Laanen's Luim

Om van honkballer met aspiraties bij niemand minder dan de Yankees te belanden, om vervolgens als hitting coach de San Francisco Giants te ondersteunen onderweg naar hun 2010 wereldkampioenschap, dan moet je toch behoorlijk wat in je mars hebben:

Nou, dat was ook in Nederland opgevallen en Hensley werd dan ook benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau. En dat hebben wij gisteren op het consulaat met een kleine surprise party gevierd. Aangezien Hensley toch acte de presence moest geven vanwege paspoort zaken, namen wij zijn echtenote Gyselle in vertrouwen en de overval verliep naar wens. Mede ridder CG Bart van Bolhuis hield een geestig speechje en vervolgens kon er geklonken worden. En als er geklonken wordt……. Maar, aangezien ik me heb laten benoemen tot fundraiser voor de Nederlandse wereldkampioenen , het WK 2013 is om de hoek, liet ik de kans niet schieten om Hensley als medeboegbeeld aan te stellen. En, overmand door emoties, en een weinig champagne, stemde hij met liefde in. Uiteindelijk is hij ook oud speler en coach van het Nederlands team. Uiteraard hebben wij dat voor de camera bezegeld:

Sir Hensley mompelde nog wel dat ze bij de Giants de honkbalknuppel, die om mijn nek hing, best konden gebruiken! Goed gevoel voor humor, dus!

Maar ook in de States bleef het niet ongemerkt:

Just call him ‘Sir Bam Bam’ from now on

SAN FRANCISCO — Giants hitting coach Hensley "Bam Bam" Meulens already had one heck of a nickname. Now it’s got a title to go along with it.
Just call him Sir Hensley from now on. Or Sir Bam Bam, if you prefer.
Meulens received word on Friday that he has been conferred the status of Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, or essentially the rank of knighthood, from Beatrix, queen of the Netherlands.
"So I was knighted and you can call me Sir Meulens now," he said in an email.
Brandon Belt, who has worked with Meulens a lot as he tries to adjust to big-league pitching, said that he prefers Sir Bam Bam to Sir Meulens.
"I found out about it earlier today and that was the first thing I said to him was ‘Sir Bam Bam,’" Belt said. "It’s kind of a cool name."

Maar het grappigste is natuurlijk dat ik hem augustus 2010 leerde kennen in een Nederlands/Ierse kroeg, ook wel Murphy’s Pub geheten. Nederlands alleen omdat we daar regelmatig onze Nederlandse broeders bijeen hebben en ze naast Guiness ook Heineken schenken.

V.l.n.r. Natasha Chatlein (NOST), Sir “Bam Bam”, uw scribent en ‘onze’ Consul Generaal Bart van Bolhuis, die ook wel van een sportieve omgeving houdt.

Na alle plechtigheden spoedde ik me naar Murphy’s Pub alwaar mijn zeer goede vriend Fred van Buiten me opwachtte, chardonnay reeds op onze stamtafel, op de juiste temperatuur. Met Fred ga ik wel eens op een prachtige woensdagmiddag naar een A’s game (sorry Hensley). Hij sprak eens de historische zin: “al zouden er geen honkballers op het veld staan, dan zaten wij hier nog steeds als godenkinderen te genieten.” Kortom; ook al zijn onze bijeenkomsten nog zo sober; wij vermaken ons:

Tidbits: Zoon Bo-Peter en mede auteur Patrick toveren zure melk om in vuile melk in hun bekroonde korte verhaal * Na afloop in Berkeley wachtte mij nog een keurige parkeerbon van $78 * Asje in ambulance wacht ongeduldig tot deze luim verschijnt * Tot slot de weersvooruitzichten:

Concord, CA, Home of the Laanens

Today 80° Sunny	Sun 86° Sunny	Mon 88° Sunny	Tue 84° Mostly Sunny	Wed 81° Mostly Sunny	Thu 82° Mostly Sunny	Fri 75° Mostly Sunny
Tonight 56° Clear	Sun Night 58° Clear	Mon Night 56° Clear	Tue Night 54° Mostly Sunny	Wed Night 52° Mostly Sunny	Thu Night 53° Mostly Sunny

Het briljante weer heeft me even afgeleid om reeds om 07.00 aan de wekelijks column te beginnen, die overigens vanwege koninginnedag toch al een dag te laat is. Even voor de Nederlanders die over het weer in de lage landen klagen; we voelen met jullie mee! Gisteren was het eveneens briljant; een koninginnedag in het Golden Gate Park aan de oceaan; m’n liefje wat wil je nog meer?! Terwijl ik me voorbereidde op m’n MC rol, voegden Astrid en Bo-Peter zich bij het peloton aan fietsers die de rit maakten naar de gerestaureerde Nederlandse molen in het park.

Vroeger leefde ik zo mee met de Tour de France dat ik krantenfoto’s van Wout Wagtmans en Wim van Est naast m’n bed had hangen, zagen er uit als onderstaande foto. Nee maar, daar gaat mijn eigen Astrid die het peloton ontsnapt is!

En zo zag de eindstreep er uit:

Helaas (of gelukkig zullen sommige anti-luimers mompelen) wordt het vandaag een korte omdat die kwajongen van een oudste ‘vergeten’ was z’n ouders te melden dat hij samen met een klasgenoot (Juniors UC Berkeley, politieke wetenschappen) een literaire prijs had gewonnen van het belangrijke Davidsfonds:

Het Davidsfonds is een omvangrijk cultuurnetwerk dat tegelijk jeugd- en volwassenenboeken uitgeeft, grote en kleine culturele evenementen organiseert, cursussen op hoog niveau aanbiedt en cultuurreizen met toonaangevende reisbegeleiders opzet. Het Davidsfonds heeft zijn hoofdzetel in Leuven, waar een vijftigtal beroepskrachten werken, maar is via lokale afdelingen en 5.000 vrijwilligers actief op zo’n 500 plaatsen in heel Vlaanderen en Brussel. De focus bij alles wat het Davidsfonds doet, ligt op geschiedenis taal of kunst.

Gaat vanmiddag in Berkeley op de universiteit uitgereikt worden, waar ze het stuk ‘De Passagier’ ook voor gaan lezen. Dus toch scheren vandaag! In ieder geval breng ik voor Astrid een extra zakdoek mee; we houden het niet droog. Het lijkt me redelijk om een beetje zoete wraak toe te passen en een jeugdfoto van de Bopper te plaatsen waarbij hij nog net niet naast z’n schoenen loopt, maar wel op grote voet leeft:

Zo, dat lucht op! Overigens is Bo-Peter een schat van een jongen. Ik ga me nu maar prepareren op de dingen die mij te wachten staan. En voor mijn Nederlandse vrienden in Nederland; heb een fantastische koninginnedag morgen!

Yes, friends, relatives, business partners and other human beings, Saturday April 28, you don’t want to miss this unbelievable orange party. Check it out!

That’s pretty cool, huh?! Go to www.sfdutch.com for further details.

And wait, there’s more; yours truly will be the announcer! Plenty of opportunities to see me in action before I will rise to the occasion and will become a member of the hall of fame of the Netherlands-American Foundation, November 17, Los Angeles. I will be in great company with the likes of Walter Cronkite and Paul Verhoeven. Further announcements will be made within a few weeks. Stay tuned.

And, folks, other than great (Dutch) food, a flea market and the Grolsch beer garden, there is also the official opening by the Dutch James Bond and some of his girls 2 pm.

Hang on, err……that is Consul General Bart van Bolhuis and Janneke on the left (Embassy Washington, DC) and Mariette on the right (I Spy from The Hague). Actually taken by me during the great mentee gathering in Los Angeles, last Monday. 10 aspiring mentees from the Netherlands were coupled with their mentors during a great evening at the Beverly Hills Country Club (ahem). A panel that consisted of Pieter Jan Brugge (a.o. “Glory”, winner of 3 Academy Awards), Philip Westgren (“Die Hard”, “Tomb Raider”, etc), Michiel Groeneveld (manager Junkie XL) and Nina Markus, councel at 20^th Century Fox, discussed “how to get and stay in Hollywood”.                                                                  In 2 languages when necessary. Moderator was the excellent Producer, Journalist and Entertainment Consultant Marieke Oudejans. Google them!  Jaap Veerman, Deputy Consul General and motor behind this all, got a nice gift and many heart felt thank you’s before he moves to Mexico City for new and exciting adventures. Intro and outro by the best Ambassador I’ve ever seen in the USA; Renee Jones-Bos.

Here together with our fab Public Diplomacy lady Jennifer Katell (left), our one and only……(guess!)

http://www.youtube.com/watch?v=kCtcXDCxh7w&feature=player_detailpage

Anyhow, you’ll get it, you’ll meet all these exciting personalities April 28^th without an entrance fee!

A real Dutch treat; BE THERE!

Het lijkt wel of je tegenwoordig niet meer meetelt als het getal miljard geen onderdeel uitmaakt van de conversatie. Instagram zoemde de hele week in alle traditionele en sociale media:

Bianca Bosker

Senior Tech Editor, The Huffington Post

GET UPDATES FROM Bianca Bosker

Why A Picture Is Worth $1 Billion: Instagram Has Moments, While Facebook Has Memories

Deze heren zij dus ‘overnight’ (binnen 2 jaar dus) maxi miljonairs geworden.

Instagram: From idea to $1B purchase in 2 years

Posted: April 11, 2012 – 3:53pm

By ARI LEVY

Bloomberg News

SAN FRANCISCO — Silicon Valley is one of the few places where a 27-year-old Web entrepreneur can parlay a photo-sharing application with no known source of revenue into $1 billion — in two years.

Instagram founders Mike Krieger, left, and Kevin Systrom in an undated photo. On Monday, Facebook announced plans to buy Instagram, an app that fetched $1 billion in cash and stock after building an audience of more than 30 million people.

En, dames en heren, let even op als je in Silicon Valley geinteresseerd bent; beide heren zijn Stanford graduates; Kreiger studeerde in 2008 af en Sydstrom in 2006. Instagram werd door hen opgericht in maart 2010. Het ecosysteem van de Valley blijkt wederom weer eens van onschatbare waarde te zijn.

Microsoft kan zijn patenten al niet aanslepen, maar je kan er nooit genoeg van hebben:

Scott Eells / Bloomberg

AOL, whose shares had been losing value, has been pressured to consider moves such as a patent deal.

AOL, under shareholder pressure to make changes as revenue falls, will sell and license patents to Microsoft in an agreement worth $1.06 billion. AOL shares soared the most in more than two years.

Zo te zien maakt Microsoft zich gereed om de nodige wettelijke patent oorlogen aan te gaan!

Met al die miljarden die ons om de oren vliegen is het eenvoudig om een overstap te maken naar de Amerikaanse sportwereld; de Los Angeles Dodgers werden afgelopen week verkocht voor $2 miljard aan een groep o.l.v. Magic Johnson. Dit soort bedragen zorgen er uiteraard voor dat normen dermate vervagen dat een coach van de New Orleans Saints (football) er een bonus op zette als zijn spelers bepaalde spelers van het tegenovergestelde team (in dit geval de San Francisco 49’ers) ernstig zouden blesseren.

En niet zo van een duwtje, maar kraak zijn knieschijf of trek zijn hoofd er af!

In de categorie ‘klein leed’ bekeek ik enigszins treurig naar de beelden van een feestvierend FC Zwolle dat de terugkeer naar de eredivisie vierde. Mijn kluppie, de oudste profvereniging van Nederland (1888) gaat het alsnog in de nacompetitie proberen. Elke ochtend drink ik wat melancholiek een senseootje uit mijn Sparta beker, San Francisco overziend vanaf de 31 etage. Nu wordt het weer afwachten of Sparta die top gaat bereiken of dat we weer naar de kelder gaan!

Al mijmerend op het balcon, zie ik dat we ons kunnen gaan verheugen op een zonnig weekend, hetgeen al mijn trouwe lezers natuurlijk ook gegund wordt!

Deze week was er weer een van de categorie ‘herinnert u zich deze nog, nog, nog…..’ Het begon met het bericht over het overlijden van Maarten de Vos, voormalig sportjournalist, oprichter van Inter Football en auteur van het befaamde boek ‘De Ajacieden’.

1990 werd het jaar dat Maarten de Vos op zijn meest charmante wijze mij vroeg om me met de Top Sports Group, waar Inter Football onderdeel van uitmaakte, te gaan bemoeien. Bemoeien betekende reorganiseren. De Top Sports Group was uitgegroeid tot een oncontroleerbare moloch, mede ook gezien het warrige en onnavolgbare beleid van de soms briljante Maarten de Vos. De problemen kwamen als een lawine op me af; de KNVB, Ajax, bordenrechten, etc., het kon niet op. Idem alle krantenberichten en dus hoe je daar staande te houden.

Het werd dweilen met de kraan open!

Eerder dat jaar was ik namens Inter Football ‘gezagvoerder’ van een cruise naar het WK 1990 in Italie. Zeer teleurstellende wedstrijden van Oranje, maar een trip om nooit te vergeten. Het cruiseschip de Orient Express was volgepakt met artisten, beroemde (oud) athleten en ook nog vele betalende goed gesitueerden. Een impressie:

Astrid en ik hebben 10 dagen op steroids geleefd om alles in goede banen te leiden, o.a. de mensen aan boord te houden voor de beladen wedstrijd tegen Engeland; militairen voor en achter ons en helicopters boven ons hoofd om de fans te scheiden. Wat nou voetbal is oorlog?! Het toenmalige Ajax bestuur, ook aan boord, schreef me een zeer lovende brief;

Toen ik echter na veel bidden en smeken via Arie van Eijden een afspraak met het bestuur kreeg om de plooien recht te strijken, kwam ik van een koude kermis thuis. De details zal ik besparen, maar Arie van Eijden meldde me later dat ze achteraf zelf vonden dat ze me het vuur wel heel na aan de schenen hadden gelegd. Een zeer leerzaam jaar, dat wel! Na de reorganisatie trok Maarten de zaak weer naar zich toe; “Der Mohr hat seine Arbeit getan, der Mohr kann gehen”. Boeiende man en zeer spijtig dat hij zo heen is gegaan op relatief jonge leeftijd.

Vervolgens wordt later die week mijn aandacht getrokken door een ‘tweet’ van vriend en ‘langs de lijn reporter’ Andy Houtkamp die in Valencia was om AZ aan het werk te zien en dito verslag uit te brengen. Hij wist te melden dat Faas Wilkes, de Christiano Ronaldo van zijn tijd, nog steeds immens populair was in Valencia. Faas Wilkes, de man die door de KNVB in de ban werd gedaan omdat hij professional werd en daardoor maar 38 wedstrijden voor Oranje speelde. En, mede Rotterdammer! Onderstaande ‘tweet’ correspondentie ontstaat:

andy houtkamp @andyhoutkamp replied to you: andyhoutkamp andy houtkamp @TheTrueDutchman van jou geloof ik alles! Apr 04, 1:16 PM via Twitter for Android In reply to… TheTrueDutchman Peter Laanen @andyhoutkamp je zal het niet geloven, maar ik heb ook nog eens met Faas Wilkes in een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld! #Xerxes Apr 04, 1:14 PM via web

Dat werd natuurlijk weer even graven in de archieven.

Niet dat ik zo bewaardiger ben, maar toch!

Ha, gevonden!

Belofte maakt schuld:

Op de voorste lijn zaten we ook nog niet in die oenige WC houding die tegenwoordig ‘en vogue’ schijnt te zijn!

Nu naar onze afgevaardigde bij de Verenigde Naties:

Ongelofelijk trots op onze eigen Bopper, junior (3e jaars) op UC Berkeley, die New York en de Verenigde Naties aandeed om daar z’n mening te verkondigen. De moraal; als je dus gaat vallen in de categorie oude eik, dan kan je alleen maar ongelofelijk blij zijn als de stekjes al opgroeiend de weg naar boven vinden. Amen!

Soms brengen bepaalde zaken je hard terug op aarde en soms geven ze je iets mee waar je alleen maar op hopen kan. Maar, als het dan bewaarheid wordt, sta je toch met je oren te klapperen. De vele reacties op het NBSO artikel in Elsevier van de afgelopen week ‘De poort naar Silicon Valley’, met in de hoofdrollen een aantal ondernemers et moi, varieerden van; ‘Goed verhaal! Ik hoop dat dit voorbeeld gevolgd wordt door de verschillende partijen in NL’ en ‘Leuke foto met die kop met haar’ en ‘De complimenten die je krijgt volledig op z’n plaats’ tot ‘Geweldig artikel, loon en roem naar werken! Je doet fantastische dingen in SFO/SV en we zijn je ontzettend dankbaar: iedereen die ik ken die in SFO is geweest heeft het altijd als eerst over jou… :-)’

Uiteraard zijn de originelen ter inzage bij de notaris gedeponeerd! Hopelijk zal dit het imago van overheidsdienaren ten dienste van het bedrijfsleven in het buitenland ten goede komen, en tevens een bron van inspiratie zijn voor mijn collega’s. Dit alles onder het motto “als die ouwe het voor elkaar krijgt, dan moeten wij het zeker kunnen!” Inmiddels is er ook een aanvang gemaakt met ‘de dans’ van het consulaat. Eens in de 4 jaar worden de ambtenaren overgeplaatst naar een nieuwe buitenlandse post of keren zij terug naar het vaderland. Elk jaar verplaatsen dus 25% van alle uitgezondenen van positie, een soms emotioneel maar, zeker voor families, pijnlijk ritueel. Afgelopen week namen wij afscheid van Technisch Wetenschappelijk Attache Marc Nellen en zijn vriend Jan, die terugkeren naar Nederland. Plaatsvervangend Consul Generaal Jaap Veerman vertrekt over 3 maanden met zijn familie naar Mexico City, waar hij plaatsvervangend ambassadeur wordt (love friends in high places). Mid volgend jaar vertrekt Consul Generaal Bart van Bolhuis naar………… Dat is tevens mijn eindpunt! Waarschijnlijk trek ik mij dan terug op mijn ranch in de foothills van Mount Diablo en verstrek adviezen aan verdwaalde entrepreneurs die de bron van wijsheid niet hebben kunnen vinden. Inmiddels in Japan:

• 
• save
• t

A’s three-homer games
Thursday, behind home runs from Yoenis Cespedes, Josh Reddick and Jonny Gomes, the Athletics beat the Mariners, 4-1. Collecting at least three home runs in a game is a relatively rare occurrence for the Athletics, and generally an indication the ballclub will win.

Gaarne laat ik mijn bazen weten dat ik de eerste thuiswedstrijd van de A’s, a.s. vrijdag 6 april 19.05 tegen de Mariners, mis vanwegen een verplichting op het consulaat (eMerce happening). Gelieve er rekening mee te houden bij de bonus besprekingen. Bonus? Ik hallucineer nog na al die Elsevier commentaren! Bo-Peter vertrekt vandaag naar New York om het model van de Verenigde Naties te bestuderen. Zijn inauguratie speech heeft hij bij ons, d.w.z. het consulaat, voorbereid:

Hier op de ranch stormt Astrid letterlijk met hoge cijfers door haar testen (met moeilijke namen) en is onderweg naar een grootse Paramedic carriere. Een beloning bij Beringer Vineyards lijkt op z’n plaats!

Een terechte komende viering (en je ziet hoe gelukkig Astrid daar vorig jaar was), alhoewel ik daar niet de ‘husband of the year award’ mee zal winnen; die gaat naar Ierland:

Ya gotta love the Irish.

The Irish are true romantics.Look, he’s even

holding her hand…

Heel fijn weekend verder!

Na de euforie van het 100-jarig bestaan, de hernieuwde kennismaking met oude makkers, en de slaap der onschuldigen, wachtte mij een zondag die ik met enigszins zwaar hart tegemoet zag. De kinderen en kleinkinderen van mijn oudste vriend in jaren (sinds 1946), Aat de Boon, zouden naar Rotterdam komen om de as van hun in december j.l. overleden vader over de Maas uit te strooien.

Foto Aat, genomen 3 juli 1986

Marco met familie meldde zich vrij vroeg in het Novotel en een half uurtje later gaven Monique en de haren ook acte de presence. Ondanks dat ik hen vele jaren niet gezien had, brak het ijs vrij snel. Vervolgens togen we op weg naar de kade waar het ritueel plaats zou vinden; vlakbij Hotel New York. De Rotterdamse skyline lag er prachtig bij. Stad van mijn geboorte, waar Aat en ik nog vlotje hadden gevaren in de kelders van het in aanbouw zijnde Dijkzicht ziekenhuis. Waar we gevoetbald hebben op de plek waar later de Lijnbaan zou verrijzen. Jezus, wat er allemaal niet door je heen schiet gedurende een ritje van 10 minuten! Het leek wel of Aat ergens daar boven met een afstandsbediening aan het pielen was. Iedere keer wanneer er qua wind een geschikte plek gevonden was, draaide de wind. We hebben al met al best nog wat “Aat” over ons heen gekregen. Vervolgens lunch bij Hotel New York (kroketten om van te smullen) en nog wat verhalen uit de oude doos. Terug bij het Novotel merkte ik aan Aat’s kleinzoon Dennis dat hij zeer op zijn door mij meegebrachte basketball shirts van Dwight Howard stond te wachten. Gelukkig niet vergeten! Hieronder die prachtige families die zo goed voor hun (schoon) vader/opa gezorgd hebben in moeilijke tijden:

Oh, dat is waar Dennis, je hebt toch niet je nichtjes en broer vergeten?

Was ik nog vergeten te vermelden dat wij tijdens de SXSW show in Austin, Texas, visite kregen van Micky Hoogendijk en Adam Curry. Gezien het karakter van de show; film, muziek en games, konden en wilden zij onze bedrijven ondersteunen. Hun verhuizing naar Austin, een 8-tal maanden geleden, maakte het leven voor ons allemaal wat eenvoudiger. Adam claimde (met een ‘evil smile’) dat zodra ik hem bel, hij al gereed is om voor mij op pad te gaan, hetgeen natuurlijk niet waar is, maar bij de aanwezigen maakte het een verpletterende indruk!

v.l.n.r. Adam, Gerard Brikkenaar (collega uit Houston), Micky en uw eigen scribent

Vervolgens nog een heerlijk dinerafspraak met oude makker “10.000 langs de lijn” Andy Houtkamp (vooraan) en zijn Milanda, waarbij oude koeien en sloten niet ontbraken:

Om vervolgens als mystery guest op te treden voor SeniorWeb om hen de geneugten van de nieuwe media uit te leggen. Is een beetje genant als de oudste (moi) het meeste weet. Allemaal eigenlijk te goed en te veel om op te noemen. Uiteindelijk moe maar voldaan mijn roze bolide bij de rechtmatige eigenaar teruggebracht.

Met schoonmoeder (links) en met dank aan Inopsy, die het ministerie van EL&I wat kosten bespaarde.

Wel zei mijn duifje: “doe mij er ook zo maar een”. Na het Benji echec wilde ik niet een, twee, drie “nee” zeggen. Dit muisje krijgt nog een roze staartje!

Zaterdagochtend 09.00 begon langs de lijn bij Kagia, Lisserbroek, waar kleinzoon Rico met zijn elftal een verwoede strijd voerde tegen een zeer goed spelend meiden selectie team. Alhoewel ze na een aanvankelijke 3-0 achterstand terug klauterden naar 3-2, bracht een verdedigingsfout hen de definitieve nekklap toe: 4-2. Drie opvallende zaken; allereerst kan de reunie met het fameuze tennis/moppenteam van Club21, de avond daarvoor, verantwoordelijk worden gesteld dat de foto’s van de wedstrijd van zeer dubieuze kwaliteit waren. Ten tweede kon geconstateerd worden dat Rico een der uitblinkers was, waarbij ook diens fanatieke inzet aan Opa’s goede jaren in het veld deden denken. Ten derde een pluim voor broer Rob, zoon Rick et moi die er toch maar zo vroeg stonden na een inspannend avondje vergaderen in Almere.

Foto: Gertjan Leijdekkers (achter de camera)

Rotterdam was de volgende plaats van bestemming. Het auditorium van de Erasmus Universiteit was door de KNBSB (Koninklijke Nederlandse Base- en Softbal Bond) gekozen als de plaats waar het 100-jarig bestaan gevierd zou worden. En bij binnenkomst begon het feest der herkenning reeds, oud spelers, journalisten, oud bestuurders (ook van internationale bonden) en wat van dies meer zij, kon ik met een brede grijns de hand schudden, danwel omhelzen. En wonder boven wonder wist ik van velen zelfs de naam nog. Bestuurders waarvan Astrid mij voor mijn vertrek zei dat die toch niet meer in leven zouden kunnen zijn, gaven al dan niet met hulpmiddelen acte de presence. TV icoon Mart Smeets startte het jubileumprogramma op zijn gebruikelijke professionele, doch aangename wijze. De manier waarop hij mij introduceerde was ook zeer plezierig, je weet immers nooit hoe je bij hem in het pulletje valt.

Foto: Mariette de Haas

Door het jaar 1987 in beeld te brengen, bracht ik eigenlijk het hele leven in beeld; dood, geboorte, victorie, strijd, echt alle facetten van het leven. In de inleiding gebruikte ik wat opzetjes die in mij op kwamen toen ik bijvoorbeeld naar de Oscars keek, en Meryl Streep een Oscar won voor haar vertolking van Margareth Thatcher in de ‘Iron Lady’. Toen ik laconiek mededeelde dat ik onmiddellijk aan Mart Smeets moest denken, viel de zaal stil. Mijn verwijzing naar een artikel in ‘The Flying Dutchman’ van December 1989 over workaholics, een chronische ziekte, maakte alles duidelijk; Margareth Thatcher, Mart Smeets en ik werden er als voorbeelden bij gehaald!

Niet dat ze de zaal afbraken, maar wel een ijsbreker. Zoals gezegd; het jaar 1987 werd er een om nooit te vergeten, en voor hen die de plotselinge neiging krijgen om de totale speech te lezen, stel ik graag een digitale kopie ter beschikking. Daar staat meer in dan dat ik gezegd heb omdat ik de primende ogen van Smeets in mijn achterhoofd voelde en daardoor genoodzaakt werd me te haasten. Inderdaad; ik had de toegestane 15 minuten (volgens Smeets 10) met 5 minuten overschreden. En dat liet Smeets me weten toen ik schelms het toneel verliet: “Dames en Heren, als de borrel later begint, dan weet u aan wie dat ligt”.

Foto: Mariette de Haas

Het werd heel genoegelijk en het prachtige boek ‘Honderd jaar KNBSB – Eeuw met gouden glans’ werd door een ieder met veel genoegen in ontvangst genomen. Prachtig fotoboek ook, maar helaas geen historisch boek; een gemiste kans. Wellicht ook omdat de journalisten die het samenstelden identiek waren aan het koppel van 25 jaar geleden. Daardoor lag het accent op de regio Haarlem/Amsterdam en had het soms zelfs een ietwat ‘Prive’ gehalte: “Toen hij in het IOC hoofdkwartier arriveerde in gezelschap van zijn vriendin Pamela…….” En; “Eerder dat jaar had hij zijn huis in Badhoevedorp verlaten en zich in een flat in Amstelveen gevestigd”. Eh, ja……. Vers ligt nog in mijn gedachten hoe 14 maart 1987 een paar (zelfde) journalisten me pissig benaderden omdat ik gezegd had dat het niet zo zou kunnen zijn dat men Guus z’n bestuur naar huis wilde sturen en hem tegelijkertijd (posthuum) Ere Voorzitter wilde maken. Gelijke monniken…… Het avonddiner werd een groot internationaal succes, en tevreden kroop ik mijn mandje in. Omdat er zoveel verder te vertellen valt over de afgelopen week, wijd ik er midweek een special aan. Stay tuned!

PS: vergeet niet de Elsevier van dit weekend te kopen, er staat een mooi verhaal in over Silicon Valley, waarbij uw scribent een aantal malen geraadpleegd is.

Het is even doorvliegen, maar mooi gelukt! Over SXSW heb ik via vele tweets en facebook meldingen al het nodige gemeld. Wat een heerlijk gekkenhuis! Kijk ook naar www.sxsw.com als je dat leuk vindt. Oh ja, ik kreeg veel reacties over wat er met Benji gebeurd is. Omdat het vorige week nog zo vers was, wilde ik het niet vermelden, maar een onrustig gevoel kwam over mij toen Slinky, onze bejaarde doch vitale kat, zich op Astrid’s schoot vleide.

De volgende dag bleek dat Benji verkocht was. Black Voodoo van Slinky. Foei!

Vanavond dus een speechje voor de 100-jarige KNBSB, en tjongejonge, wat hebben we daar in zo’n 3 jaar als voorzitter mee meegemaakt. Ook niet te vergeten de 5 jaar die ik nog als voorzitter heb gediend van de Vrienden van Honkballend Oranje, financieele ondersteuning voor alle vertegenwoordigende teams. Never a dull moment, da’s zeker. Van begin 1987:

Tot het eind;

Er viel altijd wel wat te ‘genieten. Maar vanavond wordt het een grote reunie, met Mart Smeets als ceremoniemeester. Succes verzekerd voor het thuis van de wereldkampioenen honkbal en de Europese kampioenen softbal. Ik denk dat ik vanavond maar m’n honkbalknuppeldas zal dragen (foto’s volgende week). Kort maar krachtig, maar de eenzame reiziger heeft niet altijd zijn gereedschap (kroontjespen) ter beschikking.

2:48Add to De reiziger

USAir 520, met een ‘op tijd’ vertrek percentage van 50 (!), vertrok in ieder geval op tijd van de terminal, en Ivar en ik waanden ons al aan de goede kant van de 50%. Helaas, de Airbus werd aan de linkerkant geparkeerd en South West na South West vliegtuig werd prioriteit gegeven. De macht van de grootterminal bezitter. Het mocht de pret niet drukken. Phoenix werd ruim op tijd gehaald. Aangekomen in het gezellige A’s stadion flitste Ivar naar de A’s dug out om de nodige handtekeningen op de meegenomen honkballen te verzamelen. Vervolgens meldt hij zich op mijn mobieltje; “Pap, ze hebben gevraagd of ik batboy of ballboy wil zijn, vind jij dat goed?”. “Jongen, grijp die kans, wat een pret!”. Voor de wedstrijd moet ik nu aan de Cerberus naast de dugout vragen of ik een foto van mijn eigen zoon mag nemen! Schoorvoetend stemt hij toe, hij heeft waarschijnlijk al alle smoezen aangehoord van fans die proberen op die wijze handtekeningen te verschalken. Ivar poseert gewillig, met een grijns van oor tot oor:

Nadat hij zich de eerste inning suf heeft gerend op de ‘foul balls’ wordt het wat rustiger en mag hij zij aan zij naast al die miljonairs zitten tot de umpire hem roept om nieuwe ballen aan te leveren. Op enig moment zit hij naast de beroemde en beruchte Manny Ramirez, die het seizoen begint met 50 wedstrijden schorsing wegens inname van verkeerde snoepjes. Daar gaat m’n mobieltje weer; Ivar vanuit de dugout met een sms: “Sparta?”. Die zit daar in een staat van opperste opwinding en denkt opeens er aan dat ONS Sparta uit tegen het roemruchte FC Oss aantreedt. 5-1 Sparta meld ik. Z’n stille gejuich beroert het stadion. We verliezen uiteindelijk met 8-5.                                                Volgende dag de Mariners in Peoria, we verslaan ze 9-2:

Zondag naar het Cubs stadion in Mesa, we zijn ‘on a roll’ en verslaan de cubbies 12-10:

Kortom; een weekend om nooit te vergeten en als toetje krijgen we gratis en voor niets een upgrade naar first class!

Dan begint de Game Developers Conference in het Moscone Center te San Francisco en we treden op als gastheer voor een te gek Dutch Business Breakfast op dinsdag 6 maart. Bergen gamers in de zaal die ademloos luisteren naar COO Labels Electronic Arts Bryan Neider. Onder de 90 gasten ook Loco Burgemeester van Amsterdam, Carolien Gehrels, die ook wel eens wil weten hoe Ambraham de mosterd opdient!

De beurs zelf is een wirwar van presentaties, monsters, technieken, geldinners en jobseekers:

De volgende generatie Oscar winnaars staat in deze rij! Talking about Oscar winnaars; De reden waarom wij met het gezin naar de V.S. vetrokken was Ex’pression College for Digital Arts, waar ik als ‘founding’ CEO deel van uitmaakte en tot klas 35 alle ‘graduates’ voorbij heb zien aankomen en heb mogen feliciteren. De allerhoogste waardering kwam toen tijdens de Oscarregen voor de veelgeprezen film “Hugo”, het moment kwam dat de Oscar voor visual effects uitgereikt werd aan Alex Henning (links), ‘graduate’ van klas 20, diploma uitgereikt 1 augustus 2003. Hoger kan je als school, leraren en management niet reiken!

Dat dacht ik, maar toen zoon Kaj als Marine corpsman voor de Navy tekende, maakte mijn hart ook een sprongetje. Niet alleen omdat hij de medische kant uitgaat, maar ook vanwege het feit dat hij zijn weg in het leven aan het plaveien is. Gisteren dienden Astrid en ik het hele verhaal nogmaals aan te horen van de recruitment officer, ondanks dat Kaj met z’n 19 kan doen en laten wat hij wil. Het was ons bekend, maar 17 juni vertrekt Kaj op bootcamp naar Illinois, alleen met de kleren die hij aan heeft, zonder mobieltje, of wat dan ook. Communicatie: de ouderwetse, degelijke brief. Tevens slaat hij 2 betaalstappen over wegens zijn College credits; lang leve educatie! We zijn trots op die kwajongen!

Navy Recruiter Foday Kpakarogers wordt Kaj’s begeleider, en zo, poserend bij ons zwembad, wordt het marine gevoel aangewakkerd, toch?!

Sluiten we toch maar af met Dorus!

Bij de Marine