhangers van Trump zijn overwinning vieren met de nazi groet en uitspraken over de superioriteit van het blanke ras.

Je kan jezelf afvragen of Trump dit fenomeen versterkt heeft door bij tijd en wijle z’n hand ook in die stand te brengen. Zonder expliciet te zijn, maar toch.

Genoeg Trump, “beter een verre vijand dan……”. Ja, wat dan? Laten we in godesnaam in Nederland ons verstand gebruiken wanneer we stemmen. Singh: tja, nog steeds geen bericht van BuZa cq Minister Koenders. De vier weken zijn bijna voorbij, ik ben benieuwd wat voor antwoorden ik nu weer op m’n bordje krijg. Maar, opgeven staat niet op het programma. Schoonmoeder Riet stuurde me een facebook boodschap met de mededeling dat ik er niet uitzag toen ik Tinley na de Beinse Zotnacht bij haar op kwam halen. Rick verzekerde me met de volgende door hem heimelijk gemaakte foto dat dit echt niet het geval was:

Mensen kunnen zoooo overdrijven! Toch?! Fijne zondag verder.

Wat mij de afgelopen week het meest verbaasd heeft zijn de mensen die tot dusver geen piep van zich hadden laten horen over hun adoratie voor Trump. Mensen die ik goed dacht te kennen. Mensen die plotsklaps de loftrompet over Trump uitsteken op o.a. facebook. Hebben zij Trump’s plannen wel goed gelezen? Even simpel: mijn vrienden aan de onderkant van de streep worden er minder van, zij zijn immers voor ziektekosten verzekerd via Obamacare. Dat wil Trump opruimen. En als ze al belasting betalen, dan krijgen ze 3% belastingvermindering. Gefeliciteerd! Mijn vrienden aan de bovenkant van de streep worden er fors beter van, zij gaan immers ruim 6% minder belasting betalen (over grotere bedragen natuurlijk) en krijgen dadelijk meer rente op hun investeringen.

Mijn ex vrienden slaan plotsklaps taal uit die doen denken aan “pleurt op”, of “grijp ze bij de’r muts”. Nog een Trump slogan; “weg met die ouwe meuk die ons al tijden de afgrond in regeert”. Dan komt hij met Newt Gingrich op de proppen. Even een opfrissertje, dit tekende ik aan in mijn Luim van 7 januari 2012 (Obama II verkiezing) over deze prachtige Republikein:

Boven geportretteerde Heer Gingrich wordt in het algemeen beschouwd als een doorgewinterde leugenaar.

Newt Gingrich Believes the Lies He Tells Even When Lying to Himself. He’s Mental!

Posted on December 12, 2011

I just heard a popular pundit call Newt Gingrich “a bald face liar” on cable TV. This was her response to hearing sound of Newt lying to himself about why he resigned as Speaker of the House. How stupid and ill-informed does Newt think the American voters are? Why my morning began with a sound byte of Sen. Lindsey Graham of South Carolina admitting that the plot to force the hated (sic) Speaker out of office began in Senator Graham’s office. Six hours later I watched Newt nervously spin a yarn about his disgraceful departure from the Congress and his punishment for wrong-doing in the form of a $300,000 fine. I wish a psychiatrist would come forth and explain how more than one truth of a situation can exist in that enormous head of Newton Gingrich.

Gooi even in de Google vertaler, dan wordt alles duidelijk over dit onfrisse figuur. Ook om te lachen is de aanstelling van de heer Steve Bannon, een uitgesproken racist en anti semiet.

Laat Trump’s schoonzoon, Jared Kushner, nou een orthodoxe Jood zijn. Aangezien ook hij een plaatsje in het Witte Huis krijgt, zie ik de conversaties tussen die twee met opwinding tegemoet. In ieder geval krijgen de minder dan 25% Amerikanen die Trump gekozen hebben de frisse wind die hen beloofd is. En die 75% van de milleniums die niet gestemd hebben (veelal Bernie Sanders aanhangers) worden ook bedankt. Goed geprotesteerd! In gerelateerd binnenland nieuws moet mij van het hart dat ik het sneu vind voor Minister President Rutte dat hij niet op het lijstje stond van wereldleiders die Trump gefeliciteerd hebben. Of was dat eigenlijk een boodschap? Singh: In mijn 7 maanden durende saga om zinnige antwoorden van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) te krijgen een doorbraakje. De Nationale Ombudsman heeft in een schrijven Minister Koenders om opheldering gevraagd.Weliswaar heeft hij weer vier weken om een en ander te beantwoorden, maar toch. Echter, voordat een en ander tot voortgang in Singh’s situatie leidt, zal Singh zijn 72e verjaardag “vieren” (31 december) en inmiddels 33 jaar opgesloten zijn. Wat een misere! Stuur hem een blijk van medeleven. Graag een berichtje naar mij zodat ik zeker weet dat ik de juiste mensen zijn adres in de gevangenis stuur. Ter afsluiting een uitspraak waar ik daadwerkelijk schuddebuikend van het lachen kennis van heb genomen. Gaan we toch nog gezellig het weekend in.

Blind: ‘Dit is het beste Luxemburg aller tijden’

Of we er aan willen geloven of niet, Trump wordt de nieuwe Baas van de V.S. Hij mag zich dan wel President gaan noemen, maar dat is hij niet; daar moet je immers Presidentieel voor zijn. Ik hoef niet te herhalen wat overal al geschreven is, dan wel op sociale media etc. ter berde is gebracht. Wel deed het me onmiddellijk denken aan Robert Long’s lied “de letter K”. Niet in het minst door de steun van onderstaande nobele lieden voor Trump:

In Trump’s geval wordt dat de letter “B” van Baas. Laten we beginnen met “Betrouwbaarheid”. Fact checker, het orgaan dat in Trump’s geval diens uitspraken tegen de waarheid heeft aangehouden gedurende zijn campagne, constateerde maar liefst 59 maal dat hij flagrant gelogen heeft. De mate waarin iemand liegt wordt aangegeven met “Pinokkios”. 59 maal dus kreeg Trump deze waardering:

Overigens was Rutte, die hier en daar ook wat Pinokkios verzameld heeft, na Poetin er als een haas bij om hem te feliciteren. Gezien Trump’s buitenland ervaring moet het ongeveer zo gegaan zijn:

Denk niet dat ze dit uit hun duim zuigen, want iedereen die Trump op de media heeft gevolgd heeft hem horen zeggen dat de werkeloosheid in de V.S. 42% is (in werkelijkheid 5,3%). Of dat Obama 200.000 Syriers het land in heeft gelaten (in werkelijkheid 10.000). De overige 57 stuur ik op verzoek graag toe. “Beledigend”: Ontelbaar de momenten dat hij mensen, inclusief mede Republikeinen, tot op het bot beledigde. Dieptepunten: over Republikeinse Presidentskandidaat Carly Fiorina: “Kijk eens naar dat gezicht. Denk je dat iemand op een Presidentskandidaat met zo’n gezicht gaat stemmen?”. Een invalide journalist werd door hem in de maling genomen en Trump imiteerde zelfs zijn bewegingen. Echter, op het moment dat Trump z’n zegespeech hield wisten al de door hem beledigde medekandidaten niet hoe snel ze op het toneel konden komen om hun goede vriend Trump te feliciteren. Er wachten weer mooie baantjes in de regering voor hen, het likken kan beginnen.

“Betasten”: Wat maakt het uit, jongenspraat in een kleedkamer. In de Nederlandse pers wordt geschreven over “in het kruis gegrepen”, dat geeft nog een beeld van iemand die wat aan heeft; “pussy” betekent echt vagina, het naakte schaamdeel. “Belasting”: Trump gaat ze drastisch verlagen, waarbij hij claimt dat hijzelf er niet van profiteert. Natuurlijk niet, hij heeft al 10 jaar geen belasting betaald! Gezien alle protesten die in de V.S. woeden mag je hopen dat dit niet uitloopt op een Burgeroorlog.

Bully Trump:

Gaat deze man inderdaad de aarde verkloten? Onze Minister van Buitenlandse Zaken Koenders meent dat we Trump moeten beoordelen op z’n daden, niet op wat hij tot dusver gezegd heeft. Dus dit wordt de nieuwe manier van communiceren? Nu heb ik Koenders iets horen zeggen over Turkije, net nadat hij daar geweest was, dat ook niet klopte. Daarvoor zou hij van mij geen Pinokkios gekregen hebben maar Naiefjes. Heb ik net uitgevonden! Tenslotte wil ik wel opmerken dat de situatie van “Jan met de Pet” in de V.S. absoluut niet optimaal is, echter, Trump’s plannen duiden er niet op dat dit spoedig gaat veranderen. De belastingverlagingen zijn primair op de rijken en de ondernemingen gericht. Wel worden de kolenmijnen weer geopend, hetgeen weer werk oplevert en roetlongen. Wanneer Obamacare teruggedraaid wordt en er geen alternatief voor in de plaats komt; een nieuw drama in voorbereiding. Uit de grond van mijn hart, omdat ze het nodige hebben; “God bless America”. Ook op een andere plaats op de planet, Bologna, volgden de studenten van Johns Hopkins University, inclusief zoon Bo-Peter, de verkiezingen, hetgeen in de plaatselijke gazetta vastgelegd werd:

Klikken!

Singh: we wachten nog steeds met spanning de uitspraak van de Nationale Ombudsman af. Ter afsluiting; voor het eerst in mijn bestaan ben ik lid geworden van een politieke partij; D66. Niet alleen vanwege de zaken waar ze voor staan, of tegen het gevaar Wilders, maar ook omdat lijsttrekker Pechtold een van de weinigen was in de Nederlandse politiek die zei waar het op stond:

Het is een vreselijke conclusie, maar de boodschap van verdeeldheid wint vandaag. Een man die vanaf dag één in zijn campagne gehandicapten, vrouwen, Latino’s en allerlei andere mensen beledigt, wint vandaag. Het populisme boekt opnieuw een grote overwinning. En net zoals bij de Brexit zagen peilers het niet aankomen.

Dit is erg, erg slecht nieuws voor Nederland en Europa. Trump heeft zich gekeerd tegen de NAVO en wil Europa militair niet meer steunen zoals alle voorgaande presidenten hebben gedaan sinds halverwege de vorige eeuw. Daarnaast heeft Trump in zijn campagne een andere koers tegenover Rusland bepleit. Poetin zal dit zeker vieren als een overwinning en in Oost-Europa en in Syrië proberen zijn macht te vergroten.

Ook economisch is dit een grote tegenslag. Op de korte termijn omdat de onzekerheid in de wereld toeneemt, op lange termijn omdat Trump zich nadrukkelijk keert tegen vrijhandel en dat gaat zeer tegen de belangen van Nederland Exportland in. Nederlandse banen en pensioenen kunnen hierdoor in de verdrukking komen.

Ik voel me vandaag echt beroerd door deze uitslag, maar tegelijk voel ik ook zoveel extra motivatie om de boodschap van haat en verdeeldheid niet ook ons land te laten vergiftigen. En dat moeten we in Nederland en Europa samen doen. Actief. Dit is het moment. Aan de kant blijven zitten is niet langer een optie. Apathie is niet langer acceptabel. Terwijl thuisblijvers toekijken, veranderen populisten de wereld. Ik wil de wereld laten zien dat een boodschap van optimisme en verbondenheid wel kan winnen in deze tijd. Ik hoop dat mensen mee gaan doen en zich vandaag nog aansluiten.