21 december, 06.24: zwager Aldert meldt zich met een stralend gezicht, gereed om ons naar Schiphol te brengen. Met zoveel enthousiasme aan de deur begint de reis in ieder geval goed. Op Schiphol sluiten Astrid en ik aan bij de lange rij die zich reeds gevormd heeft bij de check-in balie. Voornaamste aandacht; hebben we alle documenten paraat. Tegenwoordig is de grootste zorg om te reizen een negatieve PCR test. Ondanks alles wacht je toch met spanning de uitslag af. Enfin; negatief. Na inchecken nog een paar uur ‘tax free’ rondhuppelen alvorens we aan boord gaan. Op tijd weg, denken we. Het heeft gevroren, de vleugels moeten ‘de-iced’ worden. Kost een half uurtje, en dat halen we wel in. Prettige vlucht, en om 12.23 lokale tijd zet de KL605 de landing in. Plotsklaps loeien de motoren op volle kracht en maakt de piloot een doorstart. Schrikken. Vanuit de cockpit wordt bekend gemaakt dat er een vliegtuig op onze landingsbaan staat en dat we gedwongen rondjes gaan draaien om San Francisco. Ruim een half uur later landen we alsnog en bereiden ons voor op de Amerikaanse immigratie procedure. Helaas; de loopbrug naar het vliegtuig functioneert niet, er wordt hard aan gewerkt. Astrid houdt contact met Bo-Peter die ons op komt halen. Na 35 minuten is het zover, we kunnen naar buiten. Een kleine twee uur na de eerste landingspoging staan we met bagage op Bo-Peter te wachten die zich rap met een stralende glimlach meldt. ‘Hugs and kisses’. De lang naar uitgeziene vakantie in Californië is nu echt begonnen. Na een meter of 50 springen Kaj en Michelle achter een pilaar vandaan; wat een verrassing. ‘Hugs, tears and kisses’. We proppen ons met z’n vijven in de ‘peach’, oftewel de perzik kleurige Toyota Yaris van Bo-Peter. Het voelt als weer thuiskomen, highway 101 is nog niets veranderd qua ‘potholes’. Aangevuld met Tiphanie dineren we om 18.00 in een Spaans restaurant, heerlijk. Een paar uur later gaat het licht uit, we vallen in een diepe slaap. Het druilerige weer dat we in Nederland verlieten heeft zich woensdag vermenigvuldigd in San Francisco. Ik maak even een foto van ons uitzicht:
We doen een toertje in de stad en eindigen voor een drankje bij een ‘Cheers’ aandoende bruine kroeg. ‘Where everybody knows your name’. Wanneer ik na wat gezelligheid m’n creditcard aanbied krijg ik te horen ‘cash only’. Ook goed, we hebben wat van dat groene spul bij ons gestoken. De tip verwachting is inmiddels gestegen tot 20%; lust u nog peultjes? We brengen de avond door met een drankje en een paar potjes Yatzee, terwijl het buiten blijft regenen. Ik hoor Rob de Nijs zachtjes in m’n hoofd zingen hoe de regen tegen het zolderraam tikt. Gezellig, en het voelt goed wanneer je ziet hoe Bo-Peter en Tiphanie zich ook op hun gemak voelen:
Toegegeven, ze zijn in hun eigen huis! Vandaag de grote dag; ‘pooltable contest’ met Fred van Buiten. Maar eerst brengt Bo-Peter ons naar het huis van Maarten Sierhuis, die ons grootmoedig z’n BMW Z4 voor de duur van de vakantie heeft toegezegd. De procedure om het vehikel uit de garage te transporteren is nauwgezet door hem vastgelegd en in no-time kruipt Astrid achter het stuur.
Foto Paul Nijssen
Ook ik schoenlepel me erin. Op naar Menlo Park waar Fred me opwacht.
Deel 2 morgen.