Laanen's Luim

Na het gala (het dreunt nog na) en de heerlijke mini cruise naar Mexico, de realiteit van alledag. Even kijken wat er zo al aan inkomend e-mail verkeer is.

*Slik*, eh….1.043, echt?! Laten we maar even gaan graven in die berg; wederom vele tientallen miljoenen rijker geworden dankzij transakties in Ghana en erfenissen van overleden dictators, maar heel veel felicitaties en ongelofelijk aardige berichten van vrienden, familie en enigszins onbekenden (!). Heerlijk! Business as usual op het consulaat, zij het dat het cijferwerk nu de overhand neemt; hoe hebben we gepresteerd t.o.v. het jaarplan?! Meer hierover later dit jaar. Het seizoen is begonnen met windkracht 10, figuurlijk en letterlijk!

Zodra je bij ons het gebouw uitloopt (zie rechtsonder de in-/uitgang) krijg je dit beeld in de galleria. Geeft een feestelijk gevoel; da’s een ding wat zeker is! “Born is the king of Israel…..”.

Zodra je weer naar de receptie loopt, staan daar de twee vriendelijke ‘waakhonden’ Gael (l) en Mike, dat geeft een gevoel van warmte en rust voor die mooie krans. Het verkeer wordt natuurlijk gelijk een chaos, want na al dat mooie weer veroorzaakt de regen en de wind zeer gladde oliewegen. Tel maar gerust een half uurtje bij de ochtendspits. Bij ons in Concord hebben we alleen maar angst dat het zwembad overloopt; die regen doet ons immers niets!

En, niet vergeten, die regen hebben we hard nodig en de boys bidden er om, want het betekent dat het in de Sierras sneeuwt. Nog geen 3 uur rijden van ons huis wacht ski- en snowboard pret! Natuurlijk betekent de tik van november naar december dat Sint Nicolaas in San Francisco en Berkeley gaat aantreden. 2 weken geleden tuxedo time in Los Angeles met Consul Generaal Bart van Bolhuis:

Vandaag 2 Sint Nicolaas sessies in San Francisco; volgepakt huis met 200+ Nederlanders!

Morgen de jachthaven in Berkeley (voor de 11e keer). Maar, beste mensen, dit gaat niet zonder opofferingen. Gezien het drama van vorig jaar, waarbij mijn prachtige witte hangsnor helaas de bovenlip ging verlaten “waar is het lijmpistool, Piet?”, heb ik dit jaar besloten het ultieme offer te brengen:

Ja, ik weet ‘t, ik heb vele malen gezegd dat een man zonder snor is als een eitje zonder zout. So be it! Tegen Astrid’s verjaardag (gelijk met kindeke Jezus) is-ie weer in full swing. Uiteindelijk; alles voor de kinderen van de Bay Area!

Dat gevoel bekroop me dus meer en meer nadat we de deftige, doch stijlvolle California Club betraden. “L.A. is my Lady”, zong Frank Sinatra ooit, maar fast forward naar hedenmorgen, en de foto bestuderend die Thijs Boekhoff (google hem) mij zond, klopte het allemaal; het ‘Oscar’ gevoel en de Lady (aan mijn zijde!).

Het werd een onvergetelijke avond; onderstaand weergegeven middels een aantal foto’s die gemaakt zijn door vriend en collega Marco van Vemden. Toegegeven, het voelt aan als een uitgave met een hoog “Prive” gehalte, met dien verstande dat deze waarheidsgetrouw is!

Zonen Rick en Eric kwamen uit het moederland overgevlogen om dit spektakel bij te wonen. Biezonderheid: beide heren zijn geboren op 11 maart, 16 jaar apart!

Weliswaar geen ‘red carpet’, maar vrouwlief en schoonmoeder mochten er zijn!

Bo-Peter, Kaj, father of the 5 sons, Ivar, Eric en Rick; 6 men on a mission!

Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst (l) in een ‘pittige’ discussie verwikkeld met Wells Fargo bankier Theo Burger.

Tevens werden wij verblijd met de komst van Alan Parsons, 2e van rechts met zijn charmante vrouw Lisa. Geheel links Gary Platt, producer van mijn 18 minuten durende documentaire.

Van l.nr. mijn voorgangster Ella van Gool, Charlie Watt (niet te verwarren met…) en Bay Area vrienden Antwan en Jill van der Stap – Honig. Uiteindelijk waren er zo veel knappe dames dat ik er niet echt een uit durf te kiezen (klapjes).

Links en rechts 2 heren die voor mij in de Hall of Fame opgenomen waren, beroemd architect Jan van Tilburg, Avery Dennison Corp. Exec. Bob van Schoonenberg (dankzij hem zijn we in de California Club), en fantastisch aardige vrouw Sandy.

De avond begint met de volksliederen:

Geweldige MC Jeff Keasberry, auteur “Indische Keukengeheimen”, opent en verzoekt eenieder te gaan staan tijdens het spelen van de volksliederen.

Zie onze matroos Kaj er kaarsrecht bij staan!

Sfeervolle impressie aan het begin van dit gala.

Consul Generaal Bart van Bolhuis (l) was uren vertraagd (SFO!), maar kon zich na zich haastig omgekleed te hebben, vervoegen bij egaa Thessy en voormalige honorees Jan van Tilburg en Bob van Schoonenberg.

Vader Abraham had er 7, maar ik ben zeer in mijn sas met deze 5; ze brachten met veel verve “Father and friend” van Alain Clark. Tranentrekker!

Consul Generaal Bart van Bolhuis introduceert de documentaire over mijn leven en staat op het punt om te zeggen dat hij mij ‘triple A’ status toedicht.

Ongelukkigerwijs blijft de DVD 3 maal op dit punt steken, alvorens producer Gary Platt toesnelde om het euvel te herstellen. Er kon in ieder geval een lachje af!

Zeer vereerd was ik dat de burgemeester van Los Angeles, Antonio R. Villaraigosa, mij in een speciale oorkonde bedankte voor mijn verdiensten in de Verenigde Staten.

President NAF SoCal, Guido Keijzer, overhandigt mij het prachtige bijbehorende, in brons gegoten, beeldje.

Gedurende mijn ‘acceptance speech’ kon ik mensen bedanken die niet aanwezig konden zijn, danwel het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hadden, door hun vertegenwoordigers (als het ware) in de zaal te bedanken. Hier met speciale vriend Fred van Buiten; voor hem James Taylor’s “You’ve got a friend”.

En hier met de honoree van 4 jaar geleden, Henny Neys, de Mother Theresa van de East Bay, maar voornamelijk ook mijn Sinterklaas baas (2 december). “Hoort wie klopt daar kinderen”. Partner Gijs denkt; “wat moet-ie met mijn vrouw?!”

Goed om collega’s te hebben! Mijn NBSO partner in crime Gerard Brikkenaar van Dijk (Houston, Texas) heeft een vrouw die echt kan zingen www.paulien.info en dat liet ze ons ook horen. Veel dank daar voor!

En mijn ‘special thanks’ gaan uit naar NAF SoCal’s perfecte organisatie, weliswaar in beeld met name vertegenwoordigd door President Guido Keijzers en MC Jeff Keasberry, maar we weten wie de anderen achter de schermen zijn. Super bedankt! Ook natuurlijk naar alle lieve vrienden en vriendinnen die van heinde en verre gekomen zijn, met name Peter Weber, onder moeilijke omstandigheden.

We love you!

Tja, het vlees was ook bij Generaal/Directeur CIA Petraeus zwak. Dus begint volgens goed Amerikaans gebruik het ‘apologizen’.

An apologetic Petraeus expresses regret for affair

Former CIA Director Gen. David Petraeus, right, followed by security agents, enters his home in Arlington, Va., Friday, Nov. 16, 2012, after testifying on Capitol Hill before closed-door sessions of the Senate and House Intelligence Committees regarding the Sept. 11, 2012 attack of the US embassy in Libya. (AP Photo/Luis M. Alvarez)

Veelal kom je daar goed mee weg in de V.S., velen zijn hem voorgegaan! Daarom doet het mij nu nog meer deugd om vanavond de honoree te zijn tijdens Dutch American Heritage Day. Niet zozeer omdat ik een heilige ben, maar meer omdat ik me nergens hoef over te verontschuldigen, en dat voelt goed aan. In een week dat zoon Ivar a) z’n rijbewijs haalde (2 weken nadat hij 16 werd) en b) gekozen werd voor het voetbal varsity team van Northgate High, een warme douche. Ivar kreeg z’n Northgate Hihj voetbal uirustung en wist niet hoe snel hij moest aantreden in de uirusting die hij op school dient te dragen op de dag van de wedstrijd,

Zie je die 16-jarige meiden al giechelen; “oh Ivar, you made the soccer squad”. Minzaam glimlachend loopt Ivar vervolgens de klas binnen; the coolest kid in town! En vanmorgen werd ik verrast door een aantal collega’s die me naar onze keuken lokte om me aldaar een heerlijke taart met felicitatie aan te bieden. En, toen ik het kado aangereikt kreeg brak het koude zweet me uit; het voelde aan als een t-shirt. Toch geen Giants shirt, piepte ik er nog uit. Gelukt, redelijk snel overgegaan tot de orde van de dag toen het een A’s shirt bleek te zijn met goede collega wensen.

Kippenvel om de collega’s daar zo aan te treffen die het jou zo gunnen, ondanks dat het gros er niet bij kan zijn. Geeft toch wel een induk hoe het consulaat qua chemie complementair is.

Geheel rechts Coos en Merel Jane, de aanstichters van het geheel; heerlijk! En dan vanavond de Big Day, met een uitverkocht huis in L.A. In m’n hoofd weet ik wel wat ik ga zeggen in mijn acceptance speech, maar als geen ander weet ik hoe dat in de loop van de avond kan veranderen. Nogmaals; heerlijk! Vrienden en vriendinnen, het gaat jullie goed, en wellicht komen er in de loop van de week nog wat nabranders. Overigens, na mijn feessie gaan we naar Hilton Checkers voor de after party. Gaat een machtig mooie avond worden, mark my words

“I see a red door and I want to paint it blue”.

Een zucht van verlichting ging (in ieder geval door Californie) toen Barack Obama j.l. dinsdag herkozen werd. Eerst leek het nog eng, maar toen kwamen de 55 kiesmannen van Californie (Obama’s zekere staat) in beeld en brak de euforie uit:

De krantenkoppen logen er niet om:

En wat zaten de polls er naast: Gallup had 49% Romney en 48% Obama en CNN had het precies omgedraaid. Werkelijkheid: Obama 59% en Romney 41% van de kiesmannen. Uiteindelijk moet het gros van de vrouwen niets hebben van enge republikeinen die vinden dat als je verkracht wordt, en je zwanger raakt, het kind moet baren. Dan heeft God het zo gewild! “Ammehoela”, zou Wim Sonneveld zeggen. Maar uiteindelijk kwamen de guru’s toch in Concord terecht om mij te vragen waarom de polls er zo naast zaten. Gespannen keken ze me aan vanuit het cirkeltje dat zij gevormd hadden. Vrienden, begon ik, het is heel simpel, stiekempjes hebben veel christelijke republikeinen op Obama gestemd omdat ze het niet zagen zitten in een mormoons opperhoofd. Onder het mompelen van “unpublishable” dropen ze af, immers, in dit land waar iets dat ook maar naar discriminatie ruikt, vermeden wordt, haalt de waarheid het ook veelal niet. Dat brengt me op Sint Nicolaas; 1 december in San Francisco en 2 december in Berkeley alvorens weer terug te keren naar Nederland.

Daar kwam die weer; “laten we gekleurde Pieten nemen, een Regenboog Piet is ook erg leuk, we verliezen ouders met alleen Zwarte Pieten”. Met alle respect; kunnen we tradities een beetje handhaven. Zo kunnen we de hele historie van ons vaderland wel herzien. Een nieuwe beeldenbestorming? De eerste twee Pieten dreigden de kont tegen de krib te gooien en ik wil eigenlijk alleen maar voor de kinderen optreden en die glimmende smoeltjes zien. Geen trek om de weken voorafgaand aan een van mijn hoogtepunten van het jaar te besteden aan politiek getinte discussies. Enfin, dit jaar nog op de oude (zwarte) voet. Van het prive front; Ome Rob had z’n neefje Ivar voor diens 16e verjaardag een prachtige ‘fotoshopper’ kado gedaan:

Maar, Ome Rob, Ivar is wel gekozen als een van de doelmannen voor Northgate High Varsity, en daar heeft hij ook alles voor gegeven wat er in z’n pezige lichaam zat. Doorzetting en passie hebben tot dit resultaat geleid. Mooie opzet voor College voetbal, en wie weet?! Nog een week naar ‘the mother of all galas’! Zoon Eric vliegt woensdag binnen in L.A., Rick vrijdag of zaterdag (is bezig met ‘n hush-hush grote order) en matroos Kaj vrijdagavond vanuit San Antonio. Wij gaan in karavaan zaterdagochtend op pad. Nog even daling werkeloosheid gekoppeld aan verkeer:

Nu worden de verkeerslichten op de Bay Bridge bij de Toll Plaza al om 06.00 aangezet, vind je het gek dat ik wat vroeger in slaap kukel?! Volgende week zaterdag niet. Ha!

En de Giants zijn wereldkampioen! De Detroit Tigers werden in eigen huis gedwongen tot overgave en derhalve in 4 wedstrijden (de z.g. sweep) een lesje geleerd.

Ryan Theriot celebrates scoring the go ahead run on Marco Scutaro’s single. (Presswire)

S.F. veranderde in de nacht van zondag op maandag in een gekkenhuis en de ticker parade, waarbij spelers en coaches j.l. woensdag in San Francisco gehuldigd werden, bracht maar liefs een miljoen mensen op de been.

Recorddag voor het openbaar vervoer en ramp voor hen die daar geen gebruik van konden maken, zoals ik. Maar, het lot was mij goed gezind, want net die dag waren er twee evenementen in Silicon Valley gepland met een aantal ondernemingen van de Deloitte Fast 50 delegatie. Allereerst een heerlijke presentatie bij Microsoft nemesis Mozilla (Firefox), waar in Halloween uitgedoste dames ons vrolijk verwelkomden.

Toen door naar DLA Piper waar partner Curtis Mo de presenterende jongelui een Spiegel voorhield inzake hun presentaties.

Duidelijk werd hen voorgehouden dat het meer de American Way moest zijn, zeker voor hen die op zoek zijn naar Venture Capital geld. Maar…..opbouwend! Halloween bracht net als altijd honderden kinderen langs de deur, maar gelukkig was schoonmoeder Riet net vanuit het Hollandse aangekomen. Op listige wijze had ik haar middels een wijntje doen beloven dat zij aan de deur zou staan met de snoepjes. Hier het moment van belofte:

Goed he?! En zo kon het gebeuren dat onze “Benjamin” Ivar plotsklaps 16 werd, hetgeen wij eerst thuis en vervolgens bij Rocco’s uitbundig gevierd hebben met een aantal van z’n vriendjes en vriendinnetjes.

Ja, Ivar was echt jarig en volgende week gaat hij z’n rijbewijs halen. Sweet 16 heeft zo z’n voordelen in Amerika. De week gisterenavond afgesloten bij de Cal Bears, het football team van UC Berkeley. Universiteitstad Berkeley is so-wie-so leuk om te bezoeken, maar nog heerlijker met een ball game en oude buren uit Hilversum. Alsof we ze vorige week nog gesproken hadden (i.p.v. vele jaren) togen we via een met studenten volgepakt Café Durant naar het stadion. En hoewel de wedstrijd niet al te veel reden tot vreugde gaf tegen Washington State, maakten de randevenementen, zoals de band, het meer dan goed.

Zoals ik altijd zeg; “ Life is a song worth singing; sing it!”

Astrid en schoonmoeder Riet paradeerden later op de avond nog met hun 17 november gala outfit, maar daar mocht ik geen foto’s van maken. Sorry! Nog 2 weken; spannend!

De San Francisco Giants weten dat ze de eerste wedstrijd van de ‘World Series’, tegen de Detroit Tigers, tegenover de beste pitcher van de hele league staan. Zelf hebben ze Barry Zito op de heuvel staan waarvan men niet weet of ‘Good’ Barry of ‘Bad’ Barry aantreedt. Men besluit een nazaat in te huren van de beruchte voodoo prinses Marie Laveau (Witch Queen of New Orleans – Redbone) die kordaat een pin dwars door de bobblehead van pitcher Justin Verlander drijft.

Top of the first (even meeleven honkballeken); Barry Zito verlaat ongeschonden de heuvel en Verlander treedt aan voor de bottom of the first. Daar staat hij imposant op de heuvel, 1 meter 93 en iets minder dan 100 kilo. Niet alleen tot beste pitcher van 2011 uitgeroepen (Cy Young Award) maar ook als MVP, hetgeen practisch nooit gebeurt bij een pitcher. En rats, daar scheurt een homerun van de gezette Pablo Sandeval over de hekken. Wat? Verlander schudt even z’n hoofd (voelt hij de pin?) en haalt het einde zonder kleerscheuren. Hij overleeft ook de 2e inning, zij het dat zijn pitch count behoorlijk oploopt. Nu wordt Marie Laveau onrustig en besluit in te grijpen. Bottom 3^rd inning: 2 outs. Simpel bloopertje onderweg naar het 3e honk voor de 3e out en daar gebeurt het; op onverklaarbare wijze raakt de bal de binnenkant van het honk en springt het veld in. Resultaat: man op 2e honk. Voornoemde Sandoval treedt weer aan (hier geliefd de Panda genoemd) met het volgende resultaat:

San Francisco Giants’ Pablo Sandoval (R) celebrates with teammate Marco Scutaro after hitting a two RBI home run against the Detroit Tigers in the third inning during Game 1 of the MLB World Series

Marie Laveau trekt zich terug in haar tombe en uiteindelijk slaat Sandoval nog een derde homerun. Over het seizoen (100+ wedstrijden sloeg hij er 12!). Of het niet genoeg is slaat pitcher Barry Zito, die echt geen deuk in een pakje boter slaat, ook nog een run binnen. De Tigers verlaten hun wonden likkend het veld na een uiteindelijke uitslag van 8 – 3. De tweede wedstrijd in San Francisco werd ook door de Giants gewonnen en de hele stad is gek en dol (Peter Koelewijn). Vandaag de derde wedstrijd in Detroit; het gaat om the-best-of-7. Mensen, dit is nog eens goed voor de regio en ook ik als A’s fan kan het met een goed gevoel gade slaan. Maar, nooit zal ik op deze rijdende trein springen, zoals zoveel zwalkende supporters doen. No Sir! Toen Giants hitting coach Hensley Meulens geridderd werd op het veld, stond deze jongen daar met een aangepaste pet op het megascherm in het outfield te schitteren:

foto: John van den Heuvel

Smalend zei de nieuwe Deputy Consul General; “ha, ha, ook jij dus met een Giants pet”. Fijntjes wees ik hem op het borduursel: NL. Hadden wij niet als eerste het recht op Oranje?

Nog maar 3 weken, mensen:

En wat als ook bij mij Marie Laveau van stal gehaald wordt? Laten we maar een rondje Redbone doen!

1. 2:52

Redbone – The Witch Queen Of New Orleans

Werkeloosheid meet ik niet af aan de cijfers, maar meer met wat er om mij heen plaats vindt, oftewel verkeer en restaurants. Uiteindelijk de plekken waar men mij meestal kan vinden! Het verkeer ging sedert het begin van de crisis, mid 2007, geleidelijk aan verminderen. Kortere rijtijden dus. Begin van dit jaar nog kon ik 05.55 van huis vertrekken om rond 06.45 aan mijn bureau in San Francisco plaats te nemen. Dat is voorbij! Ik mag blij zijn als ik het met een uur en 10 minuten red. Geloof me, die mensen zijn echt niet allemaal onderweg naar Pebble Beach om een rondje golf te spelen! Werkeloosheid daalt dus.

Daar zit ik dus, maar ik krijg wel een hoop nieuws mee, ook een deel van mijn werk. Over werk gesproken, deze week organiseerde het Consulaat de jaarlijks terugkerende ‘boot camp’ happening voor super getalenteerde jonge Nederlandse bedrijven. Jeminee zeg, wat hebben wij een berg talent in Nederland. Tevens kon men aanschouwen hoe mijn collega’s een professioneel weekje Silicon Valley ervaring op hun bordjes deponeerden. www.hollandinthevalley.com Wat nou ambtenaren?! Professionals tot op het bot! Tijdens een van de sessies op het consulaat diende iedereen mee te doen aan een verplichte earthquake drill. Het alarm gaat, iedereen kruipt onder z’n bureau ter bescherming van hoofd en ledematen, waarna men vervolgens zich naar zijn station dient te begeven. Jammer genoeg heeft een mijner collega’s, ene Natasha C, die ik net nog kudos gaf, van mij een foto gemaakt toen ik moeizaam onder mijn bureau vandaan krabbelde. Aangezien mijn afbeelding op het net circuleert, kan ik ‘m wel vrij geven.

Op de voorgrond een flesje met zoete drop, mijn beloning voor de spreekbeurt die ik mocht geven inzake “do’s and don’ts”. Maar, er was meer. In het Moscone Center in San Francisco begon donderdag de American Dental Association Annual Session waar ik reeds een tweetal malen geweest was om een Nederlandse onderneming van ergonomische tandartsstoelen, BQErgonomics, een riem onder het hart te steken. Daar rondlopend zie je enge marteltangen en ga je op een tandartsstoel zitten, dan gaat bijna automatisch je mond open. Dat laatste doe ik liever bij Murphy’s Pub. De heren Haaksma sr en jr., de hotemetoten van BQErgonomics, konden na hun bezoek van vorig jaar aan voornoemd etablissement, daar volledig mee instemmen. Ik was iets eerder om een plekje aan de bar te reserveren; stampend vol. Mede vanwege het gegeven dat de Giants een ‘do or die’ wedstrijd speelden tegen de St. Louis Cardinals, in St. Louis. Daar stond ik dus als incognito A’s fan terwijl op de heuvel voor de Giants voormalig A’s pitcher Barry Zito stond. Iedereen wist ‘t; zien we vandaag ‘good’ Barry of ‘bad’ Barry? Dit vanwege zijn roller-coaster-achtige laatste jaren bij de Giants. Bases loaded, one out, Cardinals pitcher to hit. Bad Barry? Ik sprak de profetische woorden “als ik de Cardinals Coach was, zou ik hem laten bunten, dan heb je in ieder geval een run.” Pitcher slaat, double play, inning over. Good Barry.

Game 5: Giants 5, Cardinals 0

Zito Baffles Cardinals and Gives Giants Hope for Another Comeback

Pool photo by Elsa/Getty Images

The Giants’ Barry Zito allowed six hits in seven and two-thirds innings

Vanaf dat moment was ik voor het kreunende barpubliek hun Giants mascotte en mocht ik niet vertrekken. Die pitcher was toen helemaal van de leg, maakte een kapitale fout in de aangooi naar het 2e honk, waarna de Giants 4 runs scoorden. Beste speler, een andere voormalige Athletic; Marco Scutaro. Terwijl de wijn mijn kant opklotste bedacht ik een list, mijn geliefde Consul Generaal Bart van Bolhuis zou mijn glas vasthouden onder het motto dat ik naar het toilet moest. En ja, lieve Hollandse vrienden en vriendinnetjes, net als in de film is er een achterdeur naar een steegje! Alles werd doorkruist door de binnenkomst van de goedgemutste heren Haaksma, waar we nog een genoegelijk uurtje mee door brachten, veelal Haagsch pratend a la de Cliché mannetjes.

Obama en Romney:

Former Massachusetts Gov. Romney responded that green cards should be “stapled” to the diplomas of foreign students in the U.S. who earn accredited degrees in science and math.

• 

Zou zo’n Romney nou wel weten dat het soms al moeilijk is om de V.S. binnen te komen als je alleen maar een beursbezoek voor ogen hebt? In ieder geval wordt er aan onze kant aan gewerkt middels een bezoek van onze Consul Generaal aan het Amerikaanse consulaat in Amsterdam, ondersteund door een Amerikaanse immigration lawyer. Op z’n Rotterdams; geen woorden maar daden! En dat uit de mond van een Sparta fan!

Vorige week zondag begon het grote intern (stagiere) spel voor Astrid. Na het behalen van het Paramedic theoretische gedeelte, met oefeningen op de mede studenten (“kan je asjeblieft die naald er eens een keer recht in prikken”), dienen er 160 onbetaalde ziekenhuisuren besteed te worden om praktijk op te doen. Oh, oh, wat zag ze er kittig uit (die rode kaplaarsjes is iedereen al weer vergeten). Maar wat een bikkel, dat wijffie van me.  Of niet soms? Ja toch?!

Vervolgens troffen Ivar en ik maatregelen om play off wedstrijd 2 van de A’s in Detroit op gepaste wijze te aanschouwen. Dat betekent dat ik zorg dat de chardonnay koel staat, inclusief de nodige knabbeltjes (ja, zo’n wedstrijd duurt echt wel een uurtje of 3), en dat Ivar z’n A’s lucky mask tijdens de wedstrijd draagt.

Het mocht niet baten, een wedstrijd die gewonnen had moeten worden, veranderde in een nederlaag (5-4) wegens 3 weggegeven runs. De A’s stonden gelijk al 2 wedstrijden in de min (best of 5). Maar, zoals ik vorige week al uitbundig rapporteerde, dit team geeft nooit op; NEVER! Wedstrijd 3 in Oakland werd met 2-0 gewonnen; een zogenaamd pitchers duel. Wedstrijd 4 werd ook weer een ‘must win’ wedstrijd voor de A’s om uitschakeling te voorkomen. Ivar was er klaar voor:

En nog een paar achter ons ook!

De wedstrijd werd er een om nooit te vergeten; de A’s kwamen in de top of the 9^th (laatste inning dus voor de honkballeken) met 3-1 achter en de Detroit Tigers gooiden hun star pitcher, closer Jose Valverde, in de strijd om de zege veilig te stellen, en daarmee de serie. Niets van dit alles, de A’s gooiden nog een keer alles uit de kast en bombardeerden de brave borst met 3 runs en derhalve de overwinning. Ivar en ik hadden ons vooraf al genoegelijk geinstalleerd.

De A’s leefden nog een dag om daarna helaas in de 5e wedstrijd het onderspit te moeten delven: 6-0. Wegens een ongelukkig geplande receptie van het Duitse consulaat en business friends (in Leder Hose), kon ik de wedstrijd niet bijwonen, maar Bo-Peter en Ivar des te meer. Toen Ivar thuis kwam zei hij maar een ding; “pap, dit zal ik nooit meer vergeten. Na de wedstrijd hebben de A’s fans wel een half uur lang hun team toegezongen. De tranen stonden in m’n ogen”. Dat is sport, mensen. Prachtig. Go A’s!

Trouwe lezer Mark Reinhoudt stuurde me vanuit Nieuw Zeeland een artikel uit de Telegraaf van vandaag onder het kopje A’s, ARD & AJAX van Jaap de Groot.

Alle gebruikte informatie betreffende de A’s lijken wel uit mijn columns te komen van de afgelopen jaren. Zou Jaap een stiekeme lezer zijn van Laanen’s Luim?

Nu nog even een gerucht uit de wereld helpen; onlangs werd de beroemde/beruchte Castro Street Fair in San Francisco gehouden. Mensen dossen zich extravagant uit, mild uitgedrukt, en de afgelopen week circuleerde er een foto met een verwijzing naar mij!

Maar, beste mensen, iedereen weet dat ik elke ochtend om 05.00 op de stationaire fiets een aantal kilometertjes draai, al was het alleen maar om 17 november a.s. weer in mijn smoking te passen!

Dit werd de week der weken; de nobodies en afdankertjes van de Oakland Athletics haalden de miljoenenploeg van de Texas Rangers in op de laatste dag van de competitie. Ze moesten de laatste 3 wedstrijden van de Rangers winnen om dit te bereiken (de z.g. sweep). En dat deden ze! Woensdag kwamen ze zelfs met 5-1 achter om uiteindelijk met 12-5 te winnen, hetgeen op de 162e en laatste wedstrijd van de competitie de kroon op het werk betekende.

Maar waarom kozen wij de A’s als onze favoriete honkbalteam in 1999 en niet de S.F. Giants met homerun king Barry Bonds? Niet per se omdat de A’s in de East Bay speelden, maar meer vanwege een slogan op het A’s stadion waar wij aan zagen dat de A’s talenten kweekten en niet opereerden als de Giants, die de reputatie hadden kampioenschappen te kopen middels grote contracten aan gereputeerde spelers. Overigens was dat nog niet gelukt sinds hun verhuizing van New York naar San Francisco in 1958. De slogan: “They’re young, but they can play”! En met spelers als Barry Zito (nu S.F. Giants pitcher), Eric Chavez (in zijn nadagen bij de N.Y. Yankees) en Tim Hudson (star pitcher Atlanta Braves) hadden zij recht van spreken. Vele mooie jaren volgden tot het laatste goede seizoen: 2006.

We hebben dus 6 jaar op dit moment moeten wachten, maar geen moment er over gepiekerd om op de rijdende trein van de S.F. Giants te springen, ook niet toen zij Wereldkamioen werden in 2010.

Bo-Peter en Ivar waren bij de laatste wedstrijd en konden ‘s avonds niets meer uit hun schorre keeltjes krijgen.

Ook Astrid vergezelt me af en toe naar de A’s omdat ook zij de werklust en de “do or die” mentaliteit van de A’s zeer waardeert. Een reflectie van haarzelf, zullen we maar zeggen.

Hopelijk krijgt de Cinderella story van de A’s een vervolg in Detroit, waar zij vandaag en morgen tegen de kampioen van het midden spelen; de Detroit Tigers. En Kaj, waar was Kaj, zullen de oplettende lezertjes mij toeschreeuwen (vooral oma in Vinkeveen).

Die was dus lekker aan het matrozen en aan z’n glimlach te werken! Immers, hij zal in uniform en niet in smoking mijn ‘honoreeschap’ 17 november bijwonen. Moeders, pas op uw dochters! Overigens heeft hij de samenvatting van de A’s een keer of wat bekeken en vanmiddag wisselen wij SMS’jes uit over de wedstrijd. Okay, ik geef het toe, ik zelf zat achterin een dikke Mercedes 500 met m’n iPhone op mijn knie de wedstrijd te volgen (play-by-play). We (met Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst) waren in Denver om Ambassadeur Bekink en de lokale Nederlanders bij te staan tijdens een middagsessie van World Denver. Ik was zo blij na de laatste ‘out’ dat ik Ard nog even in Denver op de gevoelige plaat heb vastgelegd (gaat niet op voor een iPhone, maar het klinkt zo lekker!).

Nou, dat heb ik geweten nadat ik de foto direkt op facebook had geplaatst (ding, ding, ding klonk het steeds):

o

Ana Coelho looking sharp!

Wednesday at 2:26pm · Like

o

Renilde Koenjer you look gorgeous 🙂

Wednesday at 2:29pm · Like

o

Dieuwke Dillo Looking gorgeous!! You handsome guy!!

Wednesday at 2:49pm · Like · 1

Om gek van te worden! Heb Ard’s fanbase toen maar snel afgekapt. Overigens; geen wereldstad, dat Denver. Het was er zo rustig dat je er ongemakkelijk van werd. Wellicht waren alle ‘Denverites’ binnen in afwachting van het presidentieele debat?! Fascinerend hoe de verlaging van de werkeloosheid (van 8,1 naar 7,8%) door de ene partij als een overwinning wordt beschouwd en door de andere partij als een nederlaag. Gaat nog wat worden!

Na het heugelijke feit te hebben vernomen dat het “Den Haag” behaagd heeft mijn contract tot mid 2014 te verlengen, toonde ook deze week weer aan dat mijn werk een groot onderdeel vormt van mijn onblusbare zucht naar meer. Allereerst de maandagavond receptie op de residentie voor het Amsterdamse Rockstart Accelerator die hun top-8 ‘best of class’ presenteerde. Onderstaand het rockstart manifesto: 3:00http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6bJPL2cMEjk Een avond gevuld met VC’s, business lawyers en potentials qua zakendoen. Volledig geslaagd en tevreden op de residentie blijven slapen. De volgende dag een round table helpen organiseren voor de Saxion Hogeschool in het kader van duurzaam hergebruik van bestaande, lege gebouwen. Opening door Consul Generaal Bart van Bolhuis, waarna interessante architecten en bedrijven de toon zetten met gedreven presentaties en vurige debatten. Nadat onderstaande uitnodiging deze week door NAF SoCal was verstuurd, ontstond ook het nodige gerumoer.

Waarschijnlijk beter te lezen op www.thenafsocal.org en klik op ‘events’. Maar goed, klik je je op ‘hall of fame’, dan kom je illustere namen tegen als Paul Verhoeven, Jeroen Krabbe, Wayne Huizenga (Blockbuster) en Walter Cronkite (beroemde maanlanding journalist) waar een school naar vernoemd is bij de Arizona State University. Daar kom ik nu ook bij, dus je kon er op wachten: “waar heb jij dat aan te danken?” Mijn beste antwoord; “weet je, het eerste garnituur aan bekende mensen van Nederlandse afkomst was op, toen hebben ze mij maar genomen”. Ja, wat moet je?! Maar, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de meeste twijfelaars terugkoppelen dat ze niet echt wisten wat ik zo al gedaan had in mijn roerig bestaan. Weet je, we gaan er gewoon van genieten, alle zonen komen invliegen vanuit Nederland (Rick en Eric), dan wel San Antonio (Kaj) en de karavaan die vanuit Concord naar LaLaLand vertrekt heeft de overige familieleden en aanhang in het gevolg. Vele NorCal vrienden komen ook binnenkarren en ik ben er van overtuigd dat de after party in de Hilton Checkers nog vele genoegelijke uren zal opleveren! Deze week is de eerste aanzet gemaakt van een mini documentaire van 12 minuten en dat gaat ook genieten worden! Dinsdag ook nog een receptie voor de Twentse Voyedge delegatie met een 15-tal rijpere bedrijven. Woensdag uitbundig gesproken met een partner van DLA Piper, wereldwijd advocatenkantoor met een methode om jonge bedrijven naar het grote geld te leiden. Voor mij was het vooral belangrijk om te weten wie ik wel en wie ik niet stuur. Donderdag opening van een nieuwe incubator, nestGSV, in Redwood City waar ik nog een aantal Nederlandse ondernemers op het laatste moment op de gastenlijst kreeg.

Oeps, daarvoor nog even een lunchbabbel met beste makker Fred van Buiten, Hewlett Packard veteraan. Nadat Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst zijn ongenoegen had uitgesproken over zijn Tom Tom (hij kwam een half uur te laat, maar op tijd voor de borrel) die hem alle hoeken van Redwood City had laten zien, kon ik hem voorstellen aan menig Silicon Valley vriend. Wederom een mooie, lange dag. De week werd besloten met Solo7, een blusproduct dat zijn weerga niet kent, niet alleen qua blussen, maar ook voor het milieu. Ah, nee, ook nog met de voorhoede van de Oracle delegatie een introductie gesprek gevoerd en gepast afgesloten bij Murphy’s Pub. Dit onder het motto dat je allereerst de ‘couleur locale’ moet proeven! Eigenlijk is dit een leidraad voor jonge ondernemers die hun geluk gaan beproeven in de Valley, een typische week met vroege ontbijten en late recepties waar de leidraad ‘networking to the bone’ heet. Zo, nu als de sodemieter me klaarmaken voor de A’s die hun weg vervolgen naar de play offs! Go A’s!

Rookie magic has Oakland A’s thinking playoffs