Laanen's Luim

Dat heb je zo wel eens, zo’n week waar van alles en nog wat in zit. Begin je bij zondag, dan is de 3-0 overwinning van Sparta op PEC al voldoende om die dag met een dikke voldoende af te sluiten, hoewel de afsluitende BBQ bij oudste vrienden in dienstjaren Martin & Yvon Corsten (53 jaar, hallo!) de slagroom op de cake vormde. Maandag bestempelde ik als voorbereiding op de “Singh” hoorzitting bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa). Meer informatie aan het slot van deze Luim. Aangezien Astrid maandag opgeroepen werd voor kraamzorg verplichtingen, hadden Tinley en ik de tent voor ons zelf. Buiten de opdrachten natuurlijk die Astrid achter had gelaten!

Ja, dit moge duidelijk zijn, na BuZa ben ik Ivar’s kubuswoning in Rotterdam gaan bewonderen, waarna ik met hem en overgekomen Amerikaanse vriend Dom een genoegelijke lunch heb verorberd bij de “Oude Haven”. Gewoon wat trapjes af en je bent er. Of onze jongste het geschoten heeft?! Woensdag werd heel speciaal omdat we bezoek kregen van Ingrid en Gineke Putters. Putters? Mei vorig jaar kreeg ik via Facebook messenger de volgende boodschap door:

Dag Peter, het wapen boven je profiel kreeg ik gisteren van mijn vader, gegoten in aluminium. Mijn oma was Bastiaantje Laanen uit Rotterdam (natuurlijk ). Komt die naam je bekend voor?

Asjemenou! Uiteindelijk contact gekregen met haar vader, Gerard Putters, die zich een jaar later, net na onze verhuizing, zich zeer verheugde op onze komst. Maar toen sloeg het noodlot toe; een week later overleed hij aan een hersenbloeding. Na de rouwperiode besloten vrouw Ingrid en dochter Gineke ons te bezoeken en het aluminium wapen te schenken om ons nieuwe onderkomen in te wijden.

Gineke heeft zich voorgenomen om het Laanen stamboomboek (uit 1970) weer bij te gaan werken met alle nieuwe Laantjes die inmiddels weer de boom verrijkt hebben. Het werd uiteindelijk een met herinneringen en wat wijntjes doorspekte vrolijke middag. Donderdag werd mijn eerste bezoek aan het St Antonius ziekenhuis in Utrecht. Mooi hoor. Na alle administratieve poespas werd ik volledig onderzocht op kwaadaardige moedervlekken. Op een kleine ingreep na, en crème voor m’n door de zon geteisterde hoofd, kwam ik er weer redelijk ongeschonden uit. Ja, zongeteisterd. Herinner je je nog die rechtsbuiten waarvan de laatste man van de tegenpartij tegen de voorstopper zei “dek jij die kale Jan”. Die rechtsbuiten was ik. Veel zon opgelopen! ‘s Avonds ons behagelijk met wat familie en vrienden in onze ‘tuin van Eden’ vermaakt. Gisteren werd weer zo’n jongensdag voor ouderen. Even raden:

Inderdaad, jukebox eigenaren op jacht naar nieuwe 45 toerenplaatjes. Mijn beurt om aan oudere broer Aad wat vinyl af te staan die voor een deel indertijd aan onze ouders toebehoorde, en waar een aantal waarschijnlijk meer hem toe kwam. Denk aan krakers als “Geen bier, geen borrel, geen wijn” van het Cocktail Trio of Malando’s “Ole Guapa”. Elk plaatje roept herinneringen op, en na een rondje Dobbe kroketten van schoonzus Nel werd de middag in stijl afgesloten! En nu even een wat serieuzere zaak; de Singh hoorzitting bij BuZa.

Dit gebouw, Ministerie van Buitenlandse Zaken, slokte me op ter bespreking van de ingediende klacht bij de Nationale Ombudsman. Laat ik er een onderdeel uitlichten omdat een volledig verslag van hun hand naar de Nationale Ombudsman nog moet komen. En ik licht het er uit omdat het me stomheid sloeg. Na wat heen en weer gepraat vroeg ik simpelweg waarom a) mijn vragen niet rechtstreeks beantwoord werden en b) nog belangrijker, wat de stand van zaken is na al de tijd die verstreken is na het bezoek van MP Rutte. Uit de brei van woorden was dit het eindresultaat:”bij ons wordt het niet als normaal beschouwd om na te vragen wat het effect van onze brieven is”. Ik viel bijna van m’n stoel. Dus twijfelde ik nog, Minister van Buitenlandse Zaken die de gratie van Singh publiekelijk ondersteunde, laat een brief naar Governor Brown van Californie schrijven en niemand gaat daarna vragen hoe het er mee staat? “Inderdaad, dat is niet gebruikelijk”. Dat betekent dus dat de andere kant ook weet dat er niet nagevraagd wordt en de brief gewoon in een stoffig archief opgeslagen kan worden. Onbegrijpelijk. Wanneer ik zo voor de overheid bij het NBSO tewerk was gegaan was ik al drie keer de laan uitgestuurd. Tegen een bedrijf zeggen dat ik ‘normaal’ niet opvolg wat ik voor hen aangevraagd heb, zou een doodssteek zijn! Nu begrijp ik ten volle waarom de politiek zover verwijderd is van ‘Jan met de pet’. Ik voel me al zingend ‘Jan met de pet’.

https://youtu.be/fuQMajGQOKo

3:07

M’n Hazes tekst: “Ik zit hier heel alleen m’n blog te schrijven….”. Niet helemaal natuurlijk, beneden liggen Astrid en Tinley nog vredig te slapen. De laatste belhamel is vertrokken naar het verre Rotterdam en nam gisteren ontroerend ‘afscheid’ van de mama.

Terwijl ik Ivar met de bulk van z’n spullen donderdag voor een eerste doorweekte trip naar zijn kubuswoning bracht, vervoerde Astrid Bo-Peter naar Eindhoven waar z’n trip naar Bologna, en dus een internationale carriere, begon.

Inmiddels berichtte Kaj dat hij z’n huurcontract voor een nieuw onderkomen in Martinez, Californie getekend had, en met een gelukzalig gevoel aan z’n firefighter academy kon beginnen. En dan overvalt je een gevoel van melancholie en tevredenheid; we hebben ze goed afgeleverd.

Mijn oudere zonen Eric (boven) en Rick (wie drukt hem naar beneden?) hebben zich al sinds jaar en dag een goede plaats in de maatschappij verworven, m’n liefje wat wil je nog meer? Singh Ja, hem vrij krijgen staat bovenaan mijn wensenlijstje. Hiertoe werd ik ook nog gesterkt door het volgende artikel van woensdag j.l.:

De tot levenslang veroordeelde Edwin S. heeft recht om aan zijn resocialisatie te beginnen. Dat heeft de rechter in Den Haag woensdag bepaald. S. wil de kans krijgen om terug te keren in de samenleving. Na 23 jaar en zeven maanden te hebben vastgezeten, vindt de man daarom dat hij recht heeft op resocialisatie. Hij eiste dat in een tegen de Nederlandse staat aangespannen kort geding. S. werd in 1994 veroordeeld voor de moord op een man en het levensgevaarlijk verwonden van een vrouw uit Badhoevedorp bij een overval. Hij voelt zich gesterkt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat oordeelde eerder dat een levenslange straf, zonder uitzicht op enige vorm van verlof, onmenselijk is.

Jaitsen Singh heeft niemand vermoord en zit al 32 jaar vast! Aanstaande dinsdag trek ik naar Den Haag voor een hoorzitting bij BuZa naar aanleiding van de klacht die ik ingediend heb bij de Nationale Ombudsman namens Singh, en aangevuld met mijn klacht dat men nooit echt mijn vragen als contactpersoon van Singh beantwoord heeft. In wezen word je gewoon niet serieus genomen. Ik herhaal ze nog even met het soort van antwoorden waarmee men trachtte mij zoet te houden (uit mijn Luim van 26 maart j.l.):

*Heeft MP Rutte daadwerkelijk voor Singh gepleit (bij Gov. Brown)?

-Daar wordt geen rechtstreeks antwoord op gegeven, wel kan je uit Koenders z’n antwoord afleiden dat hij dat niet gedaan heeft tijdens zijn onderhoud met Gov. Brown, maar achteraf in zijn dankbrief. Gemiste kans!

*Heeft MP Rutte inderdaad de smeekbrief van Singh’s zoon Surender overhandigd (aan Gov. Brown)?

-Geen antwoord

*Wie lobby’t er nu namens Singh bij Gov. Brown of diens Kabinet?

-Geen antwoord, slechts vage indicaties over activiteiten van de ambassadeur (die overigens tijdens het bezoek van Rutte met de assistant van de naaste medewerker van Brown heeft gesproken en er toen achter kwam dat een brief van BuZa, bedoeld voor Brown, reeds 5 weken ongeopend lag), en dan de dankbrief van Rutte. Wie lobby….dat is niet BuZa, dat is een persoon of personen! Zo houden ze elkaar de hand boven het hoofd. Koenders heeft ook niet rechtstreeks naar Brown geschreven maar via de toenmalige CG Hugo von Meijenfeldt. Een brief waar ook geen acht op werd geslagen. Koenders gaat pas aan de slag wanneer tweede kamerleden aan de bel trekken en komt dan op de proppen met brieven die geschreven zouden zijn.

Hebben ze uberhaupt ooit een antwoord van Gov. Brown of diens mensen gekregen? En laten ze in Godesnaam niet aankomen met het gegeven dat de consulaire medewerker met zijn gezin Singh in San Quentin heeft bezocht, want dan ga ik echt over m’n nek:

Deze foto schijnt in het dossier Singh te zitten maar is meer een vorm van rampentoerisme….”we zijn in het San Quentin van Johnny Cash geweest”. Waar was de consulaire medewerker dit jaar nu de publiciteit geweken is? Het hele consulaat heeft onder aanvoering van de voormalige CG Hugo von Meijenfeldt ook nog een uitstapje gemaakt naar San Quentin. Gezellig toch?! Onlangs kreeg ik het verwijt dat ik wel wat hard optrad. Weet je wat hard is?! Wanneer je 32 jaar onschuldig vastzit en jouw eigen land heeft slechts minimale pogingen gedaan om je te ondersteunen. Nil desperandum! Want wanneer de hoop is verdwenen, is alles verdwenen!

Zondag wordt feest, ongeacht de uitslag! M’n jongste broer Rob, zonen Bo-Peter en Ivar, en uw schrijverd, gaan onze rood-wite mannen van Sparta hartstochtelijk aanmoedigen wanneer ze Ajax bekampen in hun eerste eredivisie wedstrijd sinds…… Flashback:

Sparta Rotterdam Forever!

Saturday, May 22nd, 2010: De scene deed me eigenlijk denken aan de vijftiger jaren wanneer we aan de radio waren gekluisterd voor een hoorspel. Paul Vlaanderen, de dappere detective, met vrouw Ina; “Ina bukken”. Na afloop angstig de zoldertrap naar boven waar mogelijk sluipschutters op de loer lagen. 16 mei 2010: Teletekst aan om de stand van Sparta – Excelsior te bekijken. De brilstand is bijna aan het eind nog steeds gehandhaafd. Dan komt Ivar, 13 jaar, en dankzij mij besmet met het Sparta virus, vol opwinding mijn kantoor binnengestormd; “Sparta heeft gescoord”. Voor een tweetal minuten hebben we een minifeestje, dat daarna wreed verstoord wordt door het dodelijke Excelsior doelpunt, 4 minuten in blessuretijd, dat Sparta naar de Jupiler league verbant. Ivar, die de laatste jaren steevast in de zomer het Sparta team opzoekt, en al hun handtekeningen heeft, is ontroostbaar. Mijn troostende woorden dat we dan volgend jaar wat te vieren hebben, dringen ook niet door. Ze waren dan ook niet echt overtuigend. Mijn 6 jaar jongere broer Rob, die mij altijd verwijt dat ik de enige ben die bewust een Sparta kampioenschap heeft meegemaakt moet ook lijden, flitst het door mij heen. Ondanks alles wat er plaats vond, is Sparta een van de weinige clubs zonder schulden en komen ze dus terug. Zeker weten.

Bovenstaand de toen 13-jarige Amerikaanse Spartapiet Ivar. Gaat smullen worden zondag! Ook om te smullen is de familieprimeur waar wij kond van mogen doen. Als ware romanticus ben ik natuurlijk dol op ‘happy ending’ verhalen, waar wij de laatste tijd helaas niet al te veel van mogen genieten. Wat kan er gebeuren wanneer twee mensen, die relatief kort na elkaar hun geliefde verliezen, elkaar tegenkomen tijdens het bewerken (hakken) van kunststukjes? Zij kijken elkaar aan, de weduwnaar en de weduwe, en er ontstaat een enorme klik, een explosie als het ware! Het gebeurde Oom Dick, net als ik weliswaar van de koude kant (zou wijlen schoonvader Toon zeggen) en diens prille vriendin Annemeta. En wij hadden de eer om als eerste hen te mogen ontvangen:

Stralend in het midden Oom Dick en Annemeta. Helemaal te gekke bijeenkomst die op enig moment uitmondde in het ophalen van oude herinneringen en zelfs (natuurlijk) oude liedjes. Ivar rolde hier licht met z’n ogen alhoewel hij bij de Beatles of de Stones dapper meedoet, met dank aan onze jukebox. Het was een heerlijke bijeenkomst met mensen die na een zeer droevige periode weer geluk tegemoet kunnen zien. Ex’pression College. De reden dat we met het hele gezin in 1999 naar Californie verhuisden. Het trotse prachtige college dat vele prijswinnende geluids- en animatie artiesten voortbracht, en zelfs een Oscar winnaar. Twee jaar geleden overgenomen door mondiale diplomafabriek SAE, waarna de boetiekfirma Ex’pression vakkundig omgekat werd tot dezelfde grauwe educatiebrij. Ja, ik ben reeds weg sinds mid 2005 maar de Ex mensen van Ex’pression houden middels een gesloten site nauw contact met elkaar. Het dieptepunt kwam vorige week toen bekend werd gemaakt dat de ‘wall of fame’ opgeofferd zou worden aan zucht tot optimalisatie. Die muur, waarop duizenden tot op het bot gemotiveerde studenten hun handtekening gezet hebben en mededeelden tot welke grote hoogten ze dachten te stijgen. Die muur, waarop artiesten als Bon Jovi, Jack Johnson, Train, Tori Amos, Dave Grohl van de Foo Fighters en ons eigen raad van advieslid Woody Harrelson niet alleen hun handtekening zetten, maar ook bemoedigende teksten voor de studenten achterlieten. Persoonlijk vond ik het een IS aktie in de educatiewereld!

Alan Parsons tekent hier de ‘wall of fame’ nadat we een studio naar hem vernoemd hadden. Singh: Niet vergeten! Echter, ieder keer wanneer ik hem vermeld in de kop of afkondiging, verlies ik de helft van mijn lezers! Foei! In ieder geval heeft het Ministerie van Buitenlands Zaken me uitgenodigd om 16 augustus in Den Haag de ingediende klacht door Singh en mij mondeling toe te lichten. Het leek me duidelijk, maar toch. Een beginnetje zullen we maar zeggen. Ik hou jullie op de hoogte. En dadelijk lekker van de Olympische Spelen genieten!

Wat zijn we die maanden druk geweest! Behalve uitpakken en inrichten (voornamelijk Astrid), ook het weerzien en weer versterken van vriendenbanden. Pas dan merk je hoe sterk die geweest moeten zijn. En ook al die herinneringen die daarmee terugkeren en die een brede lach op je gezicht toveren. Laat ik er een drietal “gevallen” uitlichten. Vanmiddag komt oude kameraad Peter Wijsman ons een bezoekje brengen met zijn partner Debbie. In 1975 vierden we het 5-jarig bestaan van onze werkgever Holland International Computer Services, alwaar ik het winnende lot getroffen had om een modeshow te presenteren. Links op onderstaande foto eerder genoemde Peter Wijsman. Even ‘for the record’; geen geintjes over ontbrekende buikjes of wijkende haargrens. Peter W. speelde een belangrijke rol in een computer die wij op slinkse wijze kaapten bij de Femis Bank in Baarle Hertog/Nassau. Heel verhaal. Gaat om een niet betaalde computer die ons faillissement had kunnen veroorzaken. Daar namen de jeugdige ondernemers van Multi Function geen genoegen mee. Gepubliciteerd artikel op aanvraag beschikbaar.

Morgenmiddag komt Ton Bunnik (op de foto links van mij) met vrouw Ingrid op bezoek. Ton nam ik bij HICS aan in 1974 en was even briljant als lastig. Gezien zijn toen jeugdige leeftijd is speels meer op z’n plaats. Groeide uit tot een echte ondernemer waar ik zelfs nog commissaris ben geweest. Heeft niet al z’n streken verloren (gelukkig). Binnenkort worden we voor een hapje en een snapje verwacht bij Martin en Yvon Corsten, op dansles leren kennen in 1962 (holy shit).

1967: Uit de “Mannenwinkel” (ik werd geretourneerd). Voor de zekerheid: Martin is de blonde jongeman. Anecdote: Martin en ik werden uitgenodigd bij de KRO voor een auditie. Broer Aad had vervoer (een mini) en werd gechartered om ons naar Hilversum te brengen. Het was een Toon Hermans ervaring; “waar is uw bladmuziek?” Eh…..wij moeten het van het gesproken woord hebben. “Okay, doe maar wat”. De hele weg terug naar Rotterdam hebben we het alleen nog maar gehad over die Katholieke Rot Omroep. Martin en Yvon brachten wereldberoemde DJ Ferry Corsten ter aarde. Zoete wraak. Geweldig toch dat dit en vele andere vriendschappen zo gehandhaafd blijven. Twee van mijn beste vrienden in Californie, Maarten Sierhuis (van die autonome Nissan auto’s) en Fred van Buiten (BFF heet dat geloof ik), behoren ook tot die categorie, net als die andere makkers die achterop mijn Silicon Valley afscheidstrui staan. Niemand gaf het ook beter weer dan Fred toen hij tijdens een zonnige woensdagmiddag wedstrijd bij de A’s zei; “al stond er niemand op het veld, met een biertje in de hand en een snack voor ons komen wij de middag prima door”. En wie kan dat beter illustreren dan Peter van Straaten!

Kortom; de hele terugkomst voelt aan als een warme douche met al die oude vrienden, kennissen en vooral ook familie. Ter afsluiting; afgelopen zondag hielden wij als nieuwlichters een housewarming party voor onze Eendengat buren. Geweldige middag en nieuwe vriendschappen zijn in de maak. Daarom is het goed om af te sluiten met een mooi liedje, en “Vriendschap is een illusie” van Het Goede Doel komt daar niet voor in aanmerking. Wel Simon and Garfunkel’s “Old friends”.

OLDFRIENDS

Gaat het mis tussen u en de overheid? Wij staan voor u klaar

Ja, ja, mooie slogan! Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen; zinvol of zinloos?! Onderstaand hun reaktie die op zich voor zichzelf spreekt:

Geachte heer Laanen,

Dank u voor uw brief van 5 juni 2016. Daarin schrijft u dat u namens de heer J.J. Singh een klacht indient over het ministerie van Buitenlandse Zaken. U klaagt over de gebrekkige en nalatige consulaire bijstand van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en tevens over het feit dat uw vragen aan het ministerie niet beantwoord worden . U vraagt de Nationale ombudsman om uw klacht in behandeling te nemen. Graag informeer ik u over de behandeling van uw brief.

Is onderzoek naar uw klacht mogelijk?

Wij stellen op dit moment geen onderzoek in naar de klacht, omdat u deze klacht nog niet hebt ingediend bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wij nemen de klacht pas in behandeling als het ministerie de klacht eerst heeft behandeld. De Nationale ombudsman vindt het namelijk belangrijk dat het ministerie eerst zelf de kans krijgt om de klacht naar tevredenheid van de heer Singh op te lossen.

Wij hebben uw brief daarom doorgestuurd naar het ministerie met het verzoek de klacht te behandelen. Het ministerie is verplicht de klacht van de heer Singh binnen zes weken te behandelen. Die termijn kan met vier weken worden verlengd. In dat geval moet het ministerie u laten weten dat de behandeling van de klacht langer duurt.

……….Klacht nog niet ingediend bij het ministerie……..Je vraagt je af of die lieden uberhaupt het klachtenpakket hebben doorgenomen gedurende de ruim 6 weken tussen indiening (aangetekend) van het pak aan papieren, inclusief een uitgebreide, handgeschreven vele pagina’s tellende klacht van Singh, en dit algemene schrijven. Of de brieven die Singh’s zuster Sieta schreef en waar nimmer op werd geantwoord. Ook bij de Ombudsman ingeleverd. Ministerie van Buitenlandse Zaken lijkt me een prima reaktie om op Singh’s klacht(en) te reageren. Daar komen dezelfde nietszeggende antwoorden dadelijk weer vandaan die ze ook reeds aan leden van de tweede kamer verschaft hebben. Je krijgt geen enkel direkt antwoord op gestelde vragen. Ministerie binnen 6 weken…..bla, bla…..4 weken verlenging mogelijk, bla, bla. Tegen de tijd dat de Nationale Ombudsman een uitspraak doet (of niet) hebben we inmiddels een andere regering en zitten die ouwe makketakkers inmiddels op comfortabele posities in het bedrijfsleven. Ik vraag me af of ze sowieso bij de Nationale Ombudsman weten hoe het bij BuZa werkt. Dat je alle correspondentie dient te richten aan het consulaat waar de gedetineerde onder valt. Nou, lees nog maar eens de Luimen na die ik daar al over geschreven heb! “Waterverf” zou wijlen Wim Sonneveld als reaktie gegeven hebben. Oh ja, wanneer de reaktie van BuZa komt (stel je voor dat ze plotsklaps behulpzaam worden) dan is het exact een jaar nadat ik Jaitsen Singh voor het eerst in San Quentin bezocht heb. Astrid ging me voor, maar ik wilde pas gaan nadat ik me er meer dan redelijk van overtuigd had dat Singh onschuldig was. Geen ramptoerisme, zoals ik anderen heb zien doen. Luim 401 gaat dus uitsluitend over Singh en daarom nog maar eens zijn onderkomen in beeld, en na een briljante week in Loosdrecht ken ik het verschil als geen ander! Slaap zacht Nationale Ombudsman, Minister Koenders, voormalige CG Hugo von Meijenfeldt en al die andere lieden van BuZa die sinds Singh’s ingevangenneming hem of loze beloften hebben gedaan, danwel hem hebben laten rotten in de diverse gevangenissen die Californie rijk is. Shame on you!

Nice en Turkije laat ik maar aan Minister Koenders over, dan hoeft hij zich in ieder geval niet te bekommeren om ‘onze’ 32 jaar onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Tour de France held Tom Dumoulin heeft inmiddels zoveel lof toegezwaaid gekregen dat mijn lof mosterd na de maaltijd betekent. Over dus op het lokale, positieve, Loosdrecht nieuws. Het was een roerig weekje in Loosdrecht, niet alleen qua weer, maar ook qua gebeurtenissen. Allereerst felicitaties voor zoon Bo-Peter die zijn Master’s Degree bij de Universiteit van Leiden behaalde en dat inmiddels met Astrid viert in Marrakech, inclusief zijn 25e verjaardag (morgen).

Kaj heb ik gisteren na wat fileleed afgeleverd op Schiphol voor zijn WOW vlucht naar San Francisco via Reykjavik. Maar niet nadat wij donderdag een intensieve vader-/zoondag hadden doorgebracht. Dus, waar anders dan op het water met NAVY man Kaj!

Uiteraard, zoals het hoort op de California Dreamin’, was de trouwe sloephond Tinley ook aan boord:

En, je komt tot een goed gesprek wanneer je uren in elkaar’s gezelschap bent. Uiteraard werd de inwendige mens ook niet vergeten. Deskundig meerde Kaj bij Beach Club Loosdrecht aan alwaar wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd genoten:

Wat zullen alle moeders en grootmoeders hier blij mee zijn; alle korfjes helemaal leeg! Tevreden keerden wij huiswaarts om na een kleine filmmarathon tevreden ons mandje op te zoeken. De jongste telg is inmiddels met vriend Alex uit Californie in Montenegro beland, via Wenen, waar een driedaags muziekfestival op het menu staat:

Via gratis WhatsApp berichten blijven we op de hoogte van Ivar’s aktiviteiten, soms met foto’s, soms met ingesproken berichtjes. En ik? Ik dein als goed vader met stroom mee. Maar vanmidddag, spannend, ben ik te gast in Kampen bij de beweging ‘Kampen and beyond’. https://www.kampenandbeyond.com/nl/

Meer hierover in de volgende Luim. Tenslotte: vergeet Singh niet, wellicht voor het moment klein nieuws wegens alle schokkende gebeurtenissen in de wereld, maar diep tragisch hoe een mensenleven verknald wordt! In ieder geval komen er frisse krachten bij om hem te ondersteunen. Opgeven is geen optie! Heel fijn weekend.

Gek hoor, kom je nietsvermoedend zondagmorgen de trap opgestrompeld naar de keuken om een vers bakkie thee (hoor ik daar een liedje?) voor mevrouw Laanen te zetten, loop je tegen een horde stopborden van 70 aan! Voor welke gek is dat nu weer bestemd? Langzaam dringt het besef door dat je 70 bent geworden. Zeventig ik?! Ja jij, die altijd geroepen heeft “ik ben een jong mens in een oud lichaam; hoe ben ik daar in godesnaam in terecht gekomen?”. Een stroom lieve felicitaties en herinneringen vormden balsem voor de ziel. Uit Portugal sturen Marja en Jan Abbing het volgende:

Het juiste gezicht bij het juiste plaatje! Vanuit Oakland, Californie, is ons favoriete honkbalteam de Oakland A’s z’n trouwe fan ook niet vergeten:

Happy Birthday from the A’s!

Goede marketing; da’s zeker! ‘s Middags duiken zonen, kleinzonen en aanhang met de zuipschuit vanuit de Loosdrechtse plassen op om me al toezingend aan te meren. De buren weten nu op zeker dat we niet dat rustige op jaren (sorry Astrid) zijnde paar zijn dat de derde week van mei EG13 betrok.

We hebben 24 juli een burenbijeenkomst belegd om een en ander onder het genot van een hapje en een snapje bij te praten. Komt goed! Met 70 gecloonde desserthoofdjes van de bejaarde werd de middag verder opgeleukt. Ik moet zeggen dat ik goed smaakte!

‘s Avonds om 21.00 mocht ik voor het slapen gaan mijn favoriete slaapmiddel innemen; EK’16. Dit keer stond Frankrijk-IJsland op het menu, dus eigenlijk wel leuk. De stoere IJslanders werden dit keer helaas vakkundig gefileerd door de soepel combinerende Fransen: 5-2. Weer helemaal wakker geworden nog een whiskietje ingenomen en dik tevreden m’n mandje ingedoken. Tot m’n stomme verbazing merkte ik maandagmorgen dat er niets veranderd was, alles ging gewoon door! Alle zonen passeerden op verschillende momenten de revue en de sloep, waarbij de koelkast zichtbaar in volume afnam, het EK gaat gewoon z’n gangetje, er kwamen nog wat felicitaties binnen, sommige letterlijk (toch, Freek?!) en zeer verheugend was de boodschap dat we gisteren onze ‘Amerikaanse’ auto in Schiedam op konden halen. Singh: enorm verheugend dat er weer een medestander bijgekomen is die me tijdens de lunch vrijdag in het Drechthuis toezegde campagne te willen gaan vieren. En deze man is daar een kei in. Meer details volgen de komende weken. Wel is zeker dat we ons gaan concentreren op fondsvorming om de heropening van de zaak Singh te financieren. En wie weet schudden we die kanjers van BuZa ook nog een keer wakker. Hoop doet leven!

Voor wie de wedstrijd gisteren gezien heeft moet het Belgisch verval na een flitsende opening toch overgekomen zijn als een donderslag bij heldere hemel. Of kregen zij het loon van de angst gepresenteerd omdat ze probeerden een vroege 1-0 voorsprong te verdedigen? Het grappige is dat het bij BuZa (Ministerie van Butenlandse Zaken) precies andersom gaat; er worden kamervragen gesteld (Minister Koenders geeft nietszeggende antwoorden), de pers zit er bovenop (Minister Koenders steunt het gratieverzoek), en plotseling neemt het bezoek in de gevangenis bij Singh opvallend toe. De aandacht slibt weg en vervolgens wordt er niets meer gedaan. Dinsdag 21 juni plaatste ik de smeekbrief van Singh’s zoon Surender die 31 januari van dit jaar door MP Mark Rutte overhandigd zou worden aan Governor Brown; geen reaktie.

Zoon Surender en de 71 jarige Jaitsen Singh hier gefotografeerd in de gevangenis te Vacaville. Je ziet dat 32 jaar onschuldig in het gevang zitten z’n sporen diep achterlaat. Afgelopen woensdag plaatste ik de klachtenbrief van Singh’s zus Sieta (zie foto onder) naar aanleiding van antwoorden van Minister Koenders op eerder door haar gestelde vragen.

Voor de zekerheid stuur ik een en ander naar alle verantwoordelijke figuren bij BuZa en een tweetal kamerleden. Voor alle duidelijkheid geef ik ook hen de volgende introductie mee: Mijn frustraties v.w.b. de Nederlandse overheid ten aanzien van de zaak Singh stellen niets voor in vergelijk met datgeen wat zijn zus Sieta Jainandunsing beschrijft in haar reaktie op de antwoorden die Minister Koenders haar verschaft. Lees en huiver wanneer je haar brief leest op deze midweekse Luim. Momenteel lees ik "FIFA MAFFIA" van Thomas Kistner en het doet me sterk denken aan de manier waarop Sepp Blatter kritische vragen pareerde!

Het blijft doodstil. Ze hopen dat het uiteindelijk wel zal verdwijnen. Surprise!!! Het verdwijnt niet; ook niet wanneer Jaitsen Singh onverhoopt in de gevangenis komt te overlijden. Overigens wil die Wilmots, net als Blatter indertijd, gewoon aanblijven. Ongelofelijk. Met al dat talent ziet hij geen kans om van Wales te winnen, en dat noemen ze dus de arrogantie van de incompetente leider. Wie de schoen past trekke hem gerust aan! Laatste nieuws over onze heerlijke watervilla (letterlijk met al die regen); het voelde pas als af toen ons San Francisco Heineken neon pronkstuk weer in ere hersteld was. Tot onze schrik bleken twee pootjes gebroken te zijn na het uitpakken. Deze prachtige gift van grote vriend Fred van Buiten werd zeer vakkundig hersteld door een neon expert die Astrid weer ergens opgeduikeld had. Zij mocht dan ook de plechtige heropening verrichten:

Zo zie je maar mensen dat er altijd licht is, zolang je maar blijft geloven.

Hoop doet leven!

Commissie Buitenlandse Zaken

Tweede Kamer der Staten-Generaal

Postbus 20018

2500 EA Den Haag

Ruurlo, 27 juni 2016

Betreft: uw brief van 21 juni 2016

uw kenmerk 2016Z11819/2016D25743

Geachte heer van Toor,

Uw brief van 21 juni jl. met de reactie van de minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, heb ik ter kennisname genomen.

Inhoudelijk betreft deze brief algemene informatie over gedetineerdenbegeleiding in het buitenland en wordt er niet serieus ingegaan op mijn individuele vragen, gesteld in mijn brief van 19 april 2016.

Graag wil ik opmerken dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken twee keer contact met mij heeft opgenomen omdat ik hier zelf om heb verzocht en niet omdat men zo betrokken is bij de persoon Jaitsen Singh.

Minister Koenders is van mening dat aan mijn broer sinds de aanvang van zijn detentie reguliere bijstand is verleend. Ik heb hier zo mijn bedenkingen bij waaruit deze bijstand dan uit heeft bestaan.

De consulaire bijstand is sinds de detentie van mijn broer Jaitsen Singh tot op heden niet optimaal geweest. In 31 jaar tijd is hij 39 keer bezocht, waarvan 5 keer in 2015 vanwege de druk in de media.

Vanaf zijn detentie tot op heden is hij een 12-tal jaren helemaal niet bezocht. In het jaar 2011 is hij geen enkele keer bezocht door een consulair medewerker. Waarom niet? Waarom het ene jaar wel meer bezoek en het andere jaar niet? Het komt hierop neer dat hij met regelmaat niet is bezocht. Tot op heden heeft mijn broer dit jaar( 2016) geen enkel consulair bezoek ontvangen. Wanneer wordt iemand bezocht in detentie en wat is het standpunt voor het bezoeken van mijn broer die inmiddels 32 jaar vastzit, kampt met een slechte gezondheid en 71 jaar oud is? Is er sprake van willekeur in het bezoeken van mijn broer?

Verder is het mij niet duidelijk op welke manier Nederlandse steun voor het gratieverzoek van mijn broer richting de Californische autoriteiten actief is overgebracht. Zijn huidige contactpersoon Peter Laanen en mijn broer zijn hierover nimmer geïnformeerd. Hoe en wanneer is dit gratieverzoek overgebracht? Is er iemand bij de gouverneur in persoon op bezoek geweest? Welke concrete activiteiten en handelingen zijn hiertoe ondernomen vanuit minister Koenders?

Tijdens het bezoek van minister-president Rutte aan gouverneur Brown op 31 januari 2016 was het gratieverzoek van 23 december 2015 nog niet voorgelegd aan de gouverneur.

Wat mij zeer bevreemd is dat mijn broer via de consulair medewerker Marco van Vemden een brief ontving, gedateerd 10 december 2015, waarin vermeld stond dat de ondersteunende (gratie) brief van het Ministerie van Buitenlandse Zaken op 08 december was overhandigd aan gouverneur Brown.

Heeft gouverneur Brown het gratieverzoek wel/niet ontvangen en wat is de stand van zaken?

Op welke wijze heeft Marco van Vemden deze informatie ontvangen? Is mijn broer verkeerd geïnformeerd of wordt hij zoals gebruikelijk 32 jaar lang aan het lijntje gehouden?

Keer op keer krijgt mijn broer Jaitsen Singh grote teleurstellingen te verwerken omdat hem loze beloftes worden gedaan. Pijnlijk te constateren dat hier voorbij wordt gegaan aan zijn hoge leeftijd en slechte gezondheid.

Er is niet ingegaan op mijn gestelde vragen. Er wordt alleen gesteld dat alles wat mijn broer en ikmelden per definitie onjuist is door Buitenlandse Zaken zonder dat er zelf kritisch wordt gekeken naar de eigen houding. Ik krijg geen antwoord op mijn brief met vragen, maar slechts verwijzingen naar Kamervragen. Dit is bedoeld opdat de minister zichzelf kan profileren in de politiek, maar het heeft niets te doen met de inhoud van de zaak.

Het is ook vreemd dat er wordt gemeld dat mijn broer zelf moet voorzien in zijn verdediging, terwijl er allerlei loze beloften wederom zijn gedaan door de heer van Vemden in zijn brief van 12 november 2015 aan de contactpersoon van mijn broer, de heer Peter Laanen. Hij zou ondersteund worden met het vinden en zoeken van een pro deo advocaat tijdens de strafzaak. Deze hulp wordt ons nu pas na 32 jaar aangeboden en gemeld nadat de strafzaak ten einde is. Wanneer denkt de heer van Vemden dan dat er een strafzaak aanhangig wordt of is? Beschikt hij over informatie die mijn broer, de contactpersoon en ik missen over zijnstrafzaak? Waarom wordt er aan de contactpersoon aangeboden wat Buitenlandse Zaken kan doen in de strafzaak, terwijl de inhoud van de brief 32 jaar te laat komt?

Er is dan ook niets gedaan tijdens de strafzaak met alles wat gemeld wordt in de brief van 12 november 2015 door Buitenlandse Zaken. Mijn broer en zijn destijds minderjarige zoon Surender zijn in de steek gelaten en moesten zelf een advocaat regelen. Dus de brief van 12 november 2015 is totaal bij ons als familie en bij mijn broer in het verkeerde keelgat geschoten. Het is mosterd na de maaltijd.

Voorts wordt er in dezelfde brief informatie verstrekt over de WOTS die nota bene net in dezelfde periode is afgewezen. Niemand dan ook niemand van de ambtenaren van Buitenlandse Zaken heeft bij Justitie gelobbyd voor de WOTS. Bovendien het is een zeer misplaatste brief, zeker nadat zijn WOTS zaak zeer uitgebreid in de pers is verschenen en is afgewezen. Dit geeft ook al aan dat het consulaat en de consulair medewerker die belast is met het welzijn van de gedetineerden waaronder mijn broer, totaal niet beseft wat er speelt en omgaat bij mijn broer en welke procedures er wel of niet lopen. Je gaat niet een brief sturen over de WOTS procedure die net is afgewezen. Het hele menselijke aspect ontgaat bij Buitenlandse Zaken in deze zaak.

Het feit dat ik slechts maar een korte periode contactpersoon ben geweest doet niets af aan het feit mij te negeren en dan maar de weg te vrijwaren om mijn vragen niet te beantwoorden of dit als verwijt tegen mij te gebruiken.

Als familielid eis ik met fatsoen behandeld te worden. Niemand dan ook echt niemand heeft mijn broer geïnformeerd over de gratie. Er zijn alleen talloze beloftes gedaan door het consulaat. Het enige waar minister Koenders en zijn ambtenaren in geïnteresseerd zijn is een goede sier in de pers over de rug van mijn broer die al 32 jaar ten onrechte vastzit.

Als zus van Jaitsen Singh moet ik wederom constateren dat ik niet serieus genomen word. Ik zal blijven vechten voor de vrijheid van mijn broer totdat het recht zegeviert.

Uw reactie zie ik met belangstelling tegemoet.

Met vriendelijke groet,

Sieta Jainandunsing

De 300+ dozen wegwerken en omzetten in een huiselijk comfortabele leefomgeving is ons (nou ja, Astrid) wel toevertrouwd, maar de bureaucratie deed mezelf af en toe stampvoetend van nijd aan Ronaldo denken, ondanks dat ik geen penalty gemist had!

Een Ronaldootje dus. Let op, dat wordt volgend jaar in de Dikke van Dale opgenomen! Een paar voorbeelden. Telefoons omzetten bij KPN, hetgeen uren duurt overigens. Graag mijn telefoon op mijn B.V. zetten; Laanen Solo B.V. dus, in zaken sinds 1987. Jongedame, net van school: “Mag ik uw Kamer van Koophandel inschrijving?”. “Natuurlijk”. Dat wordt driftig ingetikt. “Dat gaat niet lukken meneer, uw bezoekadres wordt aangegeven als zijnde Amerika, dus kunnen wij u niet zakelijk inschrijven”. “Wat?”. “Okay, laat maar, dat regel ik later wel”. De hele procedure om in mijn Amerikaanse iPhone een SIM te zetten is bijna klaar en dan……. “Gaat niet lukken meneer, uw iPhone is locked”. Afgezekerd dus. Jeugdige mannelijke expert er bij. “Dat gaat ons niet lukken, daarvoor moet u bij Apple zijn”. “Eh…..”. “Misschien dat u beter een nieuwe iPhone kunt kopen”. Het wordt me nu echt te veel; “annuleer maar, ik vind wel iemand die hier wel mee overweg kan”. Ik slinger dit bij zoon Bo-Peter aan die me monter meldt dat de Amerikaanse telefoonmaatschappij AT&T wettelijk verplicht is dit te doen en binnen twee dagen is dat dan ook geregeld. Weer terug naar de KPN winkel want dit kan niet on-line geregeld worden:

En daar heeft een wat rijpere KPN meneer ons voortreffelijk geholpen; die wist van wanten. De jeugd heeft weliswaar de toekomst, maar moet soms nog heel wat leren! Vervolgens Kamer van Koophandel e-mail gestuurd waarom mijn adres nog niet gewijzigd was. Antwoord: “wij krijgen dit van de gemeente door en voor die tijd kunnen wij niets”. Is uiteindelijk allemaal in orde gekomen, maar vraag niet hoe. Ik bespaar jullie maar mijn worsteling met de ziektekostenverzekeringsmaatschappij (puntenrijk scrabble woord) die in een voorlopig eerste weigering stelde dat mijn sociale leven in Amerika was…… Halloooooo…..ik woonde daar, effe wakker worden! Maar goed, ik geloof, hoop en bid dat alles nu goed is en dat ook Laanen Solo nu echt aan het werk kan. En dat had men vorige week in Amsterdam reeds door:

Zonder bureaucratie en tevens onder mijn Amerikaanse naam: The Brand.

Eveneens keurig aangegeven bij de Kamer van Koophandel en geregistreerd. Genoeg gejeremieerd! Het doet me deugd om te vermelden dat onze watervilla zich kranig gehouden heeft tijdens de storm van afgelopen week. We kregen toch een pak hagel op onze donder, daar lusten de honden geen brood van! Ivar, die dit in Californie nog niet had meegemaakt, vond het geweldig, sprong z’n bed uit, en maakt wat opnamen. Kijk en huiver:

Wat ik nog even kwijt wilde was het menu van het vaderdagdiner dat zonen Bo-Peter, Ivar en Eric, gesecondeerd door Amerikaans maatje Drew, voor mij in Den Haag geprepareerd hadden: nieuwe haring vooraf, gevolgd door HEMA worst, met Kip Satesaus als hoofdgerecht, aangevuld met wat liflafjes. Of ze hun vader kennen! En omdat ze het zelf ook allemaal lekker vinden, moest ik er als de kippen bij zijn om mijn vaderdeel op te eisen. Geweldig! SINGH Na de smeekbede van zoon Surender aan Governor Brown van Californie om zijn vader vrij te laten, die ik afgelopen week plaatste in mijn Luim, en nimmer door MP Mark Rutte overhandigd is, volgende week de brief die zijn zus Sieta gestuurd heeft. Uiteraard kreeg ze net als ik onduidelijke verwijzingen naar antwoorden op vragen van kamerleden, maar nimmer een antwoord op de gestelde vragen. Daar ga ik verandering in aanbrengen, deze muis krijgt nog een geweldige staart. Om maar weer eens op z’n Amerikaans af te sluiten; Stay Tuned!