Laanen's Luim

Zo kon het gebeuren dat ruim drie weken geleden een makelaar uit de lucht kwam vallen die kopers voor ons huis had. “Niet te koop”, was mijn korte reaktie. Maar dit was een volhoudend tiep. Klaarblijkelijk hadden ze via Google Earth onze ligging bekeken, en waren bereid daarvoor een premie over de marktprijs te betalen. Het woord “premie” heeft bij mij een magische klank, vooral als het een vette premie is. Opgewonden denderde ik de trap af om Astrid het heugelijke nieuws te melden, hetgeen een enigszins teleurstellende reaktie teweeg bracht. Ze somde alle plaatsen op waar wij onze 27+ huwelijksjaren hadden doorgebracht: Wilnis, Loosdrecht, Vinkeveen, Hilversum, Dusseldorf, Lommel, Emeryville (kort), Walnut Creek, Concord (2 maal), en nu….. Hier hebben wij bijna 11 jaar gewoond, helemaal happy, maar als mid 2016 alle boys het huis hebben verlaten, dan kunnen we weliswaar allebei onze eigen etage hebben, maar of dat nou gezellig is?

Daar waren we het helemaal over eens. Gelukkig krijgt Maplegate hele fijne nieuwe eigenaren en hun kinderen waren helemaal ontzet dat ze niet mochten blijven, nadat we thuis kennis hadden gemaakt. Maar het is inderdaad om melancholiek van te worden wanneer je vanuit kantoor een truck met aanhanger ziet met daarop alle snuisterijen en planten die Astrid de afgelopen jaren bijeen gegaard heeft.

Maar, waar gaat die truck heen? Uitstekende vraag! Aangezien we willen huren tot we daadwerkelijk een besluit hebben genomen waar ons ‘definitief’ te vestigen, gingen wij dapper op pad. Nou, dat viel niet mee, we hebben me daar toch krotten gezien voor $4.000+ per maand. Jemig, je kreeg soms uitslag van sommige woningen door alleen maar de trapleuning aan te raken. And then there was Alamo! Daar hadden we weer eens zo’n “ja, dat is ‘m moment”.

Liefelijk gelegen in ‘upscale’ Alamo, zo’n opritje waar je mee rond kan rijden, mooie voor- en achtertuin en alles gelijkvloers (juichten mijn knieen). “Doet u maar”, zeiden we in koor. Maar zo makkelijk gaat dat niet! Graag het volgende aanleveren: kredietrapport (om te kijken of je altijd alles netjes betaald hebt), bron van inkomsten, wat heb je op je bankrekening, goede referenties, etc. En, als klap op de vuurpijl; de eigenaren willen met jullie en de hond kennis maken. Nou, beste mensen, Tinley is ons geheime wapen:

Ze vormt zelfs het meest grimmige mens om tot een mompelende “wat een schatje” fan. In de tas dus, zelfs de sleutels zijn al in ons bezit, ondanks dat we per 1 december huren. Of we een goed indruk maken! Moet alleen nog melden dat ik wederom er niet ben op het moment supreme, omdat ik morgen naar de Lage Landen vertrek voor ‘optredens’ in Assen en Heerenveen. Daarom een muziekje voor de vrouw die het nieuwe huis wederom zal omtoveren tot ‘OUR HOUSE’

Our House is a Very Very Very Fine House

 

Nu de Republikeinen beide kamers van het congres beheersen, lijkt het mij beter om even wat familie nieuws te melden. Hoewel, het moet me van het hart dat ondanks dat de kleine man/vrouw nou niet bepaald fiscaal vriendelijk behandeld gaat worden, waardoor het beter zou zijn om democratisch te stemmen, ‘The American Dream’ hem/haar naar de GOP stuurt. Overigens staat GOP voor Grand Old Party, die andere benaming voor de Republikeinen. Mascotte: de olifant, zie linksboven op onderstaand feestplaatje.

‘The American Dream’ zit diepgeworteld in de Amerikanen; iedereen kan het maken, iedereen kan president worden, of biljonair (miljonair is tegenwoordig wat gewoontjes). En als je dat bereikt hebt, dan heb je natuurlijk geen trek om al die progressieve belastingen te betalen als voorgesteld door de Democraten. Dat de kans dat je het als zodanig maakt kleiner is dan door de bliksem te worden getroffen doet er niet toe! In eigen kring heeft Kaj op 22 jarige leeftijd zijn volgende mijlpaal bereikt; hij is nu officieel Paramedic:

Wanneer hij nu nog ergens in het midwesten (uitgestrekte vlaktes) daar middels zijn vlieglicentie ook nog een ‘flying’ job van weet te maken, dan is zijn kostje gekocht. The Flying Healing Dutchman! Bekt toch lekker?! De laatste kleine drie weken zijn omgevlogen voor zoon Eric en levensgezelling Mody, die ons met hun komst verblijd hebben. Onder prachtige weersomstandigheden hebben zij genoten van de wijnvallei (Napa en Sonoma) tot Las Vegas en alles er tussenin. Vandaag weer terug dus, maar zo te zien landen ze morgen met een redelijk temperatuurtje op Schiphol. In ieder geval was het hartverwarmend om hen voor een wat langere periode in ons midden te hebben en hebben Kaj en Bo-Peter menig drankje met hen gedeeld. Inmiddels is Ivar naar een bevriende medestudent (studiebeurs honkbal) in Salt Lake City gevlogen, waar hij ongevraagd het footballstadion betrad om een touch down te scoren. Ivar meldde me monter dat er geen bord stond dat het niet mocht! De komende week rollen de nodige delegaties San Francisco binnen en daar zal ik me bij tijd en wijle gaarne bij aansluiten. Cruciaal is het kiezen van de juiste tijden (lunchtijd, borreltijd, etc.). Het weekend wordt wat langer dan normaal omdat Astrid, “Het gezicht van AMR”, weekenddienst heeft en ik dus ‘s avonds vol ongeduld op haar wacht in de hoop dat ze ongeschonden thuiskomt. Met een gekoelde fles wijn, dat wel. Het ‘Honey-Do’ briefje beneden had al een opdracht; “zwembad schoonvegen”. Aan de bak dus! Afsluitend met een archieffoto van een van haar meer spectaculaire reddingen!

Stoer toch?!

Tja, het lijkt nu wel of Heerenveen voor mij het centrum van het universum is! Kwam ik tot heden in mijn bereisde leven slechts een maal in Hearrenfean (op z’n West Fries), nu zal ik er binnen een maand twee maal acte de presence geven. Het bruist in Heerenveen (zo’n 49.000 inwoners met omliggende deelgemeentes) en mensen die me aanspreken op het feit dat ik er weer heen ga, vragen me of ik mijn terugkeer naar Nederland voorbereid in de provincie! Laat ik dit stellen, voordat ik met TRES kennis maakte, had ik geen idee wat zich daar, behalve de plaatselijke voetbalclub, afspeelde. Wat TRES doet? Online oplossingen ontwikkelen. Dat klinkt misschien vaag maar het klopt als een bus. Online omdat we daar heilig in geloven. Oplossingen omdat we vinden dat techniek altijd iets zou moeten oplossen of verbeteren. En ontwikkelen omdat we alles zelf doen. Van het bedenken tot het bouwen en beter maken. Kijk maar eens op www.tres.nl wat voor ongelofelijke klanten die club heeft. Enfin, zij organiseren jaarlijks een schitterend evenement dat Trendship www.trendship.nl heet en hadden mij als eerst optredende van de drie sprekers vastgelegd. Professioneel werd alles tot op het bot voorbereid, hetgeen reeds bleek bij mijn aankomst bij de plek waar het evenement werd gehouden; Sportstad, een prachtig sport- en evenementen complex naast het knusse Abe Lenstra Stadion.

Het doet je als presentator goed wanneer zoveel badges ongeduldig op de rechtmatige eigenaars liggen te wachten. En ook qua kleedkamer was gerekend op de internationale spreker uit Californie:

Dat is weer eens wat anders dan een slordig afgescheurd kartonnetje met ‘Heer Laanen’ er op gekrabbeld.Nogmaals, kijk voor m’n zeer goede collega sprekers op www.trendship.nl om een indruk te krijgen van dit zeer professioneel opgezette evenement. Onderstaande foto is een fragment waarbij ik vertelde hoe mijn baby, Multi Function Computers, in het eerste jaar van haar bestaan tegen drie mega tegenvallers aanliep, en toch niet failliet ging. Twee heb ik vermeld, waaronder het kraken van het DEC operating systeem om onze software op te draaien. Oh, oh, wat waren wij onze tijd voor!

Immers, hier boven vertel ik over de kopieer praktijken van de nog zeer jeugdige heren Jobs en Gates, Palo Alto Research Center (PARC) was hun jachtterrein, en eigenaar Xerox keek er naar en bleef op z’n handen zitten! Goede boel! En wat heerenveen aangaat, Peter van Straaten beeldde me van de week kunstig uit met de volgende tekst; “Heerenveen, het laat je niet los, he?!”

Oh ja, eind deze maand dus voor een mooi pitch/investeerders evenement bij de Rabobank in……Heerenveen! Zoveel te melden….. Gisteren Halloween, en ik vroeg me oprecht af waarom de kinderen gillend wegliepen wanneer ik ze een tractatie aanbood.

Voor die tijd kwam mijn 911 vrouw Astrid binnen met de mededeling dat in het o zo keurige Walnut Creek een Meth Lab ontploft was, of zoals zij het uitdrukte ‘Breaking Bad’ in Walnut Creek:

En echt, dit keer had ik er niets mee van doen!

Afsluitend; vandaag is het de verjaardag van onze jongste spruit, Ivar is 18 geworden. Wow, you go tough guy!

Bijna vergeten, maar het is ook Tinley’s verjaardag, onze allerjongste spruit is twee geworden. Party!

Laat ik allereerst hen die mij er van beticht hebben een soort van Hekking te zijn (Van Kooten en De Bie-Juinen), even laten weten dat ik op deze, en andere foto’s, naast Minister Ploumen neergezet ben. Met als gedachte daar achter, denk ik zelf, als een soort oudere staatsman!

Meer informatie hier over op de website van de ambassade onder de kop:

Top Dutch, US Officials Help Launch Business Council to Strengthen Ties

http://dc.the-netherlands.org/news/2014/10/nabc-launch-recap.html

Waar veel werk aan zit, maar zeer tevreden stellend als het goed uitpakt, is het koppelen van startups aan door de wol geverfde zakenmensen of specialisten op hun vakgebied. Uiteindelijk kwamen er 43 afspraken tot stand (eigenlijk meer als je de borrel meeneemt), hetgeen een gezoem aan aktiviteiten op het consulaat met zich meebracht.

Alles bijeen moet het een geweldige week voor de startups geweest zijn, waar ze een hoop geleerd hebben over zichzelf, de ‘way of the valley’ en hun kansen als zodanig. May the force be with them! De World Series honkbal zijn inmiddels begonnen en de San Francisco Giants staan tot hun afschuw plotsklaps 2-1 achter, terwijl ze de serie in Kansas City met een daverende 7-1 overwinning begonnen. Ook hier is de bal rond, uiteindelijk moet je er vier winnen, maar in huize Laanen ligt de sympathie bij de Kansas City Royals, de underdog, en de ploeg die ‘onze’ A’s in overtime in de wild card verslagen hebben. En, die dit voor het eerst sinds 1985 mee mogen maken.

De wedstrijd, die in San Francisco gespeeld werd, bracht groot enthousiasme in Kansas City teweeg waar men en masse het spektakel in een evenementenhal bekeek. Wie er ook moge winnen, het is een groot genoegen om honkbal op dit niveau mee te maken. Nu nog even een familieplaatje met de trotse mama, haar NAVY kind Kaj en belle Michele,uitgedost voor het NAVY bal.

Dat brengt me op de aankomst van zoon Eric die gezellig met vriendin Mody ruim twee weken bij ons bivakkeert, foto’s volgende week, en het gegeven dat alle Laanen boys een goede smaak hebben qua vrouwelijk schoon. Hoewel Bo-Peter en Ivar het even voor gezien houden, en zich weer op hun studie gegooid hebben, weet je nooit hoe lang deze soberheid aanhoudt! Et moi? Volop voorbereid om volgende week een spetterende presentatie te geven bij Trendship in Heerenveen, waar men zo’n 1.400 aanwezigen verwacht. Zie www.trendship.nl Vanwege tijdgebrek voor mij een vluggertje, maandag aankomst en een paar afspraken op Schiphol, dinsdag het Trendship evenement en overnachting in Heerenveen, woensdagnacht logies en ontbijt bij zoon Rick en schoondochter Liesbeth (waar ik ook maandagnacht verblijf: HEMA worst?), en donderdag weer met de KL605 naar San Francisco. Kortom; het leven zoals een pensionado zich altijd voorgesteld heeft!

Tjonge jonge zeg wat een heisa na het debacle tegen IJsland. En wat een hetze plotseling tegen Hiddink. Zouden die dik verdienende miljonairs niet eens de hand in eigen boezem kunnen steken? Zullen we even een paar Luimpjes terug gaan?

Een beetje minder Oranje Halleluja mag best!

Saturday, July 12th, 2014

Tijdens Nederland – Argentinie was het enigszins pijnlijk om aan mijn Amerikaanse vrienden uit te leggen waarom ‘soccer’ zo’n opwindende sport is. Aan buurman Wally Gibson’s enthousiasme voor Oranje lag het in ieder geval niet:

Als Oranje niet op het veld had gestaan had ik waarschijnlijk al lang de sofa verlaten om een potje echte schaak te spelen. In ieder geval zal wederom aan ons penalty syndroom gewerkt moeten worden. Nu al zie ik voor me hoe binnenkort bondscoach Guus Hiddink de eerste training begint:

“Gevochten als leeuwen”, kopte de Telegraaf. Ja, Vlaar en nog een paar anderen, maar Van Persie was, buiten de wedstrijd tegen Spanje, als gebruikelijk weer onzichtbaar. Onmiddellijk na de wedstrijd tekende ik aan dat als je speelt om niet te verliezen, het kwartje inderdaad alle kanten op kan rollen! En nog even over Sneijder? Waar gingen die passes dan heen? Wederom trok de volgende scene aan mijn geestesoog voorbij toen ik aan onze be-inkte middenvelder dacht:

En of Duitsland het zo goed doet?! Op het veld staat gewoon een zooitje ongeregeld zonder een echte leider. Daar zou de wakkerste krant van Nederland eens over moeten schrijven in plaats van voorop te lopen bij die hetze tegen Hiddink. En dan die De Boer, wat een matennaaier zeg! Wil zeker bondscoach worden. Was zelf ook zo’n geweldige benutter van penalties! Zo, nu weer terug naar ons reguliere programma. Zoals ik vorige week reeds meldde was de geboorte van de Netherlands American Business Council (NABC) een groot succes en onderstaand plaatje geeft dat goed weer.

Ook nog even een stukje video over het organiseren van de NABC leden van het eerste uur voor de groepsfoto met Minister Ploumen.

https://v.cdn.vine.co/r/videos/ECCECB19891132126490998312960_2a60d55f6a4.5.1.1648929069549269468.mp4?versionId=gJ6Kx9BUvZYZ4Ke3iL02gVdS.dg9QvLx

De afgelopen week stond in het kader van de voorbereiding voor het matchmaking evenement van start-ups op het consulaat (22 oktober), en mijn lezing bij Trendship in Heerenveen, 28 oktober. www.trendship.nl Drukke tijden voor een non pensionado! Even nog een foto van die heerlijke trip naar Angel Island waar ik de zussen vastlegde met de Golden Gate Bridge als prachtige achtergrond. En, let op mijn jack dat Tante Wilma zorgvuldig beet houdt; een Ex’pression College memory:

Maar, ter afsluiting van een geweldige drie weken met Astrid’s moeder en Tante Wilma, nog een tweetal schoonheden van ‘ons’ Californie aangedaan, Napa en Sonoma. Allereerst naar Beringer getogen waar ik de zussen betrapte bij de fontein van de jeugd:

En laat ik nu pas merken dat Astrid, ondanks mijn uitdrukkelijke verbod daartoe, in de rechterbovenhoek druk aan het SMS’en was. Foei! Vervolgens lunch in het pittoreske Yountville, denk Chandon, waar mij verzocht werd geen plaatjes te schieten. Wel mocht ik de overheerlijke mosterd vastleggen die aangeschaft diende te worden. Tot haar schrik kende Astrid dit merk nog niet.

Het kan zijn dat die koeler een fles chardonnay bevat! Tja, en als je dan toch op pad bent, dan mag Domaine Carneros niet vergeten worden! Een prachtig nagebouwd kasteeltje van de 17e eeuw. Nee, nee, de dames zijn aanzienlijk jonger!

En die Rose Brut Taittinger mocht er ook zijn! Onze nuchtere Astrid bracht ons weer veilig thuis, waarna we voor de zekerheid nog maar een glaasje Beringer chardonnay nuttigden. Drukke week voor de boeg, ik hou jullie op de hoogte en mochten er problemen zijn; ik sta klaar. Bel toll free 1-800-Peter-Help.

Groter verschil kan er niet zijn; van de majesteuze piek van El Capitan naar de politieke hustle & bustle van de hoofdstad van de Verenigde Staten. Het mooie is dat je Bo-Peter, Kaj en Ivar op dezelfde wijze kan vastleggen als de eerste keer; zo’n 12 jaar geleden.

Plukkend en plagend met elkaar, maar op een echt broederlijke wijze! Me voelend als een paparazzi, legde ik ook Astrid en Tante Wilma vast die tussen alle zuivere lucht toch even een saffie moesten doen:

Uiteraard kon Bo-Peter zijn Eagle Scout achtergrond niet verloochenen en klom tot grote afschuw van Astrid tot dicht bij een eh……..griezelijk diepe afgrond.

Kaj en Ivar gedroegen zich een stuk beter bij de doorgang van de machtige Sequoia boom die de California Tunnel Tree genoemd wordt:

En uiteraard moest ik de groep uit een netelige positie bevrijden toen ze verdwaald in het grote bos elkaar vertwijfeld aankeken:

Want als je net ik de Fabelltjeskrant hebt gelezen dan heb je van dikke Sequoias niets te vrezen! Op de terugweg deden wij nog even Copperopolis aan. Inderdaad, genoemd naar de koper die daar ooit gewonnen werd. Maar temidden van eindeloos niets werd ons oog plotsklaps getroffen door een stadskern die er bij lag alsof het er gisteren neergekwakt was.

Prachtig stadhuis, winkeltjes die oogden of ze niets te doen hadden, dan wel naar huurders op zoek waren, en een koffieshop die ongelofelijk sterke koffie brouwde:

Er moet iemand met een ongekende visie zijn die dit voor elkaar gebokst heeft. Hopelijk treffen we daar over een aantal jaren niet een spookstad aan. Donderdag voor een ‘kwikkie’ naar Washington voor de lancering van de Netherlands American Business Council (NABC), een V.S. overkoepelend orgaan, gecreeerd om het Nederlandse zakenleven naast Consulaten, Ambassade en NAF, nog beter te kunnen ondersteunen.

Honderden genodigden van zowel het zakenleven als het politieke geweld waren uitgenodigd om via een prachtig beeldenspel te mogen genieten van wat Nederland te bieden heeft:

Voor mij tevens het feest der herkenning met oude bekenden als oud staatssecretaris Frank Heemskerk voor wiens grote delegatie ik in 2007 een matchmaking programma heb samengesteld, nu op hoog niveau bezig voor de Wereldbank in Washington. Vrienden en kennissen van de ambassade, maar het werkelijke hoogtepunt was het klopje op mijn schouder dat ik kreeg van Chris Buijink, nu Voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken, maar voorheen Secretaris Generaal van EZ, “ergens” mijn oude baas dus. En…..mede levensgenieter! Een selfie was onontkoombaar!

Rest mij nog te vertellen dat Minister Ploumen een goede speech hield met een duidelijke boodschap (Jones Act, kijk maar na wat dat is), iets te direkt volgens een aantal te Amerikaanse toehoorders, maar in duidelijk Engels en daar kunnen sommige bewindvoerders nog een puntje aan zuigen! Zo, dat lijkt mij nou eens een mooi slot op deze prachtige Californische morgen.

Dat is weer eens wat anders dan flierefluiten in Los Cabos. De vlucht van Aeromexico bracht me maandag binnen vier uur vanaf San Francisco naar een regenachtig Mexico City. Wat een verademing, na maanden van droogte, maar verwacht had ik het niet. Plv. Ambassadeur Jaap Veerman, een oude bekende van Los Angeles en San Francisco, stond me al op te wachten en voordat ik het in de gaten had waren we per taxi, voor zo’n 16 Euri, bij zijn dienstwoning aangekomen. Gade Petra verzorgde een bakkie leut en na een paar uur waren we weer helemaal bijgepraat. Het volgepakte programma voor de week bracht ons eerst naar een ongelofelijk up-to-date en creatieve onderneming, Popcorn Brain geheten. Geleid door een Nederlander van Chileense afkomst, opgegroeid in Alkmaar en afgestudeerd van de HKU, de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Getrouwd met een bekende actrice uit Costa Rica met een Mexicaanse vader die professor is. Vandaar!

SEE RANK

Francis Brunette

Actress | Producer

---

View Resume | Official Photos »

Francis Brunette Pastor Núñez was born on September 18, 1982, in San José, Costa Rica. Her mother is a Costa Rican Office Manager and her father is a Mexican English Professor. She is the eldest of three sisters, Kristal and Celeste. Even though she was born in San José, she was raised in Heredia, a small nearby city in the Central Valley of Costa …See full bio »

Maar haar rol als producer bij Popcorn Brain legt de firma geen windeieren, en goed gebekt, mag wel geconstateerd worden. Kortom, ongelofelijk succesvol en meer hierover in mijn zakelijke column die ik a.s. maandag in het Engels plaats bij Laanen-theBrand, waar ik uit zal leggen hoe Nederlandse bedrijven in de game- en visual sector hier hun voordeel mee kunnen doen. ‘s Middags bij de ambassade de plannen en visie voor 2015 doorgenomen met een team van gemotiveerde medewerkers. Vervolgens geprobeerd in de gestadig neervallende regen een taxi te bemachtigen, hetgeen uiteindelijk lukte, zij het dat deze met elastiekjes nog net aan elkaar hing. Het verkeer, eh….ja…..na een uurtje of wat billenknijpen raak je er aan gewend.

En, ambassade economisch medewerkster en vertaalster, Josine van den Bekerom, rijdt als de Mexicanen; over wennen gesproken. Voorin gezeten voelde het af en toe aan alsof ik in een 8-baan zat. Maar goed, heerlijk Mexicaans gezeten en ‘savonds nog even de tourist uitgehangen, onderstaand met Jaap voor het Presidentieel Paleis, Zocalo, hetgeen Ivar net daarvoor op College besproken had:

Woensdag vertrek naar Villahermosa (uitgesproken als Bijahermossa, met een slissende s), de hoofdstad van de State of Tabasco. Weer een andere wereld, Nederlands plat en groen, zij het met palmbomen, zeer warm, redelijk vochtig en duidelijk wat armer van aard. Het totaal volgepakte programma voor de Nederlandse hulptroepen strekte zich uit van waterdeskundigheid tot incubator, weer terug naar boortorens, met een kleine omleiding naar transfer van kennis en dat veelal in het Spaans. Overtuigende en indrukwekkende Mexicaanse presentatoren, die bij tijd en wijle het zicht op het werkelijke probleem kwijt waren. Maar, business galore voor het grijpen. Meer hierover a.s. maandag. Op weg naar een business incubatorachtige onderneming, trof mijn oog in de garage van waaruit we de reis ondernamen weer een beeltenis van Guadeloupe, hun maagd Maria, die je overal aantreft, maar zo midden tussen de auto’s……….

Over het business gebouw kunnen we kort zijn, keurig gebouw, maar op de verkeerde plek. Jaap en ik konden na een rit van een klein uur niet anders constateren dat het hetzelfde zou zijn om een hip gebouw neer te zetten tussen Almere en Lelystad met niets anders er omheen dan een hek.

Het hoogtepunt die dag was de lunch bijeenkomst (drie uur ‘s middags, dat wel) bij de goeverneur van de Staat Tabasco, Alles traditioneel, maar to the point toen het op zaken aankwam. Veel business mogelijkheden voor NL bedrijven, en daar waren we ook voor gekomen. Geflankeerd door Jaap en uw notulist ging goeverneur Arturo Nunez Jimenez zeer gewillig met die direkte Nederlanders op de gevoelig (eh, nou ja, iPhone) plaat.

De rollen van de overige belangrijke figuren op deze foto, zeker voor het Nederlandse bedrijfsleven, leg ik (als eerder aangekondigd) a.s. maandag uit. Kunnen we van de foto die ik dan plaats tevens het spel ‘vind de 7 verschillen’ maken! Gisteren redelijk uitgeput heerlijk thuis gekomen. Dan weet je zo’n hond als Tinley te waarderen, haar staart ging nimmer sneller heen en weer. Tot slot; geweldige kansen voor het Nederlandse bedrijfsleven, en terwijl ik in de lucht hing op weg naar huis, verloste Astrid nog even een vrouw op het toilet van een baby.

Dat brengt alles weer in perspectief. Toch?! Heb een grandioos weekend!

Nu wordt het toch echt tijd dat ik naar Las Vegas vlieg, mijn geluk kan niet op! Noteer: vrijdag 19 september wint Sparta, uit nog wel, voor 720 toeschouwers met 2-0 van Jong PSV en de Oakland Athletics verslaan de Phillies met 3-1 tijdens een uitverkocht huis (35.067)! Met name was een deel van het publiek op komen draven voor het vuurwerk na de wedstrijd met star Wars als thema:

Een kniesoor die daar op let! En deze Star Wars/A’s fans vestigden ook hun hoop op Obi Wan Kanobi om de A’s uit de verlies spiraal te helpen. Dat lukte, en het werd nog beter, dankzij het verlies van de Kansas City Royals staan de A’s een ½ game voor in de race om de Wild Card die recht geeft op de nacompetitie. Een paar dagen daarvoor, toen ik Tinley uitliet voor mijn dagelijkse wandelingetje, als ik niet op pad ben, bedacht ik me twee dingen; allereerst dat we toch wel heel mooi wonen in Crystyl Ranch:

Ten tweede dat Kaj en ik, na de zoveelste verloren wedstrijd van de A’s, naar de radio luisterden op de terugweg, en we ons afvroegen of die commentator wel dezelfde wedstrijd gezien had. En dat komt omdat ze betaald worden door de organisatie! A’s Radio, dan ga je niet al te kritisch om met jouw broodheer. Tijdens die wandeling met Tinley, ruim een kwartier, 700 meter en ze mag snuffelen wat ze wil, borrelde het in me op dat ik die bij tijd en wijle azijn uitspugende Nederlandse commentatoren begon te missen. Met name een van mijn opvolgers bij de KNBSB (raden maar!) had daar een handje van. Maar, wel objectief. Laat staan dat ze zich zouden laten verleiden om tijdens de wedstrijd ook nog reklames uit te spreken. Heiligschennis! Nou, dan krijg je een beetje een idee van wat er zo al bij mij opkomt tijdens zo’n Spartaanse wandeling. Nu we het toch over sport hebben; deze week kreeg ik het volgende alarmerende artikel onder ogen:

Ultimate Warrior: One-Third Of WrestleMania VI Competitors Now Dead

Written by: ThePostGame Staff

The Ultimate Warrior appeared on the WWE ‘Raw’ TV program Monday in New Orleans just a day after WrestleMania XXX. His speech on ‘Raw’ foreshadowed his death, telling fans, "Every man’s heart one day beats its final beat. His lungs breathe their final breath. And if what that man did in his life makes the blood pulse through the body of others and makes them believe deeper in something that’s larger than life, then his essence, his spirit, will be immortalized by the storytellers — by the loyalty, by the memory of those who honor him, and make the running the man did live forever."

Worstelaars opgelet! WrestleMania VI werd gehouden in 1990, 1 april om precies te zijn. De man op de foto, die dus zeer recent overleed, was The Ultimate Warrior die het kampioenschap won. Van de 36 deelnemers zijn er inmiddels 12 overleden, waarvan de oudste slechts 63 werd. Om een vergelijking aan te geven met een andere niet al te zachtzinnige sport, American Football, daarvan overleed slechts een der 44 spelers van de in 1990 gespeelde Superbowl tussen de San Francisco 49ers en de Denver Broncos. Voornaamste oorzaken van dit alarmerende sterftegetal: gruwelijke reisschema’s, misbruik van pijnstillers en anabole steroiden. The Ultimate Warrior overleed op 54 jarige leeftijd, enkele dagen nadat hij opgenomen was in de Wrestling Hall of Fame. We hebben onze boys geen Football laten spelen, laat staan worstelen, zij het een beetje onderling zonder al te veel letsel. Daarom ter afsluiting een vredig plaatje, maar daarvoor nog even de afspraak die Astrid en ik gemaakt hebben inzake de A’s; ik mag kijken en er heengaan, als ik er daarna niet meer over praat cq commentaar geef. Redelijk toch?!

Ief en Tin; lief he!

Gelooft geen hond, toch?! Gisteren meldde een vertrouwde relatie me kortweg dat hij versteld stond van mijn energie niveau. Omdat wij Nederlanders complimenten niet als vanzelfsprekend beschouwen, gingen wij na een korte merkwaardige pause voort met ons skype gesprek. Het trof me omdat ik gisteren ‘jureerde’ bij de 60 seconden durende elevator pitches van een aantal Rockstart Accelerator startups. De enthousiaste uitbarstingen van deze soms wat ruwe diamanten gaven me een echte opkikker. En voor de zoveelste maal bedacht ik dat er eigenlijk een vampier in me huist wiens energie niveau omhoog gaat dankzij deze jonge mensen en hun ambities. Zo, dat hebben we ook weer ontleed! Nou vraag ik me af of het soms niet een generatie overslaat! Zo kwam jongste zoon Ivar monter vertellen dat hij lekker in de tuin ging studeren. Het resulaat:

Okay, het zij hem vergeven, college freshman, geeft zwemlessen, en neemt ons Tinley mee op lange wandelingen. Je ziet Tinley ook denken ‘laat dat joch nou, ik let toch op hem’. Wanneer jouw favoriete honkbalclub, de Oakland Athletics, zo in een neerwaartse spiraal komt dat elke wedstrijd pijnlijk is om aan te zien, dan kan je nog maar twee dingen doen: 1) zwaar aan de drank gaan of 2) het als amusement gaan beschouwen. 1) is duur en pijnlijk, vooral ‘s ochtends wanneer Astrid om 04.15 opstaat om mensen te gaan redden, dus wordt het 2) en ben je net zo zwijgzaam als de knuppels van de A’s slagmensen die aan de beurt zijn:

A’s bats silenced again in loss to Mariners

Oakland Athletics’ Jed Lowrie flips his bat after striking out with two outs and the bases loaded in the third inning of a baseball game against the Seattle Mariners, Friday, Sept. 12, 2014, in Seattle. (AP Photo/Ted S. Warren)

Kaj en Ivar zijn inmiddels horentorendol van mijn geanalyseer van de wedstrijden, vooral wanneer ik opper dat om deze tijd van het jaar de mannen zich onderscheiden van de jongens. Bo-Peter is blij dat hij inmiddels zijn eigen plek heeft in Oakland, zij het dat wij gisteren tijdens de lunch (Murphy’s Pub natuurlijk) een en ander nog naar hartenlust doorgenomen hebben. Er komen weer een aantal spannende maanden aan; 22 september een weekje Mexico (werk!), 9 oktober lancering van de Netherlands American Business Council in Washington, DC, Kaj’s toetreding tot het genootschap van Paramedics, de komst van schoonmoeder Riet met tante Wilma, en last but not least, de komst van zoon twee, Eric, met vriendin Mody. Na aankoop van een huis in Den Haag zullen zij ook wel toe zijn aan een week of wat zonnig Californie! Met angst en beven zie ik weer een tweetal wijntripjes naar Napa en Sonoma tegemoet! Het belooft weer een briljant weekend te worden met veel honkbal (snik) en beprijzing van projekten die me aangeboden worden. Niets te klagen dus! Carpe Diem!

Even voor de onschuldigen van geest, ‘Burning Man’ is (in het Engels, en klik op de blauwe tekst voor nadere uitleg) :

What Is Burning Man?

Once a year, tens of thousands of participants gather in Nevada’s Black Rock Desert to create Black Rock City, dedicated to community, art, self-expression, and self-reliance. They depart one week later, having left no trace whatsoever. Burning Man is also an ever-expanding year-round culture based on the Ten Principles.

Velen keren verruimd, verward of soms (heel soms) zelfs vol energie terug. Sommigen hebben een week (of meer) nodig om zich aan te passen aan de maatschappij die zij net daarvoor even de rug hebben toegekeerd om zich een week onder te dompelen in woestijnzand, creatieve uitingen van ongekende schoonheid en uitdossingen als nimmer tevoor gedragen. Eenvoud is de boodschap, doch dit jaar schijnen de Silicon Valley rijken het enigszins bedorven te hebben door zich in te laten vliegen en zich air conditioned te hebben laten verwennen in hun RV’s (Recreational Vehicles). Maar, gezegd dient te worden dat deze tijdelijk afgesloten stad met 68.000 inwoners geen problemen kent en men elkaar door zandstormen en gebrek aan wat dan ook heen helpt. De moraal; zag de rest van de wereld er maar zo uit! Hoewel de kunst van het weglaten ook hier opgang doet.

Deze ‘Temple of Transition’ wordt opgebouwd voor de week, evenals alle andere creatieve uitingen (google maar), en na afloop ziet de woestijn er uit alsof er niets heeft plaats gevonden. Knap! Hoe kom ik daar nu op, ondanks dat ik dit fenomeen al meemaak zo lang als dat ik hier woon en werk? Wel, deze week was het aantal mensen die de trip gebruikten om na afloop wat wijsheid op te doen in Silicon Valley bij Dr. Laanen hoger dan gebruikelijk. Het waarom laat ik aan de fantasie van de lezer over, maar grappig genoeg leek het goed te bezinken, waarbij ik niet de illusie heb dat ik het tegenwoordig beter overdraag. Overigens is ‘onze’ Bo-Peter ook naar de woestijn getogen maar foto’s van zijn uitdossing hebben wij nog niet mogen bewonderen. Het viel ons wel op dat bij andere gelegenheiden de foto’s ons ,als het ware, tegemoet spoelden! Het is ook de tijd van het jaar dat mijn favoriete clubs, de A’s in Oakland en Sparta te Rotterdam, de tijd nemen om me weer in rouw te dompelen. Sparta na de 5-0 nederlaag tegen Volendam en de A’s die in een eindeloze neerwaartse spiraal terecht zijn gekomen, zodanig dat mascotte Stomper het stadion uitfietst:

Oakland has lost three straight, seven of eight, nine of 12 and 17 of 24 to fall a season-high six games back of the Angels in the American League West. With just 22 regular-season games left to play, the A’s have to hope a Wild Card spot is their ticket to a third consecutive postseason appearance — but even their grasp of that is quickly slipping.

Nou ja, zou vrouw Laanen zeggen; “het is maar een spelletje”. Over vrouw Laanen gesproken, mijn Astrid dus, laten we gisteren nou op haar aandringen , na een heerlijk dineetje, een sportfilm hebben gezien waar onze lokale High School trots, De La Salle Football, een hoofdrol in speelde, met name hun coach. Teamwork met een vaste blik op de toekomst bracht dit team een Amerikaans record van 151 ongeslagen wedstrijden. Maar die coach gaf meer aandacht aan de vorming van de jonge mensen dan aan de ‘streak’ met als gevolg dat ze bleven winnen. Met genoeg drama en spanning om iedereen te laten genieten van deze voor ons zo herkenbare film.

Klik op onderstaande link om een eerste indruk, en kippenvel te krijgen van dit waar gebeurde verhaal in de tijd die wij hier doorbrachten

2:41

When The Game Stands Tall – Official Trailer [HD]

• by Sony Pictures Entertainment
•  It was never just about winning. Watch the new trailer for When The Game Stands Tall inspired by the extraordinary true story.

!