Category: Uncategorized

Vandaag Rijswijk (oude vrienden), morgen Rotterdam (Sparta 6-punter tegen ADO), maandag Rotterdam (RSM, Erasmus), dinsdag Breukelen (entrepreneur ondersteuning), woensdag Hoofddorp (honkbal gerelateerd)…… Alleen het aanhangsel ontbreekt waarbij de artist ‘eist’ dat er zoveel aan drank en zoveel aan voedsel hoort te zijn. Dat brengt me toch even weer terug bij het geweldige lange weekend dat we bij goede vrienden Jan (JJ Johns) en Marja (geluid) Abbing hebben doorgebracht. En met name ook hun optreden bij Big Reds in het Portugese Alvor.

Niet alleen de manier waarop een en ander serieus werd aangepakt boeide me, maar ook de typisch Engelse sfeer die er heerste. Ik bedacht me nog dat al die mensen na de Brexit een visum moeten aanvragen. Lekker lijndansen, dat wel. Jullie begrijpen dat ik wat dat betreft zo ver als maar mogelijk van de dansvloer wegbleef. Toen wij dinsdag j.l. rond 7 uur ‘s avonds Portugal uitvlogen, nadat we Jan en Marja kibbelend met een tweetal agenten achter hadden gelaten, bedacht ik me dat het tijd werd om een snipperdag aan te vragen! Op dat moment boog Astrid zich over onze trip naar Bologna waar onze oudste, Bo-Peter, 20 mei afstudeert bij de gereputeerde Johns Hopkins Universiteit.

Niet zozeer over de geboekte trip, maar of het mogelijk zou zijn om de terugreis naar Amsterdam op 22 mei te vervroegen, om zo op tijd in Groningen te zijn voor een Silicon Valley presentatie, 8 uur ‘s avonds. Gelukt! Het woord ‘pensionado’ krijgt plotseling een geheel andere betekenis. Het prettige is dat ik het gros aan voorbereidingen, etc. thuis kan doen. Heerlijk aan het water. En omringd door muziek. M’n alleroudste zoon, Rick, toonde zich een bikkel door na een operatie aan zijn hand gewoon met de trein naar zijn key account DSM in Sittard te reizen.

Een Laanen waardig! En, het is niet zijn drinkhand! Afgelopen woensdag werd ik even teruggegooid naar het verleden, dat was namelijk de verjaardag van wijlen Eckart Wintzen. Hij zou 78 jaar geworden zijn, maar overleed 21 maart 2008 plotsklaps in Frankrijk.

Voor hen die dat niet weten, Eckart was de financier van Ex’pression College en derhalve de direkte reden waarom onze familie naar Californie vertrok. Ik kende Eckart al sinds eind zeventiger jaren, toen we nog aktief waren in de software wereld rond Den Haag en omstreken. Hij is nog net geen 70 jaar geworden, hetgeen me voor de zoveelste keer terug brengt bij de 70-jarige Jaitsen Singh, waarvan je hoopt dat hij nog veel ouder wordt, maar niet in de gevangenis. EN ONSCHULDIG! Het enige dat we nu kunnen doen is helpen met geld en hopen dat de overheid haar steentje bijdraagt. Klik hier op Singh en doneer!

Nog even een herinnering aan ons kei-goede tripje naar Exloo en Borger (Hunebed hoofdstad van de wereld), de vers gekozen Miss Hunebed 2017; Astrid Laanen-Gruter.

Daags daarna wachtte mij echter een nieuwe uitdaging:

Oftewel een 35-tal ‘hongerige’ bollebozen uitleggen hoe ik entrepreneur was geworden en wat ik geleerd heb van mijn successen en vooral van mijn faalmomenten. Ga er maar even aan staan in een programma met onderstaande toppers:

Na rijp beraad met mezelf besloot ik uit te gaan van het thema “wat heeft mijn afkomst van doen met mijn levenspad”, beginnend in 1540, de start van de Laane(n)s als bij ons bekend:

Je ziet dat de registratie in die tijd niet keek op een ‘n’ meer of minder! Dus, in 45 minuten dekte ik ongeveer 477 jaar, zo’n 10 jaar per minuut! En nee, het levenspad van mijn broers en mij lag niet bij de bankiers in de familie:

Wij stammen af van de Laanens die in de 18e eeuw naar Rotterdam trokken; de houtbewerkers, schoenmakers en…..onze tak, de barbiers:

Opa en Oma voor de kapperszaak in de Josephstraat te Rotterdam. Eigenlijk de eerste ZZP’ers!Het werd een levendige sessie waar ik heel wat plaatjes kwijt kon, alsmede heel wat verhalen. Zo inspirerend! Vooral ook wanneer je reakties als deze krijgt:

“Allereerst dank voor het gesprek gister. Ik heb nadien veel nagedacht over wat we besproken hebben maar vooral ook over wat ik wil bereiken in het leven en wat ik belangrijk vindt. Vooral na het bekijken van het filmpje over jou op jouw website, wist ik dat het leven soms een mooie rit kan zijn.. als we het er maar van maken. Al met al ben ik erg blij om je te hebben ontmoet. Met veel enthousiasme vraag ik me daarom af of je bijvoorbeeld zaterdag 29 april de tijd wil nemen om een hapje te eten.”

Een andere student schreef o.a. het volgende:

“ps. Een belangrijke boodschap van u was om een soort persoonlijk adviseur te vinden. Waar adviseert u te kijken voor een dergelijke coach? Is dat binnen het persoonlijk netwerk of juist een ervaren entrepreneur daarbuiten?”

Dit naar aanleiding van mijn slide dat ik een aantal blunders had kunnen voorkomen, toen ik een jaar of twintig was, als ik iemand in mijn omgeving had gehad die me met raad en daad bij had kunnen staan. Hier gaat nog iets moois uit voortkomen! Later deze middag vertrekken Astrid en ik naar Portugal waar we een viertal dagen door gaan brengen bij goede vrienden Jan en Marja. Inclusief een optreden van Jan morgenmiddag als de artist JJJohns:

Indertijd, in de periode dat ik Lois Lane begeleidde (Astrid deed het fanmagazine), boekten zij de optredens. Hun lievelingswens was een ‘bed and breakfast’ nering in Portugal, waarbij Jan ook zou optreden bij hun zwembad onder de slogan ‘Country by the Pool’. En die droom hebben ze verwezenlijkt. Geweldige mensen, dus dat gaat weer een heerlijke logeerpartij worden (25 graadjes!). Vrolijk Pasen ter afsluiting en vergeet niet tussen de eieren door om een donatie te doen voor Singh! Klik op Singh

Over Sparta wil ik het eigenlijk helemaal niet hebben; wat een stelletje ongeregeld, geleid door een coach die denkt z’n spelers mentaal sterk te maken via zijn “Pastoor” methode. Resultaat: een ongeorganiseerde chaotisch slappe brei. Een paar impressies. Sparta’s opbouw:

Bij Excelsior’s tweede doelpunt:

Enfin, onderweg naar weer een teleurstellende wedstrijd gebeuren er dingen die het verdriet van een verloren potje (later) doen vergeten. Voor Sparta-PSV (2-0 verloren) had ik broer Rob en zoon Ivar een hapje eten beloofd. Dat valt nog niet mee bij de kroegen in Delfshaven. We hadden toch minstens op een overheerlijk broodje bal gerekend, maar kwamen niet verder dan een tosti ham-kaas bij Café ‘Aan Zet’, een heerlijke Rotterdamsch etablissement met dito mensen.

Aan de bar troffen wij een (meer dan licht) aangeschoten Rotterdammert die ons gelijk aansprak alsof hij ons al jaren kende. En sommige woorden waren zelfs goed te verstaan! Rob merkte plotsklaps op dat hij wel zeer leek op de auteur van een boek dat in het café te koop was. Zij het een oudere versie. En jawel, het was een bekende straat Rotterdammert die in ‘Cowboy 2’ z’n Rotterdamsche wel en wee aan het papier had toevertrouwd. Na dit bevestigd te hebben schommelde hij met een boekje op me af ter inzage. Zijn gedichtje ‘Nood’ op de achterkant bezegelde mijn aankoop: “In tijden van nood, smaakt de worst ook zonder brood”. Onderstaand de Cowboy (Jos) die een boekje van de toog haalt:

“Voor mijn Peter”, droeg hij het aan me op. Nadat hij Ivar op z’n Rotterdamsch waarschuwde om goed voor z’n vader te zorgen, werd hij onder zachte dwang door een vrouwspersoon het café uitgeleid. RTV Rijnmond maakte in 2005 een documentaire over hem dat ver over de 100.000 keer bekeken is. Uiteindelijk is hij helaas een trieste alcoholist met een goed gevoel voor humor, hoewel hij er zelf gelukkig niet zo over denkt. Uit ‘Cowboy 1’: “Beter bier in je bassie als kleren in je kassie. Je hoeft het niet te strijken of te plooien. Je kan het zo naar binnen gooien”. Echter, wanneer Sparta zo blijft spelen ga ik ook die kant op! Maandag: gymnastiekmiddag! Hadden jullie niet gedachte he? Zie onder een foto van de kei goeie ploeg die getraind wordt door voorliggende Juffrouw Olinda.

Streng maar rechtvaardig. Mijn conditie is omgekeerd evenredig geworden aan het spelpeil van Sparta, maar dit terzijde. Wekelijks maken buurman Chris (rechts naast mij) en ik de gang naar Nieuw-Loosdrecht om daar vakkundig afgeknepen te worden. Dit is voor aanvang, kun je nagaan hoe we er uitzien na afloop! Het was op een paar gelegenheden na (Sparta) een geweldige week. Dinsdag begon ik als jurylid aan de RSM Erasmus Universiteit ‘Star case’ competitie. De knapste studenten van universiteiten uit Hong Kong, Canada, Singapore, Indonesie, Zwitserland, Australie en ons eigen landje krijgen de kans om een echt bedrijfsprobleem op te lossen binnen resp. 10 en 24 uur.

 

Echte bedrijven dus; dinsdag ‘Brownies&Downies’; en gisteren Nike. Wat deze studenten produceren binnen genoemde tijden is daadwerkelijk verbazingwekkend. Ik vond het echt een eer om hier een steentje aan bij te mogen dragen. ‘s Avonds voor de buis naar Heerenveen-Sparta gekeken. Strateeg-coach Alex Pastoor had er voor gekozen om maar liefst 5 spelers uit de selectie te houden met het oog op de 6 punten wedstrijd tegen Excelsior. Het kwakkelende Heerenveen won simpelweg met 3-0. De strategische zet van Pastoor werkte zo goed uit dat genoemde spelers gisteren dachten dat ze nog steeds niet hoefden te spelen. De enige speler die hij niet had moeten opstellen, Rick van Drongelen (4 gele kaarten), stelde hij wel op en die liep prompt tegen een gele kaart op. Schorsing dus. Het duo Ketting (invaller) en Breuer was verantwoordelijk voor het tweede doelpunt (zie impressie boven). Wel gaf dit Ivar de gelegenheid om gezellig met hem op de foto te gaan in het vak van de harde kern:

Ik beloof het nu niet meer over Sparta te hebben, maar wanneer de harde kern gaat zingen “schaam je kapot”, dan weet je wel hoe diep Sparta gezonken is. Gisteren begon overigens wederom inspirerend bij de Erasmus Universiteit, waarna Ivar, Rob en ik een gezellig partijtje pool biljart hebben gespeeld. Daarna….eh nee, daar hebben we het niet meer over, laten we het hebben over belangrijke zaken, zoals Jaitsen Singh. Terwijl we ons voorbereiden om wederom een verzoek tot gratie in te dienen, moge het duidelijk zijn dat er geld nodig is om Amerikaanse advocaten te kunnen bekostigen. Stort daarom bij www.geef.nl en druk nu op Singh Dat zou mijn weekend nog eens goed maken na al dat gedoe bij…ik bedoel te zeggen na drie verloren wedstrijden binnen een week. Laten we voor Singh scoren!

Ooit (70-er jaren) was ik de ‘baas’ van Paul Claesssen in Den Haag. Het was de tijd dat automatiseringsbedrijven groeiden als kool en veelal een handboek verder waren dan de klant. Beetje wild west? Jazeker!

We werkten bij Holland International Computer Services (HICS), een bedrijf dat zich had kunnen meten met groten als Volmac, ware het niet dat eigenaar Joep Toth er een merkwaardige levensstijl op nahield. Uiteindelijk leidde dit tot het faillissement van HICS, hetgeen ik niet meer meemaakte omdat we augustus 1976 voor ons zelf begonnen waren met Multi Function Computers (MF). We hielden er een iets andere ethiek op na:

Paul Claessen ging zijn eigen weg (Datapoint) en heeft inmiddels een succesvol leven opgebouwd in Florida. Van tijd tot tijd communiceren we wat via facebook. Zo hebben we ons ook zien transformeren van baldadige twintigers tot 60-ers en 70-ers. Grootvaders! Ruim veertig jaar verder (los van mijn juk) toont Paul zijn interesse voor de zaak Singh omdat hij er niet alleen over leest via de Luim, maar ook de connectie onderkende toen hij onderstaande special van TIME magazine in de schappen zag:

Hij schreef het volgende, en ik quote: “Wellicht staan er zaken in die je interesseren, en hopelijk iets dat je kan helpen bij je opmerkelijke en prijzenswaardige gevecht tegen de bureaucratie”. Paul draagt nog een aantal zaken aan als presidentieel pardon, een documentaire en contact zoeken met de diverse groeperingen hier, die zich inzetten voor gevallen zoals die van Singh. Hij sluit af met : “Ik weet ‘t, ik stel ‘t allemaal wel heel simpel voor, maar toch…jij alleen in samenspraak met ambtenaren..dat klinkt wel haast Don Quichotte-achtig. Of eigenlijk meer Kafka-achtig”. Ik weet dat momenteel duizenden mensen wekelijks de Luim lezen, maar een reaktie als deze, waarbij hij er nog een slotzin aan toevoegt: “Enfin, ik wens jou en Singh veel succes in je moedige strijd”. Kijk, dat geeft de burger daadwerkelijk moed. Inmiddels lijkt er een beweging te ontstaan waar Singh veel steun van zal ondervinden. Het Innocence Project is opgericht door twee advocaten die zich puur concentreren op gevangenen die onschuldig veroordeeld zijn en net als Singh tientallen jaren vast hebben gezeten. Sinds 1989 zijn er volgens het artikel 1.956 mensen vrijgesproken, hetgeen waarschijnlijk een klein percentage is van het aantal onschuldige gevangenen.Gezamenlijk hebben ze 17.210 jaar vastgezeten! Zie onderstaand grafiekje en huiver:

22% komt vrij dankzij DNA, 18% bekende schuld onder grote druk en belofte van strafvermindering. Wanneer Singh op z’n minst berouw had getoond, dan was hij wellicht al op vrije voeten. Maar, zo stelt hij, ik ga liever in een kist de gevangenis uit dan te verklaren dat ik maar iets van doen had met de moord op mijn vrouw en stiefdochter. Moedig en deprimerend tegelijkertijd. Bij hem is net zoiets gebeurd als bij een der vrijgesprokenen, Andre Hatchett, die 25 jaar onschuldig achter de tralies heeft gezeten en zo blij als een kind is na zijn vrijlating:

De getuige was dus aan de crack cocaine en werd niet vervolgd voor inbraak nadat hij zijn verhaal wijzigde en Hatchett aanwees als dader. Trouwe lezers weten dat dit verdacht veel lijkt op Singh’s verhaal; corrupte rechter, corrupte aanklager en een omgekochte getuige die aan een overdosis in de gevangenis (!) sterft nadat hij zijn eerdere getuigenis onder ede wilde herroepen. De stank van deze affaires is zo penetrant dat het zou moeten leiden tot herziening van het Amerikaanse strafrecht, althans de manier waarop rechters en aanklagers gekozen worden. Wat heb ik verder nog aan mijn viool hangen? Omdat ik me nog zeer met Amerika verwant voel, vooral Californie, werd m’n oog getroffen door onderstaande aankondiging:

ON SALE Fri, Mar 31, 2017 10:00 AM

André Rieu and his Johann Strauss Orchestra

SAP Center at San Jose, San Jose, CA Tue, Oct 24, 2017 8:00 PM More dates

See Tickets Onderstaand een indruk: Het SAP Center (inderdaad gesponsord door deze Duitse software reus) heeft een capaciteit van 17.496. Kaartjes verkrijgbaar van $39 – $99, hetgeen dus meevalt. En reken maar dat het wordt uitverkocht! Terug in de tijd….Dusseldorf, herfst 1996, een platenbaas bewerkt onvermoeibaar de master van een kerstplaat van Andre Rieu, die ooit uitgebracht was in Nederland bij CNR, Arcade’s solo artist label. Was een flop, is nu rechtenvrij en wordt in Nederland bij het Kruidvat voor vijf gulden verkocht. Zo’n CD met een los blaadje er in. Dat kopen de Duitsers niet, zo ziet ‘hun’ Andre er niet uit. De platenbaas wil meeliften op het grote succes dat Rieu in Duitsland heeft en denkt dit te bereiken door kreten als ‘hendjes de lucht in’ te verwijderen en het te verpakken in een mooi hoesje, met mooie Rieu en dito teksten. De secretaresse wordt gek van alle kleine stukjes die keer op keer herhaald moeten worden om er zeker van te zijn dat het een zuivere opname wordt, en smeekt dat de deur dicht blijft. En dan is het resultaat daar: Gaat in Duitsland over de toonbank voor 15 Mark, komt zelfs even in de in top 100, en verkoopt meer dan 100.000 exemplaren. Dit is geen 1 april grap, dit is een waar gebeurd verhaal en ik kan het weten; die platenbaas was ik. Da’s toch mooi he, van iets dat afgeschreven is een succes maken. Dat noem ik nog eens hoogwaardige recycling! Het heeft wel als gevolg dat ik geen viool meer kan horen, laat staan Andre Rieu! Het gaat me het weekendje worden; vanavond naar Sparta-PSV met broer Rob (zie uit naar de selfie) en Ivar, morgen op de sofa van Ajax-Feyenoord genieten. Astrid heeft van de schrik een zondagsdienstje opgepakt. De rest van de komende week heeft een hoog Erasmus gehalte, maar dat is iets voor de volgende Luim. Happy 1 april!

Wanneer ik zo afgelopen week bezie, dan denk ik vol verwondering dat ik in de tweede helft van m’n leven mag genieten van heerlijke creaturen en avonturen. En daarnaast mag bijdragen aan het slagen en ondersteunen van mensen. Is dat niet fantastisch? Voeg daar nog een buitengewoon smakelijk Japans diner aan toe ter gelegenheid van de verjaardag van schoonmoeders (sake, sake met m’n drinkebroer), en het bijwonen van de diploma uitreiking van mijn geliefde, en het plaatje is compleet. Zo, nu kan ik beter de Luim afsluiten voordat ik het alsnog bederf! Wacht, een belangrijke opdracht is nog steeds niet uitgevoerd #FreeJaitsenSingh. Laten we daarmee afsluiten.

Dit is Bas Beerens, Executive Chairman en oprichter van WeTransfer en hier welwillend poserend voor Laanens smoelenboek. Ongelofelijk loyale en eenvoudig gebleven kerel. Vier jaar geleden nodigde hij me uit om met name hand- en spandiensten te verlenen voor het eveneens door hem opgerichte WeMarket. Onlangs wederom gespard over WeMarket’s spannende toekomst in een heerlijk soort van staccato ping pong gesprek. Daarnaast kunnen we ons wonderlijk wel vinden in alles wat Van Kooten en de Bie betreft, met name De Vieze Man:

Verfrist liep ik na onze pow wow door z’n uitgestrekte tuin naar mijn auto; geeft energie! Geruime tijd beweeg ik me reeds in de oprukkende wereld van het Internet of Things (IOT). Met name ondersteuning van het door Willem Rinsma opgerichte bedrijf Grip! Grip! Kan via een dashboard de hele wereld aan elkaar koppelen. Voorbeeld: verwarmingsketel gaat kapot. Slimme verwarmingsketel geeft bericht aan leverancier dat de ketel kapot is, en ook nog welk onderdeel. Bij de leverancier gaat automatisch een bestelling uit naar de fabrikant voor dat betreffende onderdeel, en tevens een berichtje naar de klant dat op die dag en dat tijdstip een monteur het euvel komt repareren. Dat is even wat anders dan konstateren dat er iets mis is en vervolgens proberen de leverancier te pakken te krijgen. Even bellen en wat krijg je dan te horen “Belt u voor een rekening, toets ‘1’. Belt u voor een adreswijziging, toets ‘2’ enz.”. Nou ja, u begrijpt het, oeverloos en irritant gedoe alvorens er iets bereikt wordt. Eenvoudig te financieren denkt u. Niet in Nederland! De tweede ronde wel (dan ben je namelijk al geslaagd). Maar, nu staan we aan de vooravond van die belangrijke eerste ronde van financiering voor Grip! Wat gaat dat een heerlijk moment voor die entrepreneur Rinsma worden, die z’n hele hebben en houden er in gegooid heeft, gesteund door een al even moedige vrouw, want dat valt niet mee met een gezin! Kijk maar eens op https://grip.network Dinsdagmiddag wisselde ik van gedachten met Quintin Schevernels, auteur van

Mijn wereld samengevat in dit handzame boek. Bleek ook nog eens dat ik zijn voormalige onderneming, Layar (augmented reality), zo’n jaar of zeven geleden reeds had leren kennen in San Francisco. Kleine wereld! Daags daarna gesproken met Leonard de Vogel, gekend uitvinder, onder andere in de 3D sfeer, hetgeen hij me demonstreerde in 2004 (in Emeryville)!

Nu had hij me toch weer iets biezonders. Maar helaas, in de sfeer van vertrouwen waarin ik opereer, moet mijn mond verzegeld blijven, temeer ook omdat ik nimmer een geheimhoudingsverklaring teken. Maar blijf deze vogel in de gaten houden. Verbrand niet te veel bruggen, houd ik mijn jeugdige toehoorders voor, het voorafgaande demonstreert waarom. Donderdag van een fascinerende lunch genoten met een onzer buren die van

Marijuana inderdaad, olie maakt die het leven van kankerpatienten verlicht, soms zelfs geneest. Gezamenlijk gaan we er ook voor zorgen dat de geur binnendeurs blijft. Overigens schijnen zelfs mijn knotsknieen (artrose) daar baat bij te vinden. Ben benieuwd! En toen werd Astrid beedigd in de kraamzorg. Zij deed een 3 seizoenen opleiding in 1 seizoen; wat een topper!

Hier wordt haar het ooievaars insigne opgespeld en zo te zien staat links al een client te wachten! Ter afsluiting een compliment aan mijn ‘brother in arms’ Paul Nijssen die a.s. zondag Jaitsen Singh gaat bezoeken en hem op de hoogte zal brengen van de laatste ontwikkelingen. Onder andere de steun die Direkteur Consulaire Zaken, Willem van Ee, heeft toegezegd.

Singh schreef me onlangs hoe ongelofelijk belangrijk Paul voor hem is. Ook als snel doorgeefluik naar mij toe. Mensen als Paul, een rasechte Tukker, vormen dan ook de bouwstenen die benodigd zijn om Singh uit die verdomde Amerikaanse gevangenis te trekken. Daar is geld voor nodig, denk met name aan dure Amerikaanse advocaten. Daar kom ik binnenkort op terug. Wanneer ik dan vermoeid van zo’n interessante week een en ander aan Tinley voorleg, dan geeft ze aan hoe ik daar mee om moet gaan:

Ondersteund door Happy Buddha achter haar. Heel fijn (lente) weekend en vergeet niet de klok vooruit te zetten!

Woensdag 15 maart werd niet alleen een gedenkwaardige stemdag, maar ook mijn gesprek bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) was geagendeerd voor die dag. De apenrots, bijnaam voor het BuZa gebouw, slokte mij 13.50 op, waarna ik me meldde voor het gesprek met Willem van Ee, Directeur van de directie Consulaire Zaken.

Na enige minuten werd ik opgehaald door Tessa Martens, Clusterhoofd BuZa, wiens naam mij bekend was na diverse schermutselingen, doch nimmer vis-à-vis had leren kennen.

Vriendelijk overhandigde ze me het bezoekerspasje en loodste me naar het kantoor van Willem van Ee.

Nee, zo stond hij me niet op te wachten! Duidelijk werd dat Willem niet bezig was aan zijn ‘first rodeo’, zoals ze in Amerika zeggen. Hij was o.a. Plaatsvervangend Chef de Poste in Peking en Ambassadeur in Sofia. Na wat vriendelijke inleidende woorden van Willem en Tessa konden we aan de ‘kluif’ Singh beginnen. Allereerst mocht ik het een en ander spuien over het gesprekverslag n.a.v. het bezoek van de consulaire medewerker en Consul-Generaal aan Singh. “Procedures door uw advocaten……..”: geld daarvoor is er niet, in principe werkt alleen PrisonLaw voor Singh en maakt een lokale advocaat zijn paroolverzoek voor tweede helft 2018 af. “De brief van Minister-President Rutte van 17 februari 2016”: waarom pas na een jaar?! “U”, ik dus, “zeg maar jij”, had wellicht eerder de WOB aanvraag kunnen doen. Mmmm….. “Geen lopende procedure (of verzoek) die de Consul-Generaal kan ondersteunen”: dat is nu precies wat ik mis, het eigen initiatief, kom uit die stoel en presenteer jezelf in Sacramento waar het politieke leven plaatsvindt. “De Consul-Generaal…..waar mogelijk op humanitaire gronden zal ondersteunen”: wat dat betreft stelt een Consul-Generaal niets voor, zeker niet wanneer hij zich niet in het voetlicht weet te plaatsen. Als voorbeeld gaf ik voormalig Consul-Generaal Bart van Bolhuis aan die dat wel deed en persoonlijk in staat was om Gouverneur Brown te benaderen. Tip: hij heeft Gouverneur Brown’s telefoonnummer, wellicht kan hij dat aan Minister Koenders geven. Even voor de goede orde, dit alles gebeurde in een buitengewoon prettige sfeer. Tessa legde vervolgens uit dat met name in de V.S. nu een meer geordend beleid was en dat gevangenen daar maximaal 4 keer per jaar bezocht worden. Willem gaf aan dat onder zijn beleid er veel beter gecoordineerd wordt en dat gelden daardoor beter besteed worden. Willem gaf vervolgens de drie mogelijkheden aan: nieuw gratieverzoek, herziening van de zaak en ondersteuning parool. Voor het eerste zal ik PrisonLaw’s Rachel Imamkhan vragen hoe dat dient te lopen en wat de kosten zijn. Herziening zal zeer kostbaar en langdurig zijn, terwijl het paroolverzoek in behandeling is. Wel benadrukte Willem dat de ondersteuning gaat geschieden op het niveau ambassadeur of minister. Sterker nog, Minister Koenders is op de hoogte van het gesprek dat we nu aan het voeren zijn! Van Ee verzocht me ook nog de agenda van Gouverneur Brown in de gaten houden voor het geval er een bewindspersoon in de buurt zou zijn om hem daar aan te spreken. En, dat ik te allen tijde hem en Tessa kon aanspreken met voorstellen en tips. Inmiddels heb ik er boven een gegeven (telefoonnummer Brown). Al met al een zeer constructief gesprek waarbij ik geen moment het idee had dat mij stroop om de mond gesmeerd werd. Tessa liet me nog even de afdeling zien en liet me even vriendelijk uit als ze op de roltrap boven vastgelegd is. Werk aan de winkel, da’s zeker, maar weer een stapje vooruit. Gisteren:

Inderdaad, ik was door professor Wim Hulsink uitgenodigd om een lezing over Silicon Valley te houden voor 39 honour studenten van de Erasmus University Rotterdam School of Management. Met een sappige USB stick vol ondersteunende plaatjes vulde ik de 45 minuten met een stukje geschiedenis, do’s en don’ts, alsmede wat handige tips. Vandaag maken ze de trip naar Silicon Valley en hebben in ieder geval weer wat meer wijsheid in de rugzak. Het is altijd plezierig wanneer je thuis komt dat er een reactie als onderstaand in je LinkedIn account verschijnt:

Dear Mr Laanen, I am one of the students of the RSM Honors Program. I want to stay connected and to thank you for your talk today – I found it really inspiring to hear your experience. All the best, Christian Pöschl

Christian Pöschl Student at Rotterdam School of Management Rotterdam Area, Netherlands

In ieder geval verheug ik me dat m’n jarenlange ervaring en kennis doorgesluisd kan worden aan leergierige studenten. Maar er was meer, zoon Ivar was onder het publiek met 4 medestudenten en hoopte natuurlijk dat z’n vader het niet al te bont zou maken. Sterker nog, hij assisteerde met het benoemen van wat bruggen etc. in de Bay Area. Aangezien het gisteren St. Patrick’s Day was, hadden we ons voorgenomen om een biertje te vatten in Erasmus kroeg ‘In de Smitse’. En daar togen we dan ook heen met de 4 medestudenten. Gezellig! En een rondje van €1 voor een biertje smaakt ook heerlijk. In ieder geval lieten Ivar en ik het ons goed smaken!

Het was ook fantastisch om te horen hoe trots Ivar is op de Erasmus Universiteit. Terwijl hij me begeleidde naar m’n auto sprak hij honderduit over alle mooie zaken die we onderweg tegen kwamen op de campus. Op naar huis met een goed gevoel en luidkeels meezingend met een gouwe ouwe CD. De week wordt dan afgesloten met Astrid’s warme ontvangst in huisje weltevree in Loosdrecht, begeleid met een kom soep , wat wil een mens nog meer?! Zoetige afsluiting he? Maar wel lekker!

Happy Sunday en excuses aan de trouwe lezers die me gisteren ‘gemist’ hebben. Met name navolgende reactie noopte me tot deze spijtbetuiging:

Richard Keijzer

March 11 at 10:16am

Dus wegens verblijf in Brussel staan wij tekstmatig een etmaal droog???

Maar, het waren dan ook twee enerverende weekjes! Vanaf het moment dat ik 27 februari aan boord stapte van de KL605 naar San Francisco, tot gisteren na onze terugkomst uit Brussel, geen saai moment te beleven. Bij aankomst even snel oude buren aangedaan (proost) en vervolgens naar Kaj’s appartement in Pleasant Hill gereden. Goede zoon die Kaj, want wat stond er op mij te wachten:

Juist, met nootjes er naast! Jarenlange investeringen in de zonen betalen zich af! Alvorens me de volgende dag met de Game Developers Conference te bemoeien, diende ik een bezoekje af te leggen bij het Social Security Office. Mijn jarenlange verblijf in Californie, inclusief betalingen aan het social security systeem, heeft er toe geleid dat ik een maandelijkse uitbetaling krijg. Helaas had men het gestopt omdat mijn adres niet klopte. De brief als zodanig kreeg ik op, u raadt het, mijn adres. Probeer dat maar eens vanuit Nederland uit te leggen. Uren daar gezeten, hetgeen uiteindelijk leidde tot de constatering dat het adres juist was! Maar, ojee, ze hadden de bankrekening verkeerd overgenomen. Geregeld! Vervolgens in mijn oude knijp, Murphy’s Pub, een goed gesprek gehad met FD Silicon Valley redacteur Klaas Broekhuizen, die daarna een gedegen stuk over de gamers produceerde in het FD. 1 maart was de traditionele jaarlijkse strijd om de Fred van Buiten bokaal, en de waarheid dient gezegd te worden dat de naamgever van de bokaal, Fred van Buiten, hartstochtelijk gestreden heeft om een partij te winnen. Maar liefst 3 maal was hij op een bal na bij zijn doel. Onderstaande beelden tonen zijn moedige poging aan, alsmede de uiteindelijke afloop:

Deze quote neem ik van Fred over; 1 maart is de dag die gekenmerkt mag worden als een spa beurt voor de ziel. De volgende dagen vulden zich tot aan de nok met een mix van business en vriendschap. Zo moeilijk om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen. Alvorens een groot deel van de zondag bij Singh in de Vacaville California Medical Facility door te brengen, oftewel de medische bajes, bracht trouwe Singh bezoeker Paul Nijssen me de laatste gegevens die Singh hem gestuurd had. En wederom val ik van mijn stoel van de niet ter zake doende ambtelijke taal. Voorafgaand aan het bezoek van Consul Generaal Kunst op 9 februari j.l. schrijft hij een brief waarvan de inhoud grotendeels aan Singh bekend is, maar alsnog schrijft hij het volgende:

Zelden……het gaat hier om leven of dood. MP Rutte heeft gewoon een zeldzame kans laten lopen om het vis-à-vis met Gouverneur Brown te bespreken. Wanneer Rutte wel veel tijd uit kan trekken om een Zaanse Vlogger aan de paal te nagelen, dan vraag je je daadwerkelijk af wat ‘NORMAAL’ is, Heer Rutte! Vervolgens bevestigt Consulair medewerker Marco van Vemden e.e.a. in een schrijven van 14 februari j.l. en bevestigt eigenlijk waar ik steeds op hamer:

Lees dat eens goed “op het hoogste ambtelijke niveau al gedaan”. Dat betekent als slotregel in een bedankbriefje die de gouverneur waarschijnlijk nooit gezien heeft. Immers, bedankbriefjes krijgt hij aan de lopende band en die worden gelijk achter de rododendrons gedeponeerd. Maar, dan komt het meest verschrikkelijke: “Het is op dit moment niet aan de orde…….”. Je vraagt je af op welk moment wel (wachten tot Singh dood is?), maar om te zeggen dat je geen reactie wenst te vragen getuigt nou niet bepaald van een geuzen mentaliteit, eerder van een lafhartige instelling. Zondag dus op weg naar Singh en alvorens ik hem bereik word ik al lichtelijk depressief wanneer ik langs de gebouwen rij:

Na de gebruikelijke procedures word ik naar de binnenplaats verwezen. Binnen is geen plaats en buiten is het behoorlijk guur. Singh komt leunend op z’n stok naar buiten en bibberend van de kou brengen we het eerste uur door. Nadat ik een kop hete chocolade voor hem uit de automaat heb getrokken bedaart hij een beetje. Eindelijk wordt Singh omgeroepen voor een plekje binnen, waarna blijkt dat hij uit alle positieve reacties na het BNR radio interview weer de innerlijke kracht heeft gevonden om door te strijden. We praten de mogelijke strategieen door, ontvangen nog een mystery gast, waarna ik uren later de gevangenis verlaat en het gevoel heb van een uitgeknepen citroen. De warme ontvangst en dito diner bij ex collega’s (en geruime tijd een paar) Yee Ju en Danny Riddell voelt als een warme douche en geeft een opkikker De #FreeJaitsenSingh strijd gaat door! Omdat Kaj weekenddienst had wordt de maandag vader en zoon dag. Goede lunch en daarna de best of seven in een bar/poolhall die net zo doorgroefd was als de mensen die aan de bar hingen. Geweldige scene. Na een bloedstollende strijd verslaat Kaj me met 4-2, hetgeen betekent dat hij volgend jaar mee mag strijden om de Fred van Buiten bokaal. ‘s Avonds lekker bij hem thuis gevierd, waarna ‘s ochtends bleek dat ik daar toch weer beter in was:

De kampioen was nog niet in goede doen maar perste er op verzoek toch een minzame glimlach uit! Het was super om een week met hem door te brengen. ‘s Anderendaags pikte Astrid me op van Schiphol en werd het weer goed toeven in onze watervilla. Daagje rust om de inbox te bewerken en vervolgens onderweg naar Brussel, waar ons een heerlijk diner wachtte met een hoge Nederlandse ambtenaar en diens gade. Heerlijke avond waarbij we ook nog, wonder boven, wonder, buiten bij een Irish Pub van een whiskietje konden genieten. Gisteren wederom het vuur uit de sloffen gelopen omdat Astrid zonodig dat scharminkel van een Manneken Pis wilde zien. Bij deze het bewijs:

Brussel is een rommelige stad, maar zeer levendig, dat wel! Het feest was nog niet op, zonen Rick en Eric waren gisteren ook nog jarig. Potverdrie. Aangezien Rick vandaag voor zaken naar India is vertrokken viert hij het later, en nodigde Eric ons uit voor een hapje en een snapje in Den Haag. Gezellig en intiem, heerlijke man ook op z’n 35e. Vriendin Mody gaf goed partij met haar kookkunst. Wat hebben we het dan goed, en wat heb ik dan te doen met Singh die 33 jaar van z’n leven onschuldig vastzit. Kom op overheid, vergeet eens de regeltjes en gentleman houding, waar altijd de gentleman de dupe van wordt. Doe wat in plaats van brieven te schrijven waarvan niemand weet of ze uberhaupt gelezen zijn, danwel wat de status is. Nu jullie eenmaal een Turkse minister geweigerd hebben om hier te komen praten, kan er nog wel een heldendaad bij! #FreeJaitsenSingh

Allereerst mijn hartelijke dank aan iedereen die ‘deelt’, ondersteunt en met mij van mening is dat heel wat partijen hier behoorlijk geblunderd hebben. Het deed me ook goed dat het in San Francisco gelezen wordt!

6:11 PM 2/17/2017

2 people from The Consulate General of the Netherlands in San Francisco viewed your post Along with people from ATG Europe and NEN

We hebben momentum, alleen al op LinkedIn groeide het aantal ‘views’ de laatste 3 weken van 1.549 naar 2.392 tot (en tellend):

Analytics icon: 6,016 views

Dat is zonder de mensen die het rechtstreeks lezen of via twitter, danwel Facebook. Tel daarbij de mensen op die het op deze sociale media delen en we beginnen een pro Singh leger te krijgen van meer dan 10.000! Uiteraard minus een paar brood geinteresseerden. Dat heeft me gedwongen om het Singh archief wat professioneel te ordenen:

Nog een honderdtal e-mails tussen de diverse partijen insorteren en we hebben het begin van een dramatisch boek/film. Laten we eerlijk zijn; we hebben een gruwelijke dubbele moord die nooit opgelost is, en een onschuldige echtgenoot /vader die al 33 jaar opgesloten zit. Dan hebben we een corrupte rechter die onteigende huizen met flinke winst doorverkocht. Maak kennis met Judge James Michael Welch:

Alsmede een corrupte aanklager die over de rug van Singh een zware drugscrimineel er toe kreeg om voor strafvermindering en een financieele beloning tegen Singh te getuigen. Maak kennis met de uber ambitieuze District Attorney Dennis L. Stout:

Voordat de drugscrimineel zijn getuigenis onder ede kon herroepen stierf hij aan een overdosis in…..de gevangenis. Voeg aan de mix nog even een falende en kille Nederlandse overheid toe en je hebt een film om van te smullen. Starring, na de verkiezingen, MP Rutte as himself:

En dito Min. van BuZa Koenders (ook) as himself:

Helaas is het eerder geschetste echter realiteit, en daarom moeten we de zaak Singh warm houden. Volgende week bezoek ik Singh in Vacaville en kan ik hem persoonlijk al die aandacht overbrengen en hopelijk geeft hem dat wat hoop. Even iets anders: 30 januari j.l. mocht ik de spreekstalmeester zijn bij de lancering van Zero – www.wearezero.co – een venture capitalist organisatie naar mijn hart. Beloning naar geleverde prestatie! In ieder geval presenteerde ik een en ander in een outfit waar ik in werkelijkheid Jaitsen Singh mee zou kunnen bevrijden:

Inderdaad; Superman. Dat ik de grote Leonard Cohen kon aanhalen en ook nog even kon imiteren (stem na lange avond doorhalen) was een bonus. Ook de generale repetitie bracht inspiratie en vele hilarische momenten:

De Heineken ‘koelkamer’ (150 VC’s en entrepreneurs) in Amsterdam was een waardig décor voor deze inspirerende avond. Dit soort ‘gigs’ moet je ook hebben om de strijd voor Singh tegen een veelkoppig monster vol te houden! Wellicht is uit het interview met BNR, onderstaand nog even de link om op te klikken, de afspraak tot stand gekomen die ik 15 maart aanstaande heb met BuZa’s directeur consulaire zaken. Ook al is het stapje voor stapje, ons doel #FreeJaitsenSingh komt nader!

https://www.bnr.nl/player/audio/10056025/10318218

Vreugdevol is dat de aandacht voor de zaak Singh/BuZa toeneemt. De Luim van vorige week mocht alleen al op LinkedIn de aandacht trekken van meer dan 4.000 mensen. Twitter, facebook en de mensen meegerekend die rechtsreeks de Luim van de website lezen; meer dan 10.000! Vervolgens het interview bij BNR’s Hemmen j.l. dinsdag dat inmiddels meer dan 550 maal aandacht heeft getrokken (op LinkedIn), alsmede 60 keer gedeeld is. Voorwaar een stap voorwaarts in de strijd om Singh naar Nederland te krijgen. Voor hen die het nog niet gehoord en gelezen hebben:

https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10318218/als-er-niet-snel-iets-gedaan-wordt-eindigt-hij-in-de-kist

Reactie van BuZa op het verhaal:

Het ministerie laat weten dat Consul Generaal Gerbert Kunst afgelopen donderdag nog op bezoek is geweest. En ze ondersteunen het gratie verzoek. Ze ontkennen dus dat hij 12 jaar niet is bezocht.

Is BuZa klaar voor de uitdaging? Bij deze verzoek ik hen aan te geven wanneer, in welk jaar en door wie Singh bezocht is. Alvast een tip; eerder gegeven anwoorden als ‘het toen vigerende beleid’ tellen niet mee! Dat CG Kunst 9 februari j.l. Singh ging bezoeken was bekend. De vraag daar is of hij alleen kwam of aan het handje liep van consulair medewerker Marco van Vemden. Om even de kilte aan te geven die indertijd bij het Consulaat in Los Angeles heerste het volgende: zoals ik vorige week aangaf vonden er hoorzittingen plaats in 1999 en 2000 inzake het beroep dat Singh aangetekend had, waarbij diens advocaat vroeg om de gegevens van de heer Bosboom vrij te geven die Singh’s zaak in eerste instantie behandeld had. Let wel, dit is een zaak van practisch leven of dood (‘dead man walking’). Zie onder de reactie:

De advocaat kon er niet bij dat men zo een landgenoot liet vallen. Singh’s beroep werd verworpen en ‘God only knows’ of Bosboom’s getuigenis hem vrij had gekregen, maar dit schrijven bewijst wel de totale onwil om Singh ook maar enigszins bij te staan. Even afsluitend voor nu, eerder deze week heb ik een brief naar Gouverneur Brown gestuurd met de “Rutte” alinea ter ondersteuning van Singh’s gratie, alsmede de smeekbrief van diens zoon Surender (BuZa: “nooit van gehoord”). Zie voor de inhoud daarvan mijn Luim van 21 juni 2016; een echte ‘heart breaker’. Overigens kreeg ik een goede tip uit Sacramento om een kopie met een persoonlijke boodschap te sturen naar Brown’s echtgenote, Anne Gust Brown, die nogal wat invoed op de Gouverneur heeft. Gedaan….hoop doet leven. Nu even een pretplaatje voor al onze vrienden in Californie, met de hartelijke groeten van Tinley!

Dit is duidelijk de lichaamstaal van een Californische hond; “hey baas, daar heb ik niet voor opgetekend toen ik naar Nederland kwam”. Waren een paar gezellige ‘Winter wonderland’ dagen. Familiezaken: Astrid is een lang weekend bij zoon Bo-Peter in Bologna, Ivar viert feest in Rotterdam, en Kaj blijft plichtsgetrouw als firefighter in South San Francisco actief. Oh ja, waarom deze Luim al op vrijdag uitkomt. Wel, vanavond is er een whisky (be) proeving in oudste zoon Rick’s uitlaatklep:

Dat houden we dus niet droog, hetgeen een alternatieve feitenluim tot gevolg zou kunnen hebben. Mij niet gezien! De Luim staat voor de waarheid, en niets dan de waarheid!

Het heeft even geduurd, maar hier is dan eindelijk de alinea waarin MP Rutte in zijn brief van 17 februari 2016 bij Gouverneur Brown van Californie aandacht vraagt voor Jaitsen Singh:

Wanneer hij natuurlijk ‘normaal’ aandacht had gevraagd in het gesprek dat hij met Brown had op 31 januari 2016, dan hadden we wellicht een jaar gewonnen. En, dan was ons een nutteloze 8 maanden durende procedure bij de Nationale Ombudsman bespaard gebleven. Of, wanneer ze bij de overheid eens nagaan welk effect een dergelijk schrijven heeft. Vragen van de minister (die dappere Koenders), ambassadeur of de consul generaal zouden als volgt kunnen zijn: “heeft Gov. Brown de brief gelezen?” en “is er enige voortgang?”. Het antwoord van BuZa is steevast; “nee, dat doen we niet, dat is niet gebruikelijk”. Het gaat hier verdomme om een mensenleven, kom eens uit jouw comfortabele ambtenarenomgeving. Leren ze niet in het BuZa klasje. Om het volgende ben ik inzake de aanpak voor Singh wel blij mee, de aandacht die ik kreeg voor mijn vorige Luim:

Peter Laanen

Member of the Board at Dutch Game Garden

• 213

Who’s viewed your profile

• 2,266

Views of your post

Zoveel views alleen al op LinkedIn, en elke dag komen er nog lezers bij. Nemen we daar twitter bij (Trump heeft het vast ook gelezen), Facebook en de mensen die het rechtstreeks via een ‘feed’ van de website afhalen, dan komen we op ruim 5.000 lezers, zonder de aanhang van de mensen te tellen die via de diverse sociale media de Luim delen. Goede tijd om aan het einde van deze Luim weer eens aandacht te vragen voor de levensbehoeften van Singh. Inmiddels weten we allemaal dat vergeleken met Trump Pinokkio een armzalige dilletant was. Maar in de zaak Singh heeft onze eigen overheid ook de nodige alternatieve feiten ter berde gebracht. Antwoord van BuZa waarom Singh zo onregelmatig bezocht is: ”Het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft aan de heer Singh sinds aanvang van zijn detentie consulaire bijstand verleend. Deze bijstand heeft in de loop der jaren plaatsgevonden binnen de kaders van het dan vigerende beleid”. Feit: Singh is gedurende een 12 jaren helemaal niet bezocht! Vigerend? Zelfs niet in 2011. De bezoeken namen toe nadat er kamervragen werden gesteld en de pers er zich mee begon te bemoeien. Tijdens de hoorzittingen in 1999 en 2000 waarin Singh uiteindelijk tot bijelkaar zo’n 57 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, was niemand van het consulaat aanwezig om hem bij te staan. Men weigerde zelfs een voormalige employee als getuige te laten horen door de advocaat van Singh. Heeft MP Rutte de smeekbrief van Singh’s zoon Surender aan Gov. Brown overhandigd? De betreffende brief…..daar is niets van bekend! Het dossier puilt wat dat betreft uit, dat ga ik jullie nu besparen aangezien een en ander leidt naar een consulair medewerker die ruim 2/3 van Singh’s 33 jaar in gevangenschap op die post zit, zowel in Los Angeles als in San Francisco: Marco van Vemden.

Die heeft steeds onder de radar gemanoevreerd, maar is wel degelijk Singh’s BuZa contactman. Had ik het eerder over de 12 jaar waarin Singh helemaal niet bezocht is, dan moet ook gemeld worden dat men vanuit Los Angeles veelal het bezoeken van gevangenen in Noord Californie overliet aan iemand die de titel Vice Honorair Consul droeg. Een goedwillende particulier die onder dit (niet formele) etiket gevangenen bezocht. Je moet er maar opkomen! 2013 trof PrisonLaw’s Rachel Imamkhan Singh in desperate toestand in San Quentin aan; kapotte schoenen en hij at uit een prullenbak. Imamkhan heeft toen van Vemden gesmeekt om Singh te bezoeken, hetgeen hij ook toezegde. Het duurde echter wel 7 maanden tot dit bezoek daadwerkelijk plaatsvond. Nu ik dit zo aan het schrijven ben, wordt het mij vreemd te moede. Met deze man hebben we immers vele vrijdagavonden een borreltje bij ons thuis gedronken, waar we zo’n beetje als uitlaatklep fungeerden en hij ons begin 2015 interesseerde voor de zaak Singh, niet wetend dat we ons er in vast gingen bijten. Het was sociaal bedoeld, om hem te ontlasten. De vele telefoontjes die hij van Singh kreeg werden hem te veel, en kostbaar. Later bleek dat die vergoed werden, hetgeen bij BuZa onbekend was en in Singh’s file ging als weer zo’n genereuze ondersteuning van de consulaire medewerker. Evenals de bezoekjes die hij met familie en dochters bracht terwijl Singh’s parool verhoor september 2015 naderde. Hij had zelfs geprobeerd om een en ander te filmen om daarna het jeugdjournaal in te schakelen. Dat lieten de autoriteiten van San Quentin niet toe. Tekeningen van de kinderen waar Singh hen voor bedankte, op verzoek van van der Vemden op het adres van het consulaat, werden ingebracht bij Singh’s file als onderstreping van de extra inspanningen van de consulaire medewerker. Eerder heb ik dat als rampentoerisme bestempeld. Dagje op pad naar het San Quentin van Johnny Cash met als toetje een foto met Singh (eerder gepubliceerd):

Helaas, Singh’s paroolverzoek werd afgewezen en van Vemden liet zich daana zo’n 9 maanden niet zien. Er zijn voorbeelden van dat Singh het af en toe niet zag zitten en in boosheid en frustratie zijn advocaat ontsloeg of even geen consulaire bijstand wilde. Het consulaat was er als de kippen bij om BuZa in Den Haag te informeren zodat het als slechte aantekening voor Singh in diens file ging. Danwel hielden ze de maandelijkse gift van €30 in. Misbruik van macht! Tijdens een van die incidenten wisten ze dat ik de zondag daarvoor bij Singh was geweest, die bijna in tranen bekende dom gehandeld te hebben. Maar nee, ze meenden mij niet te raadplegen en sneller dan ooit in hun leven BuZa in te moeten lichten. Het werd mij daarnet vreemd te moede, maar wanneer ik zo alle documenten en aantekeningen weer doorlees, krijgt mijn verontwaardiging de bovenhand. Mede ook toen ik vernam dat we door van Vemden bij BuZa aangemerkt werden als vage kennissen. Wat bezielt hem? Promotie over de rug van Singh? Straatje schoon vegen? Perfect dossier aanleggen en net als Pontius Pilatus z’n handen in onschuld wassen? Komt het omdat zijn groene kaart hem niet de baan buiten het consulaat opgeleverd heeft waarvan hij gedroomd heeft? Vragen waarvan ik ook niet alle antwoorden bij de hand heb, wat ik wel weet is dat de nieuwe consul generaal, Gerbert Kunst, niet op de wens van Singh ingaat om hem alleen te bezoeken en een verse start te maken. Die loopt aan het handje van van der Vemden naar Singh’s huidige locatie; Vacaville. Weer een pion ingepalmd. Dinsdagmiddag 13.45 mag ik het allemaal vertellen bij BNR’s Roelof Hemmen. Tot slot; doneer voor Singh’s levensonderhoud en rechtsbijstand en ga naar de site van www.prisonlaw.nl Doneer op hun bankrekening t.g.v. Jaitsen Singh. Jullie weten vast nog wel dat PrisonLaw een cruciale rol heeft gespeeld bij de vrijlating van Romano van der Dussen. #FreeJaitsenSingh