Search Results for: singh

En dat laatste staat niet voor World Teaparty Foundation. Maar wat een verschil zeg; om precies te zijn 32 jaar en 51 weken. En zie hoe glorieus Minister Koenders het aankondigt:

Koenders blij en opgelucht na vrijlating Bolt en Follender. “Ze hebben een zware tijd gehad”. En eerder: "Ze waren in gevaarlijk grensgebied. We zetten alles op alles om ze in veiligheid te brengen," aldus minister Bert Koenders (Buitenlandse Zaken) vanuit Rome.

Wat een verschil met de aanpak van Singh, waarbij de gouverneur en zijn mensen in Californie vooral niet persoonlijk benaderd dienden te worden, en Koenders zelfs niet een persoonlijke brief schreef. Ik begreep dat het “Spoorloos” duo weer terug gaat naar Columbia, waarbij ze in ieder geval weten dat Minister Koenders alweer in de startblokken staat om hen terzijde te staan. Klasse justitie? Klasse aanpak? In ieder geval belandt ‘klasse’ niet in de onderste plaats van de voedselketen. Wie wel wat geleerd heeft van het gegeven dat brieven niet helpen is verrassenderwijs MP Rutte. Zijn bedankbrief aan Gov. Brown vorig jaar, met een slotzin over Singh had geen resultaat, dus gooide hij het nu over een andere boeg:

Telegraaf 28 juni 2017

Rutte in de bres voor Insiya

De ontvoering van het 3-jarige meisje Insiya wordt op het allerhoogste niveau besproken. Premier Rutte bracht de zaak gisteren onder de aandacht bij de Indiase minister-president Modi.

Ach, had hij dat vorig jaar ook maar voor Singh gedaan. Maar wel fijn voor de moeder van Insya. Even iets leuks, goede ouwe rakker John Guijs plaatste onderstaande prent afgelopen week op facebook:

Wat moest ik opeens aan mijn moedertje denken, vooral bij tree 5 en 8. Laten we vooral bij de laatste tree blijven, die galmt nog na in m’n oren. Wanneer een schoon wijveke het uitmaakte zei ze schouderophalend; “jonge, van een mooi bord kejje niet ete!”. Van haar ook de uitspraak “een man wordt nooit ouder dan 12”. Leuk Rotterdamsch stel toch, niet dan?:

Mooie herinneringen. Gisteren als boardmember van de Dutch Game Garden onderstaand evenement bijgewoond:

JUN30 Indigo 2017 · Hosted by Dutch Game Garden

Meer dan 40 jonge gamebedrijven vertoonden daar hun kunsten, jawel, van Virtual Reality (VR) via keyboards sports naar retro raketten. Het was een echt mooi druk bezet evenement. Complimenten voor de organisatoren en natuurlijk verdient Dutch Game Garden ook een pluim. Onderstaand een impressie waar het evenement werd gehouden:

Inderdaad, “De Lik”, voormalige gevangenis Wolvenplein in Utrecht. En ja, dat brengt me natuurlijk weer even naar “onze” onschuldig zittende gevangene, Jaitsen Singh, waar we binnenkort een grote geldinzamelingaktie voor gaan houden om juridische kosten te kunnen betalen voor parool- en gratieverzoeken. Verwijzend naar de uitspraak van Koenders dat het “Spoorloos” duo een zware tijd heeft gehad, is dat natuurlijk kinderspel vergeleken bij iemand die tientallen jaren onder druk heeft gestaan in de gevangenissen Folsom Prison (Johnny Cash), San Quentin (Johnny Cash), en nu Medical Prison Vacaville. Dan begrijp je dat hij bij tijd en wijle dwars ligt. Wat je niet begrijpt is dat het consulaat daar geen begrip voor op kan brengen en stopt met consulaire ondersteuning, en zelfs de aalmoes van €30 per maand inhoudt (ingefluisterd door consulair medewerker Marco van Vemden?).Zie onderstaande brief van 26 oktober 2016, dat de consulaire ondersteuning weer hervat wordt:

En per 1 november ook weer €30 uitgekeerd wordt. Overigens werd er gedurende de periode daarvoor, toen een en ander speelde, een medegevangen vermoord, hetgeen niet meetelde voor de ivoren toren in San Francisco. Maar natuurlijk niet, wie anders dan de machtige Consul Generaal Kunst ondertekende deze brief. Wat is macht:

Macht is de invloed die een persoon, bedrijf of organisatie heeft op anderen. Als iemand macht heeft, doen andere mensen datgene wat hen wordt opgedragen. In sommige gevallen is de macht in handen van één persoon of één groep, er is dan sprake van een dictatuur.

 Overigens werd de Luim van j.l. zaterdag; “Al is de leugen nog zo snel…..” door meer dan 10.000 mensen gelezen op de social media, met als resulaat hartverwarmende en uiterst interessante reacties. Met LinkedIn als meest productieve site:

5,217 views of your post in the feed

Heel fijn weekend!

Ooit (70-er jaren) was ik de ‘baas’ van Paul Claesssen in Den Haag. Het was de tijd dat automatiseringsbedrijven groeiden als kool en veelal een handboek verder waren dan de klant. Beetje wild west? Jazeker!

We werkten bij Holland International Computer Services (HICS), een bedrijf dat zich had kunnen meten met groten als Volmac, ware het niet dat eigenaar Joep Toth er een merkwaardige levensstijl op nahield. Uiteindelijk leidde dit tot het faillissement van HICS, hetgeen ik niet meer meemaakte omdat we augustus 1976 voor ons zelf begonnen waren met Multi Function Computers (MF). We hielden er een iets andere ethiek op na:

Paul Claessen ging zijn eigen weg (Datapoint) en heeft inmiddels een succesvol leven opgebouwd in Florida. Van tijd tot tijd communiceren we wat via facebook. Zo hebben we ons ook zien transformeren van baldadige twintigers tot 60-ers en 70-ers. Grootvaders! Ruim veertig jaar verder (los van mijn juk) toont Paul zijn interesse voor de zaak Singh omdat hij er niet alleen over leest via de Luim, maar ook de connectie onderkende toen hij onderstaande special van TIME magazine in de schappen zag:

Hij schreef het volgende, en ik quote: “Wellicht staan er zaken in die je interesseren, en hopelijk iets dat je kan helpen bij je opmerkelijke en prijzenswaardige gevecht tegen de bureaucratie”. Paul draagt nog een aantal zaken aan als presidentieel pardon, een documentaire en contact zoeken met de diverse groeperingen hier, die zich inzetten voor gevallen zoals die van Singh. Hij sluit af met : “Ik weet ‘t, ik stel ‘t allemaal wel heel simpel voor, maar toch…jij alleen in samenspraak met ambtenaren..dat klinkt wel haast Don Quichotte-achtig. Of eigenlijk meer Kafka-achtig”. Ik weet dat momenteel duizenden mensen wekelijks de Luim lezen, maar een reaktie als deze, waarbij hij er nog een slotzin aan toevoegt: “Enfin, ik wens jou en Singh veel succes in je moedige strijd”. Kijk, dat geeft de burger daadwerkelijk moed. Inmiddels lijkt er een beweging te ontstaan waar Singh veel steun van zal ondervinden. Het Innocence Project is opgericht door twee advocaten die zich puur concentreren op gevangenen die onschuldig veroordeeld zijn en net als Singh tientallen jaren vast hebben gezeten. Sinds 1989 zijn er volgens het artikel 1.956 mensen vrijgesproken, hetgeen waarschijnlijk een klein percentage is van het aantal onschuldige gevangenen.Gezamenlijk hebben ze 17.210 jaar vastgezeten! Zie onderstaand grafiekje en huiver:

22% komt vrij dankzij DNA, 18% bekende schuld onder grote druk en belofte van strafvermindering. Wanneer Singh op z’n minst berouw had getoond, dan was hij wellicht al op vrije voeten. Maar, zo stelt hij, ik ga liever in een kist de gevangenis uit dan te verklaren dat ik maar iets van doen had met de moord op mijn vrouw en stiefdochter. Moedig en deprimerend tegelijkertijd. Bij hem is net zoiets gebeurd als bij een der vrijgesprokenen, Andre Hatchett, die 25 jaar onschuldig achter de tralies heeft gezeten en zo blij als een kind is na zijn vrijlating:

De getuige was dus aan de crack cocaine en werd niet vervolgd voor inbraak nadat hij zijn verhaal wijzigde en Hatchett aanwees als dader. Trouwe lezers weten dat dit verdacht veel lijkt op Singh’s verhaal; corrupte rechter, corrupte aanklager en een omgekochte getuige die aan een overdosis in de gevangenis (!) sterft nadat hij zijn eerdere getuigenis onder ede wilde herroepen. De stank van deze affaires is zo penetrant dat het zou moeten leiden tot herziening van het Amerikaanse strafrecht, althans de manier waarop rechters en aanklagers gekozen worden. Wat heb ik verder nog aan mijn viool hangen? Omdat ik me nog zeer met Amerika verwant voel, vooral Californie, werd m’n oog getroffen door onderstaande aankondiging:

ON SALE Fri, Mar 31, 2017 10:00 AM

André Rieu and his Johann Strauss Orchestra

SAP Center at San Jose, San Jose, CA Tue, Oct 24, 2017 8:00 PM More dates

See Tickets Onderstaand een indruk: Het SAP Center (inderdaad gesponsord door deze Duitse software reus) heeft een capaciteit van 17.496. Kaartjes verkrijgbaar van $39 – $99, hetgeen dus meevalt. En reken maar dat het wordt uitverkocht! Terug in de tijd….Dusseldorf, herfst 1996, een platenbaas bewerkt onvermoeibaar de master van een kerstplaat van Andre Rieu, die ooit uitgebracht was in Nederland bij CNR, Arcade’s solo artist label. Was een flop, is nu rechtenvrij en wordt in Nederland bij het Kruidvat voor vijf gulden verkocht. Zo’n CD met een los blaadje er in. Dat kopen de Duitsers niet, zo ziet ‘hun’ Andre er niet uit. De platenbaas wil meeliften op het grote succes dat Rieu in Duitsland heeft en denkt dit te bereiken door kreten als ‘hendjes de lucht in’ te verwijderen en het te verpakken in een mooi hoesje, met mooie Rieu en dito teksten. De secretaresse wordt gek van alle kleine stukjes die keer op keer herhaald moeten worden om er zeker van te zijn dat het een zuivere opname wordt, en smeekt dat de deur dicht blijft. En dan is het resultaat daar: Gaat in Duitsland over de toonbank voor 15 Mark, komt zelfs even in de in top 100, en verkoopt meer dan 100.000 exemplaren. Dit is geen 1 april grap, dit is een waar gebeurd verhaal en ik kan het weten; die platenbaas was ik. Da’s toch mooi he, van iets dat afgeschreven is een succes maken. Dat noem ik nog eens hoogwaardige recycling! Het heeft wel als gevolg dat ik geen viool meer kan horen, laat staan Andre Rieu! Het gaat me het weekendje worden; vanavond naar Sparta-PSV met broer Rob (zie uit naar de selfie) en Ivar, morgen op de sofa van Ajax-Feyenoord genieten. Astrid heeft van de schrik een zondagsdienstje opgepakt. De rest van de komende week heeft een hoog Erasmus gehalte, maar dat is iets voor de volgende Luim. Happy 1 april!

Woensdag 15 maart werd niet alleen een gedenkwaardige stemdag, maar ook mijn gesprek bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) was geagendeerd voor die dag. De apenrots, bijnaam voor het BuZa gebouw, slokte mij 13.50 op, waarna ik me meldde voor het gesprek met Willem van Ee, Directeur van de directie Consulaire Zaken.

Na enige minuten werd ik opgehaald door Tessa Martens, Clusterhoofd BuZa, wiens naam mij bekend was na diverse schermutselingen, doch nimmer vis-à-vis had leren kennen.

Vriendelijk overhandigde ze me het bezoekerspasje en loodste me naar het kantoor van Willem van Ee.

Nee, zo stond hij me niet op te wachten! Duidelijk werd dat Willem niet bezig was aan zijn ‘first rodeo’, zoals ze in Amerika zeggen. Hij was o.a. Plaatsvervangend Chef de Poste in Peking en Ambassadeur in Sofia. Na wat vriendelijke inleidende woorden van Willem en Tessa konden we aan de ‘kluif’ Singh beginnen. Allereerst mocht ik het een en ander spuien over het gesprekverslag n.a.v. het bezoek van de consulaire medewerker en Consul-Generaal aan Singh. “Procedures door uw advocaten……..”: geld daarvoor is er niet, in principe werkt alleen PrisonLaw voor Singh en maakt een lokale advocaat zijn paroolverzoek voor tweede helft 2018 af. “De brief van Minister-President Rutte van 17 februari 2016”: waarom pas na een jaar?! “U”, ik dus, “zeg maar jij”, had wellicht eerder de WOB aanvraag kunnen doen. Mmmm….. “Geen lopende procedure (of verzoek) die de Consul-Generaal kan ondersteunen”: dat is nu precies wat ik mis, het eigen initiatief, kom uit die stoel en presenteer jezelf in Sacramento waar het politieke leven plaatsvindt. “De Consul-Generaal…..waar mogelijk op humanitaire gronden zal ondersteunen”: wat dat betreft stelt een Consul-Generaal niets voor, zeker niet wanneer hij zich niet in het voetlicht weet te plaatsen. Als voorbeeld gaf ik voormalig Consul-Generaal Bart van Bolhuis aan die dat wel deed en persoonlijk in staat was om Gouverneur Brown te benaderen. Tip: hij heeft Gouverneur Brown’s telefoonnummer, wellicht kan hij dat aan Minister Koenders geven. Even voor de goede orde, dit alles gebeurde in een buitengewoon prettige sfeer. Tessa legde vervolgens uit dat met name in de V.S. nu een meer geordend beleid was en dat gevangenen daar maximaal 4 keer per jaar bezocht worden. Willem gaf aan dat onder zijn beleid er veel beter gecoordineerd wordt en dat gelden daardoor beter besteed worden. Willem gaf vervolgens de drie mogelijkheden aan: nieuw gratieverzoek, herziening van de zaak en ondersteuning parool. Voor het eerste zal ik PrisonLaw’s Rachel Imamkhan vragen hoe dat dient te lopen en wat de kosten zijn. Herziening zal zeer kostbaar en langdurig zijn, terwijl het paroolverzoek in behandeling is. Wel benadrukte Willem dat de ondersteuning gaat geschieden op het niveau ambassadeur of minister. Sterker nog, Minister Koenders is op de hoogte van het gesprek dat we nu aan het voeren zijn! Van Ee verzocht me ook nog de agenda van Gouverneur Brown in de gaten houden voor het geval er een bewindspersoon in de buurt zou zijn om hem daar aan te spreken. En, dat ik te allen tijde hem en Tessa kon aanspreken met voorstellen en tips. Inmiddels heb ik er boven een gegeven (telefoonnummer Brown). Al met al een zeer constructief gesprek waarbij ik geen moment het idee had dat mij stroop om de mond gesmeerd werd. Tessa liet me nog even de afdeling zien en liet me even vriendelijk uit als ze op de roltrap boven vastgelegd is. Werk aan de winkel, da’s zeker, maar weer een stapje vooruit. Gisteren:

Inderdaad, ik was door professor Wim Hulsink uitgenodigd om een lezing over Silicon Valley te houden voor 39 honour studenten van de Erasmus University Rotterdam School of Management. Met een sappige USB stick vol ondersteunende plaatjes vulde ik de 45 minuten met een stukje geschiedenis, do’s en don’ts, alsmede wat handige tips. Vandaag maken ze de trip naar Silicon Valley en hebben in ieder geval weer wat meer wijsheid in de rugzak. Het is altijd plezierig wanneer je thuis komt dat er een reactie als onderstaand in je LinkedIn account verschijnt:

Dear Mr Laanen, I am one of the students of the RSM Honors Program. I want to stay connected and to thank you for your talk today – I found it really inspiring to hear your experience. All the best, Christian Pöschl

Christian Pöschl Student at Rotterdam School of Management Rotterdam Area, Netherlands

In ieder geval verheug ik me dat m’n jarenlange ervaring en kennis doorgesluisd kan worden aan leergierige studenten. Maar er was meer, zoon Ivar was onder het publiek met 4 medestudenten en hoopte natuurlijk dat z’n vader het niet al te bont zou maken. Sterker nog, hij assisteerde met het benoemen van wat bruggen etc. in de Bay Area. Aangezien het gisteren St. Patrick’s Day was, hadden we ons voorgenomen om een biertje te vatten in Erasmus kroeg ‘In de Smitse’. En daar togen we dan ook heen met de 4 medestudenten. Gezellig! En een rondje van €1 voor een biertje smaakt ook heerlijk. In ieder geval lieten Ivar en ik het ons goed smaken!

Het was ook fantastisch om te horen hoe trots Ivar is op de Erasmus Universiteit. Terwijl hij me begeleidde naar m’n auto sprak hij honderduit over alle mooie zaken die we onderweg tegen kwamen op de campus. Op naar huis met een goed gevoel en luidkeels meezingend met een gouwe ouwe CD. De week wordt dan afgesloten met Astrid’s warme ontvangst in huisje weltevree in Loosdrecht, begeleid met een kom soep , wat wil een mens nog meer?! Zoetige afsluiting he? Maar wel lekker!

Happy Sunday en excuses aan de trouwe lezers die me gisteren ‘gemist’ hebben. Met name navolgende reactie noopte me tot deze spijtbetuiging:

Richard Keijzer

March 11 at 10:16am

Dus wegens verblijf in Brussel staan wij tekstmatig een etmaal droog???

Maar, het waren dan ook twee enerverende weekjes! Vanaf het moment dat ik 27 februari aan boord stapte van de KL605 naar San Francisco, tot gisteren na onze terugkomst uit Brussel, geen saai moment te beleven. Bij aankomst even snel oude buren aangedaan (proost) en vervolgens naar Kaj’s appartement in Pleasant Hill gereden. Goede zoon die Kaj, want wat stond er op mij te wachten:

Juist, met nootjes er naast! Jarenlange investeringen in de zonen betalen zich af! Alvorens me de volgende dag met de Game Developers Conference te bemoeien, diende ik een bezoekje af te leggen bij het Social Security Office. Mijn jarenlange verblijf in Californie, inclusief betalingen aan het social security systeem, heeft er toe geleid dat ik een maandelijkse uitbetaling krijg. Helaas had men het gestopt omdat mijn adres niet klopte. De brief als zodanig kreeg ik op, u raadt het, mijn adres. Probeer dat maar eens vanuit Nederland uit te leggen. Uren daar gezeten, hetgeen uiteindelijk leidde tot de constatering dat het adres juist was! Maar, ojee, ze hadden de bankrekening verkeerd overgenomen. Geregeld! Vervolgens in mijn oude knijp, Murphy’s Pub, een goed gesprek gehad met FD Silicon Valley redacteur Klaas Broekhuizen, die daarna een gedegen stuk over de gamers produceerde in het FD. 1 maart was de traditionele jaarlijkse strijd om de Fred van Buiten bokaal, en de waarheid dient gezegd te worden dat de naamgever van de bokaal, Fred van Buiten, hartstochtelijk gestreden heeft om een partij te winnen. Maar liefst 3 maal was hij op een bal na bij zijn doel. Onderstaande beelden tonen zijn moedige poging aan, alsmede de uiteindelijke afloop:

Deze quote neem ik van Fred over; 1 maart is de dag die gekenmerkt mag worden als een spa beurt voor de ziel. De volgende dagen vulden zich tot aan de nok met een mix van business en vriendschap. Zo moeilijk om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen. Alvorens een groot deel van de zondag bij Singh in de Vacaville California Medical Facility door te brengen, oftewel de medische bajes, bracht trouwe Singh bezoeker Paul Nijssen me de laatste gegevens die Singh hem gestuurd had. En wederom val ik van mijn stoel van de niet ter zake doende ambtelijke taal. Voorafgaand aan het bezoek van Consul Generaal Kunst op 9 februari j.l. schrijft hij een brief waarvan de inhoud grotendeels aan Singh bekend is, maar alsnog schrijft hij het volgende:

Zelden……het gaat hier om leven of dood. MP Rutte heeft gewoon een zeldzame kans laten lopen om het vis-à-vis met Gouverneur Brown te bespreken. Wanneer Rutte wel veel tijd uit kan trekken om een Zaanse Vlogger aan de paal te nagelen, dan vraag je je daadwerkelijk af wat ‘NORMAAL’ is, Heer Rutte! Vervolgens bevestigt Consulair medewerker Marco van Vemden e.e.a. in een schrijven van 14 februari j.l. en bevestigt eigenlijk waar ik steeds op hamer:

Lees dat eens goed “op het hoogste ambtelijke niveau al gedaan”. Dat betekent als slotregel in een bedankbriefje die de gouverneur waarschijnlijk nooit gezien heeft. Immers, bedankbriefjes krijgt hij aan de lopende band en die worden gelijk achter de rododendrons gedeponeerd. Maar, dan komt het meest verschrikkelijke: “Het is op dit moment niet aan de orde…….”. Je vraagt je af op welk moment wel (wachten tot Singh dood is?), maar om te zeggen dat je geen reactie wenst te vragen getuigt nou niet bepaald van een geuzen mentaliteit, eerder van een lafhartige instelling. Zondag dus op weg naar Singh en alvorens ik hem bereik word ik al lichtelijk depressief wanneer ik langs de gebouwen rij:

Na de gebruikelijke procedures word ik naar de binnenplaats verwezen. Binnen is geen plaats en buiten is het behoorlijk guur. Singh komt leunend op z’n stok naar buiten en bibberend van de kou brengen we het eerste uur door. Nadat ik een kop hete chocolade voor hem uit de automaat heb getrokken bedaart hij een beetje. Eindelijk wordt Singh omgeroepen voor een plekje binnen, waarna blijkt dat hij uit alle positieve reacties na het BNR radio interview weer de innerlijke kracht heeft gevonden om door te strijden. We praten de mogelijke strategieen door, ontvangen nog een mystery gast, waarna ik uren later de gevangenis verlaat en het gevoel heb van een uitgeknepen citroen. De warme ontvangst en dito diner bij ex collega’s (en geruime tijd een paar) Yee Ju en Danny Riddell voelt als een warme douche en geeft een opkikker De #FreeJaitsenSingh strijd gaat door! Omdat Kaj weekenddienst had wordt de maandag vader en zoon dag. Goede lunch en daarna de best of seven in een bar/poolhall die net zo doorgroefd was als de mensen die aan de bar hingen. Geweldige scene. Na een bloedstollende strijd verslaat Kaj me met 4-2, hetgeen betekent dat hij volgend jaar mee mag strijden om de Fred van Buiten bokaal. ‘s Avonds lekker bij hem thuis gevierd, waarna ‘s ochtends bleek dat ik daar toch weer beter in was:

De kampioen was nog niet in goede doen maar perste er op verzoek toch een minzame glimlach uit! Het was super om een week met hem door te brengen. ‘s Anderendaags pikte Astrid me op van Schiphol en werd het weer goed toeven in onze watervilla. Daagje rust om de inbox te bewerken en vervolgens onderweg naar Brussel, waar ons een heerlijk diner wachtte met een hoge Nederlandse ambtenaar en diens gade. Heerlijke avond waarbij we ook nog, wonder boven, wonder, buiten bij een Irish Pub van een whiskietje konden genieten. Gisteren wederom het vuur uit de sloffen gelopen omdat Astrid zonodig dat scharminkel van een Manneken Pis wilde zien. Bij deze het bewijs:

Brussel is een rommelige stad, maar zeer levendig, dat wel! Het feest was nog niet op, zonen Rick en Eric waren gisteren ook nog jarig. Potverdrie. Aangezien Rick vandaag voor zaken naar India is vertrokken viert hij het later, en nodigde Eric ons uit voor een hapje en een snapje in Den Haag. Gezellig en intiem, heerlijke man ook op z’n 35e. Vriendin Mody gaf goed partij met haar kookkunst. Wat hebben we het dan goed, en wat heb ik dan te doen met Singh die 33 jaar van z’n leven onschuldig vastzit. Kom op overheid, vergeet eens de regeltjes en gentleman houding, waar altijd de gentleman de dupe van wordt. Doe wat in plaats van brieven te schrijven waarvan niemand weet of ze uberhaupt gelezen zijn, danwel wat de status is. Nu jullie eenmaal een Turkse minister geweigerd hebben om hier te komen praten, kan er nog wel een heldendaad bij! #FreeJaitsenSingh

Allereerst mijn hartelijke dank aan iedereen die ‘deelt’, ondersteunt en met mij van mening is dat heel wat partijen hier behoorlijk geblunderd hebben. Het deed me ook goed dat het in San Francisco gelezen wordt!

6:11 PM 2/17/2017

2 people from The Consulate General of the Netherlands in San Francisco viewed your post Along with people from ATG Europe and NEN

We hebben momentum, alleen al op LinkedIn groeide het aantal ‘views’ de laatste 3 weken van 1.549 naar 2.392 tot (en tellend):

Analytics icon: 6,016 views

Dat is zonder de mensen die het rechtstreeks lezen of via twitter, danwel Facebook. Tel daarbij de mensen op die het op deze sociale media delen en we beginnen een pro Singh leger te krijgen van meer dan 10.000! Uiteraard minus een paar brood geinteresseerden. Dat heeft me gedwongen om het Singh archief wat professioneel te ordenen:

Nog een honderdtal e-mails tussen de diverse partijen insorteren en we hebben het begin van een dramatisch boek/film. Laten we eerlijk zijn; we hebben een gruwelijke dubbele moord die nooit opgelost is, en een onschuldige echtgenoot /vader die al 33 jaar opgesloten zit. Dan hebben we een corrupte rechter die onteigende huizen met flinke winst doorverkocht. Maak kennis met Judge James Michael Welch:

Alsmede een corrupte aanklager die over de rug van Singh een zware drugscrimineel er toe kreeg om voor strafvermindering en een financieele beloning tegen Singh te getuigen. Maak kennis met de uber ambitieuze District Attorney Dennis L. Stout:

Voordat de drugscrimineel zijn getuigenis onder ede kon herroepen stierf hij aan een overdosis in…..de gevangenis. Voeg aan de mix nog even een falende en kille Nederlandse overheid toe en je hebt een film om van te smullen. Starring, na de verkiezingen, MP Rutte as himself:

En dito Min. van BuZa Koenders (ook) as himself:

Helaas is het eerder geschetste echter realiteit, en daarom moeten we de zaak Singh warm houden. Volgende week bezoek ik Singh in Vacaville en kan ik hem persoonlijk al die aandacht overbrengen en hopelijk geeft hem dat wat hoop. Even iets anders: 30 januari j.l. mocht ik de spreekstalmeester zijn bij de lancering van Zero – www.wearezero.co – een venture capitalist organisatie naar mijn hart. Beloning naar geleverde prestatie! In ieder geval presenteerde ik een en ander in een outfit waar ik in werkelijkheid Jaitsen Singh mee zou kunnen bevrijden:

Inderdaad; Superman. Dat ik de grote Leonard Cohen kon aanhalen en ook nog even kon imiteren (stem na lange avond doorhalen) was een bonus. Ook de generale repetitie bracht inspiratie en vele hilarische momenten:

De Heineken ‘koelkamer’ (150 VC’s en entrepreneurs) in Amsterdam was een waardig décor voor deze inspirerende avond. Dit soort ‘gigs’ moet je ook hebben om de strijd voor Singh tegen een veelkoppig monster vol te houden! Wellicht is uit het interview met BNR, onderstaand nog even de link om op te klikken, de afspraak tot stand gekomen die ik 15 maart aanstaande heb met BuZa’s directeur consulaire zaken. Ook al is het stapje voor stapje, ons doel #FreeJaitsenSingh komt nader!

https://www.bnr.nl/player/audio/10056025/10318218

Inderdaad, j.l. dinsdag was het exact een jaar geleden dat Minister President “Normaal” Rutte Gouverneur Brown bezocht in Californie. Volgens de brief die ik van de Nationale Ombudsman ontving kregen zij van BuZa (Ministerie van Buitenlandse Zaken) het volgende antwoord:

Laat ik nu eens even normaal doen, zonder sarcastisch te zijn, waarom zou Rutte niet tien minuten van zijn tijd hebben kunnen besteden om deze zaak van leven of dood te bespreken? Omdat het hem geen barst interesseert! Wellicht had hij het nu wel gedaan om zieltjes te winnen die nu naar de PVV gaan. Zo dicht liggen die partijen bijelkaar. Dan het volgende:

Is het mogelijk dat we die brief even kunnen lezen?! Bij kamervragen is geen van onze snuggere tweede kamerleden op het idee gekomen om naar de inhoud van die bedankbrief te vragen. Ik ga er aan twijfelen of dat vragen voor aandacht uberhaupt wel gebeurd is. Immers, ze hebben grote moeite om die brief boven water te krijgen, allereerst mijn e-mail van 6 december:

From: Peter Laanen <peter@laanen-thebrand.com>
Date: 2016-12-06 10:02 GMT+01:00
Subject: BuZa response Singh w.g. R. van Wijngaarden
To: DCV-CA <DCV-CA@minbuza.nl>
Cc: Rachel Imamkhan <info@prisonlaw.nl>, Bureau Nationale ombudsman <bureau@nationaleombudsman.nl>

Geachte BuZa Consulaire medewerker(s),

Gelieve bijgaand mijn response aan te treffen inzake de door u gegeven antwoorden in uw schrijven van 30 november j.l. naar aanleiding van mijn klacht bij de Nationale Ombudsman.

Een en ander spreekt voor zich, echter wil ik wel uitspreken dat de Nederlandse humanitaire steun een papieren tijger is die geen jota voorstelt.

Er wordt niets aan opvolging gedaan, hetgeen aan de California kant betekent dat zolang er niet gereageerd wordt vanuit Nederland zij niets hoeven te doen.

Kafka at its finest!

Vergeet vooral niet om Jaitsen Singh een verjaardagskaartje te sturen wanneer hij 31 december a.s. 72 jaar wordt en tevens zijn 33-jarige jubileum in de verschrikkelijke gevangenissen van Calfornie "viert".

Prettige dagen!

Peter Laanen

Gevolmachtigde van Jaitsen Singh

PS: de gevraagde documenten komen ter beschikking neem ik aan, evenals de brief die de ambassadeur geschreven zou hebben. 

Dit was onderdeel van mijn response:

“En, zou ik zo zeggen, kom met die brief van Rutte aan Brown op tafel.

Uiteindelijk gaat het er om wat hij daadwerkelijk heeft geschreven.”

Vervolgens:

From: Peter Laanen <peter@laanen-thebrand.com>
Date: 2017-01-28 10:08 GMT+01:00
Subject: WOB-verzoek
To: DCV-CA <DCV-CA@minbuza.nl>

L.S.,

Bij deze verzoek ik u mij inzage te geven in het schrijven van MP Rutte aan Gouverneur Brown van Californie waarin hij deze bedankt voor het bezoek van 31 januari 2016 en aandacht vraagt voor de zaak  van de in Vacaville gedetineerde Jaitsen Singh.

Dank.

Jacobus "Peter" Laanen

6 december…..bijna twee maanden verstreken, en nu weer ruim een week verstreken. Geen bevestiging, niets. Het wachten is nu op hun antwoord “dat ik me bij het verkeerde loket gemeld heb”. Standaard taktiek van BuZa. Wellicht zijn ze nu driftig aan het ‘knippen en plakken’ om een fraai document te vervaardigen, een zogenaamd ‘Van der Steurtje’. Hetzelfde geldt overigens ook voor de Nationale Ombudsman; nul response na mijn van teleurstelling overlopende e-mail van dezelfde datum. Uiteindelijk is in deze hele trieste affaire maar een man die 2/3 van de tijd die Singh gezeten heeft (33 jaar) heeft meegemaakt; consulair medewerker Marco van Vemden:

Zowel in Los Angeles (tot 2010) als in San Francisco was hij verantwoordelijk voor het bezoek van gedetineerden. Zoals bekend werd Singh minimaal 12 jaar helemaal niet bezocht (zo ook niet in 2011) en namen de bezoeken toe toen er kamervragen werden gesteld en de pers er zich mee begon te bemoeien. Hij is degene die Consuls Generaal adviseerde en BuZa van prive materiaal van Singh voorzag. Hierover meer volgende week. De huidige Consul Generaal is Gerben Kunst:

Ha, zo dachten wij, een frisse wind. 5 september 2016 stuurde ik hem de volgende e-mail:

From: Peter Laanen <peter@laanen-thebrand.com>
Date: 2016-09-05 14:53 GMT+02:00
Subject: Jaitsen Singh
To: gerben.kunst@minbuza.nl
Cc: "Vemden, Marco-van" <Marco-van.Vemden@minbuza.nl>, DCV-CA <DCV-CA@minbuza.nl>, Rachel Imamkhan <info@prisonlaw.nl>

Geachte heer Kunst,

Als contactpersoon van Jaitsen Singh meld ik me tot u.

Jaitsen Singh stuurde me de brief, ondertekend door Marco van Vemden, inzake het voorgenomen bezoek op 23 augustus j.l., evenals zijn ‘until further notice’ reaktie.

Uiteraard wil Jaitsen Singh wel bezoek ontvangen, maar wel op basis van een schone lei.

Immers, de loze beloften die binnen verloop van drie maanden gedaan zijn, hebben zijn sporen wel achterlaten.

November 2015: Minister Schultz en toenmalig CG Hugo von Meijenfeldt zouden gezamenlijk de zaak Singh steunen bij Gov. Brown. Niet doorgegaan.

December 2015: Toenmalig CG Hugo von Meijenfeldt zou persoonlijk de brief overhandigen aan Gov. Brown. Niet gelukt. Er bleef een brief 5 weken ongeopend liggen!

Januari 2016: MP Rutte had de zaak Singh op z’n agenda staan om e.e.a. persoonlijk met Gov. Brown tijdens zijn bezoek in Californie aan te kaarten. Tevens zou hij hem een smeekbrief van diens zoon Surender overhandigen. Niet gebeurd.

En ook in Nederland blijft het moeizaam wanneer BuZa niet in staat is om een verslag van mijn hoorzitting te produceren! Uiteraard zal ik deze week ook zonder verslag mijn reaktie aan de Nationale Ombudsman doen toekomen.

Afsluitend; Jaitsen Singh zou u graag in person, vis-à-vis, willen leren kennen om zodoende zijn vertrouwen in het CG der Nederlanden in San Francisco te herwinnen.

Ik zie uw berichten met belangstelling tegemoet.

Vriendelijke groet,

Peter Laanen

En wat doet deze nieuwe held? Niets. Hij laat BuZa een brief schrijven dat het consulaat niet meer mijn aanspreekpunt is omdat ik inmiddels in Nederland woon! Lust u nog peultjes?! Singh heeft deze man gesmeekt om een op een met hem te praten en hij verdomd het, al dan niet ingegeven door…….juist, de eerder genoemde Marco van Vemden. Woensdag a.s. gaat het dappere duo gezamenlijk Singh bezoeken en die weet zich geen raad hoe dit aan te pakken. Begin 2015 betrok Marco van Vemden ons bij de zaak Singh die op dat moment nog in San Quentin zat. Vele vrijdagavonden kwam hij bij ons op de borrel als een soort van bezoek aan Café “De Uitlaatklep”. Plotsklaps begon hij over de zaak Singh, wiens naam hij daarvoor nimmer ter berde had gebracht. Of we hem eens wilden bezoeken. Astrid gaf aan dat verzoek gehoor, ik wilde eerst het dossier bekijken, hetgeen me door Marco van Vemden niet veel later aangereikt werd. En zo begon de bal te rollen. Om dit leesbaar te houden komt er volgende week een vervolg. De volgende zaken zullen aan de orde komen: *waarom was er niemand van het consulaat bij de belangrijke hoorzittingen in 1999 en 2000 om Singh bij te staan? *waarom stuurde Marco van Vemden bedankbrieven van Singh aan zijn kinderen naar BuZa om in het dossier Singh op te nemen? *waarom heeft Marco van Vemden na het negatieve besluit t.a.v. het parool verzoek Singh zo’n 9 maanden niet bezocht? *probeerde hij promotie te maken over de rug van Singh? Volgende week zal ik zo genuanceerd mogelijk al deze vragen trachten te beantwoorde. Mijn intense hoop is dat een van die hoge heren in Den Haag het besef krijgt dat ze dit niet zo netjes (eufemisme) aangepakt hebben en persoonlijk Gouverneur Brown gaat benaderen. En ja, ik weet dat Californie het moeilijk zat heeft met Trump, maar dan is een straal van hoop wellicht zalvend. Nil desperandum!

Zo op het oog een mooie opener over clubs en voetballers. Welnu, jullie kennen mij, het eerste is waar. Wat hebben mijn broer Rob en ik genoten afgelopen dinsdag toen Sparta, met 3 spelers in de gelederen van Jong Sparta, de miljoenenploeg van PSV klop gaven. En wat hebben die spelers de zanghoek van Ivar en z’n mannen bedankt.

Dik verdiend gezien het positieve gezang uit die hoek gedurende de hele wedstrijd. Maar het enthousiasme van de Sparta spelers is dermate aanstekelijk dat hele tribunes, jong en oud, luidkeels meezongen wanneer het lied over DE club van Rotterdam ingezet werd! Heerlijk! Morgen naar het matinee optreden van Paulien in het Crown Theater Aalsmeer. “The Club” is niet alleen een heerlijk intiem theater, maar je kunt er ook lekkere drankjes en hapjes scoren.

Het intieme theater ‘The Club’

Omdat het optreden van Paulien met een tweetal camera’s vastgelegd wordt, kunnen er nu maar rond de 80 mensen in, en er zijn nog een tiental kaarten beschikbaar. Ga lekker met ons mee, maken we er een feessie van!

Paulien Tickets

Even klikken en bestellen, dan zien we elkaar morgen!

Ja, BNR nieuwsradio. Aanstaande dinsdag ben ik tussen 11.00 en 11.30 live op BNR met Derk de Vos (Redakteur BNR) en Jurriaan Kalf (Amerika Econoom Rabobank) om mijn mening te geven over de invloed die de nieuwe president van de Verenigde Staten (Clinton of Trump) op diverse terreinen zal hebben. Na 18 jaar Californie en drie presidenten (Clinton, Bush en Obama) heb ik zo m’n gedachten over een aantal onderwerpen. Uiteraard heb ik nimmer zo’n malloot als Trump in dit hele circus meegemaakt. Romano van der Dussen was woensdagavond bij De Wereld Draait Door. We kennen het verhaal; ruim 12 jaar onschuldig vastgezeten in Spanje, vastgelegd in dit boek:

Wat wil Romano: “Ik zou graag zien dat Nederland mij verder helpt bij het zuiveren van mijn naam. En ook dat ze iets ondernemen om te voorkomen dat anderen die vastzitten in Europese buurlanden overkomt wat mij is overkomen. Het was verschrikkelijk. Wat ik beleefd heb, gun je je ergste vijand niet. Dat heb ik ook gezegd tegen minister Koenders van Buitenlandse Zaken.”

“Al tijdens mijn gevangenschap heb ik er vaak over nagedacht om een stichting te beginnen die mensen in mijn situatie daadwerkelijk hulp kan bieden. Ik zou straks graag een deel van mijn schadevergoeding gebruiken om dat te realiseren. Dit mag niemand meer overkomen.” Wat denk je van bijna 33 jaar onschuldig vastgezeten?! Gaat Romano nu Jaitsen Singh ondersteunen? Gaat Minister Koenders daadwerkelijk zijn invloed bij Governor Brown in Californie aanwenden om gratie te krijgen voor Singh? We zitten bovenop de bal, en ik ben natuurlijk zeer verheugd dat Singh ook dezelfde Nederlandse avocaat van PrisonLaw heeft.

Immers, Rachel Imamkhan heeft een cruciale rol gespeeld in de vrijlating van Romano. Drie zwaargewichten om Singh vrij te krijgen. Moet lukken zou je zeggen.

Met excuses voor de Luimloze week, kom ik met een dubbeldikke terug. Van voor naar achteren. Wereldprimeur; gisteren met Astrid, met haar allereerste wedstrijd bij Sparta, op stap geweest naar Sparta’s burcht, het jubilerende Kasteel. Voor de gelegenheid had ze zich zelfs in mijn Sparta shirt gehesen! Het was een draak van een wedstrijd waarbij Sparta op de valreep tegen Willem II er nog een puntje uitsleepte (2-2). Maar sfeer was er genoeg. En na afloop toch nog even een plaatje geschoten voor het Kasteel:

Vooruit, ook nog die van Ivar met Astrid, ondanks dat hij met zijn sectie Sparta niet naar de overwinning heeft kunnen zingen.

Maar wat een positief gezang komt er uit die hoek, en dat de hele wedstrijd door: “zullen wij laten horen, ES-PE-AR-TA”. En: “Sparta is de club van Rotterdam”. Van die 100 heb ik er minstens 58 meegemaakt met als hoogtepunt het kampioenschap van Sparta in 1959. Het veld had toen nog natuurgras en lag omgedraaid. Mooie avond met dineetje afgesloten bij een ander Rotterdamse icoon; “Het Witte Huis”. Over “Het Witte Huis” gesproken, de race tussen Clinton en Trump wordt steeds grimmiger, maar wat mij het meest verbaasde de afgelopen dagen was de positieve mening van veel mensen over Donald Trump. Stevige verrechtsing van Nederland? Of aanbidding van een testosteron patser? Wanneer je zolang als wij in de V.S. hebben gewoond, dan weet je wat voor gruwel deze man is. Ja, wellicht is het kiezen uit twee kwaden, maar kies dan maar het kwaad dat je kent in plaats van de onberekenbare potentaat die in Trump schuilt. Laat de geschiedenis zich niet herhalen!

Einde zendtijd politieke partijen. Laat ik ‘ns even mijn agenda nabladeren (ja, lekker papier), Wat herinner ik me van vlucht KL605 naar San Francisco van 2 november? Weer zo’n ouwe 747 bak van KLM met stoelen die er voor zorgen dat je achterste naar zuurstof snakt, alsmede een massage. Vertraging van 50 minuten viel nog mee, de vrieskou aan boord niet. In San Francisco aangekomen werd ik voor het eerst in de afgelopen 18 jaar apart genomen; mijn vingerafdrukken klopten niet. Zie voorbeeld onder:

Waaaaaaat?! Als “eigenaar” van een green card sinds 2005 met onberispelijk gedrag (vind ik zelf) vond ik mezelf terug in een rijtje met 12 Hong Kong Chinezen –voor mij- die net als ik hun hele hebben en houden uit de doeken moesten doen, zij het in wat ongelukkiger Engels. Niets persoonlijks, maar na een uur of anderhalf was ik dan toch nog aan de beurt. Deze ambtenaar had wat meer begrip voor het feit dat mijn artrose pink ietwat afwijkt en binnen een wip kon ik m’n koffers ophalen. Zo, nu nog even het huurauto’tje ophalen en lekker op weg naar zoon Kaj. Helaas, de mijne was inmiddels vergeven. Na een half uur steggelen een upgrade zonder bij te betalen. Dat is al heel wat voor de oprechte Nederlander. Het weer was stralend, de wegen bekend en de ontvangst van Kaj vol warmte. Ook had hij voor voldoende “Jack” gezorgd en sommige stukken meubilair kwamen zeer bekend voor. Dan wordt geluk weer heel gewoon! Addertje en gras: maandagochtend 05.45 op om me naar San Francisco te begeven voor een lezing over Silicon Valley aan een delegatie van Hewlett Packard Enterprise third parties. Dat viel niet mee…..dat opstaan! Ben maar begonnen met een plaatje van de succesvolle HBO serie “Silicon Valley”:

Daarna rolde het vanzelf, prettige mensen in een prettige sfeer. Dinsdag het evenement; de jaarlijkse poolbiljartslag tegen Fred van Buiten (zie foto in vorige Luim). Na nederlagen in Concord, Alamo en San Ramon, besloot hij tot een thuiswedstrijd in Sunnyvale. Rood laken, bruin krijt, middelmatige keu; kortom, alle elementen waren tegen mij, en ik verloor partij 1 derhalve glansrijk. Na me te herpakken rolde ik naar de 3-1 eindstand (best of 5). Onverwachte wending: Fred sloeg een “winner takes all” voor. Huh?! “Maar ik heb toch al gewonnen?”. Fred glimlachte slechts en stootte af. Het mocht niet baten voor hem, de oude meester perste alles uit zijn frele lichaam (hopelijk leest Astrid dit niet) en nam wederom de cup met de grote oren naar huis. Thuishaven Kaj was wederom een oase waar het goed vertoeven was voor vader en zoon. Donderdagmorgen telefonisch BNR interview (j.l. dinsdag uitgezonden) met Derk de Vos inzake een “soft landing” in Silicon Valley.

http://www.bnr.nl/radio/inallestaten/10312064/we-mogen-onszelf-meer-op-de-borst-slaan

Mocht je het willen beluisteren. Maar al pratende besef je pas hoeveel er over te vertellen is. En, hoe licht mensen er over denken! De fantastische Maarten Sierhuis (NASA, Ejenta en grote man achter Nissan Zelfrijdende auto’s) had Fred en mij uitgenodigd voor een bijpraat lunch bij Cascal in Mountain View. Kan (en mag) er helaas niet al te veel over kwijt, wel dat het buitengewoon informatief en gezellig was. Tussendoor nog even een petje gekocht in S.F. bij Nike’s megastore voor de zonschuwende kale bol. Net als bij een juwelier staan de Nike Jordan Air basketbalschoenen in een afgesloten glazen vitrine:

Onwaarschijnlijk toch? Donderdagavond nog een mini reunie bij ons all time favoriete restaurant The Town House in Emeryville. Nostalgie galore. Even alle zakelijk dingen laten waar ze horen, werd de week afgesloten in Palo Alto met de borrel van de Koninklijke. Vanwege het niet droog houden, de nacht doorgebracht bij de gastvrije Van Buitens in Menlo Park. Weekend bij Kaj, met uitzondering van mijn bezoek aan de ziekenhuisgevangenis in Vacaville. Singh: zelden heb ik de veelal strijdvaardige Jaitsen Singh zo gedeprimeerd gezien. Het is tot hem doorgedrongen dat de eerstvolgende paroolzitting pas over twee jaar is. Dan wordt hij 74! Alle loze beloften van BuZa hebben hem ook geknakt, hetgeen ik me zo kan voorstellen. Voorbeeld: ik stuur 5 september een e-mail naar de nieuwe Consul Generaal, Gerben Kunst, in San Francisco om hem te vertellen dat Singh wel degelijk bezoek wenst te ontvangen, maar dat hij met een schone lei wenst te beginnen, dus graag met hem, zonder consulair medewerker Marco van Vemden. Dacht je dat die held van een Kunst mij terugschrijft? Daggut niet. Mede namens hem krijg ik een schrijven van BuZa dat nu ik weer in Nederland ben, me moet wenden tot de behandelend medewerker van de Verenigde Staten (naamloos) te bereiken op werkdagen van 09.00 – 12.30 uur via 070-348 5050. En als Singh een verzoek indient voor hervatting van de consulaire bijstand, het ministerie zal beoordelen of, hoe en wanneer de consulaire bijstand kan worden hervat. Voor m’n geestesoogst zie ik ambtenaren high-fives uitwisselen, met de regeltjes in de hand, onder het zingen van “Singh blijft in de Sing Sing”.

Dat de maximaal beveiligde Sing Sing gevangenis in New York staat weten ze toch niet. Na 2 uur ruk ik me los van Singh en maak de troosteloze weg langs het prikkeldraad terug naar m’n huurauto. Kaj vangt me op, we zien de Raiders (American Football) winnen van de Chargers bij BJ’s (eetpub) en lief laat hij me winnen in Walnut Creek met een potje pool. Natuurlijk nog even een selfie met onze eigen fire fighter en ‘s maandags weer terug naar het wat kouder geworden vaderland.

En inderdaad, op de achtergrond Bill Murray; geen Laanen dus! Ter afsluiting de volgende waarschuwing: wees probleemloos in het buitenland, het vaderland is meer bezig met burgers van andere landen dan de eigen burgers!

M’n Hazes tekst: “Ik zit hier heel alleen m’n blog te schrijven….”. Niet helemaal natuurlijk, beneden liggen Astrid en Tinley nog vredig te slapen. De laatste belhamel is vertrokken naar het verre Rotterdam en nam gisteren ontroerend ‘afscheid’ van de mama.

Terwijl ik Ivar met de bulk van z’n spullen donderdag voor een eerste doorweekte trip naar zijn kubuswoning bracht, vervoerde Astrid Bo-Peter naar Eindhoven waar z’n trip naar Bologna, en dus een internationale carriere, begon.

Inmiddels berichtte Kaj dat hij z’n huurcontract voor een nieuw onderkomen in Martinez, Californie getekend had, en met een gelukzalig gevoel aan z’n firefighter academy kon beginnen. En dan overvalt je een gevoel van melancholie en tevredenheid; we hebben ze goed afgeleverd.

Mijn oudere zonen Eric (boven) en Rick (wie drukt hem naar beneden?) hebben zich al sinds jaar en dag een goede plaats in de maatschappij verworven, m’n liefje wat wil je nog meer? Singh Ja, hem vrij krijgen staat bovenaan mijn wensenlijstje. Hiertoe werd ik ook nog gesterkt door het volgende artikel van woensdag j.l.:

De tot levenslang veroordeelde Edwin S. heeft recht om aan zijn resocialisatie te beginnen. Dat heeft de rechter in Den Haag woensdag bepaald. S. wil de kans krijgen om terug te keren in de samenleving. Na 23 jaar en zeven maanden te hebben vastgezeten, vindt de man daarom dat hij recht heeft op resocialisatie. Hij eiste dat in een tegen de Nederlandse staat aangespannen kort geding. S. werd in 1994 veroordeeld voor de moord op een man en het levensgevaarlijk verwonden van een vrouw uit Badhoevedorp bij een overval. Hij voelt zich gesterkt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat oordeelde eerder dat een levenslange straf, zonder uitzicht op enige vorm van verlof, onmenselijk is.

Jaitsen Singh heeft niemand vermoord en zit al 32 jaar vast! Aanstaande dinsdag trek ik naar Den Haag voor een hoorzitting bij BuZa naar aanleiding van de klacht die ik ingediend heb bij de Nationale Ombudsman namens Singh, en aangevuld met mijn klacht dat men nooit echt mijn vragen als contactpersoon van Singh beantwoord heeft. In wezen word je gewoon niet serieus genomen. Ik herhaal ze nog even met het soort van antwoorden waarmee men trachtte mij zoet te houden (uit mijn Luim van 26 maart j.l.):

*Heeft MP Rutte daadwerkelijk voor Singh gepleit (bij Gov. Brown)?

-Daar wordt geen rechtstreeks antwoord op gegeven, wel kan je uit Koenders z’n antwoord afleiden dat hij dat niet gedaan heeft tijdens zijn onderhoud met Gov. Brown, maar achteraf in zijn dankbrief. Gemiste kans!

*Heeft MP Rutte inderdaad de smeekbrief van Singh’s zoon Surender overhandigd (aan Gov. Brown)?

-Geen antwoord

*Wie lobby’t er nu namens Singh bij Gov. Brown of diens Kabinet?

-Geen antwoord, slechts vage indicaties over activiteiten van de ambassadeur (die overigens tijdens het bezoek van Rutte met de assistant van de naaste medewerker van Brown heeft gesproken en er toen achter kwam dat een brief van BuZa, bedoeld voor Brown, reeds 5 weken ongeopend lag), en dan de dankbrief van Rutte. Wie lobby….dat is niet BuZa, dat is een persoon of personen! Zo houden ze elkaar de hand boven het hoofd. Koenders heeft ook niet rechtstreeks naar Brown geschreven maar via de toenmalige CG Hugo von Meijenfeldt. Een brief waar ook geen acht op werd geslagen. Koenders gaat pas aan de slag wanneer tweede kamerleden aan de bel trekken en komt dan op de proppen met brieven die geschreven zouden zijn.

Hebben ze uberhaupt ooit een antwoord van Gov. Brown of diens mensen gekregen? En laten ze in Godesnaam niet aankomen met het gegeven dat de consulaire medewerker met zijn gezin Singh in San Quentin heeft bezocht, want dan ga ik echt over m’n nek:

Deze foto schijnt in het dossier Singh te zitten maar is meer een vorm van rampentoerisme….”we zijn in het San Quentin van Johnny Cash geweest”. Waar was de consulaire medewerker dit jaar nu de publiciteit geweken is? Het hele consulaat heeft onder aanvoering van de voormalige CG Hugo von Meijenfeldt ook nog een uitstapje gemaakt naar San Quentin. Gezellig toch?! Onlangs kreeg ik het verwijt dat ik wel wat hard optrad. Weet je wat hard is?! Wanneer je 32 jaar onschuldig vastzit en jouw eigen land heeft slechts minimale pogingen gedaan om je te ondersteunen. Nil desperandum! Want wanneer de hoop is verdwenen, is alles verdwenen!

Gaat het mis tussen u en de overheid? Wij staan voor u klaar

Ja, ja, mooie slogan! Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen; zinvol of zinloos?! Onderstaand hun reaktie die op zich voor zichzelf spreekt:

Geachte heer Laanen,

Dank u voor uw brief van 5 juni 2016. Daarin schrijft u dat u namens de heer J.J. Singh een klacht indient over het ministerie van Buitenlandse Zaken. U klaagt over de gebrekkige en nalatige consulaire bijstand van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en tevens over het feit dat uw vragen aan het ministerie niet beantwoord worden . U vraagt de Nationale ombudsman om uw klacht in behandeling te nemen. Graag informeer ik u over de behandeling van uw brief.

Is onderzoek naar uw klacht mogelijk?

Wij stellen op dit moment geen onderzoek in naar de klacht, omdat u deze klacht nog niet hebt ingediend bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wij nemen de klacht pas in behandeling als het ministerie de klacht eerst heeft behandeld. De Nationale ombudsman vindt het namelijk belangrijk dat het ministerie eerst zelf de kans krijgt om de klacht naar tevredenheid van de heer Singh op te lossen.

Wij hebben uw brief daarom doorgestuurd naar het ministerie met het verzoek de klacht te behandelen. Het ministerie is verplicht de klacht van de heer Singh binnen zes weken te behandelen. Die termijn kan met vier weken worden verlengd. In dat geval moet het ministerie u laten weten dat de behandeling van de klacht langer duurt.

……….Klacht nog niet ingediend bij het ministerie……..Je vraagt je af of die lieden uberhaupt het klachtenpakket hebben doorgenomen gedurende de ruim 6 weken tussen indiening (aangetekend) van het pak aan papieren, inclusief een uitgebreide, handgeschreven vele pagina’s tellende klacht van Singh, en dit algemene schrijven. Of de brieven die Singh’s zuster Sieta schreef en waar nimmer op werd geantwoord. Ook bij de Ombudsman ingeleverd. Ministerie van Buitenlandse Zaken lijkt me een prima reaktie om op Singh’s klacht(en) te reageren. Daar komen dezelfde nietszeggende antwoorden dadelijk weer vandaan die ze ook reeds aan leden van de tweede kamer verschaft hebben. Je krijgt geen enkel direkt antwoord op gestelde vragen. Ministerie binnen 6 weken…..bla, bla…..4 weken verlenging mogelijk, bla, bla. Tegen de tijd dat de Nationale Ombudsman een uitspraak doet (of niet) hebben we inmiddels een andere regering en zitten die ouwe makketakkers inmiddels op comfortabele posities in het bedrijfsleven. Ik vraag me af of ze sowieso bij de Nationale Ombudsman weten hoe het bij BuZa werkt. Dat je alle correspondentie dient te richten aan het consulaat waar de gedetineerde onder valt. Nou, lees nog maar eens de Luimen na die ik daar al over geschreven heb! “Waterverf” zou wijlen Wim Sonneveld als reaktie gegeven hebben. Oh ja, wanneer de reaktie van BuZa komt (stel je voor dat ze plotsklaps behulpzaam worden) dan is het exact een jaar nadat ik Jaitsen Singh voor het eerst in San Quentin bezocht heb. Astrid ging me voor, maar ik wilde pas gaan nadat ik me er meer dan redelijk van overtuigd had dat Singh onschuldig was. Geen ramptoerisme, zoals ik anderen heb zien doen. Luim 401 gaat dus uitsluitend over Singh en daarom nog maar eens zijn onderkomen in beeld, en na een briljante week in Loosdrecht ken ik het verschil als geen ander! Slaap zacht Nationale Ombudsman, Minister Koenders, voormalige CG Hugo von Meijenfeldt en al die andere lieden van BuZa die sinds Singh’s ingevangenneming hem of loze beloften hebben gedaan, danwel hem hebben laten rotten in de diverse gevangenissen die Californie rijk is. Shame on you!