Category: Uncategorized

Tijdens Nederland – Argentinie was het enigszins pijnlijk om aan mijn Amerikaanse vrienden uit te leggen waarom ‘soccer’ zo’n opwindende sport is. Aan buurman Wally Gibson’s enthousiasme voor Oranje lag het in ieder geval niet:

Als Oranje niet op het veld had gestaan had ik waarschijnlijk al lang de sofa verlaten om een potje echte schaak te spelen. In ieder geval zal wederom aan ons penalty syndroom gewerkt moeten worden. Nu al zie ik voor me hoe binnenkort bondscoach Guus Hiddink de eerste training begint:

“Gevochten als leeuwen”, kopte de Telegraaf. Ja, Vlaar en nog een paar anderen, maar Van Persie was, buiten de wedstrijd tegen Spanje, als gebruikelijk weer onzichtbaar. Mijn gedachten flitsen terug naar mijn Luim van vier jaar geleden toen ik gelijk na de finale tegen Spanje een analyse schreef, en het volgende optekende:

“Wat hebben Van Marwijk en Van Persie behalve de “Van” gemeen? Persie neem ik aan slaat op het voormalige Perzie en Marwijk is waarschijnlijk een slaperig dorpje in de Betuwe. Waarom mocht een onzichtbare Van Persie 7 wedstrijden in de basis verschijnen? Was Van Marwijk te “groot” om dit mankind uit de basis te laten? “Je moet Sneijder wisselen”, snauwde hij Van Marwijk toe toen hij (terecht) uit het veld werd gehaald. Was het motto daarna; “hij zal toch wel 1 (zegge een) wedstrijd goed spelen”. De gedachte: eerst moest hij zijn ritme vinden, volgens de geleerden, en daarna zijn gemodder kwijtraken (neem ik aan). Zelfs geen kopduel kon hij winnen, het was echt pijnlijk om hem te zien acteren vandaag. “

Nu zou ik kunen schrijven; “wat hebben Van Gaal en Van Persie gemeen?” Ach, natuurlijk, ze zijn allebei Van Manchester! Onmiddellijk na de wedstrijd tekende ik aan dat als je speelt om niet te verliezen, het kwartje inderdaad alle kanten op kan rollen! En nog even over Sneijder? Waar gingen die passes dan heen? Wederom trok de volgende scene aan mijn geestesoog voorbij toen ik aan onze be-inkte middenvelder dacht:

Enfin, deze sukkel zit toch dadelijk weer aan de buis in het Oranje om de ‘onzen’ tegen de Goddelijke kanaries aan het werk te zien. Zo zie je maar, het leven van een ‘pensionado’ gaat niet over rozen! In de tussentijd is jongste zoon Ivar Europa aan het aandoen en na Amsterdam, Berlijn, Praag, Munchen en Rome nu in Nice aanbeland. Tot grote schrik van Astrid springt hij steeds van behoorlijke hoogten de Middellandse Zee in:

Nou, dat heeft mijn duifje hem nu ten strengste verboden op straffe van intrekking van reisgelden. Oeh….dat doet pijn! Komt dus goed. Voor het overige? Business as usual, gisteren even het consulaat aangedaan om wat zaken af te wikkelen om niet gelijk cold turkey te gaan. Astrid ving tussen de was en de ambulance door nog even een ratelslang:

En ik, tja ik ben een beetje aan het wikken en wegen welke leuke klussen ik aan ga pakken. Ik denk dat ‘ons’ Tinley dat eigenlijk het beste symboliseert:

Inderdaad, het is een hondenleven!

Allereerst mijn excuses voor het gegeven dat ik aan de ‘morgen verder’ belofte van m’n laatste Luim niet heb kunnen voldoen. Het ongelofelijke gat waarin ik viel…..eh, dat is een jokkertje, ik bedoel het voetbal en m’n naderende verjaardag gooiden roet in het eten. Met name het voetbal, om eerlijk te zijn. Al die partijen die verlengd werden hebben me behoorlijk wat tijd gekost, of zoals Astrid nogal sarcastisch kan opmerken; “je zal eens wat missen”. Dus eerst even die geweldige receptie/party afmaken. Ceremoniemeester Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst had de zaak behoorlijk onder controle en als eerste kwam Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt aan het woord.

Buiten nogal wat lovende woorden, waarbij ik nederig naar de vloer keek, trok hij ook een parallel tussen ons, en een mooie; ‘innemend’. Ga maar eens in het Engels vertalen dat de tweede betekenis meer betrekking heeft op kroeggedrag! De kern heeft Hugo zelf weergegeven in zijn persoonlijke blog: http://nlinsf.wordpress.com/2014/06/30/peter-laanen-only-one-step-outside-of-the-consulate-general/

Tot mijn grote verrassing kwam op het grote scherm een videoboodschap van de man die mijn arbeidsovereenkomst getekend heeft in 2007; Ab van Ravestein, Director-general at Netherlands Enterprise Agency (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland), Ministry of Economic Affairs.

Ab kan vertellen, boy and howdy, en onze parallel is muziek! Wat kan er dan nog fout gaan?! Vanuit het bedrijfsleven kwam Pim Brouwer, VP Alliances at Login VSI, en goede makker, een duit in het zakje doen.

Even de kindertjes niet laten lezen; Pim is ook de skipper van de boot die mij als Sinterklaas naar de Berkeley Marina vervoert. Daarna brak het feest los, tot een uur of 11, en aangezien de DJ dronken was geworden, tevens een mooi moment om af te sluiten. Het vermelden waard is uiteraard het optreden van CG Hugo von Meijenfeldt, begeleid door de Dylan Platt band, die “Heart of Gold” van Neil Young ten gehore bracht :

Maar ook:

4:23 Barend Servet, waar moet dat heen?

Tja, als je van o.a. ‘Milieu’ afkomstig bent, een inkoppertje. Petra Chequer, de CEO van de ‘Alliance of CEOs’ was zwaar onder de indruk en meldde dat haar CG (van Duitsland!) dat nooit en te nimmer zou doen. Waarin een groot land klein kan zijn. Indrukwekkend, en voor mij, bescheiden als ik ben, moeilijk om zelf te vermelden, was de mededeling door Ard van der Vorst dat een ontbijtreeks naar mij vernoemd zou worden:

Astrid en ik hadden een ‘grand old time’ zoals onderstaande foto bewijst:

Over NL – Mexico is genoeg geschreven, en mijn lieve obers in Los Cabos hebben mij huilend hun tipgeld (op elke dollar had ik ‘Viva Holanda’ geschreven) terug gegeven.

Tussen het voetballen door (vervelend al die extra speelminuten) ook nog getracht de afgelopen week wat zaken af te handelen, mensen te bedanken en ja, toen kwam mijn Psalm 68 verjaardag er aan. Veel mensen haden zich conform mijn wens uitgedost in bijbel-achtige outfit, zij het soms wat ruim genomen!

Astrid als Engelbewaardster: Prima! Bo-Peter als….huh? Kaj met WK Brazilie in gedachten: “Jesus Saves” en ik uiteraard als Hindoe priester. Ivar was inmiddels in Europa onderweg naar het Vaticaan, dus dat keuren we ook goed.

Een (Anglicaanse?) priester zonder een goed glas rode wijn is als een eitje zonder zout! Right, Mark Chequer?!

En mijn Amerikaanse bonus kleinkinderen kunnen altijd voor warmte bij de man in het wit terecht. Svp geen ongepaste grappen! En nu naderen we Nederland – Costa Rica (‘t gaat U goed Belgie) en feliciteer ik mijn broer Aad met z’n 71e verjaardag; volgens ingewijden is hij gereed om de ‘onzen’ aan te moedigen. Een mooie afsluiter van een week vol aandoenlijke momenten. ‘Oranje, wat kan je!’

Foto: Eric Overwater

Na een ongelofelijk heerlijke 10 dagen Mexico, waarvan de laatste week met zonen Bo-Peter en Kaj, geflankeerd door vriendin Michele en vriend Tyler, begon de aanzet naar mijn farewell receptie/party. Eerst nog maar wat gelukkige plaatjes uit Cabo:

Kaj en Michele: “Ain’t they sweet?”

Tyler links en Bo-Peter rechts met wat talent (niet mijn woorden) uit hun talentpool!

 Selfie van de happy four in een relatief normale ‘beach’ scene.

Voor de lekkere nog een van ons vijfjes tijdens een snorkeltrip op de Sea of Cortez. Fast forward naar de farewell recepie/party. Wat moet ik daar over schrijven; het was feestelijk, toch enigszins officieel (uiteindelijk kreeg ik een brief als zodanig) en er waren zoveel (zakelijke) vrienden en vriendinnen aanwezig dat ook de emoties van tijd tot tijd een overflow kregen. De komende tijd dien ik ook te besteden aan het schrijven van een gazillion “dank je” en “thank you” notities. Een korte samenvatting, omdat ik zeker weet dat de komende Luimen meer en meer informatie, ondersteund door foto’s zullen bevatten. Nadat Astrid en ik ons a la gala uitgedost hadden, liepen wij vanuit Hotel Donatello via Union Square naar het consulaat, waar de officieele ‘greeters’ klaar stonden om de gasten naar de 31e etage te verwijzen.

Met de eerste gasten reeds aanwezig, en een breed grijnzende Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst in het midden, wisten we dat dit een ‘send off’ zou worden die niet bestempeld zou kunnen worden als een middenmoter. Hierover morgen meer omdat geen detail overgeslagen mag worden! Wel werd ik aangenaam verrast door een heerlijk bedankt van de Nederlandse Game organisaties en magazine ‘Control’, vergezeld van wat heerlijk Nederlandse drop en pepermunt.

Zoals gezegd; even verder verwerken en morgen het restant. Happy WK2014.

Uiteraard ben ik enigszins in de war na de 5-1 slachtpartij tegen Spanje. Man, o man, wat hebben we in Murphy’s Pub gezongen, gelachten, de horlepiep gedaan, en 5 maal de handjes in de lucht gehad!

Dit was de originele Orange Crew, naderhand aangevuld met wat meelopers! Jammer dat jullie mijn oranje sokken niet kunnen zien. Ik had ook niet het gevoel dat het mijn officieele laatste werkdag was. Drank maakt meer goed dan je door hebt! Genoeg over dat voetbal, hoewel al de grappen en grollen nog menigmaal de mondhoeken omhoog trekken. En natuurlijk was een eerder hoogtepunt deze week de ‘graduation’ van Ivar van High School. Wat een spektakel!

Toen Ivar’s naam werd omgeroepen om zijn diploma in ontvangst te nemen, toverde hij een Amerikaans vlaggetje uit z’n mouw en won daar weer vele harten mee (wat heeft dat kind toch veel van z’n moeder weg!).

Enfin, het feestje de avond daarna mocht er ook zijn, Bo-Peter en ik hadden speciaal onze grad brillen opgedaan om het nog feestelijker te maken:

En, laten we wel wezen, die taart waarop Astrid patent heeft, was ook geen kattenpis; ik mocht de neus aansnijden, dan heb je alsnog een behoorlijke hap!:

En om de Ivar Oranje week vol te maken, oftewel klap op de vuurpijl, had hij in de Clayton Pioneer, op verzoek, een speciaal vaderdag artikel geschreven:

Inmiddels zijn er al behoorlijk wat commentaren binnen gekomen. Nogmaals; ik ben zo trots als een pauw. Oh ja, het was officieel mijn laatste werkweek/dag, maar het voelt niet zo aan. 26 juni een grote afscheidsreceptie/party op het consulaat en 30 juni nog wat losse eindjes aan elkaar knopen (denk aan de veters van Robben). Wat is er niet mooier dan deze column/blog of hoe mijn gebroddel ook mag heten, af te sluite met een familie foto met de matriarch stralend in het midden. Kaj, in zijn NAVY outfit, had er alles aan gedaan om er bij te zijn. Nog zo’n kanjer.

Je ziet dat ik mijn eerste officieele dag met “pensioen” al milder ben ingegaan! Volgende week een Luim uit Mexico…..? Mmmmm, wellicht wat updates. Happy WK 2014!

“And so I face the final curtain”. Niks ‘final curtain’, niks pensioen! Leuke aktiviteiten hebben zich al aangediend, maar meer daar over in de Luim van 27 juni. Blijf maar een beetje raden over het hoe en wat! Ik geef het toe, het voelt een beetje raar aan om mijn laatste werkweek bij het consulaat (NBSO) in te gaan. Momenteel prepareer ik mijn laatste zakenpartnerscan voor Qbengo, een bedrijf dat succesvol indoor navigatie implementeert www.qbengo.com In een hoek staan drie zakken met persoonlijke memorabilia en andersoortige zaken die dit bewaarderig figuur een plekje dient te geven in Concord.

Maar dit licht gaat pas uit na de afscheidsreeptie/party op 26 juni, waarvan de voorbereidingen in volle gang zijn en bepaalde zaken voor mij geheim worden gehouden. Spannend!

Ja, ja, heerlijk helder Heineken in San Francisco. Elke dag het idee dat je een glaasje te veel op hebt (vanaf 07.00!). Even terugkomend op de twee concerten die wij de afgelopen week hebben aanschouwd. Barry Gibb was geweldig en haalde ook nog alle falsetto’s er mooi uit. Swingen bij “Stayin’ Alive” en zwijmelen bij “How deep is your love”.

Minpunt: zijn aubade aan Bruce Sprinsteen met “I’m on fire”….eh, dat kan hij beter overlaten aan de Boss of zelfs de Pointer Sisters. Hoogtepunt (zeker technisch): “I started a joke” waarbij Barry een beginnetje maakte en vloeiend vervolgens zijn in 2012 overleden broer Robin op het scherm verscheen en de finishing touch aanbracht. Geweldig en ontroerend. Van het concert van James Taylor, waar Astrid en ik grote fans van zijn, niet veel te melden. We hadden beter thuis de DVD op kunnen zetten. Uiteraard goed gezongen maar zijn grapjes waren dezelfde van twee jaar terug of kwamen rechtstreeks uit zijn DVD. Vervolgens zong hij ook nog wat vergeten liedjes (album vullers) van LP’s uit het jaar kruik (“daar had hij zin in”), en toen het pauze werd, al na een uur, besloten wij de warmte en gezelligheid (whiskietje) van ons huis op te zoeken en dit futloze concert achter ons te laten. Maar wat een weelde, dit speelt zich allemaal 10 minuten van ons huis af. Volgende maand Chicago en REO Speedwagon! Volgende week niet alleen Nederland-Spanje (13 juni, ook mijn laatste CG werkdag), maar ook de ‘graduation’ van High School van onze jongste spruit:

Ja, die neus is een familieparel! Zo eindigt elk verhaaltje….en toen kwam er…..

Ruim 13 jaar geleden gingen wij op stap om voor onze schattige kinderen een katje op te halen bij ‘Arf’, een tehuis voor in steek gelaten dieren. Het resultaat; we verlieten Arf met twee 5-jarige katers die mishandeld waren, en dus liefde nodig hadden! De jongens waren vol van vreugde en er van overtuigd dat beide katten bij ons zeer gelukkig zouden worden en dat ze in lengte van dagen voor hen zouden zorgen. Nadat we dit enige jaren hadden aangekeken, en daartoe keer op keer aandrongen, lieten we hen een contract ondertekenen toen ze een leeftijd hadden bereikt dat we ze konden aanspreken:

Tja, onze eigen huisadvocaat Mr. J. J. van Dort heeft menigmaal in aktie moeten komen om de kinderen tot naleving van deze overeenkomst te dwingen. Ook verheugend, overigens, om te constateren dat hun taalgebruik naar een hoger niveau getild was. Maar met de liefde zat ‘t goed!

Kaj nou toch! Slinky ziet er de lol niet zo van in (was altijd al een ouwe saggus).

Ivar en Calvin helemaal gelukkig. Door de jaren heen hadden Calvin en Slinky een gezamenlijke vijand, een vervaarlijke rode kater, door ons de Bloody Red Baron genoemd:

1. Snoopy’s Christmas vs. The Red Baron – The Royal …

Gezamenlijk konden ze hem de baas en verjoegen hem menigmaal van ons (eigenlijk hun) grondgebied. Totdat twee geleden Calvin het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Menigmaal hebben wij de Bloody Red Baron van Slinky af moeten helpen na het aanhoren van geweldig gesis en gekrijs. Twee weken geleden joeg Tinley, onze golden doodle, de Bloody Red Baron nog op de vlucht en kreeg een venijnige haal op z’n neus als dank! Slinky had niet in de gaten dat hij de 18 gepasseerd was en paradeerde nog rond als een gespierde jongeling. Wij vermoeden dat dit hem fataal is geworden. Hij werd gevonden in de tuin van de buren, duidelijk in het gevecht ten onder gegaan. Het leek wel of er een neutrale plek was afgesproken om het voor eens en altijd uit te vechten. Slinky ligt nu naast z’n broer in het familiegrafje. We zullen je missen, ouwe brompot. Als ik nou toch een penalty had weg moeten geven, toen deze man onderuit werd gehaald bij een stand van 3-1, dan had ik hem ook echt onderuit gehaald en had-ie ook die penalty niet meer kunnen nemen.

Tijdens de wedstrijd amper zichtbaar en na het scoren van 4-1 in de laatste minuut het vieren alsof hij de wedstrijd had gewonnen. Wat een miesgasser! Zo, dat ben ik ook weer kwijt! Dames/heren, al naar gelang uw voorkeur, leeft u zich maar uit op z’n sixpack. Zo, laten we maar eindigen met een Californie quote, nee beter nog, San Francisco. Je weet dat je in San Francisco bent wanneer je na het vinden van een prachtige parkeerplek binnen een kilometer van waar je moet zijn, je van geluk in tranen uitbarst! Oh ja, nog een allerlaatste mededeling inzake de zaterdagavond besteding van Asje en moi; hier kan je ons vinden in Concord:

Barry Gibb: Mythology The Tour Live

De laatste der Mohikanen, so to speak!

Zondag om 05.20 naar Ivar z’n slaapkamer gestommeld en hem wakker gemaakt voor de thriller van de dag: Dordrecht – Sparta. Een plaats in de Eredivisie staat op het spel. Ivar moet op de computer een website zien te vinden waar een rip off van Fox Sport uitgezonden wordt. JanLul.com is wat wazig, dus op zoek naar een andere site. Gevonden. En dan wordt het een lange zondag als na 6 minuten, tot onze afschuw, de 2e keeper van Sparta middels een giga blunder de wedstrijd als het ware weggeeft. Vervolgens komt hij in botsing met een medespeler en moet uiteindelijk met een dicht oog de wedstrijd verlaten. Vlak voor rust maakt een door Sparta aan Dordrecht uitgeleende speler er 2-0 van. Ellende. Sparta’s 3e doelman stopt tot onze grote opluchting een penalty en Ivar en ik vallen elkaar in de armen wanneer Sparta het nog spannend maakt: 2-1. “We” missen nog een geweldige kans op 2-2, en uiteindelijk, in de laatste minuut, scoort Dordrecht 3-1 in een leeg doel. Het is inmiddels 07.25, te laat om weer naar bed te gaan en te vroeg om aan de drank te gaan. Ochtendkrant met vrolijke reklames wordt de oplossing. Op naar het seizoen ’14 – ’15 wanneer de Sparta Marsch weer fier uit onze kelen zal komen. In ieder geval zullen wij wat nieuwe spelersnamen uit het hoofd moeten leren:

Sparta Rotterdam neemt afscheid van zestien spelers

Sparta Rotterdam heeft afscheid genomen van maar liefst zestien spelers. Zij trainden donderdag voor het laatst in het tenue van de Rotterdamse club.

Daniel Bessa (foto), Nourdin Boukhari, Jaime Bruinier, Donovan Deekman, Geraldo Alberto Antonio, Roald van Hout, Stef Peeters, Kaj Ramsteijn en Geert-Arend Roorda zijn allen uitgezwaaid. Donovan Slijngard heeft de club laten weten dat hij zijn aflopende contract (nog) niet wil verlengen.

De ploeg van trainer Gert Kruys zal een flinke metamorfose ondergaan. Ook Crescendo van Berkel, Mario Bilate, Robert van Boxel, Roderick Gielisse, Soufian El Hassnaoui en Cendrino Misidjan kunnen uitkijken naar een andere club. Zij beschikken wel over een doorlopend contract.

De week begint op maandag met de gebruikelijke vergaderingen, een start-up – www.qbengo.com – die met indoor navigatie de grote evenementenhallen gaat veroveren en een Google toer met twee Venture Capitalists. En net als hen, was ik voor de zoveelste keer onder de indruk van Google Earth, op de grote schermen in Mountain View. Gewoon op Vinkeveen ingesteld, ingezoomd, en daar zat m’n schoonmoeder lekker te genieten van een glaasje witte wijn. He, zit er nou een vlekje op haar blouse?

Learn more Wel een beetje griezelig hoor; doe de gordijnen maar weer dicht! Zoveel te beleven die week. Bij Microsoft werd door SVForum een WK voor startups georganiseerd. Elke startup kreeg 5 minuten voor een mooie zaal met mensen om hun product aan de man te brengen. Er werd ook een stukje van het volkslied gespeeld toen ze opkwamen, waarbij ik uit volle borst meezong. De Nederlandse kandidaat – www.cupenya.com – wist in ieder geval dat er fans waren!

Complimenten voor SVForum; geweldig evenement met geweldige keynote speakers. De week dendert door en ik word me er pijnlijk van bewust dat mijn einde bij het NBSO nadert; ik mag mee om hapjes te proeven voor mijn afscheidsreceptie op 26 juni. Het was lekker, de juiste partij werd geselecteerd, maar het nam de ietwat bitter/zoete smaak van het naderende einde niet weg. Weet je wat gek is? Dat je niet weet waar je de ontvangen eerbetonen moet hangen in huis. Je wilt het niet te opvallend neerhangen (patser), maar ook niet wegdrukken (valse bescheidenheid). In het trappengat dan maar, besluit Astrid. De Los Angeles oorkonde hangt daar nu gebroederlijk naast die van de Senaat van Californie.

Ook weer opgelost. En dan komt de klapper van de week: Astrid’s direkteur vraagt om haar handtekening naar aanleiding van een artikel over een ziekenhuis dat dreigt te verdwijnen.

A huge gap in health care in West Contra Costa County would open up if Doctors Medical Center were to close, say its supporters. The hospital, which sees about 40,000 patients in its emergency room every year, could shut down as early as July. Photo by Ray Chavez

Mensen, dit is een gemotiveerde Paramedic die samen met ziekenhuispersoneel probeert uit te vinden wat deze patient onder de leden heeft. You rock Astrid! Zo, da’s een mooie om het Memorial (vooral BBQ) weekend in te gaan. Blijf lief voor elkaar!

In order to thank everybody for the overwhelming number of congrats and funny lines, the ‘Luim’ this time in English. Use Google translate for other languages! Some of the events in my life were already so awesome for a boy who grew up in the ‘mean’ streets of Rotterdam, that I was very pleased with my (business/personal) life thus far. Thursday morning added a new page when the Senate rewarded me with a resolution for all my work in California, even adding the fact that I worked for the US Army in Rotterdam, 1966-1970, as an operator/programmer (IBM 407 Accounting Machine!).

Senator Berryhill, responsible for California-European Trade, gave a nice speech and kind of summed up my life since 1966. Surrounded by red plush and ditto carpet I was under the impression, according to protocol, that I wasn’t supposed to say anything. But the Senator invited me anyway! My mind raced to utter the right words and in a split second I thought of the moment I raised the Dutch flag at San Francisco’s City Hall, three weeks ago. I did some research then, and found out that the Netherlands was the first nation to salute the American flag in the year 1776. So, that’s what I said and I added that nobody then could foresee that their Rotterdam son Peter 238 years later would receive this resolution. However, in the meantime I have seen three Senators, hence, the guy that directly pushed for this resolution was his aide, Ray Miller, working the Capitol for over 30 years. Reluctantly he posed with me because, as he said, aides are supposed to serve, not to shine!

Yes, Ray has seen fire and rain, that’s for sure! His full title: Senior Consultant – Senate Select Committee on California-European Trade. Of course, the biggest force backing me is my wife Astrid, and I was very happy she joined me, together with son Bo-Peter.

No way you can accomplish something like this when you have a household in disarray! Also, some important people backing me and joining me were:

On my left Deputy Consul General Ard van der Vorst and on my right Consul General Hugo von Meijenfeldt. Pictures by Bo-Peter. It is kind of weird, after the ceremony we had a cup of coffee and a pastry and then, back to the consulate and business as usual. But the congrats came streaming in, heartfelt, funny and emotional. Most definitely I will come with a collage because it’s worth sharing. I’ll make it short since it’ll be a busy weekend, also knowing I have four more weeks to go, making sure I leave my ship behind as it should at the quay, the flag proudly waiving in the wind with the Laanen crest and the tag line “The Brand”. More about that later. In the meantime, if you’d like, you can find (in English) more about the Thursday ceremony, including a clip at:

http://sanfrancisco.the-netherlands.org/news/2014/05/peter-laanen-receives-lifetime-achievement-resolution.html

Just click; Okay! Have a fabulous weekend and thanks again all you well wishers, you moved me!

Nee, niet de film ‘300’, waar koppen rollen met de regelmaat van een PVV bijeenkomst. En ja, met al mijn gerij van en naar San Francisco en Silicon Valley, moet mijn Crysler 300 af en toe onderhouden worden. Trouwens, over 300 gesproken, dit is ook Luim 300; geen kattenpis! Over katten gesproken, het komt niet meer goed tussen Tinley, onze brave golden doodle, en Slinky. Slinky wordt ook steeds brutaler, sist, haalt uit en voelt zich oppermachtig als een haai:

We zijn een beetje bang dat vandaag of morgen Tinley echt boos wordt en Slinky even tussen zijn kaken neemt. 9 levens mensen, 9 levens! Nu we het toch over 9 levens hebben; Sparta in een waterballet met 1-0 over NEC.

Dat wordt morgen weer billenknijpen in De Goffert! Nog even wat nadruppelend nieuws over Ivar’s Senior Ball en bijbehorende fotopresentatie. Toen alle dametjes en heertjes voor een gezamenlijke foto bijeen werden geordonneerd; wie hing er weer de clown uit?

Inderdaad, en aangezien Ivar mijn neus heeft, heb ik hem nog zo gewaarschuwd zich niet en profil te laten fotograferen! Zo te zien, de dag er na, is het een mooi feestje geworden. Nu ik dit zo ‘neerpen’, komt plotseling het gevoel over me dat mijn laatste 5 weken zijn ingegaan op het consulaat. Een beetje onwezenlijk omdat de werkdruk nog niet echt verminderd is. Dit bereikte me onlangs en geeft je dan toch het gevoel dat je wat betekent hebt gedurende de laatste, bijna  7 jaren als NBSO Chief.

With the sponsorship of my Chair, Senator Berryhill, the State Senate has just passed a Senate Resolution commending and honoring Peter Laanen for his years of diligent service in advancing and intensifying Netherlands-California business/trade/investment relations!

Senator Berryhill and I insist that we present the framed Resolution to you on the Senate Floor,during Plenary Session (which means on TV!).

Volgende week donderdag wordt een en ander plechtig uitgereikt in Sacramento op de vloer van de senaat. Wat zou mijn moeder trots geweest zijn!

Voor jou ma, omdat het morgen moederdag is. En kijk nog even goed naar papa, Ivar, dit is het beste voorbeeld hoe je met een forse neus gefotografeerd dient te worden. Maandag is het CG San Francisco de gastheer voor alle in de V.S. gestationeerde Consuls Generaal, de Honoraire Consuls en de Ambassadeur. Maandagavond mag ik aan het edele gezelschap op een boot uitleggen waarom wij in San Francisco zo succesvol zijn. Het magische woord is “PACKING” en volgende week, in Luim 301, ga ik vertellen hoe het gegaan is, en wat “PACKING” inhoudt. Mocht Luim 301 niet uitkomen, dan is het maandagavond niet goed gegaan en ben ik ‘gelabeled’ en al naar een Guantanamo Bay-achtige geheime Nederlandse faciliteit verscheept. Het goede nieuws is dan dat deze Luim veel geld waard wordt! Happy Mother’s Day!

Wat schreef ik twee weken geleden? “Okay mannen broeders die in het vlaggeschip van Sparta spelen, grijp die kans in de nacompetitie en promoveer naar de eredivisie. Vergeven we alles en kunnen we dat kunstgras vergeten. Is dat nou te veel gevraagd?” Laten ze nou gisteren de eerste stap gezet hebben door FC Eindhoven met 2-0 in Eindhoven te kloppen. En reuring alom: Eva de Wilde, weduwe van mijn ouwe makker en rechtsback van Sparta Joop Langhorst, begon uit Sneek de avond als volgt:

1. Sabbath Shalom goed weekend! Vanavond kijken of er nog wonderen gebeuren……..

En ze eindigde met:

1.

Eva de Wilde

0-2 wonderen zijn er dus nog!!!!!!!!!!!!! SP -AR -TA

Colinda de Beer, een nieuwe relatie met een box bij Sparta (waar hangt verlengen vanaf?), die twee weken geleden het consulaat bezocht, reageerde vanuit Vlaardingen als volgt op mijn gelukstweet:

.@TheTrueDutchman @NLinSF @SpartaRdam I just noticed that Peter, congratulations! 😉

Feiko Drost die ooit (bijna) een motie van wantrouwen tegen mij (als voorzitter) indiende bij de KNBSB in 1989 begreep mijn euforie:

Feiko Drost posted a link to your timeline.

Sparta naar tweede ronde play-offs

Sparta heeft door een zege bij FC EIndhoven de tweede ronde van de play-offs om een plaats in de eredivisie gehaald.

nos.nl

We zijn de laatste 25 jaar naar elkaar toegegroeid! Vanuit Zeeland meldde Eric Eversdijk zich:

·

Eric Eversdijk "United we stand, divided we fall". Rood-Wit gaat nooit verloren!

En natuurlijk mag je er ook wat donkerder over denken Mr. J. J. van Dort, vanuit Naarden:

·

Joop van Dort Oh je ze worden al weer overmoedig. Om van NEC of RKC te winnen moet er nog wel wat gebeuren

Zoals ik altijd beweer: “Advocaten en Accountants zijn er om problemen te vinden, niet oplossingen”. En natuurlijk zijn wij er niet, maar vanuit een (diep) dal naar dit eerste positieve resultaat in de nacompetitie geeft weer moed aan de naar successen hunkerende supporters. Overigens, dat tussen het werk door steeds naar Teletekst gluren om de stand te bekijken, daar word je ook niet lekker van! Even een kleine rewind naar vorige week zondag. Even op stap met oudste zoon en kleinzoon in NL. We gingen op weg om een driebruggentrip te maken en ik bedacht me dat het goed was om kleinzoon een korte impressie te geven waar Opa zich zo al mee bezig hield. Allereerst deden wij Pixar in Emeryville aan:

Daar hebben wij het genoegen mogen smaken om als Ex’pression College meerdere stagiereplekken en banen te mogen creeeren. Over Ex’pression gesproken, nu we toch in Emeryville zijn, laten we daar ook even een kijkje nemen.

Vervolgens nog even een kleine toer in het hoofdgebouw gedaan. Via de Richmond/San Rafaelbrug (“San Quentin I hate every inch of you”) aanbeland in Sausalito, alwaar aan de waterkant van een heerlijke lunch werd genoten bij Restaurant Trident (onthou die naam). San Francisco zonder ‘crooked’ Lombard Street aan te doen kan niet, dus ons daar via brug 2, de Golden Gate Bridge, verplaatst en voorichtig met de automobiel daar naar beneden gemanoevreerd. De Bay Bridge voltooide het driebruggenproject en tevreden meldden we ons weer later op de middag bij de Laanen compound in Concord.

Maandag werd een mooie, plechtige dag voor ons. Bij gebrek aan Dignitarissen was de eer aan mij om op de eerste Koningsdag de Nederlandse vlag te mogen hijsen op het stadhuis in San Francisco.

Foto’s van Bo-Peter Laanen

Met een mooi groepje mensen daarna genoten van een door de City of San Francisco aangeboden aangeklede champagne receptie. Astrid en ik hielden het vriendschapsverdrag stevig vast! “Partir c’est mourir un peu”; Rick en Rico woensdag naar SFO gebracht zodat ze met de KLM weer huiswaarts konden vertrekken. Voordat het een boek gaat worden; Tinley heeft inmiddels het pootjebaden tot een kunst verheven.

Ga ik na 30 juni ook zo’n hondenleven krijgen? Daggut niet!