Laanen's Luim

Afgelopen donderdag belegden wij een Dutch Business Breakfast ‘speciaal’ ter gelegenheid van de komst van onze Secretaris Generaal EL&I (zoek maar op wat dat betekent) Chris Buijink. Co-starring was Aalt Dijkhuizen, President van de Universiteit van Wageningen. Later op de dag zou, onder toeziend oog van beide heren, een overeenkomst tot samenwerking ondertekend worden tussen UC Davis (de No. 1 universiteit in de wereld op het gebied van land- en tuinbouw) en de Universiteit van Wageningen, de Nr. 2, maar volgens Consul Generaal Bart van Bolhuis, wel de Harvard van de twee.
Wageningen UR voert binnen het domein ‘gezonde voeding en leefomgeving’ fundamenteel, toepassingsgericht en praktijkonderzoek uit. Onderzoek vindt plaats in 92 leerstoelgroepen, negen onderzoeksinstituten en diverse expertisecentra, die alle samenwerken met andere nationale en internationale kennisinstellingen en met het bedrijfsleven. De wetenschappelijke kwaliteit van Wageningen University wordt geborgd door Wageningen Graduate Schools en haar zeven onderzoekscholen. De onderzoeksinstituten worden regelmatig gevisiteerd door internationale panels.

Mocht U de draad kwijt zijn, verwijt U zelf niets, ook al omdat de kern van dit vrijdag verhaal elders ligt.

Na het ‘welcome’ van CG van Bolhuis verhaalde SG Buijink gloedvol over de overeenkomst die dezelfde nacht bereikt was inzake Griekenland en dat de diverse beurzen overeenkomstig positief reageerden. Prez Dijkhuizen verklaarde het succes van Wageningen door te wijzen op de gouden driehoek die daar aan ten grondslag lag: samenwerking tussen prive partijen, de overheid en Wageningen als centrum van kennis. Gesproken kan worden van een zeer geslaagde ontbijt bijeenkomst. Nadat eenieder vertrokken was, werden de stickers verzameld van hen die gereserveerd hadden maar niet op waren komen dagen. Laconiek meldde ik de facilitaire dames Ava en Nathalie dat ik deze en gene de oren zou wassen die altijd een RSVP indienden, doch practisch nimmer acte de presence gaven. Ava kwam schuchter vragen of iemand die wel bijna altijd aanwezig was wellicht degene was die het afgelopen weekend met zijn kajak omgeslagen was in de baai en niet meer gevonden was; Tom Gregoire. Alle feiten kwamen met elkaar overeen, immers tijdens de laatste ontbijt bijeenkomst van 14 september had hij nog gloedvol verhaald over zijn herstel van kanker. Nadat ik on-line ging bleek het inderdaad te kloppen.

Coast Guard calls off search for former San Francisco broker

San Francisco Business Times

Date: Tuesday, October 25, 2011, 7:11am PDT – Last Modified: Tuesday, October 25, 2011, 7:14am PDT

The Coast Guard suspended its search Monday for former commercial real estate broker Tom Gregoire, who capsized while kayaking in the San Francisco Bay on Sunday afternoon.

The 55-year-old Gregoire disappeared while paddling near San Francisco’s Pier 80. Gregoire was paddling near Hunters Point when his kayak flipped over around 2:40 p.m., the Coast Guard said. He and at least one friend had paddled out toward Candlestick Point and were headed home when he flipped over. Police Officer Carlos Manfredi told Bay City News that Gregoire got too close to a tug boat and his kayak became caught in the wash. The kayak remained upside down and Gregoire did not resurface, authorities said.

Gregoire was wearing a red shirt and a blue vest when he went in the water, the Coast Guard said.

Helicopters, boats and divers spent Sunday afternoon searching for Gregoire.

Tom Gregoire, 55, is niet meer. Een sticker, voor mij liggend,

met zijn naam vet gedrukt vertelt dit grimmige verhaal en grijpt terug naar een column die ik 4 weken geleden schreef met als thema

Maar, zoals het platvloers klinkt, het leven gaat door en vandaag vetrek ik voor een inspirerende week EL&I naar Nederland. Gaming staat o.a. op het programma en ook ga ik een delegatie voorbereiden op hun trip naar Boston met “do’s and don’ts” en culturele verschillen. En natuurlijk niet vergeten; de beruchte 60 seconden elevator pitch.

Laatste nieuws inzake de naweeen van de brand waarvan inmiddels de schade overzien kan worden; een goede $100.000! Gisteren heb ik met Astrid tapijt voor de hele boven etage mogen uitkiezen, dat wil zeggen dat ik mocht kiezen uit voorgeselecteerde stalen! Life is good en Astrid weet wat ze doet.

Nu ga ik me weg scheren, inclusief hoofd en vervolgens op weg naar SFO waar hopelijk de KL606 op me wacht. Moet ik toch altijd weer aan Peter Koelewijn denken!

5:07Add to

PETER KOELEWIJN – KL 204 (ALS IK GOD WAS)

PS: Volgende column 6 november, dus niet klagen omdat het een dag later is!

Nadat we de zondag enigszins daas in het huis rond doolden en de gastenkamer in orde hadden gemaakt om daar de komende weken te gaan bivakkeren; gingen we met gemengde gevoelens de nacht in, in afwachting van maandag, “verzekeringsdag”. Dat wil zeggen; ik naar bed en Astrid met haar ambulance de nightshift in om haar 911 taken te vervullen. Dan komt de dag van de waarheid; hoe goed is jouw verzekeringsmaatschappij?! Na een dag van formulieren tekenen en gesprekken met diverse experts, kan ik maar EEN ding zeggen; ongelofelijk professioneel, behulpzaam en informatief. Onthoud die naam mensen; ENCOMPASS!

Precies een week later is de voortgang op deze foto niet zo merkbaar, maar in dat gat is het dak gelicht en zijn steunbalken vervangen.

Nieuwe steunbalken zijn hier beter zichtbaar, dankzij het natuurlijke daglicht dat ons geschonken werd. Komt allemaal binnen een week of 3 goed.

Dinsdag 18 oktober ‘back on the job’ naar het Kensington Hotel, San Francisco, waar een 16-tal getalenteerde Nederlandse entrepreneurs, voortgesproten uit de diverse incubators van NL universiteiten, nieuwe wijsheden als zoete broodjes tot zich gingen nemen. Amerikaanse belastingen (dikke pakken papier en kostbaar), diverse visa vormen en “do’s & don’ts” kwamen als een verfrissende (soms wat koude) douche over hen. De diverse sprekers van Ernst & Young, Quarter1Bank en Rose Carson, schepten er genoegen in om met name de onveilige en risicovolle kanten te benadrukken.Dit alles na reeds een avontuurlijke dag bij Fenwick & West in Mountain View door te hebben gebracht.

Sixteen startup companies from the Netherlands landed in the Silicon Valley today to learn from its business environment. The event, aptly called the Silicon Summit, is organized by the Netherlands Consulate General in San Francisco incorporation with university incubators from Delft, Groningen, Utrecht, and Twente.

Wie kon daar ook al weer zo doeltreffend over zingen?

3:04Add to

Hazes – Bloed, Zweet & Tranen

Juist! ‘Holland got Business Talent’ bleek ook nog weer eens op de afsluitende avond in Mountain View waar alle 16 bedrijven hun 2 minuten pitch mochten laten horen. Heel wat Amerikanen stonden met hun oren te klapperen over de inzet, de spirit en de deskundigheid der diverse bedrijven. Kudos, zoals we hier zeggen. Een onzer favorieten; Infotron, zonder de anderen overigens iets tekort te doen, maar in een veld zo vol gezaaid met mannen, is het prettig om een buitengewoon getalenteerde vrouw er uit te lichten. Presspage wist de column van Tom Foremski te halen, ook een prestatie van belang.

“PressPage: A Quick And Effective Corporate Social Media Newsroom”

October 21, 2011

SiliconValleyWatcher Tom Foremski interviewed Silicon Summit participants Bart Verhulst and Sébastien Willems of PressPage.

Foremski mentions that today, the majority of online corporate newsrooms offer very little in terms of social media features, they haven’t changed much since the early days of the Internet and that PressPage offers templates that quickly convert newsroom content into a format that integrates photos from Flickr, Tweets, video, Facebook, and more. The newsroom can also act as a social media monitoring dashboard because it captures content from many streams and brings it back to one page.

The full article is available on the SiliconValleyWatcher website.

Kortom; iedereen kwam aan z’n trekken en m’n facebook, LinkedIn en twitter accounts genieten mee! Is dit vol te houden voor een consulaat als San Francisco dat tot aan de nok zit qua activiteiten? Ik ben bang van niet, we barsten in al onze voegen en dat brengt plooien teweeg die niet altijd weggestreken kunnen worden. Manpower ontbreekt, evenals geld, en verdere professionalisering dient of te komen van gespecialiseerde cursussen, danwel het aantrekken van meer gespecialiseerde mensen waar (poreuse cirkel volgens Koot & Bie) geen geld voor is. Maar wacht; volgende week is Secretaris Generaal Chris Buijink op bezoek, de capo di capi van EL&I (Economie, Landbouw en Innovatie) en zo het lot het wilde, vlieg ik volgende week vrijdag met hem terug naar Nederland. 10 uur de tijd om daar over te praten. Moeten we uit kunnen komen. Toch?! Oftewel, “in de brand, uit de brand!”

Wederom een rustig weekje!

Heerlijk, Virgin America vertrekt stipt om 12.10 vanaf San Francisco naar San Jose del Cabo en, oh wat een wonder, het busje van Cabo Azul, ons via een time share aanbod “opgedrongen” zeer luxe resort, ligt er als een plaatje bij. Het dreigt een week te worden van ‘dolce far niente’. De inhoud voor deze literaire bijdrage zal geleverd worden door de dame die ons zondagochtend wel even een time share zou aansmeren.

09.00 ontbijt (niet slecht!):

Vervolgens de toer door het prachtige resort en daarna de drill waar Astrid en ik ons zorgvuldig op voorbereid hebben. Nee, nee en nog eens nee. Ingewikkelde berekeningen, cirkels en pijlen naar besparingen; we krijgen haar hele repertoire opgediend. Toen we haar mededeelden dat geld dat je niet uitgeeft in je zak blijft (zonder een spier te vertrekken), bevroor ze en haalde haar manager er bij ter afwikkeling van deze misstap. De manager, een mid vijftiger jolige Ier begreep het wel en probeerde het nog een keer met de verhogingen die er aan zouden komen. Hij deed daarbij z’n ‘Puss in boots’ act.

Geweldig, alle drie barsten we in lachen uit, waarna Astrid en ik vervolgens de ‘invest in our own kids’ act uit de kast te halen door dramatisch de foto van onze drie schatjes tevoorschijn te toveren:

De Ier meldt ons dat hij een week of wat daarvoor getrouwd was met een 20 jaar jongere deerne en dat hij ook nog graag kinderen wilde. Met een vette knipoog nam hij afscheid van ons. Maandag, Columbus Day, werd het zalige niets doen voortgezet met een niet onaardige beach party. De Mexicaanse band trachtte de menige de dansvloer op te slepen met ongelofelijk vals geschreeuwde covers van de Stones, Metallica en Uriah Heep. Ja, daar kon Julio Iglesias qua romantiek nog een puntje aan zuigen! Niets vermoedend dat inmiddels in ons huis een en ander aan het smeulen is, vertrokken wij naar dromenland. Dinsdagmorgen 06.30 bracht Ivar ons verslag dat de brandweer een tweetal malen had ingegrepen bij een schoorsteenbrand, met dien verstande dat ze het de eerste keer niet goed gedoofd hadden en daardoor de brand verder in onze slaapkamer z’n gang had kunnen gaan. Dankzij ingrijpen van de boys, Kaj die ‘cool as a cucumber’ de wacht had gehouden tot de brandweer voor de 2e keer aanrukte. Inclusief emmer water aan zijn zijde. Grote opluchting dat de boys veilig waren. Met de brandweer hebben we nog een appeltje te schillen. Fast forward troffen we zo onze slaapkamer gisterenavond aan (met opening naar zolder):

Daar stond een muur mensen; de spuitgasten hebben even lekker de bijl gehanteerd! Een fabrikant van bluspoeder vertelde me onlangs dat de vrijwillige brandweer de brand aanhoudt zolang de professionele spuitgasten nog niet gearriveerd zijn. Moet ik toch nog eens aan mijn kerverse zwager Aldert vragen. Nou ja, jullie begrijpen dat het op afstand regelen van verzekeringszaken geen sinecure is, maar, vriend en verzekerinsmakelaar Marc Dronkers regelde alles tot in de puntjes. Note to self: voortaan de sleutel niet meer in de BBQ leggen! Aangezien onze villa in het resort uitgerust was met 5.1 surround sound, besloot ik daar maar eens rustig van te gaan genieten. Ja, verzin het maar!

Geweldig toch! Mexican surround sound, ga er voor liggen en plaats de boxen om je heen!

Inmiddels vonden er in Panama en Berkeley andere zaken plaats.

In Panama dreigden de ‘onzen’, we praten honkbal, zich te plaatsen voor de finale van het WK en moesten daarvoor Cuba (eitje) of Venezuela verslaan (later meer). In Berkeley vond inmiddels de vredelievende bezetting ‘Occupy Berkeley’ plaats met als een der leiders, U raadt het, Bo-Peter Laanen.

Ted Friedman

Bo-Peter Laanen, 20, a Cal poly-sci major is second from left in foreground. His techniques moved the crowd from the planning stage to an all-night camp-in Saturday at Bank of America Plaza downtown

The new Mario Savios are John Holzinger, 20, from Pasadena, and Bo-Peter Laanen, 20. Both are Cal Political Science majors. Remember those names.

Naschrift: Mario Saves is een van de free speech kampioenen uit de jaren 60

Vervolgens doet hij de radio aan met mede kameraad Liz (Archief: neem de tijd, lang interview):

http://informationradio.info/

Om vrijdag te melden dat hij bij een ‘bike-to-bike’ ongelukje 3 ribben gebroken heeft. “Gaat het lachen nog een beetje Bopper?”. “Ja hoor pa, vooral als ik jou aan de lijn heb”. In Panama hebben onze Oranje Honkbalklanten de finale gehaald en moeten het weer opnemen tegen Cuba; de zenuwen gieren door m’n keel. Plv. Consul Generaal Jaap Veerman laat me op het vliegveld van San Jose del Cabo weten dat het rond middernacht op de TV in Nederland komt en dat hij als de sodemieter naar huis gaat. Inmiddels heb ik via Andy Houtkamp vernomen dat het door de regen uitgesteld is. Aangekomen in San Francisco geen goede verbinding en de IFAB site is waardeloos qua informatie. Astrid zit licht geirriteerd naast me terwijl ik de radio zoeker dol laat draaien om eventueel een station te vinden dat het uitzendt. Thuis naar de computer, Radio 1. Net op tijd om Andy Houtkamp te horen zeggen dat dit “On-ge-lo-fe-lijk” is.

© afp

De Nederlandse honkballers worden dinsdag gehuldigd voor hun historische prestaties op het WK. Oranje veroverde zaterdagavond (plaatselijke tijd) in Panama de wereldtitel door grootmacht en recordkampioen Cuba te verslaan (2-1). De ploeg van bondscoach Brian Farley keert dinsdag terug op Nederlandse bodem.

Nou, morgen lekker alle constructeurs, verzekeringsmensen en belangstellenden te woord staan en dan dinsdag lekker ontspannen naar het consulaat. Oh ja, op onze vraag aan Ivar waarom ze niet gebeld hadden toen de brand plaats vond, antwoordde hij lakoniek; “Kaj en ik wilden jullie niet wakker maken”. You gotta love them little buggers! Omdat we toch melig zijn en we de brand meester zijn, een verzekeringsagent sketch van Andre van Duin:

9:46Add to

André van Duin – Verzekeringsagent

Dacht ik net een leuke aanzet te hebben gevonden voor m’n zaterdagochtend gekrabbel, neemt Steve Jobs alsnog center stage. Siri, de nieuwe intelligente persoonlijke assistent op de net gelanceerde iPhone 4S, betekent in het Japans ‘billen’.

Awkward: Apple’s Siri translates as ‘buttocks’ in Japan

iPhone 4S, with Siri showing front and center

By Athima Chansanchai

While the world waited with bated breath on the release of a brand new iPhone 5, Apple’s anti-climactic announcement yesterday of the iPhone 4S not only took the wind out of a lot of sails, it also made the company’s naming choice for its new intelligent personal assistant look a little culturally ignorant.

Nou, je begrijpt het, m’n platvloerse grappen rolden er als zoete broodjes uit….”ik kom er aan, het geluid van m’n billen stond af” of, “heb jij daar het antwoord op? Nee, maar m’n billen wel” en wat te denken van “m’n billen zijn geinfecteerd”. Antwoord; “nou, dan jaag je Norton of McAfee er even door heen”. Jawel, echte originele Hollandse lol in the Valley! En toen bevroor m’n twitter scherm. Ondanks dat ik in mijn 27 augustus column twijfelend hoopte dat hij nog een tijdje van z’n leven zou kunnen genieten, kwam het toch nog als een donderslag bij heldere hemel aan. Uiteraard is alles al geschreven over hem en Apple of Pixar, dus daar hoef ik niet in herhalingen te vallen.

Uiteraard vallen me altijd wel zaken op die zo inherent zijn aan jouw eigen leven; hij was mede oprichter van Apple in 1976, het jaar waarin wij Multi Function Computers het leven lieten zien. Woz en hij als techneuten, wij (met z’n drietjes) als software service OEM. Jobs was 21, ik 30. Tel even op; 2+1 = 3 en 3+0 =………Werken met cijfers schijnt altijd te lukken, Steve gaat heen op 56 jarige leeftijd, ik passeerde net de 65. Het was eigenlijk griezelig om te constateren dat vanaf ons geboortejaar zoveel rekenkundige sommetjes met elkaar in verband gebracht konden worden. Zo hadden de grote en de kleine entrepreneur toch nog wat gemeen. Eigenlijk gaat m’n hart nog het meeste uit naar z’n zoon, die ongeveer even oud is als onze Ivar en die jochies hebben hun vader zo hard nodig! Vaya con Dios Steve, ik bedoelde het niet onaardig 27 augustus j.l. Even snelle rewind naar mijn posting op facebook n.a.v. de baseball play offs. Niet alleen reacties en ‘likes’ op facebook waren m’n deel, maar ook mensen die verbaal reageerden

·

Peter Laanen

Year after year I am watching the baseball play offs. Year after year it is clear to me that a company, whether government or private, only can win as a team. Team spirit and motivation will win it; lame, unprofessional behavior will run out of innings to claim victory.

LikeUnlike · · Share · October 4 at 10:03pm

o David King, Mark LaRiviere, Rob Gibson and 4 others like this.

§

Adam Weig mmmm consider the Yankees?

October 4 at 11:16pm · LikeUnlike

§

Ed Niskanen ?"United we stand, divided we fall."

Wednesday at 6:57am · LikeUnlike

Wat kan je dan genieten als het teamverband van de Detroit Tigers het wint van de grootverdieners uit New York.

IT’S ALL OVER – Alex Rodriguez caps off a forgettable ALDS with a strikeout against Jose Valverde, as the Yankees’ season ends in a 3-2 loss to the Tigers in Game 5 of the ALDS Thursday night at the Stadium.

Published: 10/08/2011 02:48:06

Credits: Robert Sabo/News

Het kan geen toeval zijn dat de helft van de natie geniet wanneer de man van $25 miljoen (op jaarbasis) als laatste op 3 slag uit gaat. ARod heeft nog nooit van teamverband of loyaliteit gehoord!

Net zo min als de CEO’s in de V.S.

In the 1950?s the pay separation between the average worker and CEO’s in what we now call the Fortune 500 companies used to be about 20 to 1 (for every dollar a mid level manager made, a CEO made 20 dollars. ) 20 to 1 was here in American and extreme compared to the rest of the world where even now it is more commonly about half of that. During the 1980s the pay gap between CEO’s and

average workers grew from 42:1 to almost 85:1. By 2004 it had jumped to 301 : 1. And now???… well now, right here in the good old US of A, the ratio of CEO pay to average worker pay is running 475 to 1 while in Japan, a very profitable nation with a very good standard of living, the ratio is 11 to 1. The average Japanese CEO would kill himself in shame if his company failed so badly that it needed to be bailed out by the government in order to stop the world economy from crashing. American CEO’s take bonuses of 15 million dollars for doing that.

Daarom komen er meer en meer protesten en is het niet verwonderlijk dat de ‘kleine man’ er nu echt de pest in krijgt. Voor het zover is gaat deze kleine man met zijn duif Mexico onveilig maken.

4:44Add to

Carlos Santana with Willie Nelson ~ TheY alL wenT to MexicO ~

Zondag j.l. begon de nieuwe column weer en, zoals ik eerder deze week meldde na een lief commentaar van een lezeres; “de verhalen bieden zich vanzelf aan”.

Henny Neys, de Mother Theresa van de East Bay, zoals zij genoemd werd tijdens een huldiging in Southern California in 2009, organiseerde haar jaarlijkse “Leidsch Ontzet” evenement. Normaal gesproken betekent dat haring en hutspot bij een temperatuur van meer dan 30 graden. Dit keer was het echter enigszins bewolkt en er was zelfs sprake van een druppeltje hier en daar. Californie onwaardig! Aangezien er altijd zo’n 70 – 80 mensen zijn dient de auto redelijk ver weg geparkeerd te worden. Maar zelfs op afstand was de muziek luid en duidelijk te beluisteren. Een van de prettigste feiten (juist voor mij) is het gegeven dat ik de gemiddelde leeftijd omlaag trek. Ja, ik! Maar schatten van mensen; Henny kondigde me aan; “hallo, hier is onze Sinterklaas”, daar ging m’n alibi. Na een haring, 2 flesjes Heineken en het aandoenlijk schouwspel van zo’n 15 mannen en vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 70+ die aan het lijndansen waren, moest ik afscheid nemen omdat de Laanen boys ongeduldig op me aan het wachten waren; want……

The story of Oakland A’s general manager Billy Beane’s successful attempt to put together a baseball club on a budget by employing computer-generated analysis to draft his players.

“Moneyball” was net uitgekomen, Astrid was nog in Nederland, dus werd het tijd voor de Laanen mannen om de film te bekijken waarvan ze het meeste live hadden meegemaakt. Met name de record brekende 20e overwinning op rij van de A’s tegen de Kansas City Royals in 2002, waar ze in eerste instantie een 11 – 0 voorsprong verspeelden om vervolgens de wedstrijd te winnen met een walk off home run van Scott Hatteberg, een van de op basis van “Moneyball” geslecteerde spelers. Maar ook de wandelgangen, de spelers en het gescandeerde “Let’s go Oakland” brachten ons in de waan dat we op z’n minst in de film figureerden. Prachtig!

Bo-Peter, Ivar en Kaj in dat gedenkwaardige jaar

Het bezoek van Minister van Financieen in de werkweek bracht menig ronde tafelbijeenkomst en bedrijfsbezoek teweeg. Het mooie voor de Nederlandse ondernemers in de San Francisco Bay Area is dat ze veelal eerder met bewindslieden of personen van koninklijke bloede in aanmerking komen dan ooit in Nederland zelf. Razendsnel kwam ‘De Telegraaf’ gisteren al met het eerste bericht:

vr 30 sep 2011, 23:26

De Jager leert van Amerikaans durfkapitaal

SAN FRANCISCO (AFN) – Het Nederlandse bedrijfsleven moet meer inzetten op durfkapitaal voor jonge startende en innovatieve ondernemingen. Daar valt nog winst te boeken, vindt minister Jan Kees de Jager (Financiën) na een werkbezoek van een week aan Sillicon Valley in California.

,,Waar wij in Nederland nog van kunnen leren is dat we meer aandacht moeten hebben voor ‘venture capital’, voor eigen vermogen in plaats van financieringen via leningen bij de bank”, zei De Jager vrijdagavond telefonisch tegen het ANP.

Hij zag het succes van durfkapitaal in Sillicon Valley. De beginnende ondernemer heeft meteen een voordeel op zijn operationele kosten. Hij betaalt geen rente over een lening en heeft de steun van een investeerder die hem stimuleert een succes van zijn bedrijf te maken. ,,Nederland heeft veel jonge starters maar het doorgroeien moeten we verder stimuleren. Daarin kunnen we van Sillicon Valley leren.”

De Jager bezocht de afgelopen dagen een groot aantal Amerikaanse bedrijven en Nederlandse ondernemers in California, zoals Google en de leverancier van financiële software Intuit.

Een noeste werkweek was achter de rug en het weekend lonkte meer dan ooit (of had Murphy’s Pub een hogere prioriteit?). Laatste ergernis; mensen, hoog in de boom, zijn nu bereid om dommigheden te verontschuldigen onder het motto “tja, ze zijn onderbezet”. Sorry mensen, maar slecht taalgebruik of de een die bij afwezigheid naar de ander verwijst, die naar de een verwijst omdat die er ook niet is (begrijpt u het nog?); dat gaat er bij mij niet in. Zo komen dus ook recessies tot stand, mark my words!

Ter afsluiting de trailer van “Moneyball”, vooral voor mijn honkbal en softball vrienden en vriendinnen die ik volgend jaar bij het 100-jarig bestaan van de KNBSB in grote getale ga zien.

2:31Add to

Moneyball Trailer 2011 HD

In de ongein die wij veelal aan tafel uitkramen tijdens ontbijtjes, danwel tijdens de vele avondmaaltijden, spelen gezegdes/spreekwoorden een grote rol. Zaken die wij (vooral ik) tot groot genoegen van de jongens nogal eens mogen verminken.

Voorbeelden: Wie een kuil graaft voor een ander, is niet te lui om te werken. Zoals mijn vader thuis vloekt, vloekt-ie nergens. Beter een scheet in de hand dan de lucht van tien (een knaller), etc. Een gezegde waar de jongens vooral veel baat bij hadden (in hun ogen) en te pas en te onpas gebruikten als ze iets door welke omstandigheid niet hadden kunnen doen:

Wanneer Astrid eens mocht uitvallen wanneer Kaj het gras niet gemaaid had, dan rolde “het concert” vloeiend zijn mond uit. Deze week kreeg het gezegde echt betekenis voor hen. Wegens Astrid’s trip naar Nederland (bruiloft zus Danielle en nu zwager Aldert), was er een totaal auto schema opgezet voor Ivar’s dagelijkse gang naar High School. Ik zou alleen inspringen wanneer er zich een calamiteit voordeed. Woensdag 21 september rond kwart voor 4 meldde Ivar zich met bevende stem: “papa, mijn vriendje z’n vader is vanmorgen plotseling dood gegaan”. “Ik kom er aan, blijf thuis, neem een kopje thee, ik ben er zo”, bracht ik er uit. De manier waarop Ivar mij omhelsde toen ik thuis aankwam, gaf weer hoe hij donders goed begreep wat door z’n vriendje heen moest zijn gegaan toen hij het nieuws over zijn vader kreeg. De jongens kregen ineens mee wat het gezegde echt betekende en dat niemand gespaard blijft. Immers, nog geen dag daarvoor had Ivar’s vriendje zich lovend over zijn knappe vader uitgelaten, West Point graduate en uiterlijk blakend van gezondheid.

Aangezien ik zo’n 20 jaar ouder ben, werd mij vriendelijk, doch dringend, gevraagd om op z’n minst de 100 te halen. Ik wees hen er op dat een dieseltje als ik weliswaar pruttelend op gang kwam, maar vervolgens de hele dag al fluitend door het leven gaat. Onder het motto “WTF” (The days after Tuesday) heb ik Ivar en Kaj donderdag tegen 11.30 van school gehaald en zijn we naar de laatste thuiswedstrijd van de Oakland A’s geweest. Het excuus; “tandarts”, niet helemaal gelogen omdat wij van menig wedstrijd naar huis zijn gegaan als een boer met kiespijn. Maar dit keer speelden de A’s met ons mee en versloegen zij titelkandidaat Texas Ranger met  4–3. Gisteren wonnen de Rangers de titel dankzij een zege van de A’s over de Angels zonder te spelen. “Het concert des levens” sloeg wederom toe. Het is ongelofelijk hoe je af en toe op je nummer wordt gezet door de dagelijkse omstandigheden.

Ondertussen vond er een trouwerij plaats in Mijdrecht waarvan de brandweer onderdeel uitmaakte, waarna vervolgens een groot feest uitbrak, althans zo te horen aan de stem van Astrid die mij dat rond 2 uur ‘s nachts (Vinkeveen tijd) kwam melden.

Foto: Wim van Wijk.                                           De drie hoofrolspelers v.l.n.r. Willeke Alberti (“Morgen ben ik de bruid”), eh, Astrid, de gelukkige bruid Danielle en m’n (na 24 jaar) uiteindelijke zwager Aldert. Genereus gesponsord door Het Kruidvat.

Kortom vrienden en vriendinnetjes;

In het geweld van de afgelopen weken even aan ons voorbij gegaan; maar het verklaart een hoop!

Iedereen vliegt elkaar naar de (patent) keel, doch het verklaart wel de wereld waarin we leven:

*Inhaligheid – Wall Street

*Olie – Libie

*Religie – te veel om op te noemen

*Werkeloosheid – Bergen geld dat “men” niet besteedt

*Opstand – 80% rijkdom voor 2% van de mensheid

*Politiek – Algemeen belang? Het gaat om de (her) verkiezing

“When will they ever learn”; daar zijn liedjes over gemaakt.

Eigenlijk een sombere toonzetting voor een, naar het zich laat aanzien, briljant weekend.

Zie het zo dat ik dit voor mezelf gebruik als een herinnering. Een herinnering om een betere collega te zijn, een betere buurman, een betere vriend, een betere broer, een betere echtgenoot, een betere vader, kortom; een beter mens. Als coach weet ik als geen ander dat je simpele oefeningen net zo lang moet doen tot ze in je hersens gebrand zitten. Neemt niet weg dat sommige onderdelen van het voorafgaande niet werken omdat, zoals mijn Amerikaanse vrienden zeggen: “it takes two to tango”.

Dominee Laanen vervolgt nu met zijn reguliere programma.

Zaterdag voetbalwedstrijden van Kaj (U19 en ongeslagen) en Ivar (U16 en louter nederlagen).

Vanavond een mooi feest met TFC’s CEO/Founder Steve Breitbart die z’n 70e verjaardag viert, en nog steeds werkt dat het een lieve lust is (my hero).

Nu is Steve bepaald niet meer het lieve jongetje dat bovenstaand geportretteerd is, en ook is hij enigszins uitgedijd. Uncle Steve, zoals de boys hem noemen, heeft ook alle jongens uitgenodigd in de stille hoop dat ze hem toe zullen zingen. Aangezien wij (USA) Laanens alles doen voor een goed maaltijd; geen probleem. Persoonlijk heb ik de tekst van de Beatles’ “I saw her standing there” hier en daar aangepast aan de heugelijke bijeenkomst:

Well he is now 70, you know what I mean

But the way he ate, was way beyond compare

So why would she go with another…ooooo

When she saw him dining there

Uiteraard zingen ze dat, op mijn uitdrukkelijke instructie, pas tijdens het toetje, zodat een snelle afgang niet tot voedselverlies lijdt.

Astrid vertrekt a.s. dinsdag naar de Lage Landen om daar het huwelijk van haar zus bij te wonen. Danielle en Aldert leerden elkaar vlak voor ons huwelijk kennen, ergo, zo’n 24 jaar geleden. We mogen aannemen dat dit huwelijk minstens een even lang leven beschoren zal zijn. Toch?!

Vervolgens staat de volgende week bol van de activiteiten in het kader van de komst van onze Minister van Financieen Jan Kees de Jager. Doet-ie ‘t, of doet-ie ‘t niet?

3:43Add to

Zorba The Greek – Sirtaki (HQ Music)

Inderdaad, dan hoef je geen dag van je leven te werken!

Een goud van oud gezegde, maar de afgelopen week deed het toch weer opgeld, inclusief de nodige drama, actie en jolijt.

Terwijl heel Amerika j.l. maandag Labor Day aan het vieren was, verzamelde een groepje ‘die hards’ van het Nederlandse Consulaat zich aldaar om een presentatie te geven aan de z.g. Oostland Delegatie. De delegatie maakte een studiereis in het kader van de herindeling van de Oostland-Groenzone, zeg maar een gebied ten Oosten van Den Haag (Pijnacker) tot ergens Rotterdam (Berkel en Rodenrijs), o.l.v. Burgemeester Ewald van Vliet van Lansingerland (gebundelde gemeentes). Alhoewel het nu een beetje op geschiedenisles gaat lijken, zorgde de samenstelling van de delegatie voor het tegendeel; van noeste kassenbouwers (Havecon) via hommel bestuiving (Koppert) tot verfijnde klimaatbeheersing (Priva); ze waren er allemaal. Maar goed, omdat de Amerikanen even niet meededen die dag, brachten Consul Generaal Bart van Bolhuis et moi een gevarieerd dans- en zangprogramma bestaande uit ‘the state of the state (Califonie)’, plussen en minnen en “do’s and don’ts”. En niet te vergeten, de culturele verschillen. Daar wisten we zowaar ruim 2 uur mee te overbruggen en als ware politicus had de CG (afkorting voor Consul Generaal) nog wel een paar azen in de mouw verborgen. Omdat ook de meeste restaurants die dag gesloten waren, bracht Sanne van First Incentive Travel (Hollanders, jawel) uitkomst met haar foot long (30 cm) sandwiches van Subway.

 Yummie. Toen Professor Nils Kok zijn opwachting deed (vers binnengerold met de KL605) begon het echte werk; ‘verdienen met groen’, oftewel, zoals de Amerikanen zeggen, ‘making green with green’.

3:22Add to

ECCE Conference – Nils Kok (Maastricht University, UC Berkeley)

Het programma werd die dag afgesloten door een dappere jonge Amerikaan die de delegatie in San Francisco een rondleiding verstrekte langs groene (LEED) gebouwen met uitleg en documentatie. Inmiddels (het is nog steeds Labor Day) hadden de heren van !SYOU zich gemeld die zich gereed maakten voor de SOCAP. Jeetje, weer zo’n duo Nederlanders om je petje voor af te nemen.

Put simply, !SYOU is a new way to think about sneaker design. A fresh sneaker concept mixing on-the-edge design, high quality materials and (we think) a damn "good" idea.

We call it Co-Design. A creative and commercial handshake across the world. The first batch of co-designed, first edition !SYOU Burkina Faso sneakers have recently landed in Europe. Want to walk with us? 1:17Add to

!SYOU

www.butterflyworks.org !SYOU is an international sneaker concept combining on-the-edge style and the finest materials with a new way to think …

We bespraken hun programma en zij waren op de hoogte van mijn plan om daarna razensnel naar huis te vertrekken, mijn voetjes in ons zwembad te positioneren om vervolgens een heerlijk glas Chardonnay tot mij te nemen. Overigens bracht Plv. CG (raak maar gewend aan die afkortingen) Jaap Veerman zijn dag door met een ‘uitkeringen’ commissie en moest later die week ook nog verder in actie komen. Vrienden en viendinnen, nu is het alleen nog maar maandag.

Het programma verder die week in vogelvlucht:

*Opbouw Bay Street in Emeryville (denk Pixar) door Madison Marquette’s ambassadeur John Gooding

*Lunch bij Trader Vic’s met Natural Logic President Gil Friend

*Rabobank, Roseville (inmiddels 120 vestigingen in Californie) EVP Marco Krapels excelleert

*Woensdag wordt UC Davis dag met uitgebreide lezingen (wind, bijen, etc)

*Donderdag wordt Solaria in Fremont bezocht omdat Solyndra net de week er voor het faillissement heeft aangevraagd en in zo’n die jaar ruim $1,5 miljard er heeft doorgedraaid. Wat? Wat? Solyndra’s parkeerterrein is volgestouwd met FBI mensen. Koppen gaan rollen.

Paul Sakuma / AP

FBI agent carry dozens of boxes of evidence from Solyndra headquarters in Fremont, Calif., Thursday, Sept. 8, 2011. The FBI are executing search warrants at the headquarters of California solar firm Solyndra that received a $535 million loan from the federal government.

View Larger Image

---

Na deze ervaring (snelle reactie onzerzijds) wordt Rocket Farms in Salinas aangedaan; de delegatie slaat acherover wegens het gebrek aan automatisering, de vele Mexicaanse handjes en het geweldige rendement, dat wel!

Nadat de delegatie vervolgens naar Zuid Californie vertrekt om Houweling’s Hot House aan te doen (volledig geautomatiseerd) en de week af te sluiten bij gerenommeerde architect Jan van Tilburg, tevens onze honoraire Consul, bereiden wij het bezoek voor van Minister van Financieen Jan Kees de Jager, later deze maand. Op onze wenkbrauwen betreden wij Murphy’s Pub voor de TVVDM borrel. Sure, de Tweede Vrijdag Van De Maand borrel, belegd door Ajax fanaat en Oracle specialist Antwan van der Stap (in Ajax shirt). Inmiddels hebben zich daar ook Linda en Jorn van Soul2match bij aangesloten, die de volgende week aanwezig zijn bij de Tech Crunch. Via een foto kunnen zij bepalen of stellen bij elkaar passen. Achteraf niet proberen, lijkt me zo. Al met al komen zo’n 20-tal Nederlanders binnendruppelen en wordt menig verhaal en ervaring uitgewisseld. Mevrouw Laanen heeft het op zich genomen om Paspoorten Czaar Marco van Vemden et moi naar huis te rijden. Niet zdat zik er zeveel op had hoor. Wat zal de komende week brengen? In ieder geval een Dutch Business Breakfast a.s. woensdag met het beroemde architectenhuis OMA (denk Rem Koolhaas). never a dull moment!

45 jaar geleden werd ik gevraagd om deel uit te maken van de commissie die de festiviteiten rond het 60-jarige bestaan van de RV&AV Steeds Hooger in goede banen moest leiden. Het jaar daarvoor, seizoen 1965 – 1966, was Steeds Hooger aan z’n opmars begonnen en ik was als rechtsbuiten vanaf A1 (piepeltje) binnengekomen. Steeds Hooger was in een lange neerwaartse spiraal gekomen en dit werd het keerpunt. Zamora verwoorde het als volgt in “Het Vrije Volk”, de toonaangevende krant in die jaren van Rotterdam:

En hoe zagen we er uit?

Goed he, geen genade, we wonnen met 15 – 0 en de begeleiders en trainers droegen nog stropdassen!

Het seizoen 1966 – 1967 moest ons naar de 1e klas brengen om zodoende het 60-jarig bestaan feestelijk te onderstrepen. En verdraaid, het lukte. Niet alleen werden we kampioen, het feest werd een groot succes met vele Rotterdamse artisten en huldiging van het eerste elftal (center stage) en uitreiking van de beloning voor het seizoen; een echte barometer (ter inzage in de pooltable room). Het clubblad stond in eerste instantie bol van hoop, maar kon uitendelijk het kampioenschap melden.

Het zou mijn laatste seizoen worden bij Steeds Hooger, ik ging voor het grotere werk; Sparta, waar m’n rood witte hart nog steeds voor bloedt (nu letterlijk). Op 12-jarige leeftijd was ik al eens uitverkoren, maar wegens het overlijden van mijn vader werd dat jaar niet afgemaakt en vertrok ik naar Steeds Hooger. Op voorspraak van Sparta rechtsback (en collega) Joop langhorst werd ik in de amateur selectie opgenomen en na korte tijd mocht ik meetrainen met de (semi) prof selectie o.l.v. Wiel Coerver. Aangezien dat verhaal uitbundig verteld is, hoef ik het alleen maar te kopieeren.

Flard interview “Play Off” januari 1987:

Maar, hoor ik de pientere lezer zeggen, wat heeft dat Sparta verhaal nou met een jubileum te maken? Weet je, ondanks dat het een verschrikkelijk einde van het seizoen werd (geen voetbal, arrggggh), is mijn Sparta liefde nooit verdwenen, zoals blijkt uit de slaapkamer van jongste zoon Ivar (opname hedenmorgen 08.42) die ook besmet is:

En toen Sparta dan ook 100 jaar bestond (1988), was het voor mij de allerhoogste (Sparta) eer om alsnog in dat boek te verschijnen, als……..voorzitter van de KNBSB. Immers, Sparta had ook een zeer rijk honkbalverleden.

Zoals je kunt constateren; de wegen van de Heer zijn onnnavolgbaar.

Maar, hoe kwam ik nou ook al weer op het onderwerp?

Wel, de KNBSB bestaat volgend jaar 100 jaar en ik ontving de volgende uitnodiging:

In de jubileumcommissie, bestaande uit Gerard Vaandrager, Annie Kerkhof en Rene Blok is uw naam genoemd, om als oud-voorzitter tijdens het jubileumcongres mogelijk humoristisch (want dat wordt u toegedicht) over een stuk geschiedenis van de KNBSB het congres toe te spreken. Als presentator van het jubileumcongres is Mart Smeets gevraagd en zijn toezegging is ontvangen. Verder zal de heer Bert Blijleven (eerste Nederlander van geboorte in de Hall of Fame in Amerika) worden uitgenodigd en zullen de huidige voorzitter Bob Bergkamp, logischerwijs, maar ook Robert Eenhoorn, technisch directeur honkbal en Craig Montvidas, bondscoach Softbal Dames en zo mogelijk de minister van VWS het congres toespreken, waarschijnlijk in interviewvorm.

Graag nodig ik u uit dan ook voor dit KNBSB Jubileum Congres op zaterdag 17 maart 2012.

Jazeker, hartstikke leuk, ik ben er bij, ik heb uiteindelijk ook het 75-jarig bestaan in 1987 mee mogen maken (toen nog als voorzitter):

Leuk, zo zie ik Mart Smeets eens in de 25 jaar en moet ik van Ivar een honkbal meenemen en door Bert Blyleven laten tekenen (“For Ivar…..”). Zo zie je maar, als je ouder wordt en je verbrandt niet al te veel bruggen, dan komen er steeds leuke dingen langs, en dan heb ik het niet eens gehad over het 40-jarige bestaan van SVDP of het 10-jarig bestaan van Multi Function……rennen, daar komt Astrid met een deegroller aan!

De grond in Washington DC was nog aan het naschudden toen de eerste commentaren al binnenstroomden op twitter en andere door mij gesponsorde sociale media. De mooiste: “Het is officieel; Californie is failliet, zelfs de aardbevingen zijn naar het Oosten vertrokken”.

Om maar niet te spreken over de lawine die binnenkwam toen Steve Jobs zijn vertrek als CEO van Apple aankondigde. Lieve hemel, alsof Jezus van zijn kruis getuimeld was. Voor de insiders: “Met spijkers van Van Leeuwen…..”. Man, o man, ik ben ’in’ met hen die Jobs briljant vinden, maar zijn zaligverklaring gaat mij wat te ver. Zo kon het gebeuren dat ik de eigenaar werd van een iPhone4; de eerste serie. Geweldig apparaat om foto’s mee te maken, apps op te slaan, etc. etc. Jammer dat je bij het telefoneren je in allerlei bochten moest wringen om niet uit de ether te worden gegooid. Jobs ontkende dat in eerste instantie; niets aan de hand met dat antennetje. Later kregen we een lullig rubberen bumpertje (hi-tech at its finest) om de kwaal te verhelpen.

Some iPhone 4 models dropping calls when held left-handed, including ours (Update: Apple responds)

By Richard Lai posted June 24th 2010 7:53AM

What’s more annoying than spending hours lining up for a shiny new gadget? Learning that your precious phone can’t actually connect to the network. Well, depending on how you hold it — word has it that the iPhone 4’s bottom-left corner isn’t playing nice with your skin
Update: Apple responds to the issue, and boy, it’s a doozy. (daar bedoelden ze dus het rubberen bumpertje mee!)

Na de nodige Pilates sessies is mijn lichaam weer in balans. Overigens is mijn grootste wens voor Jobs dat hij nog wat langer mag genieten van datgene wat hij heeft opgebouwd.

Over jobs gesproken, banen dus, moeten we gewoon afspreken dat we de koek een beetje beter verdelen, dan wordt er ook gebalanceerder besteed en komt de economie automatisch van de grond.

Laten we die bankgieren even met rust laten, oei, dan komen we toch weer even terug bij Apple, het nieuws van hedenmorgen:

Mensen, dat zijn toch geen bedragen meer.

‘Onze’ voetbalproblemen zijn ook hier doorgedrongen:

Clubs die tot het uiterste gaan om spelers tegen belachelijke bedragen te kopen om vervolgens op de rand van het faillissement te komen (leve Arabische en Russische redders). In de gewone mensenmaatschappij neemt natuurlijk het cynisme toe wanneer zij, als ze gefaald hebben, er uitgesmeten worden met een aalmoes, maar als HIJ aan de top faalt is er weliswaar ook sprake van bijltjesdag, maar met een pretpakket van tientallen of zelfs honderden miljoenen. Op z’n Rotterdams; “kennen we een beetje delen dan?!”

Irene is onderweg en is de Oostkust aan het geselen. Sportwedstrijden voor zondag (onze geliefde A’s spelen vandaag een double header in Boston) en Casino’s en alles wat ruikt naar openbaar vervoer is gennuleerd. Men maakt zich op voor het slechtste wat er maar gebeuren kan, maar sommige mensen……..

Afsluitend het weer; vele verzoeken daartoe rolden bij mij binnen, ook al omdat de zon er voor ons allemaal is, zij het, net als in de maatschappij, soms wat ongelijk verdeeld.